Wauw heidiane, wat goed dat je het tegen de politieagente hebt durven zeggen. goed hoor! En fijn dat ze mee denken. Hoe is het met zicht op eigen huisje? je stond toch bovenaan de wachtlijst of heb ik dat verkeerd begrepen?
Ik sta zeker hoog op de lijst gelukkig maar echt niet zeker of het binnen een paar maanden lukt. Ik krijg heel veel appjes over van alles binnen. Dat hij me terug wilt. Over de spullen. Verkoop woning. Al een week eerder een duidelijk mail gestuurd dat ik tijd nodig heb om herover na te denken. Ook om alleen het verder het nodig is over de kinderen. Hij zoekt heel veel contact. Politie had aan alleen zakelijk te reageren en zo min mogelijk. Zoon gebracht met kennis. Ex praatte een poos tegen me. Liefdevol aardig en geduldig. Weer over spullen en dat als ik iets nodig had ik dat kon zeggen. Nog eens duidelijk gezegd dat hij geen spullen meer hoeft te geven. Ik wil alleen nog 1 keer mét eigen hulp een rondje lopen en dan mee nemen wat van mij is en ik nodig heb. Dat was goed. Ik mocht rustig aan doen. Hij suste mij ook alsof ik daar paniekerig stond. Dit was niet het geval! Over de handtekening voor de verkoop gezegd geen toezeggingen nog te doen was ook prima. Dochter is met vriendin even bij hem geweest. (Is nu zijn weekend haar duidelijk gemaakt dat het de bedoeling is dat ze echt mee doet met bezoek en voor nu in dat weekend wel een keertje daar mag blijven eten maar dit niet elke keer de bedoeling is.) Toen ze terug kwam zei ze even later mij zeggen dat ik de appjes en mails van haar vader moest lezen. Gaat over huis, uitschrijven daar etc. (Allemaal dingen waar we mee bezig zijn maar ben daar amper 3 weken weg en moeten echt even een afspraak bij gemeente maken.) Tegen haar gezegd dat het niet de bedoeling is dat haar vader dat via haar doet moet zij neutraal hoort te zijn. Dit was pittig voor haar. Ze wilde er later ook niet meer over praten. Even later kreeg ik bericht van ex dat hij me op Whatsapp ging blokkeren en ook een ander mail had. En er vanaf nu alleen telefonisch overleg zou zijn. Wel terug gestuurd dat het gebruikelijk is bij een scheiding om uitsluitend via de mail over de kinderen te communiceren en niet via app of bellen maar toen Mar ik al geblokkeerd. Ben benieuwd of zoon morgen terug komt. Anders rest er niets anders dan een procedure starten dat hij zich niet aan het ouderschap plan houdt ten koste van de kinderen. Hij overlegt wat betreft kinderen ook erg veel. Hij gebruikt hun ook om contact met mij te blijven zoeken. Hij Appte nog dat dochter morgen komt eten. Hier wel op gereageerd omdat het over haar gaat met:"Oké is goed." Gelijk een app: Hoef je niet te zeggen het gebeurd toch!" Elk woord wat ik zeg kan fout vallen of is reden om weer extra te mailen appen om uitleg. Hij heeft nu een groepsaqp met hem en de kinderen. Dit heeft hij zelfs tegen dochter geappt dat hij dat doet en dat hij mij gaat blokkeren. Ongelooflijk hoe hij met de kinderen omgaat. Telefoon ga ik niet opnemen. Bij geen getuigen is hij namelijk veel anders. Dwingender of juist heel lang verhaal hoe veel Hij van me houdt of chanteert hij.
Niet in meegaan om alleen telefonisch te overleggen. Precies wat je zegt, dat is ongebruikelijk. Wat vaak gedaan wordt is whats app voor noodgevallen en mailen voor afspraken of informatie delen. En dan bijvoorbeeld 1 of 2 X per week 1 mail sturen waar alle vragen en informatie in staat. Dus bijvoorbeeld hij mailt elke zondag en jij mailt elke woensdag. Meer is in principe niet nodig. En noodgevallen via app is dan echt bloedspoed, dus als er medisch iets acuuts is met de kinderen of de ouder zelf of een ander noodgeval. Geen dingen die ook in de mail kunnen. Een van de betrokken instanties kan jullie helpen om dit soort afspraken te maken.
