Absoluut niet!! Het enige is dat ik teveel over me heen laat lopen en daar heb ik hulp voor gevraagd. Ik heb in de afgelopen jaren 2 kinderen opgevoed en 1 volwassen kind rustig moeten houden. Net de laatste had ik veel meer moeite
Heeft je dochter een goede vriendin? Waar ze misschien een paar nachten ook kan slapen? Bijv met Hemelvaart en Pinksterweekend? Dan is ze even uit die situatie. Betrek je dochter ook met de verhuizing.Financieel kan natuurlijk niet veel. Maar op AlieXpress kan je wel heel goedkoop leuke posters kopen. Maak samen budgetten op. Speur samen internet af voor 2e hands koopjes. Dan merkt ze ook, er komt over een maandje een oplossing.
Ze weet dat we over een maandje de sleutel krijgen. Heb ook haar verteld dat ik weet dat het zwaar is maar we nog even vol moeten houden. Ze gaat inderdaad regelmatig logeren bij een vriendin. Op dit moment lijkt hier de druk er een beetje af. Die man heeft ook wat lichamelijke klachten dus misschien vandaar minder te verdragen. Ik probeer hun zoveel mogelijk tegemoed te komen vrolijk etc te zijn in de hoop dat het helpt. Veilig thuis nog gesproken. Leuke vrouw en heel menselijk. Ze vertelde dat ik mijn kinderen echt wel goed opgevoed heb en ik niets aan moet trekken van dat ze hier laten merken dat mijn kinderen opvoeding gemist hebben. En ze gaf me complimenten hoe ik het deed.
Camping of vakantiehuisje is geen optie. Dan kunnen de kinderen niet naar school. Dit is voor nu gewoon de beste van het slechtste. Die vrouw bij veilig thuis vertelde op mijn vraag/opmerking over betere opties die ik kon doen dat er niet veel andere waren. Blijven niet want alleen door me volledig te schikken voorkwam ik psychisch huiselijk geweld. Voor blijf van mijn lijf moet je echt fysiek mishandeld zijn. Dan zou maatschappelijke opvang een optie zijn maar daar mogen dan geen kinderen komen. Alle hulp wordt nu opgestart. Kinderen worden voorlopig nog gemonitord. Mijn dochter krijgt een terug koppeling van ons gesprek vrijdag en na een aantal maanden worden de kinderen weer gesproken en de scholen. Nu is er bij allebei een gedragsverandering te zien. Ik vind het fijn te weten dat er vaker naar de scholen gebeld wordt zodat we of resultaat zien en als ze dit gedrag blijven tonen er gekeken kan worden naar wat er nog meer moet gebeuren. Het hele telefoon gesprek heeft me echt goed gedaan. Ik voel me nu veel minder schuldig naar mijn zoon toe omdat ik weet dat ik echt wel de juiste keus gemaakt heb. Ondanks dat het nu moeilijk is bij deze mensen. Die vrouw van veilig thuis gaf ook aan dat het logisch is dat er spanning is hier omdat het toch een niet natuurlijke situatie is. Hoe ze over dingen praat geeft me echt wel een geruststellend gevoel.
De laatste loodjes zijn zwaar, maar dit kun je nog wel volhouden! Juni staat al om de hoek. Ga lekker wandelen met de kinderen zodat jullie en de mensen waar jullie logeren af en toe even lucht hebben. Maak inderdaad samen met de kinderen toekomstplannen. Loop desnoods langs de bouwmarkt om staaltjes verf/behang kleuren uit te zoeken voor de toekomstige muren Koop een bos bloemen voor de mensen waar je logeert. Je hebt je jaren lang aangepast aan je ex...en het is jammer dat het nu dan bij deze mensen ook even moet, maar dit is niet uitzichtloos want je hebt zicht op je eigen huis! En het is echt heel logisch voor de kinderen om nu 'anders' te reageren. Zij hebben ook tijd nodig.... Je doet het goed! Echt!
Da's heel goed toch! Dan is het nu 'ene oor in, andere er weer uit'. En heel goed dat je hulp gevraagd hebt. Zet 'm op!
Succes, nog even volhouden! klopt het dat er vandaag een stuk van je verhaal in het AD staat? Het viel mij op dat dat ook over een relatie met een narcist ging en de naam van de schrijfster heeft overeenkomsten met je nickname.
Dit kan @heidiane niet zijn. Die schrijfster is al langere tijd gescheiden en heeft een dochter van 20. En geen zoon. En volgens mij woont zij ook niet in Dordrecht
Ik las 'm ook idd en de namen vielen mij ook op. Hun verhalen zijn wel totaal verschillend. Heel veel sterkte met de laatste loodjes!
