Ik ben benieuwd of er mensen zijn die voor het dilemma hebben gedaan hoe de kinderen stiefmpeder/vader moesten noemen. Ik heb hier met een vriendin discussie over omdat haar ex wil dat de kinderen hun stiefmoeder mama noemen om geen verwarring te scheppen bij de (jongere) halfzussen. Maar het is niet overlegd en de kinderen kwamen ermee dat ze dat niet wilden. Zij vind ook dat zij mama is en niet een ander. Ik kan me dit wel voorstellen, het zijn immers haar kinderen, Maar ja kan je zomaar tegen je kinderen zeggen nee hoor verzin maar wat anders voor je stiefmoeder. Hoe gaan jullie daar mee om?
Zelf geen ervaring, maar mijn halfzus (mijn moeder is dus haar stiefmoeder), noemde mijn moeder vroeger altijd gewoon bij haar voornaam. Inmiddels zegt ze ook vaak mam.
Geen ervaring als “stiefmoeder” maar wel als kind van, zeg maar. Ik heb mijn stiefmoeder altijd bij voornaam genoemd en nog steeds. Het klinkt bot, maar ik heb één moeder en die noem ik mama, betekend niet dat ik niet van mijn stiefmoeder hou, absoluut niet, maar mam(a) zeggen kon/kan ik niet. Dat geldt ook voor de nieuwe partner van mijn moeder. Haar partner noem ik ook gewoon bij voornaam. Mijn man daarin tegen noemt de partner van zijn moeder wel pap. Ik zou de keuze hierin bij de kinderen laten en ze niets opleggen, het moet voor hen goed voelen.
Zou het ook over laten aan de kinderen. Kan mij voorstellen als ze iets ouder zijn ze echt niet zomaar mama gaan zeggen. En ze hebben al een mama denk dat niet alleen de vader daar iets over te zeggen heeft.
Ik vind zelf ze hebben maar 1 vader en 1 moeder. Ik ben zelf een stiefmoeder maar ik zou niet willen dat ze tegen mij mama zeggen, gewoon mijn voornaam. En zo zou ik ook niet willen dat mijn zoon zijn stiefmoeder mama noemt. Soms zegt mijn jongste stiefdochter weleens per vergissing mama tegen mij en dan moeten we wel lachen en dan zegt ze ehhhh foutje
Ik denk dat verwarring geen goede reden is.. Ik verwacht dat het kindje van je vriendin ook gedeeltelijk bij je vriendin woont, en dus gedeeltelijk bij haar vader, stiefmoeder en half zusjes? Ik denk dat het meer verwarring geeft als ze mama moet gaan zeggen en haar half zusjes zien dat ze de helft van de tijd bij, een voor hun, andere vrouw dan hun moeder woont. Uiteindelijk zal de situatie toch een keer uitgelegd moeten worden. Hier mijn stiefmoeder en stiefvader altijd bij de voornaam genoemd. Ik zou het bij het kind laten en duidelijk benoemen dat, welke keuze ze ook maakt, papa en mama daar achter staan.
Mijn man en zijn broertje en zusje noemen hun stiefmoeder gewoon bij de voornaam (ze waren ook wel al wat ouder toen hun vader hertrouwde). Onze kinderen noemen haar trouwens wel gewoon oma, ze weten dat het niet de moeder van mijn man is, maar voor hun is het wel gewoon hun oma.
Ik denk dat het ook erg leeftijd gebonden is. Als je jonge kinderen hebt begrijp ik wanneer ze mama zeggen. Voor hun kan het dan beide mama zijn. Wanneer ze wat ouder zijn gewoon waar ze zich fijn bij voelen. Als er zoals @Lindah schrijft jonge half zusjes zijn kunnen ze dat uitleggen. Je kan niet de oudere kinderen met zomiets opschepen omdat het vervelend is voor de kleinere. De situatie is er nu eenmaal en met zijn alle pas je maar aan.
Ik vind het echt respectloos tegenover de moeder als de kinderen stiefmoeder mama noemen. Gewoon bij de voornaam, klaar. Doen mijn stiefkinderen ook tegen mij. En natuurlijk vindt mijn 3 jarige het ontzettend grappig om mij dan ook bij mijn voornaam te gaan noemen. Maar een simpele: 'ik heet mama voor jou ' lost alles op hoor. Edit: als mijn stiefkinderen mij mama hadden / zouden willen noemen, denk ik niet eens dat hun moeder hier problemen mee zou hebben. Maar toch zou ik aan ze uitleggen dat ze maar 1 mama hebben, en ik het daarom beter vindt dat ik gewoon bij mijn voornaam genoemd wordt. Daarbij uiteraard uitleggen dat dat niets af doet aan de liefde die ik voor ze voel.
