Bedankt voor de update! En ik sluit me aan bij iedereen, jullie hebben een zoon die goed nadenkt een jullie pakken het zelf als gezin ook goed op. Los van alle gebeurtenissen die hij met je bezoekt, want dat kun je alleen maar een luisterend oor zijn, is het misschien ook goed om hem af en toe even weer 'het grote plaatje' te laten zien. Wat is een relatie, wat verwacht hij er van, hoeveel afhankelijkheid accepteer je daar in en is er nog genoeg liefde? Eigenlijk de vragen die je als volwassene ook af en toe moet stellen bij je relatie. Want soms is het makkelijk te verliezen in de dagelijkse realiteit en de dagelijkse realiteit in de deze relatie is toch wel haar problemen. En zolang je zoon daar in liefde in mee gaat is dat prima. Maar help hem af en toe wel het hele plaatje te zien en niet alleen de dagelijkse brokjes.
Ik vind dat toch wel heftig hoor. Het laat duidelijk zien dat ze totaal niet klaar is voor een relatie. Waarom zou je zoon dit nog een jaar aanzien? Wellicht is het goed hem te laten inzien dat hij haar niet kan helpen. Ik krijg het idee dat hij denkt een oplossing te kunnen bieden. Maar hij is haar hulpverlener niet. En moet oppassen niet in die rol te komen. Ik zie een zeer ongelijke relatie. Je kunt geen gezonde en gelijkwaardige relatie hebben met iemand die niet voor zichzelf kan zorgen (zelfs een gevaar is voor zichzelf) en de zaken niet op een rij heeft. Ik zou proberen hem los te weken van deze situatie. Door met hem te praten over wat een gezonde en volwassen relatie precies is. En dat dit schadelijk voor hem is. Stimuleer hem te investeren in goede contacten (vrienden, familie, sport, opleiding en een bijbaantje). En zeker niet in gesprekken met de leiding van het tehuis waar zij zit. Je ziet het ook aan het verhaal over het roken. Het is niet aan hem om haar zaken op te leggen. Ze moet dat zelf willen (en kunnen in dit geval). Hij is te jong en onervaren (zeer begrijpelijk) om dit te kunnen inzien.
Zoals ts al eerder zei, hij is verliefd. Hem los weken van de situatie is niet de oplossing en gaat ook niet werken. Het is geen 8 jarige meer die zich bij de hand laat nemen. Ts voert gesprekken met haar zoon en laat hem inzien dat hij om zichzelf moet denken en dat hij voor zichzelf grenzen moet stellen. Juist door gesprekken met de leiding krijgt hij inzicht in de situatie en handvatten hoe hij ermee om moet gaan. Hij zal op een gegeven moment gaan inzien dat een relatie op deze manier niet gaat werken óf ze vinden samen een manier dat het wel werkt. Het is aan je kind zelf zulke keuzes te maken, hoe moeilijk dat voor een ouder soms ook is. Het zijn jongvolwassenen en ze zullen zelf gelukkig moeten worden. Boos worden, verbieden, etc. werken veelal averechts en daarmee maak je de communicatie tussen jou en je kind echt niet beter. Ik heb zelf op die leeftijd ook een jaar lang een relatie gehad met iemand die totaal niet geschikt was, om het maar zo te noemen. Mijn ouders hebben me daar vrij in gelaten en een luisterend oor geboden wanneer nodig. Ze gaven wel eerlijk aan wat ze vond en maar zeiden ook: het is jouw keuze en jij moet daar zelf gelukkig mee zijn. Uiteindelijk leerde ik dat de persoon met wie ik was niet ging veranderen en dat de situatie min of meer hetzelfde zou blijven. Ik snap achteraf niet wat ik in hem zag. Het heeft me wel geleerd wat ik absoluut niet meer wilde in een relatie en welke eigenschappen ik zocht in iemand. Ts, ik heb bewondering voor hoe jullie het aanpakken.
Ik begrijp wat je zegt Emma. En ik bedoel zeker niet dat to boos moet worden of iets verbieden (dat werkt niet op deze leeftijd). Maar middels gesprekken kan de omgeving hem wel helpen om in te zien dat dit een schadelijke relatie is. Hopelijk heeft hij nog wel contact met zijn vrienden. En hebben die het er met hem over. Ik vraag mij ook af wat een normale en goede jongen (zoals de zoon van TO) lijkt te zijn met zo'n meisje moet. Wil hij misschien erbij horen omdat anderen ook een vriendin hebben of is er wat anders aan de hand. Daar kan TO het natuurlijk ook over hebben. Ik zou als ouder het niet op z'n beloop laten want straks duurt dit nog veel langer. Dat is natuurlijk wat anders dan verbieden. Maar zelfs haar eigen ouders hebben afstand genomen. Dat zegt wel genoeg.
