mijn man durft niet. Is bang voor de pijn. Zijn letterlijke woorden: Weet je wel hoe zeer dat doet?! Gast ik ben 3x bevallen dat duurde min 4 uur. Jij bent met een half uur klaar.. pleur op we zijn het nog niet eens met elkaar
Mijn man heeft zich laten steriliseren zonder enige vorm van twijfel, angst of gevoel van ontmanning. En uitgerekend hij was zo’n pechvogel met flinke complicaties achteraf, de arme schat. Hij is geholpen toen I drie dagen oud was, het is maar goed dat ik direct na m’n bevalling gewoon weer rondhuppelde anders hadden we best een probleem gehad hier thuis.
Amen haha! Hier komt sowieso geen vierde kindje bij. Ik vind 3 echt genoeg. Wel kan ik me voorstellen dat ik over een jaar of 5 nog een keer zou denken ‘het zou stiekem nog leuk zijn’. Ik weet zeker dat dat moment er gaat komen. Maar als ik kijk straks naar de samenstelling van ons gezin en dat we dan ook in een ander ritme komen, dan kan ook echt naar de volgende fase uit kijken. Als ik daar aan denk dan geeft het me ergens rust. Dat had ik voorheen niet. We hadden al besloten dat 2 echt genoeg was. Met de ‘we zien wel hoe het loopt in de toekomst maar nog een traject willen we niet en spontaan zwanger worden we toch niet’ gedachte. Maar in de kraamweek van mini O baalde ik al dat het de laatste bevalling zou zijn (ik vind bevallen zo magisch - zeg me maar dat ik de bevalling van de mini eventjes zo hop tussendoor kan doen dan zeg ik volmondig ja) en heb nooit echt rust gevonden. Dus ergens denk ik dat het echt zo had moeten zijn. Maar echt, mijn man mag lekker aan de bak en zich laten helpen! Genoeg polonaise geweest aan m’n lijf. Trajecten, AC, zwangerschappen, even een lis-excisie tussendoor. Neen. Ik ga het niet doen. En anders komt die vierde er misschien ooit alsnog. Als we de loterij winnen
Wie hier vind het nu niet gek dat jij na 3 dagen weer actief was Je bent een bijzondere dame. Op zijn utregs egt waor
Drie dagen? Ik stond na drie uur de slingers met “Hoera! Een jongen!” op te hangen. Staand op de vensterbank.
Mijn man is absoluut niet bang voor de pijn. Meer ontmanning ja. Wat dat betreft is het een lieve schat, maar wel een man man (hele). maar dan denk ik gast, je moest eens weten hoeveel mensen bij mij naar binnen hebben kunnen loeren. Das niet meer bij te houden. En dan ook tijdens die trajecten joh. Dat was niet enkel het inspuiten van jouw zaad, maar ook het wegprikken van te veel eicellen waarbij de gynaecoloog zo direct op m’n foef zat dat ie zowat mijn huig kon zien. Dus ontmanning mijn reet. Je ontkomt er niet aan.
Zo herkenbaar. Ik stond direct op toen ik thuis was om de champagne te ontkurken. Wilde ook nog ff stofzuigen toen de kraam nog kwam. Dat deed stiekem best zeer dus ben toen maar gaan zitten hahahaha
Mijn moeder heeft bij m’n jongste twee bij me gekraamd. Best. Thing. Ever. ❤️ Mocht het nog niet opgevallen zijn - ik heb haar alleen al in dit topic zo’n honderd keer genoemd - mijn moeder is gewoon awesome enzo. Op duizend-en-één manieren. Een ‘gewone’ kraamhulp kwam er bij mij echt niet meer in en gelukkig deelde m’n man mijn mening. Dat hele circus hadden we geen zin meer in. Gewoon lekker ongecompliceerd unassisted thuis bevallen in onze eigen bubbel, nul witte jasjes. En ook het CB komen we enkel voor de vaccinaties.