@xMeliisz patty moet nog gewijzigd worden op de lijst. Je kan nu nog bewerken @HHJ ik ben ook benieuwd! @Kimmetjuh90 ik ben ook benieuwd naar je bloeduitslag
Klopt maar wist niet of ze dat zelf wou doen maar heb hem nu bewerkt. Had HHJ al eerder getagged maar nog geen reactie voorbij zien komen
Bloedonderzoek was goed. Moet wel nog een uitstrijkje laten maken bij de huisarts, en we moeten ons melden als we er klaar voor zijn.
Fijn dat het goed was. Heb hier ook nog een oproep liggen voor een uitstrijkje, dat ga ik doen als deze ronde niet raak is en anders pas na een zwangerschap. Hopen voor jou dat de maanden een beetje snel gaan zodat jullie kunnen gaan starten
fijn dat je bloeduitslagen goed waren! Misschien heb ik het verkeerd begrepen hoor maar ik meen me ook ergens te herinneren dat hij wel wat eerder zou willen, maar dan over 3 maanden, mei juni dus i.p.v. in augustus. Is ie dan weer van gedachten veranderd?
Ja, klopt als de wachtlijst dus 3 maanden was, maar er blijkt dus geen wachtlijst te zijn nu we van arts gewisselt zijn. Dus in dit geval blijft ie op augustus staan helaas.. ik zal over paar maandjes nog eens aan de tand voelen of er echt geen beweging naar eerder gemaakt kan worden.. Maar voor nu laat ik t even rusten, de kleine slaapt nu namelijk weer tussen ons in ook.. dus dan is t geen wijs plan om erover te beginnen... Ik weet wel dat hij ontzettend bang is om nog een kindje te krijgen die ook zo vreselijk slecbt slaapt net als de jongste nu, en eerlijk.. daar ben Ik ook een beetje bang voor, en dat willen we eigelijk niet nog een keer, dus de kans bestaat ook dat we volledig de stekker uit de kinderwens trekken.. Zolang die angst blijft, is t geen goed idee.
Aah oke ik heb dat opgevat als als er een lange wachtlijst is hopelijk augustus, als er geen of een korte wachtlijst is over 3 maanden. Vandaar dat ik em even niet snapte. Want als de wachtlijst 3 maanden is en je wou dan starten, dan kun je als er geen wachtlijst is ook uit eigen initiatief over 3 maanden starten dacht ik. Dit is zeker geen goed moment om er dan over te beginnen inderdaad dit is wel een lastig ding ja. Want angst kan erg overheersend zijn. maar je weet nooit van te voren hoe het kindje zal zijn helaas. Dan zal eerst de wens groter moeten worden dan de angst. En ik weet natuurlijk niet wat in dit geval slecht slapen precies in houdt, maar onze kids van 4 en 7 hebben ook veel bij ons in bed gelegen. Wij hadden zoiets van als ze maar slapen en later komt hun eigen bed wel. We konden de klok er op gelijk zetten dat als ze ineens weer meer bij ons lagen dan in hun eigen bed dan werden ze een dag of paar dagen later ziek, of een tand/kies er door of een sprong enz. We hebben ook tot 2 en de andere tot minimaal 3 jaar bij ze gelegen als ze in slaap gingen. En nog vinden ze het fijn als we een keertje even bij ze liggen. En nog kruipen ze vaak aan het eind van de nacht bij ons in bed. Maar het is maar net hoe erg je dat vind. En dat kunnen alleen jullie bepalen, maar het wordt echt beter in de loop van de tijd. Ik heb ze zo op die manier geprobeerd te leren dat ook al lig ik niet naast ze in bed ik er wel altijd voor ze ben. Ik dacht ook dat het nooit beter zou worden, maar toen ik het los kon laten en accepteren dat het vanzelf beter zou worden en niet steeds gefrustreerd raakte ik het zelf ook beter vol kon houden
Vandaag bij de gyn geweest. Opnieuw niets te zien op de echo. Waarde hcg is gezakt van 723 naar 660. Verder 2 stolsels verloren en minimaal bloedverlies. Buik voelt nogal beurs aan. Vrijdag opnieuw prikken en dan zou de waarde eigenlijk onder de 400 zitten. Anders word het toch een operatie. Het lijkt gewoon stabiel te blijven zitten.