Wat een vreselijk hard oordeel, zeg. Ik word er verdrietig van om te lezen.. waar is de menselijkheid? Het meisje met borderline is ook een mens met gevoelens die gezien mogen worden. En juist gezonde, normale en goede jongens zien dat, gelukkig. Het is zeker niet niks, maar om nu te doen alsof het einde van de wereld aanbreekt vind ik heel overtrokken. Het is heftig, dat wordt door alle partijen erkend. Het is niet alsof hij nu voor de rest van zijn leven zwaar getraumatiseerd door het leven gaat door een mogelijk heftige relatie.. en al zou dat, in het ergste geval? Lessons to learn, je kan je kind toch niet in een glazen stulp stoppen. Maar goed, dat doet TO ook niet. Je doet het super goed, je bent open en geeft advies waar nodig. Gelukkig is jullie mannetje zo open en eerlijk. Fijn! Edit: mannetje, knul, jongen haha hij is al bijna 18!
Zo ziet iedereen het weer anders. To heeft verder niets met dit meisje van doen maar met haar zoon. En zoals vele reacties hier al aangegeven (mensen die uit eigen ervaring spreken) is een gezonde relatie heel erg lastig of onmogelijk. En loopt de omgeving heel vaak schade op. Het betreft geen tiener met wat probleempjes. Maar iemand met een ernstige psychiatrische stoornis. Voor een 17 jarige zonder zo'n achtergrond is dat erg heftig. Ook omdat ze niet stabiel is (zichzelf snijden bijvoorbeeld). Maar ook controlerend gedrag naar de zoon toe (continu bellen, willen controleren minder contact met vrienden etc). Dat wil je toch niet als ouder voor je kind?
Als ouder van een kind wil ik vooral dat ze het leven aangaat, en dat ze zelf keuzes maakt waarvan zij denkt dat het de juiste zijn. Tuurlijk kan je sturen of wensen hebben, maar vooral laten leven. Ik vond je bericht nogal heftig tegenover het meisje, weinig empathisch en ik schrik er gewoon van dat er zo wordt omgegaan met kwetsbare meiden. Afgeschreven in de prullenbak, goed vs kwaad. In wat voor maatschappij leven we dan.. goed mag alleen in contact met goed en kwaad, tja wat moeten we daarmee? In ieder geval niet in het leven stappen van een goede jongen want oh oh oh.. wat een schande. Men leert van elkaar hé. Godzijdank mag dat gewoon.
Bedankt voor jouw reactie, we hebben het idd ook met hem over hoe en wat is nu een gezonde relatie. Dat is ook zeker wel heel duidelijk voor hem. Ook dat het dus niet "normaal" is waar hij tegenaanloopt met haar nu.
Wij zijn daar als zijn ouders ook heel duidelijk in, dat wij denken dat hij haar niet helpen kan. Dat dat natuurlijk ook niet zijn taak is, dat dat in principe aan haar hulpverleners is. Hij is nu eenmaal hotel de botel verliefd, en wil toch proberen er voor haar te zijn. Ik maak zeker ook opmerkingen over het roken, snijden etc. En hij ziet dit ook wel. Van de week bijvoorbeeld, heeft ze geen geld voor een treinkaartje ( kleine 6 euro heen en terug, nog geen 10 minuten) maar ze rookt wel. Voorheen haalde hij haar dan op, met zijn brommer. Nu snapt hij ook dat hij maar tankt etc. Maar dat zij dus blijft roken ipv een treinkaartje kopen. Daar voelde hij zich gekwetst door, en dat snap ik. Dus hier en daar gaat hij ook wel duidelijk dingetjes zien, en irritatie voelen. En een afspraak afgezegd om naar vrienden te gaan. Ik verwacht zelf dat het even wat tijd nodig heeft, en dat hij dan een beetje klaar is met de situatie. Dat zou het beste zijn. Hij zegt "een jaar" dat is denk ik gewoon zomaar een uitspraak, mijn man zei ook meteen, dat is ook een beetje zonde van je tijd, een jaar aankijken.. Dat is voor hem ook nergens op gebaseerd denk ik.
