Ik snap trouwens heel goed wat je voelt, nu paar keer een eisprong gehad met de letrozol en dan word ik ook echt een beetje bang dat er meer mis is omdat het nog niet is gelukt. Maar als je dan bedenkt dat het bij koppels waarbij alles helemaal goed is ook soms een jaar kan duren... hoe voel je je nu erover?
Ik heb zo lang uit mezelf geen eisprong gehad; en nu dus wel dus dit voelde voor ons als een hele goede kans. Zeker omdat mijn progesteron goed was, de waarde van mijn ‘eitjes’ ook, en het slijmvlies al mooi dik was had ik er zoveel vertrouwen in. Maar mijn vriend zegt ook zolang je niet ongesteld bent kan het nog. Dus ik hou het nog even vol. Maar het is wel een teleurstelling, een hele grote eerlijk gezegd. Maar goed anders starten we maar weer met de Letrozol en gaan we het nog een keer proberen
Ja nou ja, zelfs als alle omstandigheden perfect zijn is er dus alsnog maar 20/25% kans op een zwangerschap, dus dat is gewoon best weinig (vind ik ook). Ik had dat ook de eerste keer een echte goede eisprong, toen dacht ik dan moet het wel lukken! Maar dat is helaas geen garantie. Heb eens gehoord: het is net als zes gooien met een dobbelsteen. Bij de een is dat in één keer en de ander blijft een tijdje dobbelen. Dus ja het is echt een kwestie van kansen maken met eisprongen en dan wachten op de keer dat je die zes gooit O en het is bij jou ook nog niet voorbij hè, is toch pas 11 dpo
Vandaag een follikelmeting gehad op cd 11 en verrast met 1 follikel van 12mm en 1 van 16mm. Overmorgen terugkomen en hoogstwaarschijnlijk de ovitrelle zetten voor het eerst. Ben zo benieuwd! En ook benieuwd of follikel van 12mm ook mee gaat doen haha… nog even afwachten! De clomid heeft goed z’n werk gedaan in iedergeval, heeel blij mee en lekker een korte cyclus deze maand
Helaas wel. Heb weer dubbel gelegen op de bank vanmorgen tot de pijnstilling een beetje werkte. Heb meteen naar het ziekenhuis gebeld voor een nieuwe uitgangsecho. Ze hadden geen plek voor me deze week. Dus zou een verloren ronde zijn weer.. met heel veel moeite kreeg ik een plekje op een andere locatie waar ze mee gefuseerd zijn. Twijfel nog of ik dat ga doen.. Ik kreeg weer de vervelende verpleegkundige die alleen maar stomme botte opmerkingen maakte. Die kan ik nooit mijn vragen stellen, lijkt nooit tijd te hebben, en ze raakt elke keer helemaal uit haar structuur als ik van haar vaste lijstjes, protocollen en werkwijze afwijk. Ze vind dat ik altijd maar veel vragen stel Elke keer als ik haar gesproken of gezien heb, ben ik super geïrriteerd of verdrietig. Merk aan mezelf dat ik me in alle bochten zit te wringen om iets anders te verwoorden, in de hoop dat ik geen bot antwoord krijg. Heb al tegenzin als ik bij haar de kamer in moet. Dat hoort toch niet.. Vandaag niet anders. En naast haar is er maar 2 dagen een andere verpleegkundige die ik amper zie, en verder niemand. Ik was zo gefrustreerd vandaag. Ik overweeg om te wisselen naar een ander ziekenhuis. Ik voel me zo niet gehoord hier, ze laten me maar aanmodderen heb ik het gevoel. De kijkoperatie kan nog tot Sint juttemis duren, en in de tussentijd willen ze eigenlijk geen behandelingen doen. Alleen omdat ik het aangedrongen heb. Ze willen ook geen andere onderzoeken doen tussendoor. Hun plan was om me maanden lang te laten wachten tot na de operatie. Heb vandaag de stoute schoenen aangedaan en naar een ander ziekenhuis gebeld in de buurt om te kijken of ik daar terecht kon. En verteld wat er aan de hand was, en waarom ik ontevreden was in het ziekenhuis hier. Ze konden me daar in behandeling nemen, redelijk snel ook nog.. dus ik denk er hard over na. Maar ik voel me er zo’n zeur bij, zo’n shopper die haar zin ergens niet krijgt en dan bij anderen gaat shoppen om de zin te krijgen. Zo voelt het nu voor me. Al weet mijn verstand ook dat t niet zo is. Wat is het toch allemaal lastig soms...
Vandaag echt een klote dag na een negatieve test op 11 DPO en veel moed deze ronde ben ik echt teleurgesteld. Zojuist de echo van mijn vriendin ook gezien en hoe blij ik ook ben ik kan dan goed huilen omdat ik het ook zo graag wil. En dat je er dan nog met bijna niemand over kan praten. Het heeft ups maar ook downs zoals nu...
