Vraag me af of jullie soms ook het gevoel hebben dat jullie je huis/inboedel aan het beschermen zijn als er visite komt met kindjes (zonder regels van ouders) niet al mijn visite heeft zulke kindjes hoor, maar wel 2 vriendinnen. Zonder kindjes hebben we het prima samen. Maar met hun kinderen erbij is het echt hel (voor mij dan). Ze komen overal aan waar ze niet aan mogen komen. Zoals aan het beeldscherm van de tv komen, Beeldjes op de dressoir, aan de bloemetjes zitten van mijn planten, door de borders heen lopen in de tuin en klimmen waar je niet op mag klimmen! Ik kan geen fatsoenlijk gesprek voeren, want ik ben zo gespitst of er niet iets stuk gaat. Corrigeer ze zelf niet direct (ik ben hun moeder niet), maar attendeer mijn vriendin dan dat ze iets doen wat niet mag. Als het echt te gek wordt dan zeg ik er zelf wel wat van tegen de kinderen. Vaak is het zo dat ze dat thuis wel mogen, en hier zijn weer andere regels. Dus dat is verwarrend voor de kinderen. We gaan dus maar vaak naar een speeltuin, daar kunnen de kinderen lekker hun gang gaan. Zelf heb ik ook kinderen die jong zijn geweest. Ik ken dit gedrag niet, ze hadden altijd iets van zichzelf bij waarmee ze konden spelen. En ik krijg ook kindjes op visite die wel gehoorzaam zijn en mijn meubilair niet als klimtoestel ziet. Mijn kinderen staan versteld als we bij hun op visite gaan. Maar kunnen dat prima loslaten, en nemen dit gelukkig niet mee naar huis. Ik heb eerder zo’n topic gelezen. Daarin gaf ts aan dat ze dus liever buitenshuis met haar broer en zijn kinderen afspreekt. Ik doe dit steeds vaker, een activiteit zoals een wandeling of speeltuin. Beide vriendinnen geven aan dat ze het heel fijn vinden om bij mij thuis te komen. eentje geeft zelf aan dat ze tot rust komt, en dat ze zelfs profijt heeft na het bezoekje bij ons. Kinderen zijn dan thuis weer gehoorzamer. Ik krijg al stress als mijn vriendin wilt afspreken met de kinderen bij mij thuis.
Minder gehecht zijn aan spullen? Kinderen zijn kinderen en sommigen zijn nou eenmaal wat drukker dan gemiddeld. Wellicht van te voren beeldjes wegzetten, zelf meer corrigeren wanneer jij het te ver vindt gaan. Misschien ziet je vriendin dit al niet meer en andere ogen dwingen zeggen de weleens.
Oh nee hoor, mijn huis, mijn regels en ik spreek kinderen vaak genoeg aan. Ik vind dat niet meer dan normaal eigenlijk. Ik verwacht dat mensen dat andersom dat eigenlijk ook wel doen bij mijn kinderen. Ik merk wel dat mijn meiden bij anderen ook wel meer willen uittesten, maar als er eenmaal iets van gezegd is ze het wel uit hun hoofd halen het nog een keer te doen. Wel lekker makkelijk om bij jou thuis te komen en daarna thuis bij jouw vriendin weer lekker rustig zijn. Want ze hebben even heerlijk kunnen uitrazen. Jij hebt de hele afspraak op hete kolen gezeten. Nee bedankt hoor
Ik vind het zelf juist makkelijker om de kinderen zelf aan te spreken, het zijn tenslotte mijn regels. Of misschien even met je vriendinnen bespreken wat zij liever hebben? Dat ze het nog steeds heel fijn vinden om bij jou te komen is denk ik een teken dat je je niet bezwaard hoeft te voelen ze aan te spreken op hun gedrag. Wel vervelend hoor, ik vind dat ook lastig met kinderen van sommige vrienden.
