Nou ik zou juist de ouders aanspreken omdat ik niet wil dat het nog langer duurt Wat die moeder daarvan vind boeit mij niet zoveel het gaat om mijn kind Mocht het pesten niet stoppen dan meld ik dat ook elke dag aan dr
Ik heb de reacties niet allemaal gelezen, maar ik ben een ouder die aan de andere kant stond. Mijn zoontje bleek een meisje te pesten nadat ze het had uitgemaakt. En wij wisten hier helemaal niks van. Wel dat ze het had uitmaakt, niet het pesten. Dus de ouders hebben contact met ons gezocht. Heel blij dat ze dat gedaan hebben. Ik vind het zo erg als er gepest wordt, helemaal als je eigen kind het doet (terwijl hij zekf ook gepest is) We hebben een heel goed gesprek met hem gehad. Vooral het waarom en zo gaan we niet met elkaar om. En daarna was het klaar. Met andere woorden. Soms weten de eigen ouders dus niet wat er speelt
Ze mogen wel komen wanneer het buiren schooltijd is. Maar als het onder schooltijd is heb je daar geen zicht op. Dan zijn het woorden van 2 kanten en beide kunnen het anders zien. Vandaar dat ik dan liever via een juf wil omdat die beter kan weten wat er aan de hand is en onpartijdig is. Voorbeeld mijn kleuter had een jongen in de klas. Hij schopte stiekem, duwde hem, kneep slieg hem en alleen wanneer juf hem niet zag. Mijn zoon gaf hem een mep terug. Vanaf een afstand zag het eruit dat mijn kind een pestkop was. Stel dat de moeder op hoge poten aan kont draven en zegt wat mijn kind doet. Het is op school en zie dat verder niet. Mijn kind had zelfs en toen ik ga niet meer naar de juf. Die jongen liegt er over. Ik zeg dit en de andere zegt wat anders wat moet juf dan? Hij was toen op 4 jatige leeftijd al achter gekomen hoe dat werkt. Daar brak mijn hart van. Gelukkig een goede communicatie op school. Je hebt meer verhalen nodig en een onpartijdig iemand. Nogmaals buiten schooltijd kom maar in gesprek.
Heb een uitgebreider antwoord gegeven. Het gaat mij om de scheiding ondet schooltijd en buiren schooltijd. Ik neem aan wanneer het gedrag anders is op school je dit hoort van de juf.
Maar als iets al heel lang speelt en er verandert niets Kan ik me heel goed voorstellen dat je dan zelf naar de ouders stapt
Misschien wel, misschien niet. Onlangs had een klasgenootje mijn jongste uitgemaakt voor "dikke". Is door de juf aangesproken en kreeg een nota in de agenda. 's Avonds ging de bel. Stond dat jongetje met zijn mama aan de deur en heeft hij zich nogmaals moeten verontschuldigen tegenover onze dochter. Vond dit een mooi gebaar en vooral sterk signaal van de moeder!
Als je niet het gevoel krijgt dat school wat doet begrijp ik dat ook. Het gaat er mij om dat je niet gelijk naar de ouders stapt. Een verhaal heeft meestal 2 kanten of er is echt wat goed mis met het kind. Helaas zijn er ook kinderen die pesten waar het andere kind niks doet en een makkelijk slachtoffer is. Je kent dan niet de situatie van dat kind en wat er mis is. Hopelijk komt te in gesprek met school en stopt het kind met het pesten. In de schoolgids staat ook het pestprotocol kijk of ze daar ook wat mee doen. Als er geen vooruitgang is kun je altijd nog in gesprek met een vertrouwenspersoon (die staat dan buiten de school) hopelijk is dit niet nodig.
Ik heb helaas ervaring met andere ouders aanspreken. Dat doe ik dus niet meer. Ontkennen of naar mijn kind wijzen. Ik richt mijn pijlen ook direct op de pester. Veel effectiever! Gelukkig nog niet nodig geweest dit schooljaar.
Juist een reden om met ouders in gesprek te gaan, toch? Ik heb het idee dat we een andere visie/gevoel bij zo'n gesprek hebben, klopt dat? Ik zou daar nooit met een attitude aan de deur gaan staan, maar oprecht de situatie willen bespreken en onderzoeken van beide kanten. Inmiddels is welbekend dat pesters zelf vaak ongelukkig zijn. Toch mooi als ouders bij elkaar kunnen komen om te bespreken hoe ze beiden gelukkige(re) kinderen kunnen krijgen?
Ik heb gister eind van de middag toch de moeder gebeld. Het zat me totaal niet lekker. Ik heb ook niet gelijk met een beschuldigende vinger naar haar zoon gewezen, maar gewoon de situatie verteld zoals mijn dochter het tegen mij heeft gezegd en hoe zij zich daar onder voelt. Van het slaan in de pauze afgelopen maandag was ze ook al op de hoogte. Haar zoon had aangegeven dat het een duw in haar gezicht was en dat hij haar niet had geslagen. Ook dat heeft zij uiteraard afgekeurd. Over het voorval van gisteren zou ze naderhand met hem praten me later terugkoppeling geven. Ze gaf wel aan dat ze van haar zoon hoorde dat mijn dochter hem met een ander meisje op school uitdaagt.. Ik ben dat uiteraard nagegaan bij mijn dochter. Ze gaf aan dat het andere meisje hem idd uitdaagt. Op de vraag wat zij dan doet als dat gebeurt antwoorde ze dat ze dan daarvan wegloopt en wat anders gaat doen of blijft staan maar er niks over zegt verder... Volgens haar is dat iets tussen het andere meisje en die jongen... Gisteravond appje van de moeder gekregen met antwoord dat haar zoon dat inderdaad had gezegd tegen mn dochter, maar ook dat het een grapje was.. Ze had hem dus duidelijk gemaakt dat dat geen leuke grapjes zijn en hij zou het niet meer doen zei ze... Dus ik ben benieuwd hoe het vanaf nu gaat.. Het belletje lellen heb ik nog maar niet ter sprake gebracht.. Misschien lost dat zich ook wel vanzelf op hierna... En zo niet, dan hoort ze het wel.. Ze was in ieder geval heel erg redelijk en het was een prima gesprek.
Je hebt gelijk ik denk dat we beide met een ander gevoel er in staan. Als ik dat zo op zp lees denk ik dat veel mensen met een minder positieve houding bij me komen. Zou dan best in gesprek willen maar als dat onder schooltijd is wel met de leerkracht er bij. Je mist anders toch nog een stukje ervaring hoe ze in de klas zijn en die staan er wat verder af