Ik denk vooral aan de “grote nieuwsberichten” nog weleens terug.. 9/11, vuurwerkramp etc.. Met de stint daar kan ik niet goed aan terug denken.. komt te dicht bij mijn eigen angsten denk ik.. het zouden je kinderen maar zijn.. Die ruben en julian.. uiteindelijk blijkt dat die jongens in de nacht van 6 op 7 mei om het leven zijn gebracht.. Vader rijdt er rond 02.30 heen en om 03.20 ofzo zien ze hem weer er vandaan rijden.. Die zelfde nacht om 02.54 heb ik mijn dochter op de wereld gezet.. ik denk er altijd aan.. wat ligt leven en dood dicht bij elkaar.. en terwijl wij zo’n mooi moment in ons leven beleefde werden er gewoon twee kleine mannen om het leven gebracht.. vreselijk
Het ongeluk met de stint in Oss, mijn zoontje was toen 8 maanden, heb geloof ik de hele dag moeten huilen, wat een ongelooflijk drama. Verder denk ik regelmatig aan de verdwijning van Tanja Groen, maakte nogal wat indruk toen (ik was 14) dat bij opsporing verzocht kwam. Ze fietste in 1993 naar huis na een studentenfeestje en er is nooit meer wat van haar vernomen. Heel af en toe is er nog wat over in het nieuws dat ze ergens gaan zoeken naar haar of haar fiets en haar ouders waren een keer op tv bij Hello Goodbye, het was/is hun enige kind. Hopelijk krijgen ze toch een keer duidelijkheid wat er nou gebeurd is.
meer recent...ongeluk met die kabelbaan in italie. "Alleen de vijfjarige Eitan uit Israël overleefde de crash. Zijn ouders, broer en overgrootouders zijn bij het ongeval omgekomen." Mn dochter is 4, moet er niet aan denken hoe zij er aan toe zou zijn zowel fysiek als mentaal als alles wat ze kent om dr heen ineens weg is. Noem t hormonen, maar voor mij een jankmomentje.
Veel dingen die hier genoemd worden, met name dat ongeluk met de Stint schiet mij nog vaak te binnen. Kan er ook zo weer om huilen. Zo intens verdrietig... Ook denk ik nog weleens aan een Oostenrijkse co-piloot (?) die psychisch niet in orde was en bewust een vliegtuig liet crashen. Ik geloof dat hij de deur op slot had gedaan toen de piloot even naar de wc was. Volgens mij heette hij iets met een A, Andreas ofzo. Ik weet het verhaal niet precies meer, maar moet er regelmatig aan denken, zeker tijdens vliegreizen.
Eigenlijk alle genoemde dingen in dit topic. Maar toch ook de vliegtuigen met kisten die landde in Nederland na mh17. En de rit op de snelweg waarbij zoveel mensen aanwezig waren, op vluchtstroken, viaducten etc.
Dit ja, en het moment dat die kisten uit de vliegtuigen gehaald werden met het liedje van dotan (toch? We’re coming home now) erbij, tranen over m’n wangen.
Er was toen volgens mij ook een minuut stilte? Nationale dag van rouw? Kan mij dat nog goed herinneren, was bij mijn vorige werkgever en hele bedrijf moest werkzaamheden stilleggen en minuut stilte houden.
Het nieuws van het overlijden van Sylvia Millecam... al zo lang geleden, maar wat hakte dát er in, ik hoorde het toen ik alleen in Rotterdam liep ergens (waar ik niet vandaan kom) uit een radio uit een winkel. Indertijd zat ik zelf aan het einde van m'n chemo-kuren.... deze zomer al weer 20 jaar geleden. Wat een bijzonder mens wat dat.
Oh ja die kwam van Spanje vandaan en had een hele Duitse schoolklas bij zich. Een paar maanden later vloog mijn even oude dochter met haar schoolklas naar Spanje. Kwam wel even binnen
Pfff, heftig was dat. Als enige overleef je zo ramp. Je bent je familie kwijt. Fijn dat hij zo goed op gevangen is door opa/oma/tante
Marc Dutroux, de moord op James bulger, de vrijlating van natasha kampusch, de verdwijning van Maddie McCann, de recente aanslagen wereldwijd.
Ik werkte in Hilversum op die kazerne..... Voor mij is die kazerne nooit meer hetzelfde geweest... Op donderdag gecrasht, vrijdag telefoon van het forensisch team dat ze de commandant van de kazerne wilde spreken.... niet over MH 17 gehad, maar ik brak.... Ik ben naar een andere kazerne gegaan, ik was net zwanger van de oudste, en de stress kon ik niet aan. Na 15 jaar kinderloos zijn ineens zwanger... Ik wilde het risico niet lopen op miskraam
9-11 en dan vooral denk ik aan die angst van de vastzittende mensen en in het vliegtuig de mensen De stint, men de hele dag gehuild En met Koningsdag denk ik altijd wel aan die gek die op de mensen reed, zag het live gebeuren op tv was heftig.
ja dat was ook erg heftig - bij de naald was dat ofzo? En later die man die ging schreeuwen bij het moment van stilte -toen iedereen nog op scherp stond zeg maar naar aanleiding van dit gebeuren. Bij dat soort momenten nadien heb ik nog lang spanning gevoeld- 'als er maar niet weer zo'n gek is!' .
De schietpartij van Tristan van der Vlis. Boodschappen doen in een winkelcentrum is nooit meer hetzelfde geweest. Laatst liep ik er en toen liep er een knul van een jaar of 17 met zijn kisten, in een camouflagebroek en dan ook nog eens zo'n mondkapje. Ik heb hyperventilerend mijn vriend gebeld.