Moeilijk! Is het ‘alleen’ depressief en daardoor geen honger/trek of ook (richting) eetstoornis? Beide moeilijk...
Ik denk alleen depressief. Eetstoornis is echt niet waar ik bij haar aan denk gelukkig. Haar eetlust was al niet heel groot door de methylfenidaat die ze gebruikt en haar depressieve gevoel haalt de trek nu nog meer weg.
Lastig! Jullie waren al op zoek naar hulp, toch? Hopelijk duurt het niet te lang voordat dat kan starten! (Irritante wachtlijsten overal...)
Kinderen kunnen ook depressief worden van de methylfenidaat. Misschien versterkt dit in combinatie met haar eigen hormonen en de hele situatie. Blijft dit of verergert haar situatie zou ik zeker overwegen of de medicatie het probleem is. Ik hoor het namelijk van studenten die Ritalin of Concerta gebruiken veelvuldig terug. Sommige stoppen met medicatie omdat de bijwerkingen (vooral bij somberheid) meer last geven dan hun stoornis.
@Jaimio Wat naar zeg. Ik hoop dat jullie hulp kunnen vinden, want dit is iets wat je niet makkelijk zelf oplost. Hier gaat alles zijn gangetje. De Cito’s zijn vorige week afgenomen en zoontje is doorgetoetst. Ik heb de resultaten nog niet gehoord, komt vast wel binnenkort. Wat ik al wel heb gehoord, is dat hij Avi M4 leest (hij is 5 en zit in groep 3). Thuis leest hij nog verder, maar hij past zich op school aan en is daar ook meer faalangstig. Hij gaat, zodra het kan, beginnen met een bovenschoolse plusklas. Maar omdat daar kinderen van meerdere scholen bij elkaar komen, mag die pas beginnen als de bso’s open mogen. Daar moeten we dus nog even op wachten. Ik heb het boek Alice in Wiskunde Wonderland gekocht en hij vindt het geweldig! De Romeinse cijfers vond hij super interessant en snapt hij nu, net als priemgetallen. Zijn brein is echt zo’n spons!
Ik ga dit zeker bespreken. In vind het een optie om er een paar weken mee te stoppen om te kijken of dat wat verandert.
Ja we hebben aankomende werk al intake en er is geen wachtlijst. Maar ze werken alleen met beeldbellen dat vind ik niet bemoedigend. Ik vind dat heel beperkend.
Fijn dat er geen wachtlijst is! Beeldbellen vind ik ook beperkend, werkt voor mijn dochter ook totaal niet. Behandeling is hier mede daardoor dan ook enige tijd geleden beëindigd. Daarna weer een hoop gezoek en gedoe ed en helaas wel wachtlijsten... Hopelijk helpt het bij jouw dochter toch iets!
Ik zag dat er bij de organisatie waar we naar doorverwezen zijn 1 psycholoog werkt met specialisatie hoogbegaafdheid. Maar zij werkt denk ik bij een vestiging verder bij ons vandaan, op 45 minuten rijden. Ik hoop dat ze daaraan gekoppeld kan worden. Zolang het beeldbellen is maakt afstand toch niet uit.
Zou kunnen. Hier ging de reguliere hulpverlening over op beeldbellen... Niet dat ik weet of het anders wel een succes was geworden, maar in dit geval dus al helemaal niet...
In ieder geval zit school haar dwars. Ze geeft al vanaf de eerste aan dat ze de lessen niet kan volgen omdat ze zo langzaam gaan. Ze hebben wel wat geprobeerd te veranderen maar dat werkte niet echt. Ze is nu al ruim een week niet naar school geweest. Ze blijft gewoon in bed liggen. Ik heb net het matras onder haar vandaan getrokken maar niks helpt.
is het mogelijk om met de interne begeleider en juf af te spreken in een meet? Dit kan toch niet. Als het langer zo blijft ook in gesprek gaan met de huisarts. Kijken wat die voor haar kan betekenen.
