Tranen in mijn ogen. Precies zoals jij omschrijft. Dank je voor je reactie. Collega zei ook heel realistisch toen ik net weg was: "Goed zo. Het is zwaar. En geloof me het gaat nog veel zwaarder worden. Maar over 2 jaar ben je echt blij dat je het gedaan hebt."
Als je nog meer vragen heb over hoe dat is gegaan mag je ze gewoon stellen, Hij besliste grotendeels wat ik droeg at en met wie ik omging hoelang ik de hond mocht uitlaten etc. Moest 3 verschillende winkels af en vervolgens was het nog niet goed gooide hij het eten weg en moest het opnieuw, Nu denk ik dat hij eigenlijk altijd aan het kijken was hoe ver die kon gaan en als ik even dacht dit is genoeg ik hoef dit niet te pikken was die weer heel lief.
Hou vol! Je voelt je ontzettend kl*te omdat je hele leven er ineens totaal anders uit ziet. Je wist wat je had, of tenminste dat dacht je te weten maar dat is eigenlijk ook niet zo gezien de onvoorspelbaarheid van je ex. Maar er zat wel een basis in. Een hele slechte en wankele maar wel een basis. Die is nu weg. Heel logisch dat je twijfelt aan alles. Ex was zo bepalend dat je moet wennen aan weer zelf besluiten nemen. En dat is heel zwaar. Maar echt, het komt goed. Je hebt ex niet nodig! Je hebt goede hulp. Je komt er wel! Stap voor stap. Wel heel fijn dat zoon nu bij je is!
Nu na zo jaar of 6 wil die me overigs nog steeds terug ik bedoel hij vind nooit meer iemand die die zo goed onder de duim had als mij Nu kan ik er om lachen hoe mijn leven is en hoe die van hem is, Ik heb leuke vriendinnen een leuk huis want ik mag zelf weten waar mijn geld aan word uitgeven.
Of je kinderen voel zich nu veilig genoeg om zich te uiten en kunnen (misschien met hulp) ook eindelijk gaan verwerken en herstellen. Natuurlijk reageren ze op alle veranderingen, maar het is wel goed dat ze zich uiten. Probeer ook om hen zoveel mogelijk steun te verzamelen. Dat ze hun verhaal kwijt kunnen en ruimte hebben om te verwerken.
Ongelooflijk wat blijft dat duren dan zeg! En hoopvol dat je eerst ook alles deed en nu toch sterk bent.
Ja daar zit ook wat in. Dochter voelde zich wellicht veilig genoeg om zo tekeer te gaan. Maar het kan echt niet zo. Deze kennissen gaan al zwaar over hun eigen grenzen heen. Dit kan er echt niet bij!! Zo lastig. Heb ze met alle liefde vertroeteld en nu komt er ineens structuur en regels. Maar ik wil zeker als ik alleen woon echt niet meer naar het oude.
Structuur en regels horen bij het leven en bij opvoeding, dit staat buiten de liefde om. Bedoel, ik hou super veel van mijn kinderen maar als ik hen geen structuur en regels geef, dan wordt het 1 grote chaos en dan kan sommige dingen alleen maar fout gaat want ja, alles mag.... Voor de rest, goed dat je weg bent gegaan. Maar ik zal wel z.s.m opzoek gaan naar een eigen plekje voor jou en de kinderen. Kan er bij hoge uitzondering geen urgentie aangevraagd worden?
Hier een stille meelezen, maar noem jezelf geen waardeloze moeder, nu voel je dat misschien niet zo maar je mag trots zijn dat je weg bent gegaan. Voor jezelf maar zeker voor jouw kids laat je zien dat je je echt nooit zo mag laten behandelen door een partner. Dit voorbeeld wil je toch niet, je hebt het juiste gedaan en het gaat niet makkelijk worden maar je kan straks wel zien wat voor powervrouw je bent!
Blijft zeer fragiel. Hele kleine stapjes zoals zoon bij mij. Taxi die geregeld is dat die hier komt. En een aantal gesprekken met hulpverlening gehad. Veilig thuis is nog bezig met onderzoek. Ik voel me constant gespannen alsof ik constant in paniek ben. Ex blijft veel mailtjes en appjes sturen en dwingt van alles af. Bijna onmogelijk om niet weer in zijn web te komen. Heb zo grote zorgen om de toekomst. Het ziet er zo donker uit. Ben al aan het rond bellen voor een carvan en aan het informeren voor tijdelijk particulier huren. En ik reageer zoveel mogelijk bij de woning stichting. Morgen aangifte bij zeden. Lood zwaar en wellicht nog niet eens genoeg bewijs.
Bovendien, wat hebben je kinderen aan een moeder die kapot gaat/is? Je hebt in je eigen belang én in het belang van de kinderen deze keuze gemaakt! Dat voelt nu misschien nog niet zo, maar hopelijk over (misschien meer dan je wil) een tijd wel! En je kinderen krijgen hier op de lange termijn ook van mee dat je anderen niet van alles en nog wat over je moet laten bepalen en over allerlei grenzen heen moet laten gaan; een leerzamere les kun je ze niet geven, denk ik. En tuurlijk is het nu gewoon zwaar klote: alles is onzeker en je moet weer vanaf 0 beginnen. Voor de kinderen ook een hele moeilijke, onzekere tijd. Het is niet gek dat ze af en toe ‘uit de ban’ springen, zeker niet als ze ook nog dingen moeten die ze nooit hoefden. Maar ook voor hen went het op een gegeven moment.
Ach meid wat heb ik met je te doen. En nu lijkt het misschien allemaal zwart maar het is echt de beste keuze geweest voor jou en de kinderen. Het is zwaar, en het zal nog wel even duren maar ook voor jou komt het geluk weer op je pad! En als je dan terug kijkt dan weet je dat dit de beste keuze was en kun je trots zijn op jezelf!
Eens met de anderen. Het is nu zwaar en moeilijk, maar je bent nu keihard aan het vechten voor jouw toekomst en voor jouw kinderen. Al besef ik ook dat wij als buitenstaanders makkelijk praten hebben. Maar ik hoop dat we jou daarmede kunnen bevestigen dat je goed bezig bent. Alvast heel veel sterkte voor morgen. En ik hoop dat dit je weer een stapje verder brengt
@heidiane wat zwaar is het voor je!! Maar echt, zet door! Er is licht aan het einde van deze donkere tunnel. Ik hoop dat je snel je eigen plekje hebt. Dat zal ook helpen. En zet die telefoon AUB uit! En koop desnoods een goedkoop ding waar je die simkaart in stopt zodat je met ander nummer wel bereikbaar blijft voor je kinderen. Sterkte!
Gisteren was echt een fijn gesprek is me alles mee gevallen alleen te weinig bewijs voor welke aangifte dan ook. Wel gaat het richting stalken en daar gaan ze de wijkagent voor benaderen om te kijken of er een stopgesprek kan komen. Ze waren met 3 en ook vriendelijk. Die kattige politie vrouw was er ook. En ik heb wel benoemd wat haar reactie met mij deed. Ze had aan dat ze dat echt niet zo rot bedoelde. Ze gaven me steun door begrip te tonen dat wat gebeurd was echt niet kon en ze ondanks geen aangifte wél alles noteerden. En ik kreeg compliment voor alle stappen die ik nu al gezet had.