@Iemand1991 wat fijn dat jullie vandaag een goede echo hebben gehad. Gefeliciteerd Hoop voor je dat je toch ook af en toe kunt genieten van deze zwangerschap.
<3 liefde voor jullie reacties en het delen van jullie verhaal. De eenzaamheid zit voor mij meer in het weer zwanger willen worden, en dit niet aan iedereen willen vertellen. Het rouwen kon ook heel eenzaam voelen, zo heb ik echt geleerd dat ieder daarin zijn eigen pad bewandeld. Veel lieve mensen om ons heen, maar niemand die écht weet wat je mee maakt. Maar weten hoe het voelt om weer zwanger te willen worden terwijl je altijd een kind te kort komt... daarom voelde ik erg de behoefte om lotgenoten op te zoeken op dit forum.
Ik gebruik ook utro. Ook nooit bijwerkingen van gehad. Maar vind soms wel vervelend dat het zo'n zooitje is wat er weer uitkomt.
De eenzaamheid herken ik gelukkig ook niet. Nu zitten wij ook niet in een medisch traject, van Mason was ik zwanger in ronde 4. Inmiddels is het een jaar geleden dat we besloten ervoor te gaan. Ik heb wel dat ik dingen doe/laat die mijn man eigenlijk onzin vindt, die vertel ik hem meestal niet. Zo weet hij niet dat ik nu temperatuur bijhou en doe ik mijn meditatie/yoga oefeningen waar hij niet bij is. Over onze kinderwens en dat we het weer aan het proberen zijn zijn we wel open. Als ik weer zwanger ben wil ik het wel pas wereldkundig maken na een goede 13 weken echo. Hoe ik die 3 maanden stil ga houden weet ik nog niet, maar daar komt vast een oplossing voor tzt. Positief blijven is de ene keer makkelijker dan de andere. Af en toe ben ik best heel verdrietig, maar over het algemeen juist heel positief. Ons kindje komt heus wel en vaak lukt het me ook om er een reden/voordeel van te zien dat het nog niet gelukt is. Afgelopen tijd bijvoorbeeld heb ik veel stress gehad, niet gek dat het niet lukt en stress is voor een babytje niet goed. Voor deze ronde kan het zijn dat mijn vaccinatie tegen gaat werken, maar ik neem m wel liever nu dan als ik pril zwanger ben (zit nu op cd10), dus als die vaccinatie alles in de war gooit dan is dat maar zo. Zo probeer ik er een beetje naar te kijken.
Dat herken ik heel erg. Het positieve er van in proberen te zien. Ook al heb ik helaas nog geen poging gehad. Ik denk ook vaak, dingen gebeuren met een reden. Alleen heb ik die niet gevonden.. En die ga ik ook nooit vinden. Kindjes horen niet te overlijden..
We wisten sinds de 20 weken echo van de hartafwijking van een van de baby’s. Vruchtwaterpunctie liet geen bijzonderheden zien. Er waren echter allerlei kleine dingetjes telkens waardoor ik weinig vertrouwen had (teveel vruchtwater, iets afwijkende vorm van het hoofd vond de ene maar de andere dan weer niet, en ze bewoog anders dan haar zusje, ik kan niet goed uitleggen maar ze gedroef zich gewoon anders...) na de geboorte leek het in eerste instantie beter te gaan dan verwacht, en plotseling na 24 uur ging het heel slecht en is ze met spoed geopereerd (openhartoperatie). Ondertussen hadden wij ook een gezonde baby om voor te zorgen. Na de operatie ging het heel slecht, en knapte ze maar heel langzaam op. Na een genetische test bleek dat ze een syndroom had (iets waar niet naar gezocht werd in de vruchtwaterpunctie) waardoor ze, in combinatie met haar ernstige hartafwijking, geen fijne leven kon hebben. We hebben toen besloten om haar te laten gaan. Eigenlijk was er al tijdens de zwangerschap sprake geweest van zwangerschapafbreking ivm haar hart maar omdat de andere baby gezond leek was deze optie te riskant.
