Super subjectief natuurlijk. Want je gaat leven naar wat je hebt. Ik heb gekozen voor: "Wij hebben het goed, maar kunnen niet onbegrensd uitgeven."
Wij wonen in een sociale huurwoning uit het laagste segment en leven van de wia van mijn man en alles wat ik daar nog bovenop verdien met mijn werk als gastouder. Het is geen vetpot, maar we komen niks tekort. Nee, we kunnen niet op vakantie, maar dat boeit ons vrij weinig over het algemeen.
Een aantal jaren geleden zou ik voor de onderste optie zijn gegaan. Nu heb ik voor de 3e optie gekozen. Voor Nederlandse begrippen hebben wij het goed, maar zijn we ook niet rijk. Als ik kijk naar de omgeving waar we wonen, dan zijn wij zeker wel rijk. Wij hebben een eigen huis en waar wij wonen betekent dat geen woonlasten, dus dat scheelt al veel. Opletten op wat we uitgeven doen we sowieso wel, dat zit er gewoon in (Bij ons allebei). Daarbij komt ook dat in de tijd dat we heel erg zuinig moesten leven, ik daar heel goed in ben geworden. Toen was het noodzaak, nu eerder een vrijwillige keuze. Ik vind het gewoon onzin om maar geld uit te geven omdat je het eenmaal goed hebt. Dus ik zal niet snel iets kopen "gewoon omdat het kan".
Eens dat dit relatief is. Wij kunnen ook alle rekeningen betalen, kunnen sparen en hoeven niet echt na te denken. Maar alles kopen wat ik wil kan natuurlijk ook niet. En ja, confession: ook ik word zenuwachtig als er niet een bepaald bedrag op de spaarrekening staat. Is ook gewoon iets wat in je hoofd zit hoor. Want met een spaarrekening van 20K is niets mis, maar ik zou daar persoonlijk héél nerveus van worden. Waarom: geen idee. Stel dat 1 van ons een baan verliest, er gaat iets kapot in huis en we hebben dus die buffer nodig.. dan is 20K zo weg hoor. Tuurlijk gebeurt dat niet zomaar, maar hypothetisch gezien. Ik vind zelf dus dat 'we het gewoon goed hebben'. Ik zou ons echt niet rijk noemen. Gewoon normaal prima voor elkaar. Immers, meer inkomsten (bijv. via loon) betekent vaak ook meer uitgaven (de vaste lasten, bijv. kinderopvang).
En dan hebben we nog de definitie van 'rijk'. Wanneer is iemand rijk? Heeft dat te maken met je huis of auto? Of puur met je bankrekening? Of hoe je er bij loopt? Ben je rijk als je in een vrijstaand huis woont en een dikke auto voor de deur hebt staan? En wat is dan een dikke auto. Voor de een is dat een Audi Q8, voor de ander een Volvo. En: iemand kan er ook zeer goed bijlopen in de duurste merkkleding, maar er verder krap bij zitten. Andersom geldt ook natuurlijk.
Of ben je rijk als je gezegend bent met een goede gezondheid en een gelukkig gezin? Dat kan natuurlijk ook. Ik ontdek allerlei haken en ogen aan dit topic hahaha
Wij zijn tevreden met wat we hebben, kunnen sparen momenteel, af en toe leuke dingen doen. Hopelijk straks een leuk huurhuis met tuin ipv appartement waarin we nu zitten.
Zo sta ik er ook in. Neen ik ga mij niet vanalles ontzeggen maar ik ga bijvoorbeeld geen loungeset van 2500 euro kopen (hij was wel mooi ) . Ik blijf dat te veel geld vinden, ook al is dat maar een mini bedrag, tegenover het bedrag op onze spaarboek.
Wij verdienen samen goed. Echter hebben we een hoge hypotheek (vorig jaar huis gekocht, kwamen van huur af, niet erg fijn in deze markt). Dus we hebben het goed, maar moeten wel sparen voor grotere uitgaven, en kan zeker ook niet iedere maand kleding of iets dergelijks kopen
Wij hebben het goed voor elkaar. Man heeft een goede baan en ik ook, mede door de baan van mijn man kan ik minder werken (3 om 4 dagen). Alleen dat vind ik al rijkdom, zodat ik tijd heb voor mijn dochtertje en andere dingen. Daarnaast doen we geen spectaculaire uitgaven, maar kopen wel wat “ons hartje begeert”. Als het om grote uitgaven gaat, denken we daarover eerst wel goed na en moet het daadwerkelijk aan onze wensen voldoen. Ook zijn we alle 3 gezond, dat is denk ik de grootste rijkdom die je kunt hebben, hoe cliché ook.