Bij de zeden kan je nooit gelijk aangifte doen hè. Altijd eerst een informatief gesprek, daarna bedenktijd en dan pas een aangifte. Dit heeft niks met je telefoongesprek te maken hoor.
Je kan schijnbaar ook je telefoongesprek opnemen. Hoe geen idee. Maar misschien wel handig om dit uit te zoeken. Ik denk dat hij heeft ontdekt dat appjes ed mogelijk tegen hem gebruikt kan worden.
Klopt, ik heb dat eens gebruikt. Die app heette Call Recorder en neemt standaard de gesprekken op. Lijkt me inderdaad handig @heidiane om dit te gaan doen.
Midden in een nachtmerrie. Zo voelt het nog. Ondanks de hulp en opvang van de mensen waar ik nu mag zijn. Het voelt kwetsbaar. Het kan maar kort. Het zoeken naar een eigen plekje is volop aan de gang. Maar hierin ben ik ook afhankelijk van dat mijn zoon naar zijn speciaal onderwijs school kan. Gelukkig is voor nu de bus geregeld. Ex is nu rustig heeft stop gesprek gehad en mailt nu. Maar situatie blijft onstabiel. Je weet gewoon niet wanneer en hoe hij weer begint met tegen werken. Het is lastig om kort een update te geven. Nu urgentie aan het aanvragen. Gelukkig een zeer betrokken medewerker van de gemeente aan de telefoon gehad die de 4de was van de gemeente. Zij is menselijk en meedenkend. En heeft voor mij geregeld dat ik als ik urgentie aanvraag ook nog kan blijven reageren op woningen omdat mijn situatie uitzonderlijk is. Normaal als je hier urgentie vraagt mag je direct niet meer zelf reageren op woningen. Verder is veilig thuis met de laatste gesprekken bezig voor het veiligheid advies. Er gebeurd wel van alles. Maar ik zit nu echt nog in de fase dat ik me afvraag of dit het allemaal waard is. Het is ingrijpend te merken hoe onmogelijk het is om uit zo een relatie te komen.
Krijg echt wel van veel mensen de complimenten hiervoor. Het voelt alleen nu (nog) niet zo. Het beste zou zijn om echt bij de dag te leven. In mijn slechte relatie lukte dat nog een beetje. Nu lukt me dat niet. Hoe ik het ook probeer.
Heel logisch dat dat nog niet zo voelt. Misschien helpt het om een lijstje te maken van wat jouw doelen zijn in het leven. Waarom je weg wilde en vrij wilde zijn. Dat heeft natuurlijk alles met elkaar te maken. En dan er bij zetten welke stappen nodig zijn om dat te bereiken. Kijk daar elke keer op als je twijfelt. Focus je op jezelf en niet op je ex. Je hebt geen invloed op wat hij doet. Dat had je toen jullie samen waren al niet en nu al helemaal niet. Je hebt alle energie nodig voor jezelf en je kinderen. Richt die daar ook op. Dikke knuffel voor jou. Het is niet makkelijk, maar je kan het. Echt waar.
Je doet het super goed! Wat je had is wat je kende, dat voelt vertrouwd hoe pijnlijk dat ook was. Nu stap je het onbekende in dus dat voelt aan alle kanten verkeerd. Je doet het goede nu, echt! Voor jezelf EN voor je kinderen. Tips van hierboven zijn wel slim, ter herinnering aan wat jij wilt, wat voor jou belangrijk is. Hou vol! <3
Als een dag te lang is, leef dan van dagdeel, naar dagdeel. Of van uur tot uur. Je kunt dit, echt waar!
