Ik drukte op leuk, maar dat is natuurlijk helemaal niet leuk, zo’n situatie. Maar ik denk dat ik hetzelfde zou doen als je moeder. Ik ben wat dat betreft ook best flexibel. Daarnaast voel ik mij ook niet alleen. Ik heb familie en vrienden die bij overlijden/ernstig ziek worden van ons echt wel helpen, zoals wij ook voor hun zouden doen. Ik zeg ook niet dat ik nog 10 jaar thuis blijf. Maar onze oudste 2 moeten echt de middelbare school periode door met iemand thuis. De jongste is nog geen 2, de oudste zit nu in de brugklas. Wie weet kan de jongste straks wel makkelijk naar de bso, en is er ruimte om werk te zoeken
Zoiets dacht ik al. 20 uur is toch heerlijk. Ik ben zelf van 20 naar 24 uur gegaan en gaat vooralsnog goed. In mijn werk een halve dag werken werkt op de een of andere manier echt niet. Ik werd er alleen maar onrustig van en zat steeds op de klok te kijken. Meer uren wil ik niet erbij. Dit is een goede combinatie.
Dan zou mijn zorg alleen zijn; hoe lang kan je daar blijven wonen en dus de huur betalen tot je een nieuwe baan hebt. Maar verder klinkt het niet gek.
Ik ben ziek geworden net toen mijn 20uur rooster ging ingaan dus nog nooit echt halftijds gewerkt maar ik vind alles goed, zolang ze maar niet in de opvang moeten(vooral de jongste dan, die is 3,5). Eens die groter is zie ik wel terug. Maar mijn zussen, schoonzus, buurvrouwen werken allemaal voltijds .
Onze financieel adviseur kwam daarmee, was voor mij ook een verrassing, hoe het precies werkt weet ik niet maar hij had zelden zo’n goede regeling gezien. Ik heb het hoofdinkomen, dus fijn dat dat goed zit.
Weet je wat ik wel soms lastig vind? Als ik ziek ben, sta ik er alleen voor. Als mijn man ziek is, ben ik ook altijd thuis en dan heb ik een calimero gevoel en dat vind ik niet eerlijk Mijn man vindt t overigens heeeeerlijk als de kinderen ziek zijn dat hij juist even uit huis kan Hoewel ik dagelijks echt geniet van t thuis moederschap en thee drinken bij mijn ouders, vind ik t echt bikkelen bij ziekte omdat het altijd op mij aankomt: ook als ik zelf ziek ben.
zoooo herkenbaar mijn man belt elke dag meerdere keren, maar zodra er een kind gaat gillen of huilen zegt ie dat ie later wel terug belt. Lekker makkelijk: 1x drukken en je hoort er niks meer van... best oneerlijk En dat zeg ik ook gerust.
@Saartje33 jouw situatie is net als de onze eigenlijk. Wij hebben een goeie uitvaart verzekering, zijn getrouwd, huurhuis, huis is gehuurd op beide namen dus ik mag hier blijven wonen. En ik kan de huur betalen als ik werk heb. Ik werk nu als schoonmaakster en we hebben destijds eens gekeken waar ik recht op heb als mijn man weg valt en ik deze baan met deze uren behoud. Ik kan dan bij wijze van prima leven met de kinderen. Niet dat ik dat wil hè voordat mensen daar over vallen maar ik weet dat het een mogelijkheid is voor als het echt niet anders kan op dat moment.
Hahaha ja dat! Echt dat! Ik doe ook geen enkele moeite om dat te verbloemen. Of ik krijg een appje: wel lastig dat ik hier ben en niet thuis. Gevolgd door: ik heb pauze nu, was druk Pauze??? T is hier de Titanic, maar dan na de ijsberg. Jij zit in de reddingsboot, ik ben de kapitein die ten onder gaat met k3 op de achtergrond haha (Als de oudste ziek is, is de oudste ook zoooo chagrijnig en mopperig)
ja dat hebben wij ook eens bekeken. Ik zou, op dit moment vrij makkelijk aan een baan als hulp in de huishouding kunnen krijgen, ik kan zelfs zo terecht bij het verzorgingshuis hier voor een “hogere” functie, aangezien ik ervaring in de zorg heb. Ideaal? Nee. Zou ik dan op zoek gaan naar iets beters: absoluut. (En dan vooral qua tijden want toen ik in de zorg werkte was dat echt een ramp icm de kinderen, laat staan als ik dat alleen zou moeten doen) Maar om de eerste maanden/jaren mee door te komen; prima. We hebben ook genoeg spaargeld om een paar maanden huur te betalen bij plots overlijden. Mijn man werkt al jaren in een klein bedrijf. Alleen hij en de eigenaar. Ik denk dat man alle ruimte krijgt om alles goed te regelen als ik morgen dood ga. En de baas zou mij nog helpen als mijn man plots dood gaat, gewoon omdat het een ontzettend fijne baas is.
Je man is niet de enige. Oh bij zieke kinderen vooral als ze wat ouder zijn vlucht ik zodra het kan het huis uit, mag man het even opknappen. Ben al eens aan het werk geweest, het was avond, man appt dat dochter goed buikgriep heeft. Had toen in thuis kwam netjes alles al in de wasmachine en droger zitten. Met moeite had hij vrij geregeld voor de volgende dag, ik had een belangrijke bijeenkomst en moest daarna werken dus was weg van 6-1.30. De dag dat ik overdag weer bij dochter was, was ze helemaal opgeknapt en man die heeft een heerlijk dagje met zijn kinderen gehad. Zijn ze ziek en ben ik overdag thuis dan pak ik zodra het kan de hond mee voor een lange wandeling alleen. Wordt altijd flink gaar als ze ziek zijn. Zodra mama in de buurt is is papa ook niet genoeg meer.
Bij mij zal het net anders zijn dan bij een "normaal" iemand omdat ik door mijn nekletsel alles altijd moet doseren. Maar mijn dagen als ik niet werk zien er ongeveer zo uit. 6.30 opstaan. 8.15 dochter naar school brengen 8.30 sporten 9.45 douchen 10.15 boodschappen 11.00 schoonmaken tot 13.00 13.00 - 13.45 tijd voor mezelf (forum, serie, muziek even niets). 14.00 dochter halen en spelen met haar. 16.00 beginnen aan het avondeten en tafel vast dekken. 18.00 avond eten. Daarna ruimen man en zoon de tafel af, stofzuig ik beneden nog 1x en zet ik nog een wasje aan/vouw een was op. Man doucht dochter en brengt haar naar bed. Ik ga boven in bed tv kijken tot dochter slaapt (anders blijf ik de trap op en neer lopen als ze roept). En vaak val ik zelf dan ook in slaap omdat ik echt moe ben van mijn dag. Die voor een ander niets voor stelt maar voor mij best intensief is. En het komt weleens voor dat ik voor 2 dagen boodschappen doe, of eten afhaal of een dag niet sport en zo heb ik die dag wat tijd om uitgebreid te koken of wat leuks te doen met een vriendin of te helpen op het werk. Maar over het algemeen hou ik me vast aan dit strakke ritme want daar doe ik het thuis het beste op.