Eigenlijk vielen de zenuwen wonder boven wonder wel mee! De echo was heel goed!!! Baby is helemaal gemeten en gewogen, schrok ik wel wat van eigenlijk... Echt zo de hersentjes, rugje, beentjes, alles werd een voor een bekeken. Wel enorme geruststelling dat het goed was natuurlijk!!! Zelf net een klein beetje minder; ik heb een blaasontsteking (geen bandenpijn dus), en val toch wat te veel af naar de zin van mijn gynaecoloog. Ik moet dus extra medicatie tegen de misselijkheid en de medicatie die ik al neem verdubbelen. Daarnaast vanavond een antibiotica kuur voor de blaasontsteking. Volgende week belt ze me om te laten weten of ik nog extra antibiotica moet of dat het daarmee wel in orde zal zijn (ze wou mijn plas nog even onderzoeken om te zien in welke mate de ontsteking was). Ooh, en we hebben zijn piemeltje gezien!!!!! wat eigenlijk heel random is om zo te zeggen, maar zo schattig toch ook???
Ik moet een trapje hoger schakelen met de misselijkheid: gyn zei: Navalit 2 pilletjes 's morgens en 's avonds (da's wel op voorschrift en redelijk duur) en antimetil 1 's morgens en 1 's avonds (niet op voorschrift). Dat in combinatie met kleine porties doorheen de dag. Onmiddellijk binnengaan in het ziekenhuis moest ik ook niet meer kunnen drinken, dan moet ik meteen een infuus. Maar bij mij is het allemaal niet zo extreem dat dat nodig gaat zijn (lijkt mij).
Wat een mooie echofoto! Fijn dat alles er goed uit zag. Bij mijn termijnecho nam ze ook uitgebreid de tijd om alles te bekijken en toe te lichten. Heel fijn!
Jah, ineens zei ze zelfs 'zo, en hij heeft een neusbeentje' ik in halve paniek 'wat??? Ja tuuuuuuurlijk heeft mijn zoon een neus?? Niet dan?!?' maar idd wel heel fijn om nu te weten dat alles weer helemaal in orde is.
Even van me afschrijven.. Afgelopen vrijdag nipt geprikt, uitslag duurt 2 weken zeiden ze. Pff morgen een week verder, dus nog maar op de helft. Wat duurt dat wachten lang..
mooie foto! Ja, wat kan je onzeker zijn tijdens een echo hè. Bij alles wat gezegd wordt en je ziet vraag je je af of dat dan wel of niet goed is. Helemaal de eerste keer. gelukkig was alles weer goed, en begint het aftellen naar de volgende afspraak/echo. Ik heb volgende week donderdag weer een afspraak, zonder echo... dus ook zonder vriend. Dit vind ik ergens wel fijn. Ik heb best een hoop vragen aan de verloskundige, die ik makkelijker kan stellen zonder m’n vriend erbij. Ik ben nog best wel beroerd met vlagen, waardoor gezond eten niet altijd even goed lukt. En ik heb dus gemerkt dat ik een iets verhoogde suikerwaarde heb. Dus wil vragen in hoeverre dat te hoog/gevaarlijk is. En ik hoeverre het verband houd met hoe ik me voel. (Meestal wordt ik in de middag beroerd, dan is de waarde aanvankelijk nog goed, maar zakt niet meer lekker na het eten) Als ik dat met m’n vriend erbij bespreekt, krijg ik alleen maar extra bemoeienis van hem. En tuurlijk is dat fijn als het nodig is, maar probeer het liever eerst zelf in de gaten te houden. Ook misschien omdat ik er nog niet echt aan toe durf te geven, uit angst medisch te worden en m’n verloskundige kwijt te raken. En dat is iets dat ik écht niet wil! Hoe meer ik er over na denk, hoe meer m’n wens ook is om thuis te bevallen (of in elk geval dat te proberen) Dus wil dat alles gewoon goed is, en dat dan ook gewoon kan. Pff wat valt deze zwangerschap me eigenlijk tegen zeg! Hoop dat ik binnenkort meer kan genieten, want dacht echt dat een geplande zwangerschap zoveel mooier/makkelijker/leuker zou zijn dan een ‘oepsie’ zwangerschap.