Ik vind die uitspraak van vriendin een beetje vreemd... Kinderen zijn thuis gehoorzamer als ze bij jou zijn geweest? Alsof je een soort speeltuin bent waar ze hebben kunnen razen... Ik zou zeggen: ga het gesprek aan en geef aan dat ze best mogen komen, maar dat jij je zo voelt als ze er zijn. Zoek een fijne weg voor alle partijen zonder wijzende vingers. Vraag of ze speelgoed van huis mee kunnen nemen, want het lijkt erop dat de kids zich vervelen en iets zoeken om te doen terwijl jullie kletsen. Ze komen bij jou thuis. Niet bij een speeltuin.
Mijn huis, mijn regels. Er mogen hier best kinderen komen spelen, leuk juist, maar dat moet niet ten koste gaan van mijn spullen. Ik vind dat zelf iets dat bij de opvoeding hoort.
Meen je dit nou serieus? Een kind behoort zich gewoon te gedragen bij een ander. En wat @JustNice omschrijft is echt idioot gedrag. Dan kan je niet goedpraten. Die kinderen zouden bij mij niet meer welkom zijn als mn huis niet op jonge kinderen is ingericht en de ouders ze niet in het gareel houden.
Niet ieder kind loopt in het gareel en vaak is dit voor ouders al lastig genoeg. Als je dan ook nog bij afkeurende ouders komt die het geluk hebben (gehad) kinderen te hebben die minder moeite hebben met gezag, wordt het echt niet beter hoor. Een lieve, begripvolle vriendin is waardevoller. Maar uit je opmerking is al te halen dat jij in zo’n geval een waardeloze vriendin bent.
ze bedoelt te zeggen dat ze dan juist weer regels hebben meegekregen. Dus doordat zij of ik de kinderen hebben toegesproken. Of door het gehoorzame gedrag van mijn kinderen te kopiëren. Ze geven zelf beide aan dat ze opvoeden vermoeiend vinden. Of ervan ‘genieten’ als er iets baldadigs wordt gedaan. Ja zeg mij wat, ik heb er ook 2! Maar ben al van kleins af aan mee begonnen, en pluk er nu de vruchten van.
Oh ik spreek mijn neefjes/nichtjes en kinderen die hier zijn gewoon zelf aan op iets wat ik niet fijn vind. Mijn huis, mijn regels, die kennen die kinderen misschien niet zo goed, dus ik zeg gewoon zelf wat ik wel wil, of juist niet.
Nou ja wat een oordeel. Als ik de laatste alinea lees van de OP dan haal ik er eerder uit dat die vriendinnen moeite hebben met het opvoeden van hun kinderen, dan dat de kinderen gewoon niet luisteren. Groot verschil.
En wie ben jij om te bepalen of een ander het “goed” doet in de opvoeding? Je kent het hele verhaal van de vriendinnen toch niet? Uitspraken zoals “die komen er niet meer in” slaan toch nergens op. Het hebben de over (ver)oordelen. Uit de laatste alinea van ts haal ik dat de moeder kan opladen bij ts omdat ze het wrs thuis al moeilijk genoeg vindt.
Dus je bent een alleen een goede vriendin als je je huis laat slopen? Je kan ook gewoon bij hun op bezoek gaan he of ergens anders heen. Begripvol en aardig zijn kan ook op een andere plek dan in je eigen huis. Neem aan dat jij je kinderen ook niet meeneemt naar plekken die niet geschikt zijn voor kleine kinderen.
En wie ben jij dan om te bepalen dat het wel oke is dat die kinderen haar huis slopen zodat die vriendin even kan opladen. Dan regel je een oppas en ga je zelf opladen bij je vriendin. Ik zou het vreselijk vinden als mijn kind iets kappot zou maken bij een ander. Waarom raakt dit onderwerp je zo?
Maar waar heeft TS het dan over “die komen er niet meer in”, dat zijn anderen die dit zeggen. Opladen kan dan toch ook in een speeltuin waar ze wel mogen rennen en springen en overal aanzitten. Kunnen de vriendinnen ondertussen gezellig kletsen. Ik snap dat wel hoor. Om dan meteen afgeschilderd worden als een waardeloze vriendin is niet nodig.
