Ik dacht dat er ooit al eens zo'n topic was... Maar ik vind niks. Ga jij met plezier naar je werk? Heb je het naar je zin? Of sta je al met tegenzin op (en dan niet qua tijd, maar omdat je moet werken...) En kijk je de hele dag 10x per uur naar de klok, totdat je werkdag is afgelopen? En als dit laatste geldt voor jou, hoe heb je dit geprobeerd te verbeteren?
ik hou van mijn werk.. Maar het blijft lastig om een balans te vinden qua energie. Toen we door corona lange tijd niet konden werken, miste ik het ook eigenlijk niet. Ik was blij met de rust. Vond het al lastig genoeg om thuis alles draaiende te houden. Maar sinds weer begonnen zijn, geniet ik ook volóp ! En besefte ik eigenlijk wel wat ik gemist had. Hoewel ik na een paar weken al wel weer voel wat een aanslag het is op mijn lichaam. Het blijft lastig. Maar het sociale aspect van mijn werk vind ik zo fijn! Echt genieten!
Door Corona vind ik er niks aan... ik ben verpleegkundige op een corona afdeling, en ben er echt volledig klaar mee! Gelukkig wel leuke collega's, maar het werk is nu niet leuk!
Hmwah, ik werk vooral om te leven en ik het is niet mijn hobby zeg maar haha. Maar ik vind het ook niet heel vervelend en dat komt voornamelijk door leuke collega’s, goed salaris en het is gewoon nodig. Maar mocht ik de Staatsloterij winnen dan weet ik niet of ik blijf werken
Ik hou enorm van mijn werk. Ik ben dit jaar 10 jaar gastouder en ben van plan dit nog lang te blijven doen. Hiervoor werkte ik bijna 10 jaar op een kdv, daar ging ik met tegenzin naar toe. Niet om het kdv zelf of de collega's, maar de manier waarop het werkt, zoveel administreren en weinig tijd om echt met de kinderen bezig te zijn. Hoe ik dat heb opgelost: ontslag genomen.
Corona en het al een jaar lang verplicht moeten thuiswerken vergalt wel redelijk mijn werkplezier. Continu achter de laptop en beeldbellen dat is eigenlijk niks voor mij maar moet ik nu wel doen. Bij voldoende afwisseling op een dag gaat het wel. Maar vaak is het ook erg saai. Ik hou de moed er in door met collega’s er over te praten en van dag naar dag te gaan. Soms zelfs van uur naar uur. Stapje voor stapje. Er komen betere tijden hou ik me maar voor. Nu rigoureuze besluiten nemen vind ik niet echt goed om te doen dus ik zet gewoon nog even door.
Ik ben dol op mijn werk. Ik werk als hondentrimster en ben eigen baas. Heerlijk vind ik dat. Het werk zelf vind ik ook enorm leuk. Natuurlijk zijn er mindere dagen maar juist omdat ik mijn eigen klanten kan bepalen kan ik de hele lastige ook gewoon doorverwijzen. Het enige wat ik zou willen veranderen is het gedoe omtrent oppas voor onze dochter. Mijn salon is nog groeiende en nu (nou ja buiten corona om dan) is het betalen van opvang gewoon enorm duur (ondanks eventuele teruggave van toeslagen) en daarnaast ben ik nogal een pietlut om mijn kinderen ergens achter te laten. Dus ik los dat op door nu klein te blijven, te trimmen in de uren dat mijn partner thuis is of af en toe een dagje bij haar tante.
Jaaaa ik hou van mijn werk! Ik werk 20 uur per week als verzorgende IG en planner in de thuiszorg. Ik ga altijd met plezier naar mijn werk.
Ik vind mijn werk top! Ik ga er met plezier heen en kom met een glimlach weer thuis. Ook door Corona vind ik het zwaar momenteel. De manier van lesgeven is lastig en vergt veel van ons. Dat we geen pauze hebben is ook niet leuk, maar dat komt wel weer. Maar met pubers werken is heerlijk.
Normaal gesproken vind ik mijn werk heerlijk. Ik ga (of ging) eigenlijk altijd met veel energie weer naar huis. Maar door gezondheidsredenen sinds een jaar kom ik energie te kort. Ook mn concentratie is weg. Dat maakt het allemaal niet zo leuk meer. In mn hoofd vind ik het nog steeds leuk maar helaas wil mn lijf even niet. Heel frustrerend
Normaal gesproken hou ik van m'n werk Verpleegkundige op de ic Geen dag is hetzelfde Maar de laatste tijd ben ik gesloopt door de corona en is de sfeer, de motivatie, ons sterke team ver te zoeken
Ik vind mijn werk vreselijk. De dag collega’s zijn wel leuk en dat is de reden dat ik daar überhaupt nog werk. Ik ging met steeds meer tegenzin naar mijn werk toe. Momenteel zit ik in de ziektewet, grotendeels door oververmoeidheid icm zwangerschapsklachten. Ik ga daar sowieso weg binnen een jaar. Of dat ik daarna nog ga werken is momenteel de vraag.
Ik vond mijn werk verschrikkelijk. Het is niet de hoofdreden dat ik ben gestopt met werken, maar het speelde zeker mee
Ik ga eigenlijk iedere dag met veel plezier naar mijn werk. Ik vindt mijn kinderen heel lief, maar ben ook blij dat ik naast mama zijn ook nog iets anders mag doen waar ik goed in ben en waardering voor krijg
Precies dit! Krijg goed betaald, heb veel vrijheid, leuke collega's maar zodra we eindelijk die loterij gewonnen hebben ga ik wat anders doen. Huizen flippen, of een opleiding verloskundige ofzo .
Corona/thuiswerken vergroot het plezier er in overigens (natuurlijk?) niet, maar daar zit vrijwel iedereen nu mee. Ik heb de afgelopen maanden veel tijd en energie gestoken in dingen bedenken om het weer leuker te maken. En ondanks dat ik (veel) liever weer het ‘oude normaal’ heb, is het werk op zichzelf nog steeds leuk. En in deze periode rigoureuze beslissingen nemen, lijkt me sowieso inderdaad niet handig of verstandig, wat Syane al schrijft, dus dat ga ik zeker niet doen.
Ik vind mijn werk fantastisch. Ik ben savonds al blij als ik de dag er na mag werken. Ik zou best een dag extra willen werken, dus 4 dagen, maar dat is niet haalbaar met 4 kinderen, een man die zeker 50 uur per week werkt (En op dit moment niet zo maar minder kan werken) en een klushuis. Ik ben wel iemand die als ik de uitdaging wel ga missen of het teveel van hetzelfde is ik verder ga kijken naar iets anders. Ik werk niet omdat het (financieel) perse moet, dus als ik er echt geen plezier meer in heb ga ik niet blijven hangen.
Ik vind het vaktechnische/inhoudelijke deel van mijn werk erg leuk, maar het managementdeel verschrikkelijk. En dat laatste wordt helaas steeds meer....
Vind m'n werk erg leuk. Ik heb nu een flex contract waardoor ik mijn eigen diensten kan kiezen. Hiervoor werkte ik met een vast contract maar de onregelmatigheid brak ons echt op in combinatie met een jong gezin. Dus gekozen voor aanzienlijk meer onzekerheid maar veel meer rust in het gezin.