Mijn stiefvader en stiefmoeder heb ik altijd met de voornaam aangesproken. Maar, mijn kinderen noemen mijn stiefmoeder wel oma. Maw, als iedereen zich er prettig bij voelt, dan is het goed. Is het in het geval van je vriendin een idee als haar kinderen hun stiefmoeder 'tante' noemen? Het geeft wel een band weer, maar is misschien niet te zwaar.
Ik zou niks opleggen maar de kinderen dit laten bepalen. Als zij haar liever bij de voornaam noemen is dit toch prima, het is immers niet hun moeder. Wij noemden m’n stiefoma altijd oma “voornaam”, maar m’n echte oma hebben we nooit gekend. De stiefzoon van m’n zus noemt haar gewoon bij haar voornaam, hij heeft immers al een moeder die hij mama noemt.
Hier stiefmama zelf ook altijd bij voornaam genoemd/aangesproken. Als ik echter de relatie aan een ander uitleg, noem ik haar mijn bonusmama. Voor mijn kinderen is het wel gewoon oma (vooralsnog zouden ze t verschil toch niet snappen) ik zou er denk ik ook minder op zitten te wachten dat een ex zou “eisen” dat de “nieuwe mama” zo wordt aangesproken. En al helemaal niet als de kinderen zelf niet willen! Kiezen ze ervoor, dan eigenlijk wel prima.
Mijn moeder is overleden toen ik 6 was en mijn zusje 3. Onze “stiefmoeder” hebben we altijd bij haar voornaam genoemd. Ik zeg nu wel “mijn ouders” of “opa en oma” en de kinderen doen dat ook overigens maar altijd gewoon haar bij haar voornaam genoemd. Ik schijn toen ik 6 was te hebben gezegd toen iemand aan mij vroeg waarom ik geen mama zei: maar ik heb al een mama! En daar was geen speld tussen te krijgen. Mijn ouders hebben er ook nooit een punt van gemaakt. Ik zou dat ook zeker niet doen en gewoon het kind volgen...
Ik zou het omdraaien. Als het verwarrend is voor half zusjes om te horen dat hun moeder bij de voornaam wordt genoemd door stiefzusjes, hoe verwarrend zou het zijn voor kinderen die ‘mama’ tegen hun stiefmoeder moeten zeggen. En het eerste valt nog prima uit te leggen: nl. half zusje komt uit de buik van een andere mama en heeft dus een andere mama. Terwijl het tweede: ‘noem verplicht iemand die niet je moeder is ‘mama’’, is in mijn ogen niet uit te leggen. Nou heb ik geen stiefkinderen, maar wel een pleegkind. Ze woont bij ons sinds ze 2,5 jaar was (inmiddels al 10 jaar geleden) en noemt ons mama/papa omdat ze dat zelf wil. Maar het valt prima uit te leggen van jongs af aan hoe dit zit. Ze legt zelf al sinds ze kon praten aan anderen uit dat ik pleegmama ben en ze nog een ‘echte’ mama heeft, etc. Dus als dat kan, kun je dat met stiefkinderen ook prima bespreken. Ik vind dit in ieder geval iets wat echt altijd aan het kind overgelaten moet worden en zeker niet opgelegd moet worden.
Ben wel blij te horen dat de meningen hierin behoorlijk hetzelfde zijn. Ik vind zelf ook niet dat je een ander zomaar mama (of papa) kan noemen. Met een nare afwikkeling van scheiding is dit een terugkomend onderwerp en ik vind ook dat ze rekening met de gevoelens van de kinderen moeten houden, ze hebben al genoeg te verduren (gehad). Maar goed ik vind wel meer niet ok van beide kanten als ik neutraal kijk dus ik vroeg me af of ik nou raar dacht. Bij neutraal ga ik dan uit van de beste dingen voor de kinderen en niet voor de ouders of degene nou wel of niet tot mijn vrienden behoort. Overigens gebeurd het soms op vakantie per ongeluk wel dat ze mij mama noemen, maar dat lachen we dan weg omdat ze er zelf ook om moeten lachen. Ze zijn nu oud genoeg om ook dat zelden meer te doen haha.
Ik ben een stiefmoeder, mijn stiefkinderen noemen mij bij mijn voornaam. Ik vind ook dat de titel “mama” of “papa” alleen bedoeld is voor de echte ouders.
2mama’s of 2 papa’s kan natuurlijk ook Maar ik zou zeggen kijk naar het kind, wat wil het kind, waar voelt hij/zij zich prettig bij. Bij dit soort dingen moet iemand niet gedwongen worden vind ik.
S1 heeft een speciale naam voor mijn man, lijkt op zijn eigen naam maar dan hipper. Ze gebruikt zijn achternaam voor al haar kunst, meer eerbetoon kun je niet krijgen toch Kijk even wat de kinderen zelf willen, dat komt wel goed de aankomende jaren.