Ik heb de 2e optie aangetikt. Heb wel getwijfeld over de 1e. Maar steenrijk dan denk ik echt aan miljoenen op de rekening. Dat is nu nog niet het geval.
Inderdaad een gevoelstopic. Ik denk dat we het goed hebben, ik hoef niet te werken en we hebben 4 kinderen. Ons inkomen is goed, maar we hebben ook hoge (maandelijkse) uitgaven. Met name de hypotheek is fors. Maar ik ben blij met ons huis waarin we met z’n zessen genoeg ruimte hebben, allemaal een slaapkamer en een kantoortje aan huis is gewoon heel fijn gebleken de afgelopen 1,5 jaar. Maar zoals ik in een ander topic al aangaf, even 1500 euro extra aan uitgaven deze maand (en de maand ervoor ook) is toch wel ‘hou vast en zit stil’
We hebben gisteren even snel een parasol gekocht van 700 euro. Die met verlichting is 100 euro duurder? Ow dat geeft niet, dat wil mijn man graag Genoeg, maar niet genoeg om eindeloos Chanel van te kopen Zou ik maar vervelend van worden ook denk ik.
Wij hebben het over het algemeen goed, maar denken wel vaak na van willen we het wel kopen, vinden we het wel waard. Wij hebben ook niet zo'n hoge hypotheek rond de 500 euro, huis hebben we 4 jaar geleden gekocht, en zouden er nu goed winst mee kunnen maken. Maar ben op dit moment zwanger en zie verhuizen niet zitten, we willen wel maar de huizenmarkt is op dit moment ook erg duur. De laatste paar maanden wel wat minder kunnen sparen door alle kosten van de babyuitzet, maar goed dat is dan zo. Wij sparen elke maand gezamenlijk en ook nog apart, ik vind het fijn om iets te kunnen kopen als ik dat zou willen zonder dit te moeten overleggen. Het zelfde geldt voor mijn partner.
Ik heb gekozen voor de optie 'Wij zijn niet steenrijk, maar hoeven weinig na te denken bij wat we uitgeven' We hoeven weinig na te denken als we iets uitgeven, maar we hebben ook geen extreem uitgave patroon.
Omdat ik bij iemand inwoon en dus geen woonlasten hoef te betalen. En het 9/10x het eten wordt betaald hoef ik niet te kiezen voor straatarm Is het vervelend? Ja. Maar ik ben allang blij dat mijn zoon hier helemaal niets van merkt.. hij heeft te eten, krijgt 'genoeg' kan naar zwemles, zo vaak naar de Efteling als hij wilt(abonnement). Ooit, ooit komt het goed
Wij leven met z’n 6en van een onder modaal salaris van mijn man. Wij vallen in principe in de catagorie “arm”. Niet super arm want we gaan niet naar de voedselbank en kunnen al onze rekeningen betalen, hebben ook geen schulden. Toch voel ik mij niet arm. We kunnen regelmatig iets leuks doen zoals een museum of pretpark. We gaan niet vaak op vakantie en hebben geen auto maar beide missen we niet. De kinderen komen niks te kort, zo hebben de 2 oudste alle 2 een Nintendo switch, en een (oud model van opa) IPhone. We kunnen kleding en schoenen kopen als dat nodig is. Geen dure merken maar dat vind ik ook niet nodig want ze maken het toch vies of groeien er supersnel uit. Ik kook elke dag vers met veel groente en er vers fruit en lekkers in huis. Dat laatste niet overmatig maar dat zou ik ook niet doen met meer geld op de rekening. De 3 oudste zitten ook op scouting, turnen zwemles en ballet. Dus dat gaat ook gewoon allemaal. (De jongste is 1, dus die zit niet op een sport Haha) wel moeten we uitkijken met grote uitgaven. Zo doen we de grote tuin van ons huurhuis beetje bij beetje aanpakken en niet in 1x, zodat we ook nog geld overhouden voor andere leuke dingen. dus voor een ander zijn wij arm, maar we komen prima rond