Lastig. Ik spreek kinderen van anderen wel gewoon aan, al gebeurt dat niet snel want ik ben erg makkelijk. Andersom gebeurt dat ook als wij ergens anders zijn. Niet dat ik ze niet zelf aanspreek hoor. Wat ik verder merk is dat mijn kinderen bij bijvoorbeeld mijn oma, extra druk zijn en alles uittesten en dan ook overal aan zitten/op klimmen. Bij mijn oma mogen ze ook vrijwel "niets". Die is ook bang dat alles stuk gaat. Ik heb het idee dat ze dat aanvoelen ofzo. Maar lastig. Ik zou ze toch zelf wat vaker aanspreken, en indien nodig het gesprek aangaan met je vriendin. Hou het dan wel bij jezelf, niet dat ze het gevoel heeft dat je haar kinderen aanvalt en er ruzie ontstaat. Dat zou zonde zijn.
Als je vriendin komt, begin dan eerst eens met een gesprekje met de kinderen: “hoe gaat het met jullie, fijne week op school? We zijn hier in dit huis nu en ik heb heel veel beeldjes daar staan - zie je die? Kijk dit zijn ze. Ik wil graag dat alles heel blijft. Zijn er dingen waar jullie graag mee spelen? Dan haal ik dat even voor jullie op? Wat gezellig dat jullie er zijn!” Gaat vast stuk beter dan
Oh ik spreek de kinderen gewoon zelf aan hoor, ik denk dat dat ook gewoon het beste werkt. "Vreemde ogen dwingen" nietwaar? Als een kind hier komt en die gaat bijvoorbeeld op de bank springen dan vind ik het nogal omslachtig wanneer ik eerst de ouders moet vertellen dat dat hier niet mag en of ze dit zelf hun kinderen even willen melden? Eh nee hoor. Gewoon direct: he (naam), dat doen we hier niet, kom maar even van de bank af. Buiten is een trampoline, daar mag je op springen. Heb hier wel eens kinderen gehad die het daarna gewoon nog rustig 3x deden. Toen heb ik wel even gewacht wat de ouders deden. Die dreigden niet te reageren dus ik had mijn geirriteerde "sorry, zet jij ze eraf of doe ik het?" al klaar, maar gelukkig kwamen ze toen toch zelf in actie. Duidelijkheid werkt nog altijd het beste. Als jij op eieren gaat lopen en de ouders corrigeren niet omdat ze wellicht ook niet weten dat jij het vervelend vindt, dan voelen die kinderen vrijheid en onduidelijkheid en gaan ze alleen maar meer grenzen opzoeken.
Als kinderen van een ander bij mij in huis zijn en ik zie dat ze iets doen wat niet mag zeg ik daar zelf iets van. Als ik dat via de ouders zelf moet gaan doen vind ik dat omslachtig. Dus niet eerst uitleggen aan de ouder en die het kind laten corrigeren. Gewoon zelf rustig zeggen dat je het niet fijn vind als ze daar aan zitten. Aan de andere kant heb ik zelf wel eens op hete kolen gezeten bij mensen omdat hun woning totaal niet kidsproof was en ik zelf constant bezig was met mijn kinderen bij alle kwetsbare dingen vandaan te houden. Maar goed, daar hebben die vriendinnen blijkbaar geen last van. Daarmee bedoel ik niet dat het huis van TS niet kidsproof is hoor. Ik begrijp uit de OP dat de vriendinnen moeite hebben met regels stellen naar hun kinderen. Ze mogen blijkbaar erg veel van hen. (Klopt dat?) Uit dat laatste stukje haal ik juist dat de kinderen, doordat ze gecorrigeerd zijn en regels te horen hebben gekregen, rustiger zijn. Niet omdat ze uitgeraasd zijn. Als het zulke goede vriendinnen zijn kun je het dan niet het een keer op tafel gooien? Moet wel bekennen dat ik ook niet zo'n held zou zijn om dat te doen. Want ook al zeg je het niet met die woorden, je geeft min of meer toch aan dat jij vind dat ze het qua opvoeding misschien niet helemaal goed doen. Heel moeilijk zulke dingen!