Dat is het gekke Ik was vandaag nog bij de HA 3b die zegt dat het goed. Is terwijl ik totaal niet goed voel. Ik val ook niks af
Nee, ik kan me goed voorstellen. Ik moet zeggen als.je niey lekker In je vel.zit dan kan je moeilijk je concentreren op je werk. En dan kan je werk ook niet naar behoren uitvoeren Ik merk dat ik in mijn dagelijkse leven ook niet alles goed verloopt
Ik was vandaag bij mijn huisarts voor de controle Bij mij is er hoge glucose en cholesterol Ik krijg het dus niet onder controle Hij vertelde dat mijn schildklier een probleem is. Het is hormonaal. Hebben jullie ook last van. Het is combinatie van alles. Ik word er gek van. Ik val dus met alles in het risicogroep Ik wil van mijn Suiker en cholesterol af. Weten jullie hoe ik dat kan doen. Ik heb al zoals.boter en pindakaas laten staan. Ben bang dat ik nooit vanaf komt en steaks moet ik daat voor medicatie slikken. Ik slik ook metformine voor de suiker.
Tja daarom moet je dus bij de endocrinoloog gaan . Uw waarden zijn wat aan de lage kant en je voelt u niet goed. Heb je alles wt je hier schreef opgesomd? Dan kent hij er niets van Stabiel zijn, als je u niet goed voelt is dus onzin.
Ik had laatst (nuchter) ook een vrij hoge suiker, maar nog net binnen de normaalgrenzen. Diabetes is ook een auto-immuunziekte, net als Hashimoto. Auto-immuunziekten komen vaak samen, je hebt er vaak meer dan één en je ontwikkelt makkelijker een andere auto-immuunziekte. Met hoge suiker moet je dus extra goed opletten als je al aanleg hebt voor auto-immuun. Zo heb ik Hashimoto én alopecia, met PDS als symptoom. En ik heb zoveel pijn en stijfheid aan gewrichten dat ik me afvraag of ik er geen artritis heb, net zoals mijn vader en tantes. Daarnaast heb ik nog menière, wat ook gezien wordt als auto-immuunsymptoom. De problemen komen vaak tegelijk, dat maakt het ook zo lastig diagnosticeren. Want wat hoort nu precies waarbij? En in hoeverre maakt het precies uit? Want voor veel symptomen is geen medicatie, daar ligt de 'oplossing' in een verandering van je leefstijl en je dieet. Je moet dus ook zelf flink aan de slag, maar daar kun je wel begeleiding bij krijgen! Je huisarts kan je doorsturen naar een diëtist om je te helpen met je cholesterol en je suiker. Vanuit je basisverzekering kun je sowieso een aantal uur vergoed krijgen. Lijkt me fijn als je daar preventief al iets mee kunt, voordat je probleem erger wordt. Pindakaas en boter laten staan is een goed begin, maar dat is waarschijnlijk niet genoeg. Ik ben ook een leven lang op dieet, want vanwege de PDS kan ik een aantal voedingsmiddelen niet goed verdragen, zoals koemelk, tarwe en etenswaar met veel fructose. Ook zijn er psychologen die gespecialiseerd zijn in begeleiding bij ziekte. Misschien helpt het je wel om erover te praten en te leren accepteren dat je niet meer alles kunt wat je vroeger kon. Ik moest echt leren luisteren naar mijn lichaam en de juiste balans vinden tussen rust en inspanning. Jezelf blijven pushen is niet goed, maar constant toegeven aan vermoeidheid en neerslachtigheid helpt je ook niet. Als je jezelf niet gehoord voelt door je huisarts, zou ik zeker voor een second opinion gaan. Maar misschien kan je huidige huisarts je ook wel doorsturen naar de juiste specialisten, zoals een diëtist en een internist endocrinoloog. Hashimoto en andere hormoon-gerelateerde stoornissen zijn behoorlijk specialistisch, het is logisch dat je huisarts daar niet alles vanaf weet.
