Videobellen is in haar geval geen optie. Ze ziet heel slecht. Dus ook met hulp heeft ze daar weinig aan. Er gaat dagelijks een van de kinderen met schoonpa heen. Maar dan mag alleen schoonpa dus naar binnen. Maar ze hadden het er over dat dat nu weer anders wordt. Het moet ook echt nog bezinken. Blijkbaar hebben ze beiden ooit aangegeven euthanasie te willen als dit zou gebeuren. Dus daar zullen ook de nodige (moeilijke) gesprekken over gaan plaatsvinden. Iets zeggen als het niet speelt is iets heel anders dan daadwerkelijk voor de situatie staan.
Hier moet ik ook echt hardop om lachen! Maar wat betreft je schoonmoeder: dat maakt het ook wel heel lastig, als je nu niet bij haar langs kan gaan. Er zijn speciale telefoons voor ouderen met extra grote knoppen en simpele bediening, maar dat weten jullie vast al. Hopelijk wordt er snel een fijne plek voor haar gevonden waar jullie haar wel weer kunnen bezoeken én waar ze hopelijk samen kan blijven met haar man. Altijd heel moeilijk en verdrietig dit soort situaties.
Misschien dan gewoon bellen met hulp van de verpleging? Maar best kans dat het na vrijdag weer anders is. Ik hoop het voor jullie, we hebben zelf gemerkt hoe belangrijk het is. Mijn moeder heeft het er heel moeilijk mee dat ze geen afscheid heeft kunnen nemen van mijn vader, omdat er dus maar 1 persoon mee mocht. Ja euthanasie is een lastige. Want wanneer is het zover dat je daarvoor kiest? Van tevoren kan je van alles bedenken maar puntje bij paaltje zit er in bijna elk mens de wil om te blijven leven. Lastig hoor. Ondanks dat ik zou willen dat mijn vader er nog was, ben ik blij dat wij niet die keuze hebben hoeven maken (of hij).
Op een dag van een traan (verjaardag van mn vader die vorig jaar overleden is) kwam er ook een lach. De nipt is goed. goddank goddank goddank goddank... Hema kinderchampagne...
Vorige week sollicitatie gesprek gehad. Ik zou gister of vandaag gebeld worden. Het is hier nu half 12 in de ochtend en ik wordt zó ongeduldig. Ik wil gewoon NU antwoord!
Mijn peuter van 3 jaar leeft in een musical. De helft van de dingen die hij zegt doet hij zingend Nu de dansjes nog
Ik ben boos! En van m'n man mag ik er niks mee doen/ van zeggen. Dus zeg ik hier maar dat ik boos ben
Nou dat is een soort van lang verhaal Maar goed ik ga de korte beknopte versie geven. Drie jaar geleden vierde mijn schoonzus in juni in ene haar verjaardag op de dag dat mijn man ook zijn verjaardag vierde. (wat ze overigens wist) An sich geen probleem zou je denken maar hij was de dag daarvoor jarig (doordeweekse dag) en zij eind januari. Ze vierde haar verjaardag in juni omdat ze niet in januari kon vieren ivm bevalling. Vorig jaar zo'n zelfde iets, mijn zoon is van 25-8 haar dochter van eind september. Vierde zij de verjaardag van haar dochter op de dag dat wij de verjaardag van onze zoon vierde (ook dit wist ze) Nu wederom met de verjaardag van mijn man, heeft zijn zus z'n moeder een nachtje weg cadeau gegeven op zijn verjaardag. En ja ik vind daar wat van. Je kunt op z'n minst even overleggen of het gevierd wordt, zo niet prima. Maar mijn man nodigt altijd zijn (en mijn) ouders uit op zijn verjaardag. Maar ik mag er van hem niks van zeggen
Ik snap je. In heb ook zo’n schoonzus. Van alles irriteert mij, maargoed ik laat het meestal gaan. Inmiddels zijn mijn schoonouders er een beetje achter hoe ze is (na 15 jaar). Zij is de koude kant, ik overigens ook, maar dat maakt het makkelijker. In dit geval zou ik het een beetje laten gaan. Het is tenslotte de verjaardag van een volwassene en als het je man niet uitmaakt. Misschien een keer op een later moment bespreekbaar maken.
Nou dat is het probleem. Het maakt hem wel uit maar hij doet er niks mee omdat het geen zin heeft (ze hebben al eerder een gesprek gehad over dit soort dingen) En ik ben idd koude kant. Zij niet, het is zijn zusje