Nou daar zit een beetje het probleem, school is erg zoekende en zien dat hij wel erg veel nodig heeft. Het is niet alleen AVI waar hij het goed op doet maar ook ook de cito toetsen. Een van de toetsen was een m5 toets en dat kwam op gemiddeld. Aangezien hij nu m3 zou zitten is dat wel ver voor. Hij geeft zelf aan dat hij heel anders is dan de rest maar hij weet niet waarom want het is meer een gevoel zegt hij.
Het lijkt mij ook lastig voor een school. Misschien zou je een samenwerking met een hogere school op den duur te spraken kunnen brengen. Of kijken naar een school die dat al heeft. Ik hou een school reserve die samen werkt met het vervolg onderwijs. Op hun site geven ze aan dat ze daarmee groep acht extra's kunnen geven. Maar veel te snel door school heen gaan komt weinig voor. Als er al lijntjes liggen is dat misschien wat makkelijker om te buigen.
Ik kwam laatst iets tegen over een tussenjaar. Toevallig is dat bij ons in de buurt. Als een kind de basisschool versneld maar op sociaal of emotioneel vlak nog niet zo ver is, dan is een tussenjaar mogelijk. Dat is met andere kinderen die versneld hebben. Het lijkt mij wel een fijne optie, een geruststellende gedachte dat dat er ook is, ondanks dat dat voor ons nog (lang) niet aan de orde is. Misschien heeft iemand hier wat aan.
Wij merken dat ZL met weer wat minder tegenzin naar school gaat. Ze hebben zijn werk meer gecompact en hij komt aan het levelwerk toe. Ook mag hij meer instructies overslaan. Daarnaast begint hij aan de juffen meer te vertellen hoe het voor hem werkt en geeft hij zelfs tips, terwijl hij eerder nooit iets aangaf op school. Ik ben blij dat school zo samen wil werken en ik ben ongelofelijk trots op zoon dat hij zulke stappen maakt.
Je hebt ook scholen die onderwijs geven aan kinderen tussen 10 en 14 jaar. Dus zeg maar laatste twee jaar basisschool eerste drie jaar middelbare school. Volgens mij stroom je dan in in de bovenbouw van de middelbare school.
Mij lijkt zo’n extra schoolwissel juist niets. Wel naar gekeken om alle opties af te wegen, maar ik zou er zelf niet snel voor kiezen.
Is heel persoonlijk denk ik. Bij mijn zoon op de basisschool zijn er vorig jaar twee kinderen heen gegaan. En het waren juist moeilijk lerende kinderen die wat extra aandacht konden gebruiken. Ons leek het vooral niks omdat deze school aan de andere kant van de stad ligt, 14 km afstand of zo. Nu zeker met corona ervaren wij (ok zoon vooral) regelmatig hoe ontzettend fijn het is om dichtbij school te wonen.
Tuurlijk is het heel persoonlijk. Dat is het met al dit soort keuzes. Het is van zoveel dingen afhankelijk. Hier is het sowieso in een andere gemeente aan de andere kant van de stad, bijna 20 km fietsen en vanaf hier zeer slecht/niet bereikbaar met ov. Praktisch viel het voor mij voor een 11-jarige dus al af. Daarnaast dat er inderdaad ook juist (vooral?) een heel andere doelgroep naar toe gaat, wat mogelijk niet altijd matcht. En daarnaast dus een extra wissel, terwijl ze hier juist raag groep 7 en 8 met hun klasgenoten/vriend(inn)en wilden doen. Maar al die dingen kunnen ook de andere kant ‘opwijzen’ waardoor het juist een hele logische en prettige keuze is.
