Ja, ik wil er ook iets aan doen. Ik wil graag een correctie bij mijn ogen voor de kraaienpootjes. Tevens worden ook mijn tanden opnieuw gebleekt. En botox mag er ook in.
Ik heb er wel een beetje moeite mee, ik ben 37 jaar en ik zeg regelmatig dat ik een 'oude kop' heb gekregen, maar ik denk dat ik nu ook vooral de tekenen zie van mijn huidige situatie (moeder ongeneeslijk ziek) en de zorgen die ik daarover heb. Qua uiterlijk vind ik het eigenlijk niet zo erg, een rimpeltjes meer of minder, en ik word nog steeds jonger geschat Ik associeer het ouder worden wel heel erg met je gezondheid die met ouder worden steeds kwetsbaarder wordt, wsl omdat ik mijn beide ouders al jong kwijt ben. En dat vind ik wel heel beangstigend. Ook dat je niet meer in de bloei van je leven bent, niet meer de leeftijdsgroep bent waar de hele maatschappij om heen is gebouwd, het gevoel dat je over je hoogtepunt heen bent, ik weet niet hoe ik het moet omschrijven.. Maar vooral die gezondheid, dat vind ik heel erg..
Dit hebben wij afgelopen jaar zo ervaren. Wij hebben er 4 begraven binnen 7 maanden. Bij de 2e zeiden we al dat het wel op mocht houden, maar er kwamen er gewoon nog 2. Onze familie is niet zo heel groot, maar jeetje, ze worden wel allemaal ouder. Mijn jongste tante deze week 60 en ik word zelf dit jaar 40 (zo voel ik me overigens niet)
Ja wel last van. Ik ben nu 42. Geen kraaienpootjes...maar dat is iets genetisch. Maar wel donkere kringen onder de ogen en ik merk dat mijn wangen meer zakken. Een strakke staart helpt daar wel tegen Mijn ogen probeer ik met komkommers nog een beetje normaal te krijgen. Mijn haar is ook niet echt grijs aan het worden dus het valt mee. Maar echt wel moeite mee. De laatse maanden was ik steeds jaloers op leeftijdgenoten Silvie Meijs en Chantal Janzen. Wat zien die er goed uit.... maar tot ik erachter kwam dat zij dus fillers gebruiken et cetera... Dan zie ik er dus beter uit dan zij Maar ik vind het wel jammer om afscheid te nemen van de jeugdige look.
Heb er eerlijk gezegd niet zo’n last van, merk het wel maar dat hoort er nou eenmaal gewoon bij en maak me er niet druk om. Wat ik wel merk is dat mn energielevel omlaag is gegaan en dat ik minder goed kan dealen met slaaptekort als voorheen.
Qua uitspraken van mezelf niet, qua ''humor'' van m'n man (die is 1 jaartje ouder dan ik) wel. Z'n humor is wel een beetje ''geweest'' vind ik M'n man vind mij daarentegen weer af en toe gedragen als een puber En dan doelt ie op het soms engels praten tussen de nederlandse zinnen door en het ''nachtbraken'' (ik heb nogal de neiging sinds we twee jonge kinderen hebben om lekker te genieten van de rust zodra man en kinderen op bed liggen, en dan iets te laat naar bed gaan... ). Nou ja, iedere gek z'n gebrek zeggen we dan maar Verder ben ik al een jaar of 7-8 steeds grijzer aan het worden. Valt tegenwoordig ook niet meer tegenop te werken (of ik moet het gaan verven, maar daar heb ik niet zo'n zin meer in). Ik bedoel dus dat uittrekken niet meer helpt, daar zijn het er simpelweg teveel voor. Het komt nu ook steeds meer naar voren bij m'n kruin voorop. Daar ben ik minder blij mee. Sinds het daar heel erg te zien is zit ik toch regelmatig weer te twijfelen of ik weer zal gaan verven..... Verder heb ik sinds de geboorte van de jongste met enige regelmatig matig tot heftige pijn in m'n rechterheup. En ook andere ''pijntjes'' horen er helaas wel steeds meer bij naarmate je ouder wordt. Om over m'n buikje nog maar niet te spreken.. Maar al met al ben ik nog best tevreden en is er niet zo heel veel wat ik zou willen veranderen hoor Edit: en o ja, wat Marsepein hierboven zegt over dat je minder snel weer fit bent na slaapgebrek is ook zEker waar (helaas)
Ik ben hier met mijn 52 een van de oudjes. Oude mama en jonge plusoma. Mij maakt het allemaal niks uit. Ik zorg goed voor mezelf, maar uiteraard zie je dat ik ouder word en krijg ik 'kwaaltjes' en zijn er sommige dingen die moeilijker worden. Drie nachten na elkaar feesten, lukt misschien niet meer, maar ik kan veel makkelijker rust vinden en tot rust komen. Ja, je houdt het niet tegen, dus waarom er tegen vechten. Zeker nu mijn zus, die 5 jaar ouder is, er straks niet meer zal zijn, omarm ik elk jaar dat ik ouder mag worden en elke rimpel en elk grijs haar dat ik mag krijgen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je eens niet mag klagen, maar je leeftijd relativeren bespaart je veel kopzorgen (en rimpels ).
