Ik droomde vannacht dat ik bloedverlies had.. en ja hoor, vanmorgen opgestaan en te vroeg ongesteld test negatief. Snap er helemaal niks van. Ik had zoveel hoop nu ik deze week zo vreselijk misselijk was. Wat een klote mindfuck. Begin langzaam toch de hoop wel te verliezen dat het nog eens lukt...
Wat verdrietig, ik vind het zoo kut voor je. Echt volkomen te begrijpen dat je dan even de hoop verliest. Een hele dikke knuffel en veel liefde jouw kant op @DangerBlonde
Hier wisselend tussen hoop en geen hoop. Die utro heb ik giga last van, dus voel me mega zwanger. Maar weet dat dat de utro is. Zere borsten, zeurend gevoel in buik en kiezen, opgeblazen buik. Maarar hoop zo.. ga dinsdag op 11 dpo al een eerste testje doen. Vorige keer was die wit dus dan zal de pregnyl er wel uit zijn.
@Kruimel14 ben echt zo blij om te horen dat je je een stuk beter voelt, vast een verademing. Let goed op jezelf hoor❤️ Ik schaam me een beetje om het aan te geven, maar ik merk dat ik mentaal heel erg aan het afslippen ben en dat is gek want ik heb eindelijk wat ik wil, dus ik voel me daar ook een beetje schuldig over. Door het ivf traject belande ik in de ziektewet en moest ik me uiteindelijk ook uitschrijven van school omdat ik het niet kon combineren en dat besef begint steeds meer te komen. Natuurlijk maakt Corona het er ook niet allemaal beter op, maar daar zullen wel meer mensen tegen aan lopen. Echo zelf ging goed. Het gekke was dat ik 2 dagen lang geen bloed had gevloeid en de dag van de echo wilde ze graag een inwendig echo maken en kort daarna is het bloedverlies weer begonnen. Alles op echo zelf zag er wel goed uit, dus dat was wel een soort geruststelling. Het bloedverlies went iig nooit..
Ik herken jouw gevoel heel erg... en heb het al vaker gezegd, stuur gerust een pb! wat betreft dat bloedverlies: je bent nu vanbinnen veel meer doorbloed dan normaal. Kan het zijn dat er tijdens een inwendige echo bv een bloedvaatje knapt? Dat kan ook dit bloedverlies geven... wel superfijn dat het goed ging met de kleine!!
Schaam je niet, je zou de eerste niet zijn met een aankomende prenatale depressie. Al helemaal na zo’n traject. Je hebt wat je wilt maar je hebt niet altijd controle over je gevoel, dat heeft niks te maken met blij zijn met je zwangerschap. Je hormonen helpen nu sowieso niet mee Hou jezelf goed in de gaten. Als het niet weg gaat of het word erger dan moet je aan de bel trekken bij je arts. Ik spreek uit ervaring dat het helemaal verkeerd kan gaan als je er niks aan doet.
Ik denk zeker dat het heel goed mogelijk is dat een bloedvaatje toen is geknapt. Op dagen dat ik iets meer beweeg is het bloedverlies ook meer dan op dagen dat ik helemaal niks doe. ik ga je even een pb doen❤️
Ik vond het echt heel eng om op zend te drukken en het aan te geven. Ben opgelucht dat mijn gevoel niet Perse raar is. Heb jij misschien tips voor mij? Ik probeer nu ondanks ik nog in de ziektewet zit toch een dagbesteding voor mezelf te hebben, zodat ik niet ga zitten mokken op de bank. Maar heb soms dagen dat ik oprecht niet de energie ervoor heb en alleen maar negatief blijf denken.
@DangerBlonde wat klote, had echt goede hoop. hier vannacht ook ongesteld geworden. Ik heb me al aangemeld. Hopelijk mag ik ook direct starten @Asil nogmaals succes. Super spannend! @Emma1995 het is wel herkenbaar. Je emoties gaan gewoon heen en weer, niets om je voor te schamen. Heb het tijdens mijn zwangerschap ook wel gehad. Het betekent niet dat je niet blij bent met je zwangerschap, dat moet je echt los van elkaar zien.
@DangerBlonde ah niet! Potver wat verdrietig!! Dikke knuffel ❤️ @Emma1995 niets wat je voelt is raar, zeker niet me zo veel hormonen in je lijf!! Wat goed dat je wel iets van dagbesteding voor jezelf blijft zoeken, dat geeft toch wat houvast! Dikke knuffel ook voor jou ❤️ @Asil pupo aan!! Zo veel plezier bij de tp straks!! Zo fijn om er zo positief in te staan en heen te kunnen, lekker!!
@DangerBlonde, zo niet tof! Leef met je mee mop! Dikke knuffel. @Do1981, voor jou wel blij, zit weer schot in de zaak. En @Emma1995, helemaal geen sorry, we zijn er hier voor elkaar en ook voor de mindere gevoelens. Ik den dat @DangerBlonde wel een goed punt heeft om het in de gaten te houden en anders langs de huisarts te gaan. Als ik in de positieve vibe voor mezelf mag blijven, straks ontmoeten wij ons kindje en ben ik sowieso 2 weken zwanger, vind ik . Today is the day!!
