Het is niet gek dat hij nu boos is. Wat ik al eerder zei, er waren ook dingen aan haar waar hij verliefd op was geworden, waarmee hij wel door wilde gaan. Maar de rest maakte het enorm moeilijk. Jij hebt nu voor je zoon gekozen. En ik durf te wedden dat zodra zijn ergste emotie gezakt is over een tijdje, hij ook op dit moment kan terugkijken en kan zien dat dit het beste was. Je bent echt een topmoeder! Hij komt hier sterker uit, maar jij ongetwijfeld ook.
Lieve @siriel, Wat een wending nu maar ik wil toch reageren. Want wat een lastige maar dappere keuze heb je gemaakt. En ja, dit is nu even pittig. Maar ik denk dat wanneer je zoon een klein beetje is gesetteld hij dit ook inziet. Dit komt wel goed. Zijn emoties zijn nu ook heel logisch denk ik. Voor jou nu een dikke knuffel. <3
Heel goed gedaan To! Je hebt niets om je schuldig over te voelen. Dit was een schadelijke relatie voor jouw zoon. En jij bent voor hem verantwoordelijk niet voor haar. Jullie hebben al genoeg rekening gehouden met haar. Hopelijk is dit voor je zoon op termijn een wijze les. Want hij mag dan vreselijk lief en eerlijk zijn. Hij komt ook zeer naïef over. Niet iedereen is altijd goed. Wellicht is hij in een beschermde omgeving opgegroeid en heeft nog nooit echt kennis gemaakt met echte tegenslag en ellende. Beter dat hij hier nu van leert dan op latere leeftijd waarbij de problemen veel groter zijn.
Ik ben wel heel benieuwd wat zijn vrienden advies aan hem geven, wat hun mening is. Hoe ga je het nu verder aanpakken? Stel dat hij het weer wil proberen met haar?
Naïef? Omdat hij meer in het meisje ziet dan alleen haar problematiek? Dan toch liever naïef dan kortzichtig. Want dat is wat ik vind dat je bent als je alleen om een bepaalde sticker wegrent. Waar is deze opmerking voor nodig? Hij is sowieso in een veilige omgeving opgegroeid. Wat maakt dat hij hiermee bij zijn moeder durft aan te kloppen en dat hij openstaat voor advies van haar kant. Wat doet het er verder toe of dit zijn eerste keer kennismaken is met echte tegenslag en ellende (wat een overtrokken benaming) of niet? De manier waarop moeder en zoon dit opgepakt hebben, kunnen veel mensen nog wat van leren.
Het gaat niet om haar problematiek maar het gedrag dat daaruit voortkomt. Onbetrouwbaar zijn, zelfbeschadiging, een ander claimen, extreem jaloers gedrag en dreigen etc. Mensen die het hebben over een sticker en "wat moeilijkheden" hebben waarschijnlijk geen idee wat een psychiatrische stoornis is. En die is niet bij iedereen hetzelfde maar dit meisje woont niet voor de gezelligheid in een instelling (zelfs haar ouders kunnen haar niet meer thuis houden). Dat ze zoon heeft opgelegd ieder contact met vrouwen (nota bene zijn klasgenoten en collega's) te verbreken is al totaal niet in orde. Maar zelf blijkt ze tal van mannelijke contacten te hebben.. En na het uitmaken staat ze lachend op de gang met groepsgenoten terwijl zoon van TO er daadwerkelijk verdriet van heeft. Gelukkig heeft TO een goede band met haar zoon. En uiteindelijk ingegrepen. Ze wil het beste voor haar zoon en dat is dit meisje niet. Als betrokken ouder en volwassene is het ook je taak je kind te begeleiden in verkeerde keuzes. En ik denk dat TO dat heel goed heeft gedaan!
Zo bedoel ik het zeker niet. Ik denk dat To een goede band heeft met haar zoon. Maar daar hoort soms ook bij dat je moeilijke beslissingen moet maken of vervelende gesprekken moet voeren. To is een volwassene en haar zoon nog een stuk jonger. En in een eerste relatie dus wat kwetsbaarder. Met naïef bedoel ik dat hij heel erg zijn best doet en het beste in haar ziet. Terwijl hij zelf nog jong en onervaren is om te kunnen doorzien dat dit meisje niet goed voor hem is. Dat hij denkt haar te kunnen veranderen (bijvoorbeeld door te verwachten dat ze voor hem wel stopt met roken terwijl je dat niet van een ander kan verwachten). En dat ze tal van dubieuze mannelijke contacten blijkt te hebben (terwijl ze zogenaamd geen vrienden heeft) zegt natuurlijk ook genoeg.
