Hey allen.. Ons leven heeft ineens een hele andere afslag genomen. Mijn nu expartner en ik hadden nog een kinderwens en waren hier al in de 2e ronde mee bezig. afgelopen vrijdag voelde ik mij niet zo goed in mijn vel en wou mijn hart bij hem luchten, dit liep extreem uit de hand. Hij heeft mij ernstig mishandeld (gebroken neus, gekneusde ribben, blauwe oog, lichaam onder de blauwe plekken, extreem veel bloed verloren door mijn neus en mond) Hij voelt zich onzeker door mij. Ik ben vaak ongelukkig en hij heeft het idee dat hij mij niet gelukkig maakt. (Dit is gewoon psychische, niks keurt zo een daad goed) Het enge is... hij was super lief afgelopen periode en zo zorgzaam en wou weer gezin uitbreiden maar vertelde gister dat hij al eraan dacht om een einde aan mij te maken. Ik ben zo erg in de war. Op het politie bureau ben ik tijdens mijn aangifte afgehaakt omdat ik mij realiseerde: wat gaat er gebeuren als hij vrij komt? Contact verbod is aangevraagd, hij word hier uitgeschreven en zit nu nog vast maar word morgen pas voorgeleid.. ik zit nu te denken of het niet verstandig is om toch aangifte te doen en ALLES open te gooien. Ik ben toch bang... hij wil mij vermoorden heeft ie gezegd... maar durfde het niet te vertellen omdat ik hoop dat hij dit alleen uit woede zij. Nu ik weer tot mijzelf ben gekomen denk ik: where the fuck are u waiting for? is dit wel verstandig? Ik word nu onder druk gezet door zijn familie en hij chanteert mij... ik ben bang als ik alles vertel en aangifte doe hij wanneer die vrij komt of zijn familie nu hij vast zit mij echt om het leven gaan brengen.. maar stil blijven lost ook niks op.. ik weet echt niet met welke keuze, ik het beste doe voor op langer termijn. misschien ziet men van buiten af de oplossing beter dan ik zelf in de situatie. Ik durf mijn vrienden/ familie hierin niet te betrekken omdat ik hen niet wil overspoelen met dit onverwachte enge nieuws... Bedankt voor het lezen en meedenken alvast..
Ik klink zo koel bij het terug lezen van mijn bericht... ik heb zoveel gehuild dat ik geen tranen of verdriet meer voel.. alleen angst en woede..
Jemig. Wat heftig. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan. Vanaf de buitenkant makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar ik zou toch die aangifte doen en het ook met naasten bespreekbaar maken. Dit alleen dragen, dat lijkt me niet te doen. Plus dan is dit dreigement bij de politie al bekend. Mochten er meer komen, dan allemaal melden. Dossier opbouwen. Dat als je ze (hopelijk niet) echt met spoed nodig hebt, je verhaal al bekend is en ze wellicht sneller reageren.
Wat ontzettend heftig voor je!! Ben je nu naar omstandigheden oké? Allereerst: familie vrienden inlichten! Zorg dat je niet alleen bent.. er wordt nu een flink spel met je gespeeld en je hebt jouw back-up hard nodig. Tuurlijk overval je ze ermee, maar dit is een uitzonderlijke situatie waar je echt niet in je eentje mee rond moet lopen nu. Voor jouw veiligheid.
Zeker weten aangifte doen! En praat erover, je familie en vrienden moeten weten wat er aan de hand is! Anders kunnen ze je ook niet helpen en hulp is wel het gene wat je nu extra hard kan gebruiken! heel veel sterkte! ♥️
Oh, en maak foto's van je blauwe plekken en andere zichtbare verwondingen. Ik neem aan dat je bij de huisarts bent geweest voor oa je neus? Zo ja, vraag dat dossier op. Neem het mee naar de aangifte. Duidelijker bewijs dan dit kun je niet hebben van de mishandelingen.
Ja, dit inderdaad. Ik schrik me liever de pleuris en zou dan kunnen helpen. Dan als het echt uit de hand loopt en ik me als naaste zou moeten blijven afvragen hoe het gegaan was als het me wel verteld was.
Ja ik ben langs ziekenhuis gegaan en heb verklaring op papier van mijn verwondingen ik heb foto’s gemaakt van me bebloedde kledingstukken / schoenen en van al me letsel..