Ik denk dat je voor heen tot dag tot dag leefde omdat je niet anders kon. Overlevingsmechanisme. Nu lukt het niet meer maar denk juist goed. Je bent toekomst gericht aan het werken. Hou vol, echt waar het wordt beter! Het is net als therapie. Eerst wordt het erger. Om het straks beter te hebben. Je moet erdoorheen! Echt je bent sterker dan je denkt en je kan nu je eigen leven gaan opbouwen. Van nu grote chaos straks stap voor stap meer rust. Geloof in jezelf
Het helpt mij wel een beetje om te denken aan het feit dat de situatie tussen mijn dochter en ex steeds meer gespannen werd. Ik hoorde mijn ex zeggen dat mijn dochter altijd op haar kamer zit en als hij er is en ze zit dan wel in de woonkamer ze hem niet aan kijkt en weg loopt. Hij zich genegeerd voelt door haar etc. Ik probeerde mijn dochter te sturen dat ze meer in de kamer moest zijn en hem meer moest aan kijken etc. Een van haar antwoorden was: Ik ben speciaal een kwartier in de kamer gebleven. Een kwartier!! Weet je hoe lang dat is om een kwartier bij hem in de kamer te zitten." Haar toen al gezegd dat het bij die kennissen ook niet makkelijk zal zijn. Ze gaf toen aan het te snappen maar dat ze de situatie als gezin ook amper trok. Nu is ze vaak nog wel "bokkig" maar gelukkig ook wel vriendelijk. Maar dat stukje houdt me nog wel 'overeind' dat de situatie thuis echt niet gezond en gevaarlijker werd.
Natuurlijk vind ze dat lastig. Ze ziet en weet dondersgoed wat haar vader haar moeder aan heeft gedaan. Zal jij dan nog normaal kunnen doen, als je haar was. Nee. Toch. Nu bij je kennissen is het nog steeds lastig, geen eigen huis. Zij moet ook heel wat doorstaan. Zij moet het ook nog allemaal nog verwerken. Ze moet zich ook hun regels houden, en wellicht een beetje meer om de overlast voor jouw gevoel te beperken. Als eenmaal je eigen huis er is, dan krijg je nog een explosie van alles wat er opgekropt zit. En daarna gaat het beter.
Dat omschrijf je heel goed. Ik zou me er verder ook niet mee bemoeien. Vader moet het zelf maar met zijn dochter regelen hoe hij het in huis wil hebben. Daar ben jij niet verantwoordelijk voor. Zeker niet met hoe hij je behandeld en met je omgaat. Laat hem dat eerst maar eens op een normale manier doen.
Intussen een aanbod gekregen op een huis. Niet in onze woonplaats maar in een naast gelegen stad. Was zó opgelucht dat er een aanbod was. Daarna even een terugslag. Huisje is erg klein en niet wat ik me voorgesteld had. Maar veel keus heb ik niet. Heb wel een mooie grote tuin wat heel fijn is. Verder zal het echt even bijstellen van verwachtingen zijn. Maar we hadden het zoveel slechter kunnen treffen!! Was al bang in een dorp terecht te komen waar de taxi van zoon niet zou komen. En waar mijn dochter meer dan een uur naar school zou moeten fietsen etc. Ook of ik wel dicht genoeg bij mijn werk kon blijven wonen. Allemaal zorgen. Was ook bang eerst nog in een duur particulier huis te komen of zelfs op een camping. Het huis is klein. Maar de buurt is echt wel fijn zoals ik mensen hoor. Leuke bruisende stad. Openbaar vervoer goed. Dochter kan daarmee makkelijk naar school en de taxi van mijn zoon was tot mijn verbazing echt binnen 1 dag geregeld. Ik had toen nog niet eens het huis geaccepteerd. Nu alleen nog afwachten of de woningstichting mij nu nog accepteerd. Dus nog even spannend. Maar wat een opluchting dat ik een dak boven mijn hoofd heb en niet in dezelfde woonplaats als ex zal ook goed zijn. Kinderen zijn niet heel blij dat ze in een andere plaats gaan wonen. Maar het is maar een kwartier van de plaats waar we nu wonen. Zo hoop ik dat ik straks heerlijk op mijn eigen plek tot rust kan komen. CJG wordt nu overgedragen naar onze toekomstige woonplaats. Ik begin met veel gekregen en goedkope spullen maar hoop dan eindelijk te kunnen sparen en straks alles naar onze zin te maken. Hopelijk gaat het straks met de kinderen ook goed. Vanuit veilig thuis duidelijk aangegeven dat ik een stukje hulp nodig heb ten opzichte van mijn dochter die toch wel aardig over me heen loopt en een pittig karakter heeft. In mijn vorige situatie liet ik veel toe omdat ik gewoonweg de puf niet had om ertegen in te gaan.
Voordeel van Klein, je hebt het zo ingericht. Vloeren ed, is goedkoper (minder nodig) Als het maar betaalbaar is, en genoeg slaapkamers zijn. Jij neemt de kleinste kamer. Kinderen leven op hun kamer, ouders niet.