Steenrijk of straatarm??

Vind ik al met 4!

 

Ik heb voor de optie gekozen; we hebben het goed, maar kunnen het niet onbegrensd uitgeven.
Lage hypotheek en bescheiden huis. Ik geef veel geld uit aan boodschappen, vakanties en kleding.. voor zowel mezelf als mijn kinderen..
En dat lukt ons prima.. we kiezen er bewust voor om niet groter te gaan wonen, nu is het huis afbetaald als we 55 zijn en kan mijn man minder gaan werken..
ik vind dat luxe en rijkdom..

Ik stoor me meer aan bekende NL-ers die zeggen “maar ik werk er hard voor”
Ik vind “hard werken” ook verkeerde kreet.. als ik mannen in de bouw zie sjouwen met zware tegels etc.. en dan denk je zult dit maar tot je 67ste moeten doen.. dat vind ik “hard werken”. fysieke arbeid..
mijn man is vrachtwagenchauffeur, maakt weken van 70uur.. die werkt niet hard, maar veel zeg ik altijd...
ik ga er vanuit dat iedereen zijn best doet op zijn werk, maar echt fysiek arbeid leveren vind ik hard werken

 

Hard werken omvat meer dan enkel fysiek werk toch? Iemand met volle werkweek en een drukke kantoorbaan kan ook hard werken

 

Het punt is denk ik meer dat bijna iedereen hard werkt voor zijn geld, maar dat hard werken niet gelijk staat aan veel geld.

 

Klopt. En dat hoor je mij ook niet zeggen

 

Net zoals dat niet werken of minder werken per se gelijk staat aan weinig geld

 

We hebben het goed, genieten enorm van het leven.
Maar als ik het één van bovenstaande labels moet geven, dan komen we op: we hebben het niet slecht, maar moeten wel kijken waar we het aan uitgeven.

Nu is zoon enorm tevreden met zand, water en een schep, maakt het niet uit waar zijn kleren vandaan komen en picknicken heel graag.
Zouden we andere uitjes gaan doen, veel terrasjes pakken en veel kleding kopen, dan moeten we echt gaan opletten.

 

Wij hebben het goed vind ik zelf, maar andere mensen vinden vast dat we helemaal niet zoveel hebben. Ik ben gelukkig als ik boodschappen zelf kan halen en niet afhankelijk ben van een voedselbank oid. Ik let wel heel erg op ons budget, omdat ik het in de hand wil houden. Zeker met een baby op komst.

 

Klopt, en andersom ook. Dat is wat ik bedoel. Het werkt 2 kanten op.

Iemand noemde het vb van een gezamenlijk kado geven. Toevallig stuitte ik onlangs tegen hetzelfde aan. En dat er stilzwijgend vanuit werd gegaan dat je dan automatisch meer geeft. Stel dat je afspreekt om 100€ in te leggen voor een gezamenlijk kado, dan vind ik het ronduit grof om er vanuit te gaan dat mensen die het breder hebben gelijk 3x zoveel bij leggen. Om te compenseren voor de rest. Vraag het dan gewoon op de man af en laat die keuze bij ieder voor zich. .
Ik ben nl niet bereid om 300 euro bij te leggen voor een gezamenlijk kado als de rest rond de 100 euro geeft

 

Ja dat hebben wij ook. Wij gingen van 100 naar 120, maar ja kinderen groter en een kindje erbij. Maar nu zitten we sinds een half jaar op €150. Ik bestel elke week bij de jumbo en halen de groenten en het fruit vers op de markt. We zijn niet meer gaan kopen (kan ik aan de lijstjes zien)

 

En dat is dan ook wel weer dubbel. Als je als persoon zegt dat je keihard voor je geld werkt, dan zegt dat niet automatisch dat een ander dat niet doet, al kan dat zo geïnterpreteerd worden natuurlijk, maar het is niet altijd slecht bedoeld.

 

Wij hebben t goed maar denken over grote uitgaven wel na. We hebben n prima huis met 5 slaapkamers, altijd geld voor eten, 2 auto's en we kunnen wel eens wat geks doen zonder dat we daar krom voor hoeven liggen. Maar we sparen voor een nieuwe badkamer, kunnen dat niet zomaar van ons spaargeld betalen. Of nou ja.. we kunnen dat wel maar ik wil niet zonder spaargeld komen te zitten.

Na een verschrikkelijk huwelijk en jaren als alleenstaande moeder, ook een tijdje in de bijstand, weet ik hoeveel het waard is om geen geldzorgen te hebben. Daardoor vind ik het ook lastig om geld 'te laten rollen', ik vind uitgaven al snel zonde en kies vaak voor het goedkoopste. Gelukkig is mijn man heel anders en overtuigt hij me vaak dat goedkoop ook duurkoop kan zijn en dat ik ook wel eens iets aan mezelf mag uitgeven, gewoon zomaar

 

Bij mijn schoonouders gaat dat altijd zo. Wij moeten altijd meer betalen dan zwager, want mijn man verdient zogenaamd meer. Ik denk dat het wel meevalt, zwager heeft ook een prima baan en is alleen, terwijl wij met 5 man zijn. Maar man is "manager" en volgens schoonouders kan hij daarom wel meer betalen. Maar goed, die mensen zijn ook gewoon niet sl te snugger.

 

Het is maar net waar je tevreden mee bent denk ik.
We zijn niet arm, maar hebben ook nooit zomaar geld 'over'.
We kunnen alles betalen, ook kleding en schoenen en kapper bijv.
We kunnen sparen en wat 'extra' doen, bioscoop/dierentuin e.d. maar niet eindeloos helaas.
We wonen klein en daardoor ook minder lasten.

Maar ben opgegroeid met minder, dus dit vind ik al 'heel wat'. Al zou ik ook wel wat meer willen kunnen besteden en groter wonen
Vroeger konden er geen uitjes gedaan worden, geen vakanties, was er weinig boodschappen budget en kleding of schoenen kopen was een probleem.

 

Ja dat is denk ik het voordeel van waar ik woon. Ook al zijn dingen zoals vlees en geïmporteerde/ongezonde producten wel prijzig, je komt met 2 grote boodschappentassen van de markt vol met groenten/fruit op nog geen 15 euro uit.

 

Ja he. Is echt ineens omhoog geschoten.
En dat merkt iedereen, want eten doen we allemaal. Alleen is het misschien voor de een een kwestie van wat minder luxe of lekkers, of ipv én nieuwe schoenen én een nieuwe trui die maand, alleen die trui te kopen en voor een ander is het misschien gewoon echt te weinig eten kunnen kopen of een kind dat niet meer naar de sportclub kan. (Ik weet dat er soms mensen zijn die net buiten de potjes van de gemeente vallen en het toch heel krap hebben)

 

Blegh. Ik zou daar echt uit principe een veto op uitbrengen. Ik heb ook ‘manager’ in mijn titel maar ik stuur niemand aan hoor
Zegt dus ook niks.

 

Maar serieus. Ga eens kijken wat je tegenwoordig betaalt voor een bloemkool of eieren? Niet normaal hoor!