Is ook heel eng om dat toe te geven, goed gedaan! Ik denk dat het goed is om een beetje hulp te zoeken ter begeleiding. Dat kan via je huisarts bij de praktijkondersteuner. Maar hier in Nederland vaak ook via de gynaecoloog waar je in behandeling bent. Je kunt dan om een afspraak vragen bij de POP poli. Dat is een combinatie van gynaecoloog, psycholoog, psychiater, psychisch verpleegkundige, maatschappelijk werker etc. Ik weet niet of ze dat ook hebben bij waar jij in behandeling bent? Anders zou ik je huisarts vragen om een verwijzing voor de POP in jouw buurt. Dat kan die namelijk gewoon doen. Dit team is gespecialiseerd in psychische klachten bij zwangerschap. Als ik toen in 2017 had geweten van het bestaan hiervan, was ik hier direct naartoe gegaan. Ik wist het niet, en dacht echt dat mijn klachten gewoon bij de zwangerschap hoorden. Die grens is zo dun. Maar daarom is het bij mij gedaald van naar een prenatale en toen postnatale depressie. En die is nooit over gegaan totdat ik een burn-out kreeg in 2019, en in 2020 met antidepressiva begon. Nu gaat het weer helemaal top ik wil je ervoor behoeden zo ver dat kan om die lange onnodige weg te gaan. Want het hoeft echt niet. Er is genoeg hulp beschikbaar en zelfs veilige medicatie als het moet. Dat is allemaal oké. Ik heb begin januari 2020 een intakegesprek gehad bij de POP hier in de buurt, ik was er heel tevreden over. Als het straks eens lukt en weer nodig zou zijn dan zou ik er weer gebruik van maken. Wat je zelf al kunt doen (mijn adviezen toen in die tijd): een vast dagritme is belangrijk. Maak een weekschema in het weekend voor de week er na. Voor de dingen die je de komende week wil doen. Probeer op dezelfde tijden op te staan en naar bed te gaan. Op vaste tijden eten. Probeer elke dag even naar buiten te gaan, het liefst in de ochtend na je ontbijt. Maak een wandelingetje in de ochtendzon of ga een stukje fietsen. De ochtendzon en de beweging zorgt dat je serotonine aanmaakt, dat verdrijft de melatonine van je slaap. Je word er energieker van uiteindelijk. Sleep jezelf naar buiten en begin eens met 5-10 minuten. Bouw het elke week een paar minuten uit. Na het wandelen lekker ontspannen met iets voor jezelf, theetje tijdschriftje wat jij leuk vind. Daarna bijvoorbeeld een klusje in huis doen, wasje vouwen of zo. In de middag maximaal een uurtje slapen tussen 12 en 3. Smiddags ook een kleine activiteit of hobby doen. Na de inspanning weer wat ontspanning. Avondeten, daarna alleen nog doen wat moet (afwas bijvoorbeeld). Daarna is de tijd om af te schakelen en te ontspannen voor het slapen gaan. sorry voor het lange bericht, hopelijk heb je er wel iets aan
Dankje dames, heb vanmorgen lekker een grote zak paaseitjes gekocht. Chocolade eitje iemand? Vooral de mede bloedende dames haha
Ik vind het echt heel lief en dapper dat je deze ervaring deelt. Ik zou er ook niet zo snel bij stil staan. En ook al bloed ik niet, ergens een salted caramel in je zak? Of wil je deze?
Ik ben juist heel blij met je uitgebreide bericht, bedankt dat je hier de moeite voor hebt genomen. Ik liep een tijdje bij een psycholoog ( al een tijdje geen contact mee gehad) maar denk dat een POP toch echt iets anders is. Ik wil ook graag hulp maar wist gewoon even niet hoe. Vind ook een drempel om weer aan te kloppen bij me huisarts. Je tips ban hoe ik me dag kan inplannen vind ik echt een goed idee en daar ga ik vanavond of morgen meteen naar kijken. Heel erg bedankt. Het ligt eigenlijk voor de hand maar ik kom daar dan gewoon niet zelf op. En ik wil even zeggen dat ik je zo dapper vind. Je hebt het nodige moeten meemaken en je staat er toch maar weer❤️
Dankje xxx En alle chocola is goed op dit moment ga weer kapot hier, zo’n erge golvende krampen weer die doortrekken van m’n rug tot in m’n bovenbenen. Bloed weer leeg als een rund. Heb nu eens de Aleve feminax gepakt om te proberen. Heb het idee dat die de scherpste randjes er wel een beetje af haalt. Chocola doet t vast beter
Graag gedaan! Blij dat je er wat aan hebt. En lief dat je dat zo zegt. Ik sta er zelf helemaal niet meer bij stil, maar je maakt me er weer bewust van Ik wou dat ik in die tijd iemand had gehad die me dit allemaal vertelde. Dan had ik me vast een stuk minder ellendig, schuldig en lelijk gevoeld. Je moet eens kijken hoe het is opgebouwd in jouw ziekenhuis. Soms is er een onderscheid tussen een pop en een peripartum poli. Maar dat kunnen ze wel je vertellen daar. Ik merkte dat de gewone psychologen vaak niet gespecialiseerd zijn in depressieklachten bij zwangerschap, alleen de gewone depressies. Dit is hoe ze het bij ons doen: https://www.zuyderland.nl/online-folders/ zoek bij peripartum poli /pop dan krijg je deze folder: https://www.guidr.io/api/v1/guides/pdf/peripartumpoli-pop Rotterdam: https://www.erasmusmc.nl/nl-nl/patientenzorg/centra/zwangerschapspsychiatrie Amsterdam: https://www.olvg.nl/pop-expertisecentrum PsyQ over postnatale depressie (zelfde symptomen als prenatale). Ik denk als je deze tekst leest dat je heel veel herkent. (Niet verkeerd bedoeld he maar juist als erkenning). https://www.psyq.nl/depressie/zwangerschap-geboorte