Mij heb je nergens zien beweren dat dit meisje makkelijk zou zijn. Of überhaupt wat TS voor haar zoon zou willen op dit moment. Maar ook hier weer. Het meisje is meer dan alleen haar sticker Ja, dat blijf ik bewust zo noemen en dat haar zoon dat zag, dat siert hem enorm. Je kan keihard wegrennen voor de dingen die je niet wil. Maar daar bereik je niks mee. Ik weet zeker dat zodra het allemaal geland is bij de zoon van TS, hij zichzelf recht in de spiegel kan kijken en trots kan zijn op hoe hij voor dit meisje gevochten heeft. Hij is de 'uitdaging' aan gegaan. Hoe oneerbiedig ik dat ook naar het meisje vind klinken. En is er zelf achter gekomen dat het voor hem (voor nu) te pittig is. Hij heeft het mogen ervaren ipv alleen maar doen wat anderen hem opdragen (wegrennen). Voor de zoon van TS is de situatie hoe het nu is echt het beste. Want inderdaad. Voor de zoon van TS is dit meisje zeker op dit moment niet het beste. Maar vanuit het meisje gekeken. Zeker gezien haar problematiek zou het lachend op de gang niet haar echte emotie kunnen zijn. Maar een manier om te copen. Graag niet invullen wat een ander wel of niet van dichtbij heeft mogen ervaren.
Dat meisje is zeker meer dan een sticker. Daarom benoem ik ook expliciet het gedrag en niet alleen de stoornis. Dat gedrag maakt dat een (gezonde) relatie geen optie is. En waarom bereik je niets door foute relaties uit de weg te gaan. Zoon heeft hier hopelijk van geleerd zodat hij in de toekomst de rode vlaggen op tijd ziet en andere keuzes maakt.
@siriel Ik denk ook dat je het ontzettend goed hebt aangepakt. Zoals je zelf al zei, heb je met je zoon in een eerder stadium besproken dat jij een grens zou trekken als je hem eraan onderdoor zou zien gaan. Die grens was bereikt en ik denk dat hij dat zelf diep in zijn hart ook wist, anders had hij zich niet zo meegaand opgesteld. Dat hij nu boos en verdrietig is is logisch. Het is allemaal vers en hoe verstandig hij ook is, hij is nog wel een puber die intens voelt en jullie als ouders zijn dé personen om dat op af te reageren. Ik denk dat hij er over een poosje anders naar kijkt en er begrip komt. Jullie hebben zo'n goede band en het is zo'n eerlijke en oprechte jongen dat dat echt wel goed komt. Petje af hoe je met dit alles bent omgegaan en wat een fantastische zoon je hebt opgevoed. Ik hoop later net zo'n band met mijn kinderen te hebben!
Lieve dames, bedankt voor jullie reacties allemaal, het is even teveel om op elk berichtje apart te reageren Het doet me goed om te lezen dat jullie denken dat ik (wij) er goed aan hebben gedaan op deze manier. Ik kan het echt heel erg waarderen dat jullie allemaal je mening geven en jullie mening en ervaring delen. Zoon is gisteren met vrienden naar een zwemmeer geweest, superleuke dag gehad volgens mij. S avonds kwam hij thuis aan met een schoolvriendin waar hij altijd al veel mee omging (voor zijn relatie) en heeft een gezellige avond gehad. Maar vandaag na het avondeten gaf hij toch aan dat hij echt eigenlijk boos is dat "wij voor hem de beslissing hebben gemaakt" We hebben hem natuurlijk weer uitgelegd, dat hij zelf ook heeft aangegeven dat als hij het niet duidelijk meer zag wij zouden ingrijpen. Volgens hem was dit nog niet het moment, hij had haar gewoon nog een kans willen geven en vind dat wij ons er te vroeg mee bemoeid hebben. Ik denk ook dat hij gewoon nog hoog in zn verdriet zit, maar het geeft me wel een rot gevoel. We hebben hem natuurlijk uitgelegd hoe wij het zien, wat er allemaal mis gaat, en wat er gewoon echt niet goed is, en niet klopt. Maar hij blijft het een beetje goed praten. Misschien is hij gewoon een beetje in zijn eer aangetast dat wij nu de knoop voor hem hebben doorgehakt en niet hijzelf. Ik ben ook heel erg geneigd om te geloven dat hij stiekem opgelucht is en dat er een last van zijn schouders is gevallen. Maar aan de andere kant ben ik ook bang, dat ik iets kapot gemaakt heb, maar mijn man zegt dat ik me echt druk maak om niets, en dat hij gewoon verdriet heeft omdat hij toch ook verliefd was (is). Zal allemaal wel even tijd nodig hebben, maar het voelt gewoon niet leuk.