Dit is zeker geen kleinigheidje en dat beseffen wij ook echt heel goed. Laten we eerlijk zijn, dit is niet wat je zelf zou uitkiezen voor je kind. Maar hij heeft wel het gevoel dat hij nu gesteund wordt door ons, en met alles bij ons terecht kan. Hij ziet langzaam ook dingen die hem echt niet bevallen, dus dat zal op een gegeven moment wel een doorslaggevende factor voor hem zijn. Ze heeft bijvoorbeeld ook gevochten van de week met iemand, en een officiele aanklacht wegens mishandeling aan haar broek. Onze zoon vindt dit echt niet leuk, en ziet ook wel dat dit verre van normaal is. Zelf denk ik dat het even wachten is op de druppel die de emmer doet overlopen en hij voor zichzelf kiest. Hij hoort gewoon onbezorgd verliefd te zijn, en niet met dit soort zaken geconfronteerd te worden.
Dank je wel, ik hoop zelf ook dat hij in de toekomst een meisje treft waar hij onbezord verliefd op kan zijn, zonder dit alles er om heen. Dit is voor een volwassen persoon al moeilijk te handelen, laat staan voor een jongvolwassenen.
Ja, het probleem is dat ook de grenzen van een ander vaak langzaam verschuiven. Ik hoop dus dat hij dat van een jaar aankijken niet te strikt opvolgt of aanhoudt voor zichzelf.
Bedankt voor je fijne bericht. Zelf hoop ik ook, dat hij snel genoeg tot de conclusie komt dat dit niet is wat hij zoekt en dat het niet werkt. Nu ik het meisje steeds iets beter leer kennen, denk ik niet dat dit werkbaar in een relatie is. Ik vind het ook heel sneu voor het meisje zelf, echt heel trieste situatie eigenlijk. Het siert mijn zoon dat hij haar door haar ziekte niet direct dumpt, en dat hij haar afschrijft omdat ze dit heeft. Maar ik ben ook zijn moeder, en gun hem iets anders dan dit, want het is nogal wat allemaal. Verbieden, ontzeggen enz. dat gaat echt alleen maar averechts werken idd, vandaar dat wij het op deze manier proberen aan te pakken. Als ze samen zijn, zijn ze ook eigenlijk altijd hier. Op de groep mag niet ivm corona, en bij haar ouders is het wegens omstandigheden altijd maar heel even. Ik vind het enerzijds ook prettig dat ze hier zijn, en ik kan zien hoe hij zich voelt enzo. Ik denk ook dat hij in een volgende relatie heel duidelijk weet wat hij wel en niet wil, en waar zijn grenzen liggen.
Mijn zoon is eigenlijk online "aan haar gekomen". Ze hadden een enorme klik qua gesprekken enzo. Mijn zoon is echt een heel leuke en knappe jongen. Hij kan zo een meisje krijgen, dat weet ik zeker. Maar hij is denk ik een soort van onzeker om zomaar op een meisje in de vriendengroep af te stappen, terwijl ik zeker weet dat al die meiden hem zo leuk vinden, dat ze juist niet op hem afstappen. Dit meisje is natuurlijk heel onzeker, wat hij ook wel een beetje is, online is het toch makkelijker contact maken. Zo is het een beetje gegroeid. Dat ze borderline heeft weet hij eigenlijk nog maar een paar weken. Hij had het idee dat ze op die groep zat omdat haar ouders en zij niet goed op 1 lijn liggen. Dit hele verhaal eromheen is vrij nieuw voor hem. Al merkte hij natuurlijk wel het 1 en ander. Wij laten het ook niet zomaar op zn beloop, we praten echt veel met hem, wij spreken ook zeker onze twijfels uit, en onze zorgen. En die ziet hij zelf ook steeds meer. Ik denk dat dit gewoon de goede weg is, dat hij zelf kan ontdekken dat het ondanks de leuke en fijne momenten die ze hebben, niet een gelijkwaardige relatie is, en waar hij zn hele leven mee verder wil.
Ja, voor het meisje is het ook sneu en wie weet komt ze ook in rustiger vaarwater, maar het klinkt alsof ze momenteel niet bepaald klaar is voor een relatie.
