Nalatig handelen door de huisarts

Ik begrijp/weet hoe dit werkt, maar zover ik heb begrepen is dit niet geopteerd. Vandaar dat ik zei; we hebben maar een deel van het verhaal. En ja ik ben nog steeds met je eens dat je dit een huisarts niet kwalijk kunt nemen, absoluut. Maar ik vind wel dat dit soort dingen meegenomen horen te worden. Nogmaals; we weten niet in hoeverre dit daadwerkelijk is meegenomen/voorgesteld.

 

Ja maar wie weet heeft deze huisarts dat wel gedaan dat weet je dus helemaal niet. Het is helaas niet zo simpel, als een patiënt niet wil dat familie ingelicht wordt of bij een gesprek is mag het gewoon niet. Wij als hulpverleners kunnen bijwijze van spreke op ons kop gaan staan het mag niet. We mogen echt helemaal niks delen zonder toestemming van de patiënt. Behalve als er op dat moment sprake is van acuut gevaar dan mag je heel goed en wel overwogen hiervan afwijken, maar dan is het nog niet zo makkelijk.

 

Onze huisartsen proberen best wel vaak mensen na te bellen maar heel vaak krijgen we moeilijk contact of gaat die op de voicemail over en ook komen patienten hun afspraken vaak niet na. Niet terugkomen op een retourconsult en als we ze dan gaan bellen krijgen we ze niet te pakken. Ook zo lekker handig altijd en kost enorm veel tijd.

 

Dat snap ik zeker hoor, maar vanuit TS haar verhaal krijg ik niet de indruk dat de dingen die ik in de vorige post benoem, die wel zouden kunnen, gebeurd zijn. Zoals een extra belletje naar haar man etc.

 

Helaas geven mensen vaker dingen niet aan zoals ze zijn als patiënt zijnde zeker niet als ze wat te verliezen hebben tegenover fam bijv. Je wil niet weten wat ik allemaal al tegen ben gekomen. Idd ook dat fam je dingen gaat verwijten, als je dan vervolgens een gesprek gaat houden als het eindelijk kan waar iedereen bij is komt er ineens een hoop op tafel. Bijv contact zoeken maar dat pt dan de tel gewoon niet opneemt deur niet open doet etc.

 

Dat geloof ik ook hoor. En in het geval dat de huisarts dat allemaal wel geprobeerd heeft, is het ook gewoon 200% de verantwoordelijkheid van TS haar man geweest en valt de huisarts zeker niets aan te rekenen. Maar dat weten we niet.. In het geval dat dat allemaal niet geprobeerd is, heeft de huisarts waarschijnlijk alsnog wel aan alle verplichtingen voldaan maar vind ik het wel ‘karig’..

 

Dat is het probleem ook als je maar een eenzijdig verhaal hebt
Maar idd meeste nette in zo’n situatie is ondersteuning bieden fam betrekken tot je geland bent bij de ggz. Maar ja dat kan alleen onder bepaalde voorwaarden met medewerking etc.

 

Dan vind ik wel dat de huisarts zich er vrij makkelijk vanaf gemaakt heeft.. Heftig hoor, om het gevoel te hebben er zo alleen voor te staan en nog een eindeloze wachtlijst in het vooruitzicht..

 

Lieve Amarens, wat ontzettend frustrerend dat je man hulp nodig had, dit heeft gevraagd, maar niet heeft gekregen. Eigen verantwoordelijkheid vind ik onwijs belangrijk, maar verantwoordelijkheid nemen wil niet zeggen dat je alles altijd zelf en alleen moet doen. Soms lukken dingen niet, en heb je hulp nodig. Die hulp vragen is ook een vorm van verantwoordelijkheid nemen. Het is immers zo veel makkelijker om je kop in het zand te steken. Ja, je man heeft het goed verkloot, maar wat onwijs verdrietig dat hij, toen hij hulp vroeg, niet (voldoende) geholpen is waardoor de problemen voor jullie gezin nog groter zijn geworden.
Je zult hier juridisch niets mee kunnen, maar ik snap dat je er super verdrietig over bent.
Pas goed op jezelf, en ga ook voor jezelf hulp vragen! Ik heb, door een eerdere negatieve ervaring met een huisarts en poh, veel te lang alles alleen gedaan. Laat dat niet gebeuren!! Zorg dat je man, maar ook jijzelf de hulp krijgen die jullie nodig hebben en verdienen.
Ik wens je heel veel liefs en sterkte met deze situatie, en ik weet dat het makkelijk gezegd word, maar echt, je mag me áltijd contacten als je iets kwijt wil of ik iets voor je kan betekenen! Want soms is het leven fucking zwaar, en dat moet je niet alleen hoeven dragen! ❤

