Hier hetzelfde hoor, maar groep 3. Het hielp al helemaal niet mee als zijn broertje van 1,5 er ook was. Hopelijk gaat het niet meer gebeuren, al zijn er al 2 klassen in quarantaine... adem in en adem uit.
Ohhh man, ik durf er echt niet over na te denken dat ze weer thuis komen te zitten. Ik ben niet van de complotten, maar ALS er een complot is dan is het er volgens mij op gericht om vrouwen te ontmoedigen om te werken. "Hier, jullie willen zo nodig werken én kinderen hebben?? Nou dan kan je het krijgen! Leuk hè, werken en huishouden en kinderen??" Ook dat iedereen de BSO en kinderopvang aan het opzeggen is, begrijpelijk, maar over het algemeen betekent minder kinderopvang minder arbeidsparticipatie van vrouwen.
Maar waarom vang jij het als vrouw alleen op dan? Het is heel vervelend voor mijn man, maar we doen het toch wel echt fifty fifty.
Eenkennigheid van de kinderen, mijn geduld duurt ietsje langer, ik werk minder uren, perfectionisme van mij, mijn man heeft deze baan nog niet zo lang, mijn man is net zo autistisch als mijn zoon. Maar ik bedoel het breder, ik voel echt dat over de hele linie vrouwen weer richting 1950 geduwd worden, ikzelf ook. En ik sta er bij en ik kijk er naar. Maar nu ga ik ophouden met dit topic kapen!! Thuiswerken, dus El Camino gaat weer even aan. Lijstje maken, niet te lang maken, en afstrepen wat klaar is.
Hier ook fiftyfifty, alleen schoolwerk en mijn man was vroeger al niets en nu met het begeleiden van onze zoon ook niet Kwam ik beneden, hadden ze 1 vak gedaan waar ik er 3 zou hebben gedaan. Dus wel halfrond half werken, maar school deed ik.
Ja echt he, dit is echt niet goed voor de arbeidsparticipatie van vrouwen. en dit is niet alleen een nederlands probleem, ik was een podcast aan het luisteren: BBC World Service - The Documentary Podcast, The empty desk: Women, Covid and the US economy dit gaat over hetzelfde in de US. In nederland is er toch al een onwijze parttime werk cultuur, waarbij de taken onderling vaak al meer zorgend (voor het huishouden en de kinderen) zijn voor de vrouw, en dit is niet aanvallend bedoeld, maar gewoon gemiddeld genomen de situatie. ik wil zo graag weer terug naar de normal. Thuiswerken tussen de lego blokjes, vaat, spelende kinderen, herrie van kinderen of buren die aan het verbouwen zijn, geen goed buro, verkeerde lichtinval, ik heb het helemaal gehad. mijn motivatie is echt ver te zoeken. gelukkig kan ik nog naar mijn werk voor zo'n 60% van de tijd.
Hier 0 motivatie om weer eens een hele dag achter mijn laptop aan de keukentafel te kruipen. In lockdown 1 vond ik het superzwaar met de kinderen thuis, maar de laatste keer viel het mij 100% mee. (Moet er wel aan toevoegen dat mijn werkgever toen zorgverlof aanbood voor wie daar (met jonge kinderen bijv.) behoefte aan had. Dus ik hoefde niet ook nog eens thuis te werken, want ik snap echt niet hoe mensen dat volhouden: om dan tussen school en alles door en/of s' avonds ook nog je werk te doen. Respect...) Maar nu vind ik het eigenlijk jammer dat het kinderdagverblijf weer open is. Ik mis mijn jongste en het mogen meegaan in zijn ritme. Nooit gedacht dat er een thuisblijfmoeder in mij school, maar ik zou er bijna voor tekenen nu, want het alternatief (nog maanden volledig thuiswerken) vind ik echt vreselijk. Zit al mijn werktaken uit te stellen en ben er zo klaar mee. Leuke projecten om eens over na te denken of met een groep collega's eens met koffie erbij over te brainstormen, zijn er bij ons niet meer bij: iedereen zit maar wat thuis korte taakjes af te vinken en zelfs bij Teams-vergaderingen zie je mensen nu hun camera's vaker uitzetten en gaan ze volgens mij wat anders doen. Ik vraag me wel eens af hoe dat moet als we straks weer de hele week naar het werk moeten; denk dat iedereen bij ons dan echt weer moet wennen aan een hele dag 'werken'... Maar dan ook iets positiefs of wat mij meestal helpt: begin de dag buiten. Voordeel van deze situatie is dat ik de dag kan beginnen met een rondje hardlopen. Muziek op en gaan. Ik voel me daarna fysiek beter, maar ook het gevoel 'ik ben vandaag al buiten geweest' geeft moed om de rest van de dag achter de laptop door te brengen.