Of dat is best heftig. Hier idd ook 3 en na een week (waarschijnlijk ivm de kweek dus) gaven ze aan geen cellen te hebben aangetroffen, dus ze mag binnenkort weer. Pijnlijk is het niet echt gaf ze aan maar je blijft in spanning op deze manier..
Ja zo is het hier ook. Je moet gewoon wachten. Pijn is idd een groot woord. Het prikken zelf en "aftappen" voel je ook niet echt, dat is meer druk. Maar het op en neer bewegen om van overal wat te hebben, is niet iets waar je bij de 3de beurt nog zit op te wachten. Het is daar al gevoelig van de 1ste 2 keer uiteindelijk. Is er een specifiek reden voor de punctie bij uw moeder? Of de standaard omdat ze een verdikking heeft die groter is als het vastgelegde aantal cm? Uw mama zal ook nog eventjes geduld moeten hebben. Als ze bij een specialist loopt, gaan ze haar goed opvolgen en helpen. Ik vind mijzelf niet het beste voorbeeld van ingesteld geraken. Ondanks dat ik 3 maandelijks geprikt werd en heel vaak échos kreeg en goed opgevolgd werd, ben ik altijd blijven sukkelen. Maar ik ken best wel veel mensen die eigenlijk snel ingesteld waren en eigenlijk ook niets van last hebben.
Ik ben even benieuwd naar jullie ervaringen... Ik heb vorig jaar 2 miskramen gehad, allebei <7 weken. Mijn schildklier TSH waarde bleek te hoog. Begin februari 10.4. Ik heb toen contact gehad met de huisarts die me, ook vanwege de kinderwens, doorstuurde naar de endocrinoloog. Meteen mocht ik van de huisarts ook starten met een dosering van 25mcg, dat is nu 4 weken geleden. Na 2 weken medicatie heb ik bloed geprikt, een week later een afspraak in het zkh bij de endocrinoloog (vorige week). Mijn waarde was toen met een hele punt gezakt naar een TSH van 9.2. Inmiddels weet ik dat ik weer in verwachting ben, ben nu tussen de 4 en 5 weken. Mijn T4 is trouwens super keurig, geen op of aanmerkingen. De dokter in het ziekenhuis heeft me vorige week eigenlijk meteen verhoogd naar 50mcg, ik moet volgende week weer bloedprikken - een week later telefonisch bespreken en dan waarschijnlijk naar 75mcg. Gaat dit snel genoeg? Ik hoop natuurlijk dat mijn TSH waardes de volgende keer echt duidelijk gezakt zijn en dat de medicatie z'n werk doet. En dat deze baby blijft plakken...
Ze zagen op de echo iets waarvan ze niet wisten of het een tumor of een cyste is, vandaag de punctie. Ja begreep het inderdaad, pijnlijk niet maar prettig is ook een ander uiterste. Er word om de 6 weken bloed afgenomen en ze heeft regelmatig telefonisch of fysiek contact met de arts, maar het moe zijn breekt haar enorm op, “fijn” om hier te lezen dat dat relatief normaal is. Hopelijk hebben ze snel de juiste dosering qua medicatie. Jij hebt zo te lezen ook redelijk wat klachten, hoelang sta je nu onder controle?
Ja, ze weten het vorige week was ik er voor het eerst en waren mijn testjes voorzichtig positief. Ik heb het toen dus ook al aangegeven, dat ik pril in verwachting ben weer.
