Mijn man doet regelmatig iets extra's als ik me moe/ziek voel in het huishouden, of neemt de kinderen dan ergens mee naartoe. Neemt bv regelmatig iets lekkers voor me mee. Maar niet echt in de zin van bloemen oid, hij weet sowieso dat hij daar niet mee moet aankomen bij mij (ik vind bloemen maar geldverspilling en bovendien vaak stinken) Ook cadeaus wil ik liever niet spontaan krijgen (ASS), dus als hij iets voor me koopt wordt me dat gewoon van tevoren gezegd . Maar cadeaus doen we sowieso niet erg vaak aan. En als ik iets nodig denk te hebben wat hij eigenlijk maar onzin vindt, dan komt er nooit gezeur. Ik vind 'attent' (oplettend, aardig en hulpvaardig) trouwens wel iets anders dan 'spontaan'. Maar kennelijk zien sommigen daar geen verschil in.
Dit soort topics zijn nooit zo goed voor je eigenwaarde als je zelf het tegenovergestelde hebt Niet lullig bedoeld. Ik ga proberen mee te denken Weet hij het dat jij dit wel fijn zou vinden? Of zit je af en toe te zuchten en klagen dat je nóóit wat krijgt en anderen altijd (een vriendin van mij doet dat dus en dan denk ik vaak: ehhhhh ). Heb je er weleens over gepraat in de zin van ‘joh ik merk dit en dat en ik zou het zo leuk vinden als dit en dat’ Of ben je gewoon eigenlijk best tevreden zo en heeft hij, zoals eerder genoemd, andere kwaliteiten (goeie is dat trouwens)? En even een grapje tussendoor: jij maakt genoeg verrassingen mee in de plaats waar je woont
Maar als je van spontaniteit houdt vanuit je partner, en die spontaniteit wordt min of meer opgedrongen door jezelf dan is het toch geen "echte" spontaniteit. Ik denk dat daar een beetje het probleem zit. Het moet gewoon vanzelf gaan.
Nee klopt helemaal. Maar soms heeft iets een voorzetje nodig. Mijn vriendin vond het vervelend dat haar man nooit iets deed. Toen een keer gesprek gehad. Sindsdien verrast hij haar regelmatig ook als ze het totaal niet verwacht. Dat gesprek was 17 jaar geleden. En misschien is het stiekem niet meer zo spontaan dan inderdaad maar voor haar werkte het heel goed en soms vergeet ze ook dat ze dat gesprek hebben gehad ooit. Maar wat je zegt: helemaal ‘puur’ is die spontaniteit niet nee.
Waarom niet? Geen oordeel maar een vraag omdat het zo ver bij me vandaan staat. Niet dat ik het me niet kan voorstellen maar ik ben benieuwd!
Jazeker weet hij dat. Hij zegt dan; ik ben niet zo attent. En daarmee is het klaar De dag er na heeft hij dan een was opgehangen of opgevouwen en dat is het dan weer. Hij maakt zich er niet druk om. Voor mij voelt het dan alsof ik het niet waard ben ofzo. En ook dat weet hij
Nee ik wordt nooit verrast. Oh wacht ... afgelopen kerst heb ik iets van hem gekregen. Al dik 23 jaar lang koop ik voor iedereen kadootjes (incl voor mezelf) en zo ook afgelopen kerst, maar nu had hij voor mij ook iets gekocht. Verder verrast hij me nooit eigenlijk in de 25 jaar dat we samen zijn.
Als ik dit lees neem ik mijn man wel erg voor lief geloof ik.... Maar aan de andere kant vind ik het ook normaal. Mijn man maakt elk weekend ontbijt, zet ‘s ochtends koffie. ‘Doet’ de kinderen? Mijn dochter komt op nr één bij hem en hij doet alles met en voor haar. Hij neemt me mee onverwachts om op het terras naar de zonsondergang te kijken (ook om onze dochter dat mee te laten maken). We gaan weekendjes weg en hij kookt.... Bloemen neemt hij nooit (bijna nooit) mee. Maar wel vaker dan eens per jaar (meestal omdat hij bij een tuinder in de buurt is of omdat hij bloemen heeft meegekregen van zijn werk. Dit soort dingen zijn wel wederzijds trouwens hoor Afgelopen week was ik jarig en ik heb al meerdere keren naar een pianobankje gekeken, maar ik vond hem te duur. 3x raden wat ik voor mijn verjaardag gekregen heb?
Dat vraag ik me dus ook af. Wat ik ook best bijzonder vind is dat niet spontaan zijn kennelijk gelijk zou staan aan niet attent. Dat zijn echt wel 2 verschillende dingen voor mij.