Misschien een rare gedachten maar kan ze niet versnelt de school doen. Dus 2 jaar school in 1 jaar tijd en dan niet dmv in de les zitten maar gewoon door de boeken heen werken op haar eigen tempo, met leraren achter de hand die eventueel een (prive) les kunnen geven als ze vastloopt. Ik heb namelijk het idee dat je dochter het beter doet als ze "vrij" is en zelf haar manier, ritme en tempo kan en mag bepalen dan het klassikale .
Dat is helemaal geen rare gedachte! Dat heeft ze zelf ook al vaker aangegeven en ik heb het ook aangegeven. Maar ze blijven maar vasthouden aan de lessen volgen. Alsof de helft volgen dan ineens wel goed gaat. Nu volgt ze dus even helemaal geen lessen meer omdat school zich handelingsverlegen heeft verklaard. En ze kan het prima zelf bijhouden. Ze heeft gisteren inderdaad een online prive lesje biologie gehad. En ze heeft antwoordenboeken nodig om haar opdrachten na te kijken, want dat doe ze nu niet, gaat dus ook niet. En niet alle leerkrachten zetten het huiswerk in magister dat is ook lastig. Maar als aan die voorwaarden zou worden voldaan zou het een heel eind lukken. Als ze ook maar iemand heeft die haar coacht. Het is dat ze door de depressie nu heel weinig energie heeft en het daardoor net lukt om het nog bij te houden maar als ze zich goed zou voelen zou ze minimaal 3 keer sneller door de stof heen kunnen gaan. We zullen binnenkort wel een gesprek met het samenwerkingsverband krijgen ik hoop dat er wat mogelijkheden zijn.
Huisarts heb ik een afspraak mee gemaakt om uit te sluiten dat er geen lichamelijke oorzaken zijn. Ook om die methylfenidaat te bespreken maar daar zijn we sowieso nu even mee gestopt. Eerst kon ze steeds niet slapen, nu slaapt ze zo'n 12 a 15 uur per etmaal denk ik. Ze heeft nog wel contact via beeldbellen met haar begeleider af en toen nu ze niet meer naar school gaat gelukkig. Maar ze zit op het vo he, dus ze heeft geen juf meer.
Hallo allen, Mag ik hiermee kletsen? Ik vraag me af of jullie dit herkennen? Ik ben erg zoekende in dit proces. Bij onze zoon van 6, groep 3, bestaat het vermoeden van MB of HB. Op school gaan ze starten met doortoetsen. Met name het rekenen is verder ontwikkeld (groep 5 niveau, hij kan vermenigvuldigen, delen, in honderdtallen rekenen en allemaal uit zijn hoofd). Qua lezen leest hij nu op E4, maar kan ook boekjes lezen van M5 of nog verder, maar hier ligt duidelijk zijn interesse niet. Qua taal hoeft hij niet na te denken voor de opdrachtjes die hij moet doen, begrijpend lezen is erg goed. Op zowel sociaal als emotioneel gebeid functioneert hij conform zijn leeftijd, alhoewel hij sociaal af en toe wat raar uit de bocht kan komen, komt dan wat sociaal onhandig over. Hij kan heel invoelend zijn, maar soms lijkt dit ver weg te zijn. Nu heeft hij de laatste tijd dat hij snel boos en verdrietig is. Hij heeft moeite met school, want alles is te makkelijk. We hebben het er met school over gehad en ze zijn echt met hem bezig en hij gaat nu met iets meer plezier naar school. Er wordt meer gecompact en hij heeft meer uitdaging in zijn werk, hier ben ik heel blij mee. De afstemming met school gaat tot nu toe ook goed. Maar verder zit hij niet lekker in zijn vel. Hij vindt zichzelf stom, denkt dat iedereen van alles weet en hij niks, oftewel, hij vindt zichzelf erg dom. Ook kan hij verbaasd reageren als ik zeg dat ik van hem houd, vraagt zich af of dit echt zo is. We proberen nu wat meer positieve dingen met hem te doen, even aandacht voor hem, geven hem de ruimte om zijn gevoel te delen, maar het ook enigszins te kaderen, anders kan hij zichzelf hier helemaal in verliezen en hartverscheurend te huilen. Ik voel me er machteloos in, wil hem graag helpen, maar weet niet zo goed hoe. Heeft iemand nog wat tips hierin?