Als je kind inderdaad extra ondersteuning nodig heeft, is het niet te doen. Wij hebben wat dat betreft geluk met twee kinderen die redelijk zelfstandig kunnen werken. Ondanks ADHD. En voor de jongste geldt dat hij de basisstof makkelijk aan kan, dus hij heeft niet veel vragen. De oudste wel, maar daar was de juf gewoon heel goed bereikbaar. Ik realiseer me dat niet iedereen zoveel geluk heeft!
T lijkt mij fijn om een volle schoolweek te hebben en GEEN werk, achterstand huishouden inlopen als een malle (niet ongesteld zijn is dan dus wel een vereiste) zonder mn "handige helper" in de buurt, bij voorkeur mn man ook uit huis en dan daarna met frisse moed en fris huis weer verder. Ik moet nu mn uren spreiden over de week aangezien dochter thuis is door die uitbraak (corona en verkoudheidsvirus). Nou dan ligt dat huishouden compleet stil op de badkamer, wc's, wasmachine en de vaatwasser na. Het is gewoon compleet zinloos met die twee continue in huis. Links klaar, rechts verder en links weer opnieuw... Zit je beneden ff te werken omdat man boven zit in meetings en erger je je kapot aan die gordijnen die toch echt hoog nodig de was in moeten. Met fel licht wil je de keukenkastjes ook maar niet te kritisch bekijken...Met als gevolg dat je sachrijnig weer verder besluit te werken (dat wat kan met haar in huis open ik echt geen database...ze is razendsnel en super nieuwsgierig) en intussen bedenkt wanneer je kans ziet die keuken uit te soppen. Zodra zij naar school wiebert, ga ik dus ook maar weer tijd reserveren voor inlopen huishouden. Denk dat dat mn mojo ook wel weer omhoog helpt. @Lafayette heftig voor jullie. Is de restschade (voor zover in dit stadium te overzien) nog wel beperkt? Mijn vader heeft ook een herseninfarct gehad, helaas met blijvende forse afasie en chronische onvoorspelbare vermoeidheid. Was wel een geval apart hoor. Hopelijk bij jullie meer voorspoed in het herstel.
Die puinhoop omdat iedereen thuis is, is ook erg ontmoedigend ja. En alles stoft veel harder onder met iedereen thuis. Ik overweeg om een nabije rivier tijdelijk om te leiden en door mijn huis te laten stromen als ze allemaal even weg zijn, dan is het in één keer schoon. @Vero0504 het is in november gebeurd dus we hebben wel een redelijk idee van de schade nu. We waren er heel snel bij, maar toch "ernstige" afasie, fysiek geen enkele schade. Maar ik moet zeggen, ze is ondanks de afasie behoorlijk goed te begrijpen (zeg 90%). Misschien voor buitenstaanders minder. We zijn erg dankbaar dat ze ondanks coronacrisis meteen geholpen kon worden. En dat ze redelijk snel naar huis kon, want de revalidatiekliniek bezoeken was lastig nu.
Wat heftig. Beterschap voor zover mogelijk. Rivier omleiden Ja dat zou hier ook een goed idee zijn denk ik. Even kijken wat de stand van de Maas is Verdeling is hier ongeveer 80-20 in het voordeel van mijn man. Dat heeft voornamelijk met mijn energieniveau te maken. Krijg momenteel echt nauwelijks fysiek werk gedaan. Zeker na een werkdag achter de laptop. Heel vervelend. Maar man is nu bezig met een nieuwe functie. Daar krijgt hij volgende week meer duidelijkheid over of het doorgaat. Super natuurlijk. Want promotie en een heel leuke functie voor hem. Maar dan zal er van hem ook meer gevraagd gaan worden, en dus minder tijd voor gezin en huishouden. Dan zal er dus ook weer meer bij mij terecht gaan komen. Als ik in teams meetings naar mijn collega's kijk. Dan zijn het toch vaker de dames die er zwaar doorheen zitten en met enige regelmaat even moeten afhaken omdat een kind aandacht nodig heeft.