Ik zou nog eens jullie advies willen vragen met betrekking tot onze zoon. Over een paar maanden wordt hij 7 jaar, hij zit nu in groep 3. Afgelopen week een heel goed en fijn gesprek met de juf gehad, ook om cito uitslagen te bespreken. Ze hebben heel goed door wat hij nodig heeft, bepaald werk wordt gecompact. Zoals bijv. 2 rekenlessen op 1 dag maken en dan de andere dag aan zijn eigen 'plus' taken mogen werken, dit kan van alles zijn, maar de uitdagingen die hij krijgt vind hij leuk. Liefst zou hij werk van groep 4 doen, maar dit heeft de juf liever niet omdat hij anders volgend jaar helemaal zo weinig te leren heeft, hij gaat als een speer door alle stof heen. Dictee mag hij vanaf deze week mee gaan doen met groep 4 omdat hij aangaf dat hij die van groep 3 echt veel te makkelijk vond. Voordeel dat hij in een combi 3/4 zit en dus makkelijk aan kan sluiten bij groep 4. En logisch ook, hij leest inmiddels op E5 niveau, wat ook inhoud dat hij zelfs het 3 sterrenboek waar hij nu uitwerkt eigenlijk veel te makkelijk voor hem is omdat dat Avi E4 als uitgangsniveau voor hem heeft. Hij gaat nu sowieso nieuwsbegrip met groep 4 mee doen, dit is ook continue wisselende stof dus krijgt hij volgend jaar niet nog een keer en hij oefent hiermee gelijk begrijpend lezen. Want hij leest dan wel vrij makkelijk alle boeken, ik merk dat hij nog lang niet altijd begrijpt wat hij leest. Dus heb de juf gevraagd om daar wellicht wat extra aandacht aan te besteden. Nu is het echter zo dat wij al jaren het gevoel hebben (of eigenlijk weten) dat hij niet is zoals de meeste kinderen. Hij is erg gebaat bij structuur, duidelijkheid en voorspelbaarheid en wil daarbij dus ook heel veel weten, hij zuigt echt alle informatie op als een spons zeg maar. Toen wij een paar maanden geleden wat strubbelingen met hem hadden (mede door lockdown, corona in ons gezin en thuis onderwijs wat niet bij hem aansloot) heb ik school eens gevraagd of we er iets mee moesten. Nu kwam de juf hier dus op terug. Ze gaf aan dat ze zeker herkent wat wij ook zien en uitspreken en dat het bijv. niet gek is om eens een intelligentietest te laten doen en/of eventuele andere onderzoeken. Maar omdat school momenteel geen hulpvraag heeft, hij doet het immers prima in de klas en met alle aanpassingen in het werk gaat het ook gewoon goed, kunnen er dus geen onderzoeken via school worden aangevraagd gaf zij aan. De juf gaf aan wanneer wij het zelf zouden willen we dan bijv wel via huisarts of CJG hulp konden vragen en zij dan ook bereid zijn mee te werken etc. Nu vraag ik mij af, zouden jullie dit allemaal in gang zetten als er momenteel geen (grote) problemen zijn? Hij loopt thuis of op school nu niet vast. We hebben moeilijke periodes met hem gehad, maar we leren hem steeds beter kennen en begrijpen. Daarnaast kent school hem ook goed en is er nu dus ook wel 'bewijs' dat hij geen gemiddelde leerling is. Ik heb lange tijd het gevoel gehad dat men dacht dat ik graag een slim kind wilde ofzo. Jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Ik wil graag een kind dat blij en gelukkig is en met plezier naar school gaat. Als dat dus minder wordt (was 2 weken terug het geval) dan neem ik vrij snel contact op met de juf, dan bekijken we de problemen die op dat moment spelen en doet zij waar mogelijk wat aanpassingen in zijn werk en dat werkt tot nu toe prima. Dus voor mijn gevoel is het niet nodig of nu in elk geval te vroeg om onderzoeken te starten. Er zit ook nog steeds een stemmetje in mijn hoofd dat zegt, dan zal je zien dat er niks bijzonders uitkomt en heb je hem belast met allerlei onderzoeken. Het voordeel dat de juf noemde om het wel evt. nu te doen is dat wanneer hij dan wel vast zou lopen in de toekomst er al een diagnose bekend is waardoor je hem niet belast met onderzoeken op een moment dat hij niet goed in zijn vel zit, maar goed. Ik vind het nogal wat, daarom was ik even benieuwd naar jullie visie hierop.
Dit is dan wel weer herkenbaar ook. Jouw zoontje is wel wat verder dan de mijne, maar ook hij geeft aan soms anders te zijn dan anderen. Hij snapte eerder dit schooljaar ook niet waarom alleen hij kon lezen en hoe het kon dat andere kinderen het nog zo lastig vonden. En dan vind hij dus niet zichzelf knap, zoals andere kinderen in de klas hem zien, maar hij wordt dus onzeker omdat hij 'anders' is dan de rest van de klas.
@Olifantje1991 met alles wat je beschrijft lijkt het wel of je over mijn zoon schrijft. Ook over het wel of niet testen en het anders zijn en inmiddels voor hem ook anders voelen. Hij vindt het soms moeilijk om te snappen dat andere kinderen uitleg (oftewel blablabla) nodig hebben om te beginnen aan het werk. Voor zoon is alles zo duidelijk. Ik vind het fijn om hier wat herkenning te vinden.
Wat naar! Onze knul heeft ook niet echt aansluiting, hij speelt met 1 meisje maar verder met niemand. Geen idee wie we moeten uitnodigen voor zijn kinderfeestje Onze knul zegt ook dat hij niet zo slim is als de rest Nog 2 andere hebben rekentijgers maar hij heeft rekentijgers en nog een ander programma. Hij ziet alleen dat ze verder zijn in hun boekje.
Weten jullie een leuke app om Engels te leren? Heb vandaag wat duolingo gedaan met dochter en ze vindt het geweldig, nieuwe informatie. Maar ik vind het zelf niet erg op kinderen gericht
Wij lezen nu samen het boek “Ben jij een cheetah?” En dat maakt een hoop duidelijk voor mijn zoontje, maar ook voor mij, want we praten er nu meer over. Mijn zoontje lijkt het nu wat meer te begrijpen. Sowieso vertellen we hem dat hij sneller leert dan andere kinderen. Hij zei zelf al een keertje: “als andere kinderen de uitleg 4x nodig hebben, snap ik het al na 1 of 2 keer.” Hij heeft het zelf dus ook steeds meer in de gaten. En dat vind ik fijn, want dan snapt hij waarom hij als enige niet een nieuw rekenboek kreeg afgelopen maandag. Hij werkt namelijk in een heel ander boek.
