Zou daar wel mee uitkijken. Je betaald zelf voor een bewindvoerder. Daarnaast kom je daar ook niet zomaar vanaf. Als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent heeft dit bewind ook voor ts gevolgen.
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie financieel er voor staan. Maar eventueel een optie om bij de notaris jullie huwelijk om te zetten naar huwelijkse vooorwaarden. Dan ben jij bij een terugval niet meer financieel betrokken. Rekeningen scheiden en zorgen dat hij zijn deel naar jouw overmaakt.
Ik heb hier geen ervaring mee en dus ook geen tips. Ik wil je wel een dikke virtuele knuffel geven, dit moet heel moeilijk voor je zijn..... Sterkte!
Dit lijkt mij vreselijk moeilijk. Ik hoop dat hij (maar wellicht jij ook) professionele hulpverlening hebben. Als er sprake is van schulden kan het heel moeilijk zijn daaruit te komen. Iedere gemeente geeft hulp bij schulden of een kredietbank. Ga daar eens in gesprek voor advies en ondersteuning. Curatele is niet voor dit soort situaties. En zeer moeilijk te verkrijgen. Dan moet je echt denken aan mensen met bijvoorbeeld verslaving of geestelijke beperkingen of ziekten. Dat is ook geen maatregel voor eventjes. Je maakt iemand volledig handelingsonbekwaam. Een zeer zware maatregel. Bewijsvoering kan eerder.
Even inhakend op de mensen die de suggestie doen om al zijn geld over te maken naar jouw rekening. Dat kan zonder gevolgen als jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Als dat níet zo is, dan wordt zoiets gezien als gift en als je dan boven de belastingvrije voet uitkomt kun je belastingtechnische consequenties hebben. Zoek dat dus even goed uit voordat je zoiets doet.
Ik heb destijds de pinpas van mijn man (nu ex, gaf honderden euro's op een avond uit aan alcohol, en later bleek ook aan drugs, gokken en hoeren) doorgeknipt en mijn eigen pinpas verstopt. Iedere keer op een andere plaats. Hij kreeg alleen contant geld. Maar dat zou ik niet aanraden.. veel ruzie, dreigementen en agressie en als ik m een keer vergat te verstoppen dan had hij m al te pakken. Net een aasgier, soms had ik t niet eens door. De bank kon mij destijds niet helpen ivm en/of rekening en huwelijk in gemeenschap van goederen. Een andere rekening openen en geld veilig stellen is dan een betere optie misschien? Hopelijk krijg jij wel meer medewerking bij de bank en vooral ook hulp bij de huisarts. Sterkte!!
Dit is eigenlijk precies waarom ik heel erg zou uitkijken met zo'n constructie. Ik weet niet hoe diep het probleem zit, maar door hem (financieel) helemaal afhankelijk van jou te maken zou ik echt uitkijken voor agressie, geweld en stelen, toch geld achterhouden. Het probleem van het geld uitgeven is dan min of meer opgelost doordat het niet meer kan, maar de psychische nood die erachter zit blijft bestaan. Hoe gaat hij daar dan mee om? Ik hoop dat hij snel een plekje bij het ggz krijgt, zodat de oorzaak van het probleem aangepast kan worden en jij ook rust krijgt. Heel veel succes.
Dank jullie wel, ik heb echt veel gehad aan jullie tips. Laten wij voorop stellen dat ik het echt afschuwelijk vind om zijn toegang tot de bankrekeningen te blokkeren maar het kan helaas niet anders, hij is geestelijk niet sterk genoeg om nee te zeggen tegen een verleiding om geld uit te geven. Ik hoop dat de huisarts daar iets mee kan doen, het liefst wil ik hem terug naar zijn pillen hoe rot het ook is. Kennelijk heeft hij het toch nodig en dat kan al zoveel schelen in afwachting van de ggz. Maar ik ga vandaag niet weg zonder hulp desnoods ga ik daar voor de deur liggen. Gelukkig werkt hij volledig mee, alles is ondertussen geblokkeerd en ik kan zijn rekening inzien. Wij hopen dat het dan zo voldoende is. Maar zonder hulp red ik het niet. Gelukkig kan ik met een paar mensen over praten en heb ik een hele fijne werkgever met alle begrip voor de situatie.