Bedankt voor je lieve bericht, we proberen hem zo goed mogelijk te begeleiden en in gesprek te blijven. En inderdaad, ons mannetje is zo goed als 18, en echt een jonge man, zit niets geen kind meer aan. Hij heeft een oudere zus met een autisme spectrum stoornis, en vaak genoeg gezien hoe keihard zij afgewezen wordt als dit "aan het licht komt". Misschien speelt dat ook mee, hij wil dit meisje niet aan de kant schuiven omdat het nu moeilijk wordt. Ik ben wel blij dat hij zich goed beseft dat als dit zo heftig blijft, het niet voor een leven lang kan zijn. Ik denk dat het uiteindelijk allemaal wel los loopt en hij een pittige levensles heeft gehad. Ik zie hem zeker niet getraumatiseerd raken oid, daar is hij veel te nuchter voor.
Mijn man zei op een gegeven moment ook tegen hem dat het kan zijn dat hij de dingen niet echt meer ziet zoals ze zijn, omdat hij er middenin zit. Onze zoon gaf ook aan dat hij erop vertrouwt dat als het echt niet goed met hem zou gaan, en hij het zelf niet zou zien, hij het snapt dat wij dat zullen zeggen tegen hem.
Ik denk dat ze op dit moment helemaal nog niet in een rustiger vaarwater komt, ze lijkt vrij impulsief ook met ruzie maken naar anderen in haar omgeving. Ouders, vriendinnen. Ze voelt zich volgens mij alleen maar blij als ze bij onze zoon is. Ik snap ook niet zo goed waar haar ouders zijn in dit relatie verhaal, als zij aangeven bij de leiding dat hun dochter bijvoorbeeld in het weekend niet weg mag, dan gebeurt het niet. Alles gaat met toestemming van haar ouders. Dus als ze hier een dag of avond wil zijn, moeten haar ouders de leiding toestemming geven. Maar die ouders nemen dus bewust de keuze om zo'n jonge jongen als mijn zoon daar mee in te laten. Als ik haar moeder was geweest, had ik er alles aan gedaan om dochter aan zich zelf te laten werken en de focus voor nu opzichzelf te leggen en niet een vriendje. Ik vind het eigenlijk ook echt heel gek dat die ouders nog nooit contact met ons gezocht hebben. Ze lijken het allemaal wel prima te vinden. Maar ik merk wel dat onze zoon bijvoorbeeld eerst continu met zn telefoon in zijn hand liep om maar niets te missen aan app of telefoon van haar. Nu gingen we bijvoorbeeld zaterdag een film kijken (man en ik) en hij wou graag meekijken, heeft zn telefoon op stil gezet en heerlijk meegeken. Bij mij onder een dekentje, arm om me heen, zo lief eigenlijk Ook een avond bij vrienden geweest, wij hebben ook in overleg met hem, aangegeven dat we het eigenlijk niet helemaal nodig vinden dat hij de hele zaterdag tot 21 en de hele zondag ook tot 21 non stop met haar is (zonder slapen). Dat vond hij ook geen probleem. Dus er lijkt al wel wat te veranderen ook van zijn kant.
Heel goed dat hij en jullie langzaam aan grenzen stellen. En er minder ruimte voor haar komt en meer voor de gezonde relaties in zijn leven. Zijn eigen vrienden, sport en familie. Dat haar ouders dit toestaan begrijp ik wel. Die horen van haar en ee leiding natuurlijk dat jouw zoon wel een normale en gezonde jongen is. Hopen misschien op positieve invloed. En alle tijd dat hij op haar let hebben zij geen last van haar en doet ze geen gekke en gevaarlijke dingen. Daarnaast zie je bij borderline vaak een keuze voor verkeerde partners. Wellicht heeft ze al wat foute exen en hebben ze liever een jongen zoals jouw zoon. En deze ziekte komt niet zomaar in rustiger vaarwater. Vaak pas op latere leeftijd (het kan wat afzwakken vanaf een jaar of 40...). En dan nog moet iemand stabiel zijn dmv medicatie, behandeling en ziekte inzicht. Daar is bij haar totaal geen sprake van (gevaarlijk en manipulatief gedrag, mishandeling, zelfverwonding etc). Dat komt ook overeen met de heftigheid van deze ziekte in de tienerjaren en daarna.
Als ouder heb je met betrekking tot het liefdesleven van je kind weinig te willen hoor. En wat hij in haar ziet? Tja, ik heb een zusje met borderline en de mannen zijn niet bij haar weg te slaan, buiten borderline is ze namelijk ook nog eens knap, buitengewoon intelligent en zeker in goede tijden (en dat zal vaak zo zijn in het begin van een relatie) avontuurlijk etc. Die nare kant komt vaak pas naar buiten als het te laat is..