We hebben een rekening gekregen van de verzekering: eigen risico van de hysteroscopie van de miskraam. Dat hoort niet zo, zou helemaal vergoed moeten zijn, verzekerkng beaamt dat, factuurafdeling van het ziekenhuis ook, maar de medewerker van de poli zei dat het niet anders kon. Ik ben zo kwaad. Nu gaan ze het met de gyn bespreken, maar ik kook echt van binnen! Pas maandag is de gyn er en wordt het besproken.
Wat een heftig verhaal ook @Mamavandrie34! Dappere beslissing, zeker als je kindje er al is. Ik vond het bij 22 weken zwangerschap al zo heftig! Wat balen van die rekening! Dat klopt dan toch ook niet? Als je verzekering zegt dat het vergoed wordt, waarom sturen ze jou dan een rekening?
De verzekering krijgt een rekening met een code. Die code staat voor ‘ingreep bij afwijkende cyclus’ of iets dergelijks. Daarvoor moet je eigen bijdrage betalen. Maar het ging niet om eem afwijkende cyclus maar een miskraam, het ziekenhuis heeft dus deverkeerde code gebruikt... de verzekering beaamt dat in geval van een miskraam je geen eigen bijdrage hoeft te betalen, maar dat moet door de gynaecoloog dus veranderd worden...
Oh zo... Maar dan is het een kwestie dat het ziekenhuis een administratieve verandering door voert. Belachelijk dat je daarvoor de gynaecoloog zelf moet hebben. Sowieso vind ik het allemaal schrikbarend duur. Gewoon "ff" bij ons beiden het eigen risico van vorig jaar erdoor, alleen al door de vruchtwaterpunctie en genetisch onderzoek in december. Zal dit jaar ook wel zo zijn ivm de gesprekken over de afwijking van ons kindje en de bevalling op zich in januari, iig mijn eogen risico. Dan volgend jaar (hopelijk) weer, maar dan ivm bevallen etc... Dure jaren zo...
Ja! Nouja de eerste ronde vooral steekjes in mn baarmoeder en licht zere borsten. Nu deze ronde slaap ik slecht en doen mn borsten sinds gisteren echt ENORM pijn. Testen jullie trouwens op jullie NOD op basis van je natuurlijke cyclus of netjes 14 dagen DPO?
Mijn voornemen is altijd pas testen op de NOD die ik bereken door 16 dagen op te tellen bij de positieve ovulatietest (14 DPO dus). Ik heb nu wel een paar keer eerder getest, 1x was ik zwanger van Mason (13 DPO), dat was omdat ik een afspraak wilde maken bij de huisarts wegens buikklachten en een zwangerschap wilde uitsluiten en vorige maand op 11 DPO omdat ik toen echt overtuigd was dat ik zwanger was. Verder nog 1x op 15 DPO (de ronde voor Mason) een licht streepje getest, maar dat voelde direct al niet goed.
Ik kon het niet laten en heb vanmorgen getest. (11 dpo) Negatief. Ik had zó het gevoel dat het raak was. Mijn borsten voelen echt als bij een zwangerschap. Blijkbaar kan dat ook een bijwerking zijn van de lage dosering utro die ik gebruik. 2 juni is het een jaar geleden dat L.werd geboren en overleed. Ik had zó graag zwanger geweest op dat moment
Wat kan je lichaam je voor de gek houden he Ik snap heel goed dat je voor die datum weer zwanger had willen zijn. Dat gevoel heb ik heel erg met 25 juni, de datum dat ik eigenlijk uitgerekend was. Maar das ook maar een kleine kans... Was er zelfs geen tuurstreepje te zien op de test?
Nee zelfs geen tuurstreep ook dat herken ik! Mijn man was er toen nog niet aan toe om opnieuw te proberen zwanger te raken. Ik zag enorm op tegen die datum. Uiteindelijk was het voor mij een helpende gedachte dat het een soort afsluiting kon zijn van de zwangerschap. Een nieuwe start, geen “nu was ik zover geweest...” gedachtes meer. Op die dag was er veel aandacht van vrienden en familie en achteraf kijk ik terug op een mooie, maar ook verdrietige nieuwe start. Ik gun jou natuurlijk een nieuwe zwangerschap op dat moment <3