@Amarens ik heb echt bewondering voor je. Hoe is het gegaan vandaag? Ik hoop dat je hulp hebt gekregen.
Als hij echt mee wil werken zou hij maar heel snel weer met medicijnen beginnen. Misschien ondersteuning van POH GGZ van de huisarts ter overbrugging naar behandeling in de GGZ.
Alles wat mijn man verdient komt op mijn lopende rekening. Eerst maakte ik dan op dagen dat er betalingen waren (telefoonrekening ed.) dat exacte bedrag over op zijn rekening. Geld gind er altijd af om middernacht. Dus als de betaling op de 10e viel dan zette ik het bedrag de 9e op de rekening om 23.30. Ondertussen is alles gewoon overgezet naar mijn rekening. Mijn man kent daar de gegevens niet van en ook nergens is mijn bankkaart opgeslagen. Bijvoorbeeld een maandelijkse game subscription. Elke maand moet ik dat voor hem vernieuwen en elke keer hij iets wil uitgeven moet hij het aan mij vragen. Hier is het trouwens niet gekomen door verslaving ofzo. Mijn man heeft nooit de waarde van het geld leren kennen en in zijn familie was het de gewoonte om dan maar te lenen van die loansharks. Ondertussen kan hij wel wat beter om met geld maar hij vindt het wel prima dat ik alles beheer omdat de verleiding om uit te geven er soms nog wel is. Vooral als zijn zus weer begint over wat ze allemaal op afbetaling heeft gekocht dan wil hij ook.
Ik reageer even hierop met ook een update hoe het gegaan is. Lief dat jullie het vragen! Voor mijn gevoel zijn wij niet echt mee opgeschoten. Wij hebben weer een doorverwijzing gekregen (een derde al!) maar daar hebben wij op dit moment niks aan. Het duurt allemaal veel en veel te lang. De medicatie wilde de huisarts niet geven want zonder is het beter en mijn man is niet depressief. Hij moet in therapie (ja zeker maar dan moet die therapie er wel zijn). De praktijkondersteuning van de huisarts heeft hij al maar die kan hem niet aan, dat is mij duidelijk omdat hij gewoon mee doorgegaan is terwijl hij die ondersteuning al had (blijkt nu, ik verwijt mezelf dat ik het allemaal niet strak in de gaten heb gehouden, ik heb mijn man altijd blind vertrouwd wat dus zeer onterecht is, hij heeft de laatste 9 maanden stiekem heel veel geld uitgegeven, voornamelijk via zijn credit card via constructies waarvan ik niet eens wist dat het bestond). De ondersteuning loopt sinds januari al, sinds januari is hij al een paar keer doorverwezen maar hulp is er nog steeds niet en al die tijd ging hij vrolijk zijn gang totdat ik dit weekend erachter kwam. Ik denk dat de enige optie die ik op dit moment heb, is terug naar de huisarts, al twijfel ik of dit nog nut heeft. Nog een optie is blijven wachten op hulp maar ja, hoe lang dan... Misschien om te verduidelijken hoe het gelopen is. Hij is voor corona ernstig geestelijk ziek geweest, dat ging uiteindelijk heel goed, alle medicatie afgebouwd en super goed geholpen. In de zomer van vorig jaar begon hij dus stiekem geld uit te geven, ik wist van niks en ik had dat nooit van hem verwacht, ik kon me tot nu toe niet voorstellen dat hij ons financieel zou schaden want dat raakt ook de kinderen. Door corona en al dat thuiswerken ging hij achteruit en in januari hulp gaan zoeken niet wetend dat hij dus stiekem dingen deed. Sindsdien op verschillende wachtlijsten gestaan met 0,0 resultaat en verder achteruit gegaan. Hij weet dat het niet goed met hem/ons gaat en accepteert volledig alle hulp en werkt mee. Alle zijn bankzaken zijn nu niet meer bij hem ter bescherming van hem en van ons. Vandaag gaan wij een nieuwe rekening openen voor zijn leefgeld. Ik weet dat hij ziek is en dit alles niet expres doet maar oh oh wat is het moeilijk en verdrietig. En de vraag die ik me blijf stellen hoe nu verder?