Ik heb met een aantal van jullie al wel eens contact gehad via PB. Bij toeval een knobbel ontdekt in mijn schildklier. Mijn schildklier is ook vergroot en met vlagen heb ik daar meer last van. De knobbel blijkt gelukkig goed te zijn al zag ik in mijn dossier dat kwaadaardig niet helemaal uitgesloten is. Met dat in mijn achterhoofd ga ik de knobbel jaarlijks laten onderzoeken. maar nu; de waardes van mijn bloed zijn goed volgens de artsen. Ik weet niet meer precies waarop ik ben geprikt en wat de uitslag was maar die ga ik donderdag bij de huisarts opvragen. Ik voel me namelijk alles behalve goed.. -vermoeidheid - wazig zicht - lager libido - koude handen en voeten - dagelijks hoofdpijn - haaruitval - psychische klachten - hevige menstruatie Daarnaast heb ik een lage basale temp en dat kan wijzen op schildklier problemen. Voor mij ook een teken dat er meer speelt waardoor het zwanger worden nooit meer gelukt is. https://natuurgeneeskunde-praktijk.nl/temperatuurtestschildklier/ Omdat ik al langer met vage klachten loop heb ik altijd het gevoel helemaal niet serieus genomen te worden door de huisarts. Alsof ze ff gauw wat testjes doen maar groot de stempel ‘aansteller’ op mijn dossier hebben staan. Donderdag heb ik een afspraak staan. Wat kan ik het beste opvragen? Wat moet er geprikt worden? En misschien een groter bloedonderzoek, bij wie kan ik dat het beste doen?
Dan weten ze wel wat ze doen. Bij mij werd ook constant aangepast tijdens mijn zwangerschap. Maar ik was wel pas zwanger als mijn waarden goed stonden. Ervoor lukte het niet echt precies. Dus een beetje anders.
Ja, vreemd he... dat zeiden ze in het zkh ook nog. Dat ik met deze TSH eigenlijk helemaal nit zo heel makkelijk zwanger zou moeten worden. Maar dat is tot nu toe het probleem niet echt gebleken (3x zwanger in een 1 jaar...). Maarja, het zwanger BLIJVEN is wel een probleem en dat vind ik heel eng. Ik hoop dus dat met deze 50mcg en straks waarschijnlijk 75mcg ik deze zwangerschap een goede kans geef....
Ik heb ook zo'n huisarts gehad die maar niet wilde geloven dat er een lichamelijke oorzaak was voor mijn (vage) klachten. Jarenlang heb ik te horen gekregen dat ik maar gewoon naar een psycholoog moest gaan en ook dat ze me niet ging helpen met vruchtbaarheidsproblemen eer ik 15 kilo zou afvallen. Uiteindelijk overgestapt naar een andere huisarts, omdat ik zo kaal werd en nystagmus kreeg. Dit was mijn prikbriefje destijds: Hier kwam dus de veel te hoge TSH uit (46). Het zinktekort was al eerder vastgesteld. Normaalwaarden voor de TSH zijn 0,4 tot 4,0. Maar dat geldt eigenlijk alleen voor mensen die verder ook gezond zijn en die niets aan hun schildklier hebben. Jij hebt er al een nodus, dus eigenlijk gaan die normaalwaarden voor jou niet op. Je zou ook een subklinische hypothyreoïdie kunnen hebben. Gek genoeg gaan veel artsen, ondanks de normaalwaarden, pas behandelen vanaf een TSH van 6. Heb je enig idee wat jouw TSH/FT4 was bij het laatste bloedonderzoek?
@Luna86 Ik heb eens opgelijst wat bij mijn bloedafname door de endocrinoloog gecontroleerd word. Wel België dus ik weet niet of je er wat aan hebt. Sedimentatie na 1u RBC Hemoglobine Hematocriet MCV MCH MCHC WBC Trombocyten Neutrofielen Eosinofielen Basofielen Eosinofielen abs.w Basofielen abs.w Glucose - fluoride Ureum Creatinine eGFR - ckd-epi Totaal eiwit Albumine Bilirubine totaal Serumijzer Transferrine Ferritine Transferrineverzadiging SGOT SGPT Gamma GT LDH (volgens IFCC) Natrium Kalium Calcium Fosfor CRP IgG IgA IgM TSH FT3 FT4 Thyroglobuline Foliumzuur Vitamine B12 Als extra krijg ik ook wel eens de cortisol speeksel en urine test.
Ze volgen u op e , dus ze zullen wel verhogen van dosis indien nodig. Uiteindelijk loop je bij de juiste arts dus dat zou voor mij wel beter aanvoelen, dan bij de huisarts lopen daarmee