Slecht slapen is hier; of bij ons in bed slapen of gewoon niet slapen. Nu slaapt ze wel een deel van de avond in dr eigen kamer in dr eigen bed, maar rond 0:00 a 1uur word ze wakker en wil ze niet meer in eigen bed slapen. Dus dan moet ik dr wel mee nemen naar ons bed anders slapen we allebei niet. Ze is erg beweeglijk in bed dus mn vriend krijgt dan de nodige schoppen, dus hij wil eigelijk haar uit ons bed hebben, ik zit savonds al bij dr tot ze slaapt, en snachts accepteert ze dat gewoon niet. Ik wil eigelijk mn bed ook wel terug haha We hebben in al geen tijden meer seks gehad, en ook dat gaat nu parten spelen vooral bij mn vriend, want mij maakt t niks uit. Libido is op vakantie De laatste keer was toen ik pril zwanger was dus kun je nagaan...
Ik weet natuurlijk niet of je op advies zit te wachten, maar ik zou gaan investeren in je relatie. Zin maken, avondje je best doen voor elkaar . Je kind kan je evt. ook begrenzen of misschien een extra matras/bed hebben dat jullie om en om toch snachts rust krijgen. Hier ging het ook vaak zo hoor, dus herken het. We praten er vooral van tijd tot tijd over en geven aan waar we behoefte aan hebben. Ik vooral aan slapen en mn man aan intimiteit, beide hebben we kunnen realiseren, waardoor we beide beter gevoel van nachtrust ervaren (niet elke avond/nacht uiteraard) ik merk dat de kids ook met fases meer aanhankelijk zijn en dus vaker in bed kruipen. We zeggen ook tegen ze dat papa en mama ook moeten slapen, dat we dan gezelliger zijn. Dus leggen ze ook wel eens terug in eigen bed als ze eenmaal weer in slaap zijn en een van ons "last" van ze heeft. Wat ik wil zeggen probeer oplossingen te vinden die voor jullie gezin helpend zijn komt de sfeer ook overdag ten goede
+1 dit is eigenlijk precies wat ik ook wilde zeggen. Wij hebben weleens seks gehad met kind ernaast als die diep genoeg sliep. Kind op ene helft wij op de andere Dat was eerst wel even een drempeltje zeg maar, Ik zag het al helemaal voor me als ze wakker werd en wat ze dan wel niet moest denken. Maar ze zijn nog zo jong en snappen er toch niets van. Of seks overdag/buiten het bed kan ook nog. Maar idd zoek iets wat voor jullie werkt, want het kan best weleens zo zijn dat dit ook een beetje meespeelt bij je man. Dat hij denkt straks komen en nog eens 2-3 jaren zonder seks bij. En qua libido is het lastig, denk eens na over wat je vroeger op wond, kun je dat nu weer opnieuw kijken of dat helpt bijv. Soms ben je zo gewend aan geen seks dat het niet meer in je systeem zit en je gewoonweg nergens meer opwinding in ziet. Ik heb ook tijden lang geen zin gehad door de depressie en antidepressiva, en ik vond het wel prima ik miste het niet. Sinds het beter gaat, ik van de antidepressiva en de pil af ben pfoe het hek was van de dam zeg. Ik was net een geile puber niet normaal, dat kende ik niet van mezelf whahaha. En het ergste was als we het dan deden kon ik de volgende dag al wel weer. Terwijl ik normaal weken/maanden zonder kon. Maar doordat mijn man zich minder fijn voelde kwam het er minder vaak van merkte ik dat het ook weer makkelijker werd hoe langer ik er zonder zat. Tussen de eerste en de tweede was er ook maanden geen sex door pijn van mijn kant en toen dat probleem opgelost was ging het weer heel goed, maar toen gingen we ook al weer snel voor een tweede en leek het voor hem alsof ik nooit sex wou, maar als we een kind gingen maken ik elke dag wel wou. Dus probeer er eens achter te komen of bij hem ook zulke gedachten spelen wat de situatie belemmerd van zijn kant