Ligt er aan wat het is. Een uitje vind ik altijd wel leuk. Ik hou niet van dingen waarvan ik moet schrikken maar ik ga wel altijd mee naar de Halloween fright Night in Walibi. Alleen al omdat ik van Halloween hou, maar wetende dat ik me daar constant de pleuris schrik en als een bang lammetje achter de rest aan loop enige wat ik met tegenzin doe is bij mijn schoonouders langs gaan. Dat doe ik echt puur en alleen nog voor de kinderen.
Op mijn werk hanteer ik het model van de “Comfort zone” , “learning zone” en de “panic zone”. Als je altijd midden in je comfort zone blijft zitten, voelt dat misschien wel heel prettig en vertrouwd, maar je leert ook geen nieuwe dingen kennen. In de learning zone, net buiten je comfort zone kun je in contact komen met nieuwe dingen, nieuwe ervaringen op doen. Maar als je te ver doorschiet dan kom je in de panic zone, daar leer je niks meer van, maar schiet je alleen van in de paniek. Ik heb zelf de neiging (prive maar op mn werk ook) om altijd midden in mn comfort zone te blijven zitten. Dat voelt fijn en veilig. Maar daardoor mis je dus wel kansen om nieuwe dingen te leren kennen. Dus ik probeer me zelf wel vaak te pushen om nieuwe dingen te doen. Maar de kunst is om de dingen zo te doseren dat je niet in de paniczone komt. Dus als je totaal angstig bent voor open water bijvoorbeeld, dan zou ik niet gaan. Maar als je alleen maar “het niet leuk vind” dan zou ik het toch eens proberen. Maar die grens kun jij alleen bepalen natuurlijk.
Het ligt aan de situatie. In bepaalde situaties ben ik bereid om mensen te pleasen en gezellig mee te doen, maar als iets mij echt tegenstaat dan spreek ik dat ook gewoon uit. Mijn man gaat wel eens koffie drinken bij één van zijn familie-leden, maar ik heb echt helemaal niets met deze mensen en voel me er gewoon mega ongemakkelijk, dus ik ga dan gewoon echt niet mee. Prima als ze hier heen komen, dan doe ik gewoon “sociaal” maar dan ben ik wel in mijn eigen vertrouwde omgeving en trek ik me ook gewoon terug als ik er geen zin meer in heb. Je geeft al aan dat je buikpijn hebt van het idee, dan zou ik dit gewoon aangeven en uitspreken.
Als jij dat echt niet ziet zitten: eerlijk zijn en gewoon inderdaad op het eindpunt lekker opwachten met een goed boek of zoiets. Eerder deed ik zulke dingen ook wel maar nu.. als ik echt geen zin heb doe ik het niet. Jaren terug een uitje op vriendendag: karten... blijkbaar vindt iedereen het geweldig maar ik vind er serieus geen hol aan om in zo’n pokkekarretje rondjes te gaan rijden...
Ik doe regelmatig dingen met tegenzin. Daar ontkom je niet altijd aan. Maar bij sommige dingen pas ik. bijv. : ik ging elk jaar altijd braaf mee met team uitjes. Tegen mn zin in. Ik heb ASS en uitjes met een groep zijn echt the hell voor mij. Altijd mee geweest omdat het toch van je wordt verwacht. Maar heb me voorgenomen om niet meer mee te gaan. Ik zit me voor een uitje al weken druk te maken. Tijdens het uitje vooral een hoop stress voor mij, tegen paniek aan. De drukte, sociale gedoe wat van me verwacht wordt, 2 dagen bij komen, Avonddienst die ik niet kan doen en later in moet gaan halen enz. Ik doe het niet meer.