Bedankt dat je de moeite hebt genomen om jouw ervaring te delen. Verschrikkelijk dat je 3 jaar in deze relatie bent blijven hangen. Dat is/was ook mijn angst. Ik hoop dat onze zoon het snel achter zit kan laten en niet terugvalt in contact met haar. Want ze zoekt natuurlijk nog wel contact met hem....
Hou je maar vast aan je man in deze zou ik zeggen. Het is nog allemaal zo vers. En natuurlijk doet het je zoon verdriet en is hij boos. En tegen wie kan je het beste aanschoppen dan je veilige haven.
Daar heb ik het ook met hem over gehad, maar volgens mij praat hij er niet echt over met vrienden of vriendinnen. Er zijn 2 meisjes (vriendinnen van zijn laatste opleiding) die hebben wel eens naar zijn vriendin geinformeerd, en dan vertelde hij eerlijk hoe en wat. Die meiden gaven ook aan dat hij beter verdiend, en dat hij dit niet moet willen in een relatie. Ik weet overigens zeker dat die meiden hem óók heel erg leuk vinden, maar dat ziet hij helemaal niet in ofzo Met 1 van die meiden is hij gisterenavond nog even weggeweest, en heeft een leuke avond gehad. Ik hoop met heel mijn hart dat hij dit iets vaker gaat doen, nu met het mooie weer, en ziet dat het ook anders kan zonder een hoop gezeik, en achterdocht ed. Als hij het weer wil proberen.. Tja er liggen hier nog spullen van haar, die gaat hij morgen naar die ouders brengen, die willen nog even met hem praten Ik heb hem wel aangegeven dat ik hoop dat hij zich er bewust van is, dat die ouders hem liever bij haar zien. Sinds hij wat met hun dochter heeft, is zij in de weekenden veel hier geweest ipv bij haar ouders, en heeft hij een flink deel van hun zorgen uit handen genomen. Ze hadden ook al geappt dat ze snappen dat hij het uitgemaakt heeft, maar dat ze zo positief veranderd is sinds ze samen zijn. Dat sterkt hem alleen maar in zijn gevoel dat hij een goede partij is voor haar. Ik vind dit heel lastig, kan moeilijk zeggen dat hij dat niet mag doen. Hij zei, ja ik ga wel eerlijk zeggen dat ik het van jullie uit moest maken.. Ik zei dat mag, maar dan moet je ook eerlijk vertellen hoe dit zo tot stand gekomen is, en dat wij niet zomaar die beslissing voor jou maken, alsof je een kleuter bent. Ik heb er ook nog over gedacht die moeder een appje te sturen, maar dat voelt voor hem misschien ook weer, alsof ik me er mee bemoei. Zijn exvriendin gaat deze week naar een andere locatie verhuizen, dichter hier in de buurt, en hij wil daar nog wel graag een keer langs, dingen uitpraten enzo. Ik kan hem dat moeilijk verbieden, anders doet hij het stiekem misschien. Maar we hebben het er wel uitgebreid over gehad, dat het misschien beter is dat zij eens een tijdje aan zichzelf gaat werken, dat ze afstand houden van elkaar, en dan kan je altijd na een paar maand kijken of je de behoefte nog hebt om dat te doen. En hopelijk is hij dan al 10 stappen verder.. Maar ik hoop dat hij een afstand bewaard vanaf nu.
Zo is het ook, dat weet ik eigenlijk ook wel. Maar voor mij is het ook nieuw om hem zo te zien, je voelt je ook een soort van machteloos ofzo. En daarbij ook nog een soort van schuldig terwijl dat nergens op slaat. We hebben dit nooit gedaan om hem bewust verdriet te doen. Het is maar goed dat hij tegen ons aanschopt, gelukkig is hij niet zo dat hij zn boeltje pakt, en denkt toedeloe de groeten. Zo ben ik het huis uit gegaan vroeger. Hij weet in zijn hart ook wel dat dit beter is.
He gatsie, ik zou ook de kriebels krijgen van zo'n appje van haar ouders . En inderdaad ook haar pogingen. Ik hoop heel erg met je mee dat de rust die het hem wellicht ook wel geeft, toch elke dag wat meer de overhand gaat nemen. Gauw weer veel positieve ervaringen krijgen in contacten met vrienden en vriendinnen.
Kan jij of je man mee naar dat gesprek met haar ouders? Naast dat het anders 2 tegen 1 is, denk ik dat het sowieso verstandig is (zeker gezien hij nog heel emotioneel is) als hij niet alleen gaat...