Dat ze het niet meer red is al een tijdje bekend hoor. Drie of vier weken geleden gaf haar arts haar nog enkele dagen. Ik vrees gezien de radiostilte ook dat het over is. Nou ja vrees is een groot woord, ik dénk het. Want ik gun haar en haar familie echt rust nu. Ze leefde zo toe naar haar boek, en dat is nu klaar.
Ja klopt helemaal inderdaad, ik kan mij gewoon niet voorstellen dat ze hier nog bovenop komt zoals hierboven mss nog werd gehoopt. Ik hoop dat ze rustig mag uitstappen zonder angst. Wat een verdriet dit verhaal, het grijpt me aan.
Het is nog steeds stil. Ik denk ook dat het over is. Het vechten tegen iets waar je het nooit van gaat winnen lijkt me ook gewoon klote. En oneerlijk, ze is gewoon even oud als ik. Dat slaat toch wel even in..
Ik vind het ook vreselijk om te zien hoe ze blijft vasthouden aan het leven en dan ook zegt "ik blijf positief". Ik gun haar de rust en acceptatie om te gaan. Het lijkt mij vreselijk voor haar omgeving om te zien dat ze echt niet los wil laten.
tja.... bijna iedereen dénkt het.. en op social media zijn er altijd mensen die het niet bij 'denken' laten....
Dat heb ik ook. En dan hoor je haar weer praten over een bloedtransfusie. En dan denk ik bij mezelf, : meisje wanneer denk je nou eens, het is klaar nu? Hoe lang moet je zo nog doorgaan?
Dat inderdaad. De transfusies houden haar in leven, maar ze heeft ook niet kwaliteit van leven zo. Dat vind ik zo erg. Dat ze blijft vasthouden aan elke strohalm zonder dat het haar echt wat brengt.
Wij kunnen natuurlijk niet bepalen of zij nog kwaliteit van leven ervaart hè. Het brengt haar waardevolle momenten met haar dierbaren, reacties op haar boek etc. Alleen zou ik haar ook berusting gunnen.
Ze heeft heel erg slecht nieuws gehad vandaag.. ik denk dat ze haar geen transfusies meer kunnen geven oid...
Wat sneu zeg, ze had ondanks alles dit niet zien aankomen hè. En zelfs nog zegt ze, de kanker wint niet maar ik ga winnen.
Je wilt er niet aan geloven en hoopt dat dit berichtje nog langer zich laat wachten. Maar toen ze vorige week al aangaf dat alles verdubbeld was binnen nog time, was de kans zo slecht. Ik hoop dat ze voor haar op een meest waardige manier mag gaan. Inderdaad in haar slaap, zonder pijn. En natuurlijk vooral dat ze zichzelf er bij heeft neergelegd. Pff..
Ik snap niet zo goed waarom ze zich erbij moet neerleggen. Of er berusting in moet vinden. Wij vanaf de zijlijn hebben makkelijk praten. Ze hoeft er toch geen vrede mee te hebben? Ze heeft het er moeilijk mee en dat mag. Het maakt het er allemaal echt niet makkelijker op als ze zegt dat het goed zo is.
Klopt denk ik wel wat je zegt. Het erbij neerleggen zou meer voor de omstanders het makkelijk maken. Ze hebben alles ja álles eraan gedaan. En dat kan ook helpen straks bij de nabestaanden. Maar wat heet helpen. Rouwen zo rauw en eenzaam.