Ik heb er ook niet zoveel mee. Sommige dingen die ik hier lees vind ik persoonlijk echt vreselijk, we zijn niet zo van Ede verassk Haha hier ook zo. 18 jaar samen en toevallig afgelopen sinterklaas voor het eerst echt verrast. Vond ik heel leuk, maar vond het alle voorgaande jaren ook prima.
Maar heb je dan verrassingen nodig om je wat waard te voelen? Lijkt mij dat hij je dagelijks dat gevoel moet geven (of eigenlijk moet dat vanuit je zelf komen) en dat zit hem toch niet een verrassing naar mijn idee.
Ik vind het spannend en lief en opwindend en leuk en het geeft me energie. Daarbij geeft het me het gevoel dat C moeite wil doen voor mij en me wil plezieren. Hij weet dat ik het leuk vind (wist hij eerst niet want we hadden het er nooit over gehad, maar maakte dat op uit mijn reactie na de eerste verrassing) hij ziet me graag blij. Deze gevoelens kun je natuurlijk op een miljoen andere manieren krijgen, maar voor mij horen deze gevoelens ook bij een verrassing.
Ik zou dat ook niet zo leuk vinden hoor. Ik vind vaak: als je weet dat je partner ergens blij van wordt, waarom doe je het dan niet als het een kleine moeite is? Ik bedoel; je vraagt hem niet om zonder touw van een brug af te springen of zo
Ik heb het nu 3x gelezen en ik snap niet zo goed wat je bedoelt met 'uit jezelf komen'. Hoe moet ik dat zien icm verrassingen of lees ik het nu helemaal verkeerd? Sorry, kan aan mij liggen en als je het uitlegt denk ik vast; oooojaaaaaa Maar ik kan er niet zo goed tegen als ik iets niet snap
Haha niet de verrassingen nee. Maar het gevoel je dat je het waard bent bedoel ik. Dat kan een ander je echt niet echt geven bedoel ik dan. Lastig uit te leggen. Kijk natuurlijk is het belangrijk dat je partner je het gevoel geeft dat je het waard bent, maar als je dat zelf niet zo voelt, wordt dat wel heel moeilijk
Voorbeelden die jij noemt, zoals was opvouwen of drinken inschenken, vind ik niet echt verrassingen. Nou ja, bij sommige mensen is het misschien wel heel verrassend als de partner de was ophangt. Ik zou ook verbaasd kijken, denk ik. Maar ik vind dat meer 'huishoudelijke klusjes'. Dat heb je afgesproken of bepaalde dingen zijn zo gegroeid. Mijn man doet de boodschappen en kookt. Hij tankt en regelt de financiën. En hij zet -heel klassiek- de containers aan de straat. Ik doe alles wat met wassen en poetsen te maken heeft. Afruimen, de tuin e.d. doen we samen of soms de één, soms de ander. Maar daar zitten echt geen verrassingen in en dat verwachten we ook geen van beiden. Bij 'verrassen' denk ik meer aan een spontaan cadeautje, een uitje plannen zonder dat de ander het weet, dat soort dingen. Wat @suus1983 zegt klopt denk ik wel: je gevoel van eigenwaarde moet vooral uit jezelf komen. Maar ik denk dat het je eigenwaarde wel versterkt als je relatie goed is. En 'relatie' is een breed woord, wat mij betreft. Daar hoort o.a. romantiek bij, (waarbij iemand verrassen een romantisch gebaar kan zijn), seksualiteit, maar ook een eerlijke taakverdeling. Attent zijn, iemand verrassen. Dat zijn dingen waarvan ik me kan indenken dat het niet echt in iemand karakter zit. Je kunt het voor een deel wel aanleren hoor. Ik ben ook zo iemand. Ik vind het lastig om op de juiste momenten spontaan attent te zijn. Maar ik zet veel dingen in mijn agenda en kom dan hopelijk niet al te on-attent over. Maar eigenlijk is het een beetje een 'kunstje'. Dus in dat stukje herken ik me wel in jouw man. Maar als je het dan hebt over de was opvouwen, dan voelt het voor mij anders. Is dat attent zijn? Of zit daar eigenlijk onder dat jullie taakverdeling eigenlijk niet helemaal goed zit? Want dat heeft niks met karakter te maken, volgens mij. Daar kun je gewoon afspraken maken over wie wat doet.
Klopt, daar zit het hem inderdaad niet in. maar de simpele dingen als even drinken inschenken voor 2 ipv alleen voor jezelf bijvoorbeeld. En zo zijn er meer voorbeelden.