Ik lees er misschien overheen, maar heb jij ook iemand om mee te praten? Dit kijkt me een zware last om in je eentje te dragen. Ik zou toch eens aankloppen bij maatschappelijk werk oid. Die kunnen ook helpen met eventuele afbetaalregelingen wat te verzachten.
Wat een ontzettende vreselijke situatie. Toen ik mijn man leerde kennen, zat hij ook in diepe schulden, dat wisten wij zelf niet eens. Toen ik erachter kwam is de hele beerput opengegaan. Hij wilde het niet zien. We hebben toen alles gebeld en regelingen getroffen en hij moest extra werken (we waren toen nog met zijn tweeen) zodat hij in 1,5 jr alles kon afbetalen. (leefgeld van 35 euro per week). Als je als vrouw het voortouw neemt, dan is de relatie niet meer gelijk en het is heel moeilijk om dat vertrouwen weer te geven. (en mijn man heeft geen geestelijke problemen). Nog steeds vindt mijn man het fijner om struisvogel te zijn, maar ik stel gewoon datums waarin hij dingen moet betalen of regelen en dat accepteert hij dan wel. Maar de verantwoordelijkheid is wel weer verschoven van mij naar hem, ik attendeer hem er alleen maar op. Ik hoop dat je iemand in vertrouwen kan nemen, want jij moet zelf ook overeind blijven staan.
Ja dat wilde ik ook zeggen, maatschappelijk werk kan helpen met praktische zaken maar ook om gewoon je verhaal te doen. Als er schulden zijn, kunnen zij ook helpen. Al is het maar om het deels van jouw schouders te halen. Houd je er wel rekening mee dat van een en/of rekening door allebei de rekeninghouders geld opgenomen kan worden? Ook zonder pasje, bij de bank zelf. Beter dus om alles echt uit elkaar te trekken. Bespreek ook het risico met hem dat hij geld gaat lenen van zijn omgeving. Of misschien heeft hij dat al gedaan. Je schrijft dat hij alle hulp accepteert en dat hij overal aan meewerkt, maar hij is ziek. Hij denkt niet rationeel. Dat hij meewerkt maakt hem niet minder verantwoordelijk. HIJ moet echt willen veranderen. Niet zeggen, maar doen. Jij kunt zijn verantwoordelijkheid niet overnemen, hij is geen kind en jij bent niet zijn ouder. Jij kunt niet alles oplossen of in de gaten houden. Neem jezelf dus zeker niet kwalijk dat je het niet gezien hebt. En realiseer je dat je een hele grote last op je schouders hebt. Dat kan niemand alleen. Is dit een verwijzing voor een verslaving of voor ggz? Je hoeft hier geen antwoord op te geven ivm herkenbaarheid hoor. Maar indien nodig, probeer beiden in gang te zetten. Niet afwachten maar blijven bellen. Dat kan hij ook zelf doen. Benadruk dat jullie kinderen hebben en dat je niet wil dat het nog erger wordt. Indien nodig, contacteer ook een cjg of wijkteam. Hebben jullie veel ruzie? Of heb je het nodig om (een tijdje) wat meer ademruimte te hebben? Kijk dan of hij een tijdje ergens anders kan verblijven (familie, vrienden?). Of jij en de kinderen? Doorbreek de stilte en schaam je niet, alleen dan kunnen jullie geholpen worden. Want niet alleen hij, maar ook jij hebt hulp nodig om dit vol te kunnen houden. Heel veel sterkte!
Ten eerste ,goed bezig!Maar je moet jezelf geen verwijten maken ,zoals je zelf aan al aangeeft hij deed het stiekem. Wat zegt zijn vorige behandelaar van de huidige situatie?Kan het dossier niet opnieuw geopend worden of zit er teveel tijd tussen? Vergeet jezelf ook niet in deze periode, jij neemt nu zoveel extra op je schouders en zolang het niet goed gaat met je man kan je ook niet echt terugvallen op hem.Heb je mensen waar je goed mee kan praten,waar jij je ei kwijt kan als het teveel is? Als je een nieuwe rekening opent voor zijn leefgeld, houd dan in de gaten dat hij geen leningen af kan sluiten ,ook niet via een omweg...sterkte!