Met zo'n dreigement zo ik aangifte doen. Je hebt dan alvast een dossier. Mocht je een veilige plek hebben en hij komt langs en je belt de politie zien ze dat er meer haast is. Praat met mensen waar je vertrouwen in hebt. Heb je nu een veilig onderkomen?
jawel, heb pijnstillers gekregen op wat hoofdpijn, slikproblemen (door heftige wurging) en last van me neus na gaat het wel oke.. ik dacht dat ik dood ging.. maar gaat wel ok gezien wat ik eraan heb over gehouden. Wel heftig, maar niet levensbedreigend, waar de artsen voor bang waren. ik zal het zo toch aan mijn ouders vertellen denk ik.. behalve van me letsel want dat zou ze echt verdrietig maken. En een vriendin misschien de details mee bespreken. Voelt zo moeilijk om dit te delen.. ik ben bang dat ik iemand anders mee in gevaar trek ..
ik zit nu gewoon in ons huis, hij zit vast. Ben voorlopig wel veilig de politie zei dat als er iets is ik moet bellen en ze meteen langs komen. Ik zou als ik dit vertel aan mijn ouders ook bij hen terecht kunnen. Maar ik wil nu totale rust.. even geen mensen om me heen even ik me eigen plekje.... weet niet of dit verstandig is maar voelt voor nu wel fijner hier nu ik toch weet dat hij vast zit
Absoluut aangifte doen. Wat hij heeft gedaan en gezegd verdiend straf. En uiteraard bedreigd hij je om te voorkomen dat je aangifte doet, daar speelt hij nu op. Maar hij is degene die heel erg fout is geweest en daarvoor gestraft moet worden. Ik zou eerlijk gezegd bij zo'n agressieve man ook zorgen dat ik ergens heenga waar hij me niet terug kan vinden. Een veilige plek, weg van sociale media, etc. Wat een nare situatie. Heel veel sterkte.
Is ook niet makkelijk, maar daar zijn familie en vrienden voor. Je hebt ze echt hard nodig nu. Je doet ze denk ik meer verdriet wanneer je ze er niet van op de hoogte brengt. En heel belangrijk je doet dit ook voor je kindjes!!! Zijn die oké?
Ik zou zeker aangifte doen, de politie kan pas iets doen als er iets bekend is en sneller actie ondernemen. Tevens zou ik het aan je vrienden en familie vertellen. Zelf aan jou de keuze natuurlijk hoeveel je wilt vertellen, maar vertel ze in ieder geval dat er iets speelt en dat je je zorgen maakt. Ik zou eerlijk gezegd niet meer in een huis willen zijn waar hij ook toegang tot kan krijgen. Stel je slaapt op dat moment en hij komt binnen. Hij heeft dan een voorsprong op je. Ik zou eerder in een omgeving willen zijn waar ik mij veilig voel en ze de situatie begrijpen. In ieder geval iets doen! Zijn familie en vrienden chanteren jou, die hebben in dit moment dus voordeel omdat jij er nu nog naar luistert! Kom op voor jezelf en kies voor jezelf! Als je die stap al hebt gedaan, kan je daarna altijd nog kiezen of de oude goede situatie wellicht nog terug kan als je dat wenst.
Meid wat ontzettend heftig!! Ik hoop dat je naar omstandigheden ok bent, voor nu... Over de vraag of je de aangifte moet doorzetten; Als je beste vriendin/zus dit verhaal aan je zou vertellen, wat zou je dan tegen haar zeggen? Wat zou je advies zijn? En over het vertellen aan naasten, dezelfde vraag om over na te denken; Als een familielid je zou vertellen over huiselijk geweld en dat diegene bang is om het met je te delen, wat zou je reactie dan zijn?
Ik zou als ouder zijnde alles willen weten, hoeveel pijn dat ook zal doen. Ik zou je willen beschermen en alleen doen om te voorkomen dat je bij hem terug zal gaan, voor mijn kind en kleinkind. Vertel alles aan je ouders, hoe zwaar het ook is, het klinkt alsof ze klaar staan voor je en deze mensen die onvoorwaardelijk van je houden heb je echt nodig. Ik lees dat je zijn gedrag goed praat: ‘hij voelt zich onzeker door mij’. Dit is nooit een reden om iemand te mishandelen. Dit mag je nooit ‘goed’ praten. Hoe is het verder verlopen, hoe is hij uiteindelijk opgepakt? Want ik lees ook dat hij je wilde wurgen, hoe kwam de hulpverlening op gang? heel veer sterkte en een hele dikke knuffel toegewenst.
Kijk of je ze nu nog kunt inlichten, een vertrouwde arm om je schouder om je verhaal bij kwijt te kunnen, die je bij kunnen staan ... Want het is echt niet niks wat je hebt mee gemaakt heel veel sterkte gewenst!! O ja, en zeker aangifte doen met het hele verhaal!
Hij heeft geen toegang tot de woning de politie heeft mij toen de sleutelbos meegegeven anders kon ik er niet in want had zelf alleen me pyjama aan en niks bij me. Ze hebben gezegd dat hij hier niet mag komen en als hij voor de deur staat ik moet bellen. ik zit nu te twijfelen of ik toch niet beter ga verhuizen. Maar denk dat hij daar dan toch ooit achter zou kunnen komen.. ik negeer de chantages ik heb gezegd doe wat je wil je schrikt me niet af. (Is niet waar natuurlijk, maar wil me niet zwak opstellen) ik ga mijn ouders nu een berichtje schrijven.. want durf niet te bellen, diepe zucht!