Die vrouw klinkt als een heks en de protocollen van dat ziekenhuis lijken ook een beetje vreemd. Ik zou lekker naar dat andere ziekenhuis gaan. Ik ben juist heel blij met mijn ziekenhuis, door mijn fertiliteitsarts ben ik juist in een sneltrein beland, niks wachten…dus het kan echt! Voel je er niet vervelend onder, het is heel normaal om voor jezelf op te komen en te luisteren naar je gevoel.
Ik voel je helemaal! Ik geef je ook een virtuele knuffel! Mijn beste vriendin, 3 andere hele goede vriendinnen, m’n nicht (ook met PCOS maar natuurlijk zonder zh traject) en inmiddels nog 4 anderen (meer kennissen) zijn zwanger. Ik weet echt wat je bedoelt. Wees niet te hard voor jezelf en laat je emoties ook gewoon toe! Lekker huilen want dat mag gewoon! Ik heb dat ook gedaan en ik kan eigenlijk nu pas echt van hun genieten. Ze krijgen allemaal vanaf nu een baby. 1 is as we speak bezig. Maar onze tijd gaat komen en dan gaan we lekker knuffelen met onze baby’s!! Ik had er heel veel moeite mee, omdat ik dan ook zwanger raakte maar het eindigde in een miskraam. Lekker veel huilen en op naar de volgende ronde. Wanneer het ook te veel wordt, gewoon lekker een pauze maand. Hoe moeilijk zo een keuze ook is. Komt allemaal echt goed (I know stomme cliché opmerking), maar het is wel waar!!
Je bent nooit een zeur als het om jouw leven gaat en jouw traject. M’n arts (1 van ze in ieder geval) had ook gezegd ze kunnen advies geven, maar wij bepalen in sommige gevallen onze werkwijze. Dit is een heel intiem proces dus als het niet goed voelt, dan gewoon overstappen! Dat doen we ook met andere suffe dingen zoals telefoonprovider of iets dus dat mogen we ook doen met deze belangrijke trajecten! Knuffel voor jou!
Heerlijk zo ene gevoel! Geniet ervan! Wij zijn aan het aftellen. Na een heel jaar is dit me eerste kans. Een eitje van 18 gehad en nu ja wachten hè haha
Dat is heel lief! Het komt ook zeker goed, maar wat ik dan te horen krijg is je bent nog zo jong. Maar iedereen kan het hier beamen; als je eenmaal begint wil je het zo snel mogelijk! Ik ga me koppie omhoog houden en afwachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie (dat is positief), en op naar de volgende ronde dan maar! Zo fijn om dit gewoon te kunnen delen met elkaar allemaal.
Dankjewel dames, jullie hebben ook gewoon gelijk. Ik vind het zo fijn dat ik dit in dit groepje kan delen. Heb ook maar 1 of 2 vriendinnen die in een traject hebben gezeten, waarvan er nu 1 succesvol zelf hoogzwanger is en de andere thuis zit met borstkanker. Dus niet echt de twee die ik nu wil lastig vallen... Ik ga er nog een nachtje over slapen, maar denk dat ik mijn keuze wel gemaakt heb. Het enige wat me eigenlijk tegenhoud is de reistijd. Van 10 minuten naar het huidige ziekenhuis naar ruim een half uur naar het nieuwe. Is nog niet slecht, maar het vergt wat meer regelwerk thuis met de onregelmatige diensten van m’n man, mijn dochter en mijn werk. @Cintje14 ik duim heel hard voor jou! @Jongemamaworden ahhh lieverd ik snap je zo goed. Wat cintje zegt, huil waar je moet huilen. Dat doe ik ook nog steeds bij bijna elke menstruatie die weer komt. En het lucht best even op. En wat je bij je vriendinnen niet kwijt kunt, kun je hier kwijt.
Ik krijg nu wel beetje stress klachten van deze dramatische twee weken . Heb woensdag pregnyl gebruikt en moet dus 11 juni ongesteld worden. Ben wel echt benieuwd naar het verloop. Merk dat ik soms in de avond eraan denk. Hoe lang heb je eigenlijk bijwerkingen van gonal f? Iedereen in huis is inmiddels bang voor me . Ik merk dat ik nu ECHT op tilt spring en direct te boos reageer. Of kan dat door pregnyl komen? Ik had zaterdag en zondag wel buikpijn / steken. Heel vreemd.
Na gister avond in tranen te zijn uitgebarsten gaat het wel weer. Ik heb toch nog steeds geen enkele symptomen van aankomende MS en mijn NOD is morgen. Gister voor het laatst getest. Mocht ik vrijdag nog niet ongesteld zijn toch maar eens testen