Ik ben ermee gestopt, dingen echt tegen m'n zin in doen. Of met mensen blijven omgaan terwijl ze alleen maar energie vreten. Heerlijk, echt bevrijdend. Ik zou dus in jouw geval ook nee zeggen. Kun je prima maken hoor. Je kunt het ook omdraaien hé, welke les wil je je kinderen meegeven? Dat ze over hun grens moeten gaan om mensen te pleasen? Nee toch, je wilt ze leren dat het prima is om een grens aan te geven. En daarna kunnen jullie gezellig met z'n allen picknicken
Ik ben een pleaser maar heb wel duidelijk m'n grenzen. Kajakken zou er 1 van zijn. Maar ik zou idd een alternatief geven, gaan jullie kajakken ik kijk wel lachend met een wijntje in de hand toe
Moest even zoeken naar de link tussen je topic titel en je OP Ik schaar dit meer onder "dingen die je niet leuk vindt, maar die je wel doet om een ander te plezieren", sorry, maar vind "waar je ongelukkig van wordt" een beetje overtrokken En om op je vraag terug te komen, als ik het echt niet wil (ik heb bijv. hoogtevrees) dan zeg ik dat eerlijk. Maar ben het wel eens met wat hierboven genoemd werd, dat je ook niet altijd in je comfort zone moet blijven hangen. Soms is het ook gewoon leuk om samen iets te doen en ja, je kunt het niet altijd iedereen naar de zin maken. Dus niet iedereen zal helemaal enthousiast worden van een bepaalde groepsactiviteit.
Ik vind dat best een lullige opmerking, dat je het overtrokken vindt. Je zou het neem ik aan ook niet leuk vinden als iemand dat tegen jou zegt, als ze je mee willen nemen naar een klimbos. Lekker hoog enzo.
Hm tja, zo kun je het ook bekijken. Bij dingen doen waar je ongelukkig van wordt dacht ik meer aan zaken als bijv. werk waar je echt met tegenzin heen gaat wat je hele week beïnvloedt en waar je dus ongelukkig van wordt omdat je dat week in week uit moet doen. Niet aan een activiteit die je niet leuk vindt of niet durft (zoals ik met m'n hoogtevrees), dan maak ik een afweging wel of niet doen. Maar goed, ik ging weer eens even iets te kort door de bocht ... Excuses!
Ik snap denk ik wel wat je bedoelt. Ergens ongelukkig van worden voelt voor mij ook meer als iets wat je op de lange termijn beïnvloedt, ik denk dat jij het ook zo bedoelde? Neemt niet weg dat ts het dan maar gewoon moet doen inderdaad. Als je er buikpijn van hebt gaat het verder dan het gewoon niet zo leuk vinden. Kajakken kan wel erg verschillen afhankelijk van waar je het doet. Je kunt kalmpjes door de Biesbosch kajakken, inderdaad meer een beetje peddelen. Het zou kunnen dat dat ook het idee van je vrienden is, terwijl jij voor je ziet hoe je ook op andere manieren kunt kajakken: met watervalletjes en stroomversnellingen en mogelijk overboord slaan. Aangezien er kinderen meegaan ga ik een beetje uit van het eerste?
Ooit eens in zo'n situatie gezeten. Ik wilde graag mee voor de gezelligheid maar de activiteit zelf bezorgde mij angstaanvallen. Dus ik heb in m'n uppie lekker op het huisje gepast, lunch verzorgd, foto's gemaakt en ik had de tijd van mijn leven zou het zo weer doen.
Nope, ze willen echt een wild spannende tocht doen ( kids zijn allemaal puber leeftijd) Inmiddels heb ik gezegd af te haken maar eerlijk is eerlijk, ook dat vind ik toch beetje naar voelen
Goede keuze denk ik! Jammer dat er niet iets gekozen wordt dat voor iedereen leuk/acceptabel is. Daar hoef jij je niet schuldig over te voelen.
Altijd gedaan en nog steeds weleens, maar ik probeer echt beter voor mezelf te zorgen wat dat betreft. Het zinnetje; Nee tegen een ander, is ja tegen jezelf, probeer ik steeds vaker toe te passen. Ik ben altijd al erg onzeker geweest en wilde de hele wereld pleasen om aardig gevonden te worden, maar gelukkig ben ik daar wel een beetje vanaf.
Zoiets zou ik inderdaad ook zeggen. Het enige wat ik momenteel tegen mij zin doe is mijn huidige werk, maar dat duurt niet lang meer gelukkig. Nog 2 weken