Het is een Premium artikel, dus ik kon alleen het begin lezen. Maar wel veel verschillen dus, toevallig dat de naam er zo op lijkt.
Dat boek lijkt me best interessant. Toch best wat herkenning. Gelukkig is mijn dochter nooit zo behandeld als dat meisje. Bizar dat er zo met een kind wordt omgegaan
Nee!! Maar ben dus niet de enige. Helaas helaas. En nog erger. Mijn verhaal is nog peanuts vergeleken met zoveel anderen. Zoals het topic: Aangifte doen of niet. Als je een link daarvan heb vind ik het wel interessant om te weten.
https://www.ad.nl/gezin/moeder-en-dochter-schrijven-boek-over-emotionele-mishandeling-in-het-gezin-er-zijn-geen-blauwe-plekken-als-bewijs~abf19cb2/
Wow dat is echt een stuk heftiger dan ik mee gemaakt heb en mijn kinderen. Daar ben ik wel dankbaar voor. Het grootste deel van de tijd was het rustig in huis. Alleen moest ik me wel veel schikken en alert zijn. En dát is ook niet gezond. Deze mensen willen een stichting opzetten. Ik denk dat ze de stichting 'het verdwenen zelf' nog niet ontdekt hebben. Dat is een stichting die ook bij de regering zich hard maakt om psychische mishandeling strafbaar te stellen. Dat is nu helaas nog niet. Wat een ellende laat deze vorm van mishandeling achter zich. Blij dat ik op weg ben naar alleen verder gaan al weet ik dat het straks ook niet het paradijs is maar ik zie wel uit naar een toekomst zonder enorm aan te moeten passen om mezelf veilig te stellen.
Na even een uitstapje gemaakt te hebben in dit topic. https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/verschil-tussen-je-grens-aangeven-of-iets-eisen-van-de-ander.714497/page-4#post-23658619 Ga ik hier weer even schrijven.
Op zich is er al veel rust. Maar wel behoorlijk alertheid waar ik nu ben. Heel goed opletten dat het voor deze mensen te doen is. Dat mijn kinderen (waarvan ik vind dat ze het echt goed doen) ook zich gedragen zodat hun het volhouden. Mijn dochter heeft al weken zich niet als puber kunnen uiten. Ze doet echt haar best om zich netjes op te stellen. Alleen snapt vooral de heer der huizes totaal niets van haar stille en in zijn ogen norse houding. Hij vind haar ondankbaar egoïstisch en lui. Ligt vooral aan de opvoeding is zijn overtuiging. De datum dat ik de sleutel krijg heb ik nog steeds niet. 21 juni is het 3 maanden dat ik hier zit en ze hebben me er gisteren op gewezen dat we dan echt wel weg moeten zijn en daar een oplossing voor moeten vinden. In de afgelopen maanden gaf de vrouw aan dat ze me (Stel dat ik na 3 maanden nog niets zou gehad hebben) me echt niet op straat zouden zetten. Nu is dat weer anders. Ze zijn bang dat ze anders veel belasting moeten gaan betalen wat ook logisch is. Maar wat hoop ik dat ik ook hierin echt 'geluk' mag krijgen dat de sleutel op tijd komt. Heb gisteren gelijk nog maar gebeld en nu gezegd dat ik 21 juni op straat sta met mijn kinderen dus het echt hard nodig is. Een andere oplossing weet ik niet direct. Ik zit namelijk ook met taxi vervoer van zoontje en meer kennissen hier in de buurt heb ik niet. Afgelopen jaren geen gelegenheid gehad sociaal netwerk uit te breiden. Te vaak ging ex ermee aan 'de haal'. Werd zeker de laatste jaren verliefd op degene. Ik hoop op nog een beetje coulance van hun maar voel me bang hierover. En schuldig want in feite zijn ze me niets verschuldigd. Wat zal ik blij zijn met mijn eigen huisje!! Ik wil nooit meer gevangen zitten in mijn eigen huis. Nooit meer op de toppen van mijn tenen moeten lopen om niet buiten gezet te worden (of een aantal dagen genegeerd zoals in mijn jeugd) Men zegt 'zeg nooit nooit' maar ik zou echt niet weten waarom ik nu nog een keer het risico zou willen lopen om iemand in huis te hebben die zoveel invloed op mij heeft dat ik voortdurend alert moet zijn. Teveel in mijn omgeving daarvoor gezien. Ik wil nu eens gewoon leven zonder mezelf volledig weg te moeten cijferen.
Bespreek dit ook met de hulpverleners. In het ergste geval kom je in de noodopvang voor een korte tijd. Maar wellicht kunnen zij ook bellen met de woningbouw. Dat wil nog wel eens helpen als instanties je verhaal ondersteunen. Wellicht hebben zij ook nog andere oplossingen.