Ik vind het soms best lastig. Toch het gevoel dat de jaren 20-25 mijn beste jaren waren. Maar hé, heb er ook weer zoveel moois voor terug nu...een man en 2 kinderen. Dat is ook heel veel waard. Nu ik officieel de 30 heb aangetikt voel ik mij soms best wel oud ook gewoon dat ik het gevoel heb 'achter te lopen' in bepaalde dingen zoals kleding, taal en make up..
Zolang ik maar ouder wordt kan de rest me gestolen worden eerlijk gezegd. Als mn ogen, oren, mn hersens en mn handen t maar blijven doen vind ik t geen enkel probleem. Misschien met een bril of een gehoorapparaatje boeit me ook niet. Zolang ik maar kan luisteren naar wie me lief is, ze kan vertellen wat ik wil vertellen en kan lezen en snappen waar het over gaat. Fysiek is maar fysiek. Prachtig en dement is best een lullige combi. Doe mij dan maar lelijk maar ik maak je in met de bejaarden vs jonkies hachathon.
Geen uiterlijke tekenen dat ik "al wat ouder wordt". Ben jaren veel te jong ingeschat. Ook niet echt lichamelijke dingen: oke, na een half uur mini disco dansen ben ik bekaf haha. Maar mijn beroep houdt me erg jong. En het voelt bij mij ook niet zo "dat ik al wat ouder wordt" Als ik hoor dat iemand eind 20 is, dan voelt dat als iemand van mijn leeftijd. Maar dan besef ik: o nee, ik ben 36
Ik heb er momenteel wel moeite mee. Ik moet nog 30 worden dit jaar, maar 7 maanden slecht slapen en nog 10kg te veel werkt niet mee. Daarbij op mijn wangen rosacea, mijn haar piekt door alle beschadiging ( 's nachts willen drinken wordt duidelijk gemaakt door haren trekken). Ook steeds vaker witte haren, waarbij de henna die ik gebruik niet dekt. Zodra de oudsten naar bed gaan trek ik een warm pak aan en doezel met de jongste weg. Dan is het pas 20.30.. Voor mijn gevoel zie ik er 10 jaar ouder uit. En voel ik me 50 jaar ouder
Ruilen? Ik 30 jij 43 Ik begrijp je gevoel, heb ik ook gehad toen ik 30 werd. Maar jeetje, nu ik 43 ben denk ik wàs ik nog maar 30, dan ben je eigenlijk nog gewoon een broekie.
Haha wilde ik ook al zeggen. Ik zou willen dat ik nog maar 30 jaar was. Die tijd ligt echt ver achter me
Gewoon stoppen met tellen bij 27, het jaar erna ben je alwéér 27. Gewoon 27 met ervaring. Hoeveel ervaring is eigen interpretatie.
Ik ben 35 jaar en heb tot nu toe nog nooit moeite gehad met het ouder worden. Voor mijn gevoel ben ik ook nog helemaal geen 35 en zo zie ik er ook niet uit, hoor ik vaak. Dat heb ik dus ook altijd! Ik vind het wel gek om te beseffen dat ik in veel situaties steeds vaker diegene ben die ouder is. Ik merk dus steeds vaker dat iemand jonger is dan ik, en dat is best wel confronterend ook! Word je toch met je neus op de feiten gedrukt dat je geen 25 meer bent.
Jij bent erg klein hè? Sorry dat ik het vraag hoor, maar zo heb ik een schoonzus die erg aan de kleine kant is en ook een vriendin, denk beiden niet langer dan 1m60. Beide zijn ruim 40+ maar ze worden altijd veel jonger geschat, en dan vraag ik me af of de lengte ermee te maken zou hebben, dat dat je jonger laat lijken?
Mijn zusje en ik worden ook vaak jonger geschat, mijn moeder leek zelfs wel 10-15 jaar jonger altijd. 1.75, 1.78 en 1.88, dus zal niet alleen lengte zijn denk ik.
Ik vind ouder worden juist wel fijn. Ik ben klein en heb de genen van mijn oma (die is 93 maar ziet er niet zo uit). Ik ben echt jarenlang te jong geschat, moest ook altijd mijn id laten zien. Tijdens de zwangerschap van de oudste ben ik zelfs voor tienermoeder uitgemaakt. Nog steeds geloven veel mensen het amper dat mijn oudste zoon al een tiener is. Ik heb hier en daar een kraaienpootje maar die omarm ik dus graag. Misschien helpt het ook dat ik een oude ziel heb . Mijn man wordt dit jaar 35 en begint hier en daar al een grijze haar te krijgen, maar dat vind ik wel sexy haha.
Geen enkele moeite mee. Nooit gehad ook. Ik heb wel wat mensen om me heen die dat wel een big deal vinden en moeite hadden met bv 30 of 40 worden, maar ik vergeet juist altijd hoe oud ik nou precies ben, omdat het me geen klap interesseert. Moet er juist altijd even over nadenken en zit er meestal een jaar naast (naar boven afgerond) Wat ik wel soms bizar vind, is als je het kan hebben over iets wat bv 25 jaar geleden was enik me dan realiseer dat ik toen al volwassen was. En qua uiterlijk zijn er echt wel dingen veranderd, maar niet zodanig dat ik me daar oud door voel. Ik ben ‘gezegend’ met een vette huid. Dus ik krijg eerder nog af en toe een jeugdpuistje dan dat ik rimpels krijg.