Misschien wel ja. Ik gok erop dat Liekje81 jonger is dan ik. Als ik een onbekende spreek die beduidend ouder is dan ik ben zal ik die zeker met u aanspreken. Maar goed ik voed mijn kinderen op deze manier op, jij anders. Prima. Ik heb geen zin om hier een hele discussie over aan te gaan. Is in mijn ogen zinloos.
Eindeloze discussie? Ik reageer op enkel 1 post van jou.. dat is volgens mij geen eindeloze discussie Nouja goed. Mijn zoon moet ook u zeggen. Maar tegen dezelfde mensen als ik dat doe. En dat is niet tegen de ouders van een vriendje of vriendinnetje.
Nee, oké. Het is zeker nog geen eindeloze discussie. Sorry daarvoor Ik verwacht alleen dat jij en Liekje niet de enigen zullen zijn die er op zullen reageren, dus op voorhand gaf ik aan dat ik in een uitgebreide discussie geen zin had. Misschien wat voorbarig.
Haha ik snap hem! Maar het maakt indd niet uit hoe je het doet toch. En ik denk niet dat je het als discussie moet zien. Gewoon een goed gesprek over de opvattingen waarom wel en waarom niet
Ja maar ik zie mezelf elke dag dat is wel anders. Toch? Maar het zit denk ik inderdaad verdeeld en misschien menen mensen inderdaad echt dat ze het gezond vinden staan.
O maar zeg niet dat jullie band niet goed is dan, IK vind het afstandelijk. En de vriendjes en vriendinnetjes mogen gewoon je en jij zeggen tegen mij, haha. Edit kwam er nog een discussie? Dat was niet mijn bedoeling. Hier hetzelfde als @Mamafiets u voor vreemden, je voor vrienden en familie. Maar ik respecteer ieder zn ding daarin hoor.
Ik denk dat het heel erg streekgebonden is dat u zeggen tegen je eigen ouders. Ik kom uit Brabant en ik zeg gewoon je tegen mijn ouders, maar ik heb volgens mij ook nooit vroeger vriendjes en vriendinnetjes u horen zeggen. Mijn man komt uit de regio waar we nu ook wonen en hier hoor ik het veel meer. Ik zeg ook meestal u tegen mijn schoonmoeder, maar dat is omdat mijn man en zwager dat ook doen, niet omdat het formeel voelt ofzo. Of dat is omdat we in/vlakbij de biblebelt wonen (de plaats waar we wonen is niet biblebelt, maar de buurplaats waar mijn man vandaan komt wel), of daar los van staat, weet ik niet zeker.
Ik ook hoor, zelfs winkelpersoneel spreek ik met u aan. Nieuwe klanten spreek ik ook met u aan, totdat zij tutoyeren. Bij een bedrijf die tutoyerend als uitgangspunt heeft heb ik meer moeite, maar dan ontwijk ik het u/je gedeelte compleet in mn eerste contact en wacht ik af wat er volgt als reactie. Kan geen kwaad, deden ze bij mij ook toen ik nog bij de Kruidvat werkte een halve eeuw geleden (gevoelsmatig dan, was 19 jaar terug). Dochter mag je tegen grootouders zeggen omdat ZIJ dat willen. Mijn oma is een duidelijke u, die is van de oude stempel. Maar ook tegen dr juf is t u, maar dan wel Juf C. (dr voornaam), omdat de juf dat zo wil. Of ze u of jij hanteerd maakt de juf weer niet uit. Maar ik vind t een stukje respect (al kan je in de je vorm ook heel beleefd zijn, maar die aanvulling komt later wel) Tenzij er gezegd wordt dat het "je/jij" mag zijn zal ze, vrij snel de u vorm pakken tegen een volwassene. Bij de bakker (pre-corona) was t steevast "dank u weeeeel, dahaaaaag mevrlouw!" daar had ik overigens geen enkele inbreng in, dat deed ze zelf.
Hij gaat waarschijnlijk zijn broer achterna. Ook heel goed in rekenen. Op de basisschool al jong extra werk gekregen. Bij een apart rekengroepje, de rekentijgers. Hij heeft ook meerdere keren meegedaan met de kangoeroe wedstrijd en daarbij hoog gescoord.
Denk ik ook. Waar ik vandaan kom is het redelijk normaal (Zeeland), maar mijn ouders komen uit respectievelijk de Achterhoek en Twente dus die moesten er niets van weten, het was al iets dat ik 'je' mocht zeggen ipv 'ie' Maar hoewel ik het om deze reden niet zelf heb gedaan vind ik het dus wel mooi. Sorry, wilde geen discussie beginnen @Zxcvb.
Weet je dat ik ‘U’ één van de minst respectvolle woorden kan vinden? Kan; niet altijd uiteraard. Kijk eens naar de politiek of bij juristen of andere ‘hoge’ piefen. Dan kan ‘U’ zó verschrikkelijk denigrerend klinken. Zo van: we noemen je wel ‘U’ maar we maken je qua communicatie helemaal af. Los daarvan ben ik wel van ‘U’ zeggen in bepaalde situaties en naar bepaalde mensen (vreemden of in m’n werk bijvoorbeeld) maar maar m’n familie en kinderen toe? Nee zeg. Alsjeblieft niet. Het zou koud en kil voelen in mijn familie.
Toen mensen U tegen mij gingen zeggen....was het einde nabij Ik zeg altijd direct, zeg maar gewoon Cindy en jij hoor! Mijn Oma was een U, vreemden zijn U tot ze anders zeggen en dat was het denk ik wel. Ik vind het beide....wollig ouderwets en van respect betuigen. Wat een ander fijn vindt, lekker blijven doen
Vriendjes / vriendinnetjes van zoon zeggen weleens U, dan zeg ik als je hier nog eens binnen wilt komen dan is het je vanaf nu.
Tja sorry maar ik had ook geen zin in een eindeloze discussie van de week over een bepaald onderwerp waar ik achter stond. Net als jij achter dat ‘U’ staat. En toch kwam ie op gang en niet 2 Posts maar ongeveer 4 of meer pagina’s lang. En niet één dag maar meerdere dagen. Als ik niet had gewild dat mijn post op- en aanmerkingen trok, dan had ik het niet moeten zeggen hier. Dan kan ik reacties verwachten. Dan kun je net zo goed bij alles wat je hier post, zeggen: ‘ja ik ga nu iets zeggen maar geen discussie graag’ Maar hoe kan dat nou op een discussie forum?