Als je suikerwaardes met een dieet goed zijn mag je gewoon bij je vk blijven en ook thuis bevallen. Je word pas medisch als je aan de insuline zou moeten.
Vandaag is d-day. Om 11u is het eindelijk zover. Na 5 weken geduld mogen we hem of haar nog eens zien. En deze keer mag vriend mee gelukkig. Die gaat hem of haar ook voor de eerste keer zien. Ik hoop dat alles in orde is. Hoe deden vrouwen dat vroeger voor er echo's gemaakt werden?
Toen waren ze waarschijnlijk een stuk geduldiger dan wij nu zijn Ik heb van mezelf wel een echo, dat is wel heel bijzonder wetende dat die eigenlijk nooit gemaakt werden destijds. Had te maken met een snelle buikgroei als ik het goed begrepen heb, even spieken of het er niet 2 waren. Helaas... ik was maar alleen, had graag een tweeling broertje of zusje gehad. Vooral omdat ik het ‘nakomertje’ was, toch broer/zus van eigen leeftijd.
oh dat scheelt wel om dat van jou te horen... Rot internet ook... staan voornamelijk worst case scenario’s, dus ik dacht dat suiker altijd medisch wordt
Dat is zeker bijzonder! Bij mijn jongste zusjes heeft mijn moeder ook een echo gehad bij uitzondering. Omdat mijn zusje en ik veel te laat geboren waren (44 & 43 weken) wilden ze kijken of de termijn klopte. Toen bleken het er 2 te zijn. De schok was groot Maar beter nog dan vrouwen daarvoor. Er zijn er heel veel (waaronder mijn oma) die er pas bij de geboorte achterkwamen dat het er 2 waren Hoeveel scheel je met je oudere broer/zus(sen)?
Die waren sowieso geduldiger. Een zwangerschapstest bestond toen ook nog niet, die wachtten geduldig af of ze hun menstruatie kregen of niet. Ik aan de andere kant, begon soms al op 6dpo te testen ...
hahaha! kan mij dat ook echt niet voorstellen!! geen echo... brr... Haha, en dan ineens 'verrassing, er komt er nog eentje! ' ik zou gek worden denk ik!!!
Dan denk je dat je klaar bent met bevallen: "wacht, mevrouw, daar komt er nog eentje". En de vader moest dan ondertussen wachten op de gang... Dat je het geslacht niet ging weten, tot daar aan toe, maar zo ineens 2 ipv 1 dat zou toch even moeten landen hoor. Edit2: wat ik me dan wel afvraag. Zou je dat niet voelen in de buik? 1 zo een kleintje die jouw blaas of maag als voetbal gebruikt doet al geen deugd, met 2 moet je dat dan toch zeker voelen?
@Fringe : waar heb je geprikt en weet je naar welk ZH het is gegaan? Ik heb geprikt in het EMC en daar doen ze in het lab ook de controle. Ik had op vrijdagochtend geprikt en die vrijdag erna de uitslag, dus ik hoop voor je dat je ook sneller aan de beurt bent! Dat wachten is echt slopend @Wensje92 herkenbaar wat jij zegt over je vriend! De mijne wordt zo snel onzeker dat ik het eigenlijk ook moeilijk vind te zeggen als ik iets geks voel. Dan zit ik me in mijn eentje zorgen te maken, want ik ben zo bang dat hij anders de ‘hoop opgeeft’ ofzo in zijn hoofd. Hij is sowieso heel onzeker en voorzichtig (mag amper mijn handtas zelf tillen), maar ik wil dat de baby voelt dat we er alle vertrouwen in hebben ofzo? Dus ik overleg ook graag af en toe zonder hem met de dokter Ben benieuwd naar je echo @S2909 ! Leuk hoor dat je weer even mag spieken. Ik zit klaar voor mooie plaatjes.
Goedemorgen dames! Ik wil me graag toevoegen aan het gesprek als dat mag Wij weten ondertussen alweer een tijdje dat nr. 2 eraan komt, tot nu toe gaat alles gelukkig goed. De Nipt test hebben wij ook gedaan (ondertussen 1 week geleden) best spannend toch weer