 

@Amarens probeer het dag voor dag te bekijken. Je geeft aan dat je niet weet hoe je het allemaal moet trekken. Maar waarschijnlijk zit een heel stuk van ‘het trekken’ richting de toekomst. Maar de toekomst is nu nog niet. Kijk naar hier en nu. Hoeveel in het hier en nu kan je niet trekken? Heel veel sterkte

 

@Amarens heb je iemand in je omgeving waar je bij terecht kunt met je verhaal? Het is wel heel makkelijk van hem om jou de schuld te geven, hij is zelf verantwoordelijk voor zijn acties, ga daar niet aan twijfelen en het is ontzettend onvolwassen van hem om jou de schuld te geven, om niet te spreken over zijn agressiviteit.

 

Klinkt alsof hij bij die poh een zeer eenzijdig verhaal heeft vertelt. Het heeft weinig zin om daar verder je energie in te steken. Dat levert je niks op.
Wat je verder vertelt klinkt echt als verslavingsgedrag naar mijn idee. Hij legt alles buiten zichzelf. Laat je niks aanpraten hoor. Hij heeft een groot probleem. Toch lijkt hij dat zelf niet te zien. Hij lijkt weinig geleerd te hebben en of hij echt zaken wil veranderen vraag ik me af nu je dit zo schrijft.
Dikke knuffel voor jou. Het is echt een sh*t-situatie.

 

Jij bent zijn partner en niet zijn hulpverlener. Zorg dat je het financieel zo regelt dat jij en je kinderen niet de goot in gaan!
Sterkte.

 

Wat wil jij? Ik lees vooral wat hij allemaal wilt. Wat kan jij nog dragen? Je hebt ook nog de volledige verantwoording over de kinderen als hij elke dag agressief is zou ik toch eens gaan bedenken of het verstandig is om niet -tijdelijk- met de kinderen weg te gaan. Hij maakt jullie nu niet alleen financieel kapot, maar hij bezorgd je kinderen (en jou!) ook een trauma door agressief te zijn. Dat is niet oké, dat gaat echt alle perken te buiten en heeft niks met zijn ziek zijn te maken! En als ze dat bij de poh/huisarts wisten vind ik dat wel degelijk nalatigheid. Ik kan alleen niet uit je tekst opmaken of ze daarvan op de hoogte waren.

 

Zie dat je zelf niet onderdoor gaat aan dit alles.
Ik zag u al meermaals schrijven dat uw man inziet wat er speelt maar aan uw laatste post te zien , is dat volgens mij helemaal het geval nog niet.
Hij schuift de schuld in uw schoenen en dat is net een teken, dat hij zijn eigen aandeel hierin niet ziet.

Let op dat je hem niet te veel "beschermd" .

 

Tijd voor wat rust voor jou en de kinderen. In deze situatie blijven zitten is hem voeden. Ik zei het eerder al: Kan hij een tijdje (te beginnen met een week of 2) elders verblijven zodat jij en de kinderen even tot rust kunnen komen? Of kun je zelf ergens heen met je kinderen?

Hij is ziek, oké. Maar hij heeft geen recht om jou hier te beschuldigen hé. Kom voor jezelf op, en voor je kinderen. Doorbreek deze cirkel.

Het klinkt hard, maar jij bent nu verantwoordelijk om het juiste te doen voor je kinderen.
Het advies om VT te bellen voor advies (dat is geen melding) snap ik wel, eerlijk gezegd zou ik dat ook adviseren in mijn werk. Laagdrempeliger is om het gesprek aan te gaan met CJG of wijkteam. Waarschijnlijk gaat het om 1 of 2 gesprekjes, maar je laat daarmee wel zien dat je er alles aan wilt doen om je kinderen te helpen. Als je als ouder zelf hulp zoekt, sta je er beter op dan wanneer je daar niet voor kiest en als ik je laatste reactie lees: dit alles kan ook je kinderen niet onberoerd laten.

Is de school op de hoogte? Soms uiten kinderen zich op school en dan weten ze waar veranderend gedrag van kan komen en gaan ze anders met de kinderen om. Voor kinderen kan het alle verschil maken als een derde (bijv een juf of meester) met ze praat of ze gewoon ziet. Stel het gesprek met maatschappelijk werk ook niet verder uit. Stap die drempel over, want een maatschappelijk werker kan je echt verder helpen! Hoe zwaar ook, nu is de tijd dat je echt moet doorpakken.