Oh daar kan ik ook wel eens naar kijken, goede tip. Ja dat leg ik hier ook wel uit inderdaad. En onze zoon is motorisch dan weer wat minder sterk, dus daar vergelijk ik dan ook nog wel eens mee.
Onze dochter is al wat ouder, 8 jaar en zit in groep 5. Maar 1,5 jaar terug zat ze helemaal niet goed in haar vel. Iedere dag buikpijn, veel huilen, veel piekeren. En als ze één van haar buien had, weigerde ze te communiceren en kostte het ons heel veel tijd en moeite om haar hier uit te krijgen. Ze had één vriendin, maar als die eens niet wilde of kon afspreken na school kon ze zich niet zelf vermaken en was ze alleen maar sip de hele middag. Tussen 2 broers in voelde ze zich vaak niet gezien en begrepen. Op school was ze echt de voorbeeldigste en liefste leerling, maar thuis een hoop drama. Uiteindelijk hebben we toch via huisarts, na uitsluiten van lichamelijke oorzaken van de buikpijn het CJG ingeschakeld. Tijdens het intakegesprek aan huis liet ze weer haar lieve, meewerkende kant zien. Wat vond ik dat lastig! Het voelde voor mij net of ik mijn dochter zwart maakte, niet leuk vond en of ik het zélf niet aan kon, een gezin met 3 kinderen. In het tweede gesprek is ze meer met dochter haar gepieker aan de slag gegaan met behulp van het boek Tijger, Tijger, is het waar? en zijn we begonnen met 's avonds echt even bewust 1-op-1 tijd met haar en 3 leuke dingen benoemen van de dag waar ze aan kon denken bij het in slaap vallen ipv te piekeren. Op dat moment begon de eerste lockdown en heb ik nog wel één of twee keer online contact gehad met de CJG medewerkster, maar geen gesprekken meer tussen haar en dochter. Want de rust en regelmaat van het thuiszitten deden haar zó goed. Niet meer overprikkeld, niet meer steeds in de gaten hoeven houden wat klasgenoten doen en daar precies bij aan sluiten, maar juist lekker op haar eigen, snelle tempo kunnen werken. De buikpijn en het gepieker waren bijna plotsklaps over. Toen de scholen in februari weer open gingen heeft haar juf heel goed geinventariseerd wat voor de kinderen goed werkte tijdens het thuisonderwijs en veel daarvan vast gehouden. Zo werken ze nu nog steeds iedere week met vaste dagtaken, dus veel duidelijkheid en structuur en zijn er veel meer stiltemomenten in de dag. Dochter is echt een heel ander kind, natuurlijk ook een stuk ouder geworden, maar ik denk ook het afgelopen jaar haar de ruimte heeft gegeven om zichzelf, hoe zij het liefste werkt en haar emoties beter te leren kennen, zonder de dagelijkse afleiding en prikkels van school en BSO. Ze is nu veel opgewekter, geen buikpijn meer, heeft veel vriendinnen, minder afhankelijk van die ene vriendin en heeft vooral ook geleerd hoe ze haar buien kan aanvoelen en hier zelf uit kan komen. Ze zal vast en zeker ooit wel weer tegen dingen aanlopen, ik herken veel hooggevoeligheid, hb en ass trekjes bij haar (en bij de rest van het gezin/familie), maar op dit moment ga ik er niets mee doen. Ik gun haar voor nu de rust, even 'normaal' te functioneren zonder testen, therapie of gesprekken. Het is waar wat je zegt, dat het misschien beter is wanneer ze goed in hun vel zitten dan wanneer ze zich al niet fijn voelen. Maar dit voelt beter voor ons.
Sorry dat ik zo ineens kom binnen vallen... Heeft iemand ervaring met een zeer disharmonisch profiel? Hoe vergaat t jullie kids? Hierbij de resultaten van de Wisc v. Verbaal dus ondergemiddeld, maar alles met cijfers in hoogbegaafd regio. Op school ook te merken: met rekenen en spellen meerdere jaren voorsprong, maar begrijpend lezen lukt alleen met veel instructie...
Ik kan het plaatje niet groot krijgen op mijn computer. Mijn zoon heeft een verbaal non-verbaal krater. Verbaal zit gemiddeld iets onder de 100, maar bij één onderdeel zat hij heel erg onder gemiddeld. Non-verbaal gemiddeld tegen hb aan. En één test ging niet ver genoeg om een eindpunt te bereiken. Oa op basis van deze uitslag heeft hij een (vermoeden van) TOS diagnose gekregen. Hoe het gaat is een brede vraag. Wat wil je precies weten?