Wat Duma zegt sluit ik me helemaal bij aan: het gezeik van de buitenwereld is nog het ergst. Van wat zielig tot meer passen er echt niet bij hoor tot kindermishandeling want je hebt geen tuin. Ik heb ze inmiddels allemaal gehoord, kan me er niet meer druk om maken en reageer standaard met: kom maar op met dat grote huis, wij verhuizen direct! Voor wat betreft de dreumes: klinkt misschien raar, maar die weet niet beter. Ik kan me nog wel ontzettend goed het onzekere gevoel uit de dreumestijd herinneren, wanhopige pogingen op zoek naar wat groters, gevoel dat je je kind tekort doet. Maar er komt (waarschijnlijk heel snel ) een moment dat je dreumes wat gaat communiceren en op dat moment is bij mij de acceptatie ontstaan. Dreumes gaat je laten blijken ontzettend gelukkig te zijn, dreumes is vol verwondering over het huis, dreumes is zielsgelukkig met een eigen bed enz enz. En dan ineens komt er een moment dat tot je door dringt dat dreumes gelijk heeft, en je angsten vooral voortkwamen uit verwachtingen van anderen/materialisme. Als ik een voorbeeldje mag geven, we hebben onze woning grootte doorgetrokken naar de grootte van onze gezinsauto, te weten een Fiat Panda. Het ding hadden we gekocht om zo goedkoop mogelijk uit te zijn en later (net als de rest) een fatsoenlijke auto te kopen. Dreumes is inmiddels kleuter en is gek op auto's. Dagelijks hoor ik: mamma, gaan we vandaag met onze race-auto over de racebaan???? Nou....daar kan geen Tesla tegenop Nu even de praktische indeling. Ik ben ontzettend makkelijk geworden, alles dat ik niet nodig heb is weg. Onze woonkamer hebben we door midden gedaan, zodat ons zoontje een slaapkamertje heeft. Er staat een kledingkast in en een peuterbed (gelukkig past hij nog, als peuterbed niet meer past moeten we bedenken hoe we de kleding doen). Onze woonkamer is praktisch. Zowel voor ons als voor zoontje. Er staat een hoekbank, salontafel en wandkast. Eettafel hebben we niet, dat past niet en dan heeft ons zoontje geen speelruimte meer. Onder in de wandkast zit al het spul voor zoontje (kan hij zelf bij), en bovenin staat de tv en hebben mijn man en ik ieder 1 bak voor onze spullen. Paar kleine tips: - deuren zoveel mogelijk open, wij hebben de deur uit de woonkamer gehaald, hierdoor kan zoontje makkelijk vanuit de woonkamer spelen naar de gang, onze slaapkamer en eventueel keuken, je ruimte lijkt ook groter - zo min mogelijk spullen, 1 kast en daar alles in - tierelantijntjes enz maken het erg rommelig, een klein praktisch huis is niet 'gezellig' en zal dat ook worden van een slingertje Voordelen van klein wonen: - je kan je kind vanaf alle ruimtes in de gaten houden, zeker als ze wat groter zijn kunnen ze gewoon lekker door spelen terwijl je de was doet bijv - omdat je weinig ruimte voor jezelf hebt (eigenlijk geen), ben je altijd samen, dat maakt je band heel hecht - spullen en ruimtes die je niet hebt, hoef je ook niet op te ruimen/schoon te maken Maar ik hoop dat je het iets zonniger inziet nu Weet gewoon jullie zijn niet de enigen en de angst- en paniekgevoelens zijn ontzettend herkenbaar! Maar ben geen kat in het nauw en zorg dat het alleen maar beter man worden
@Solipsist even een tipje. Mijn zoon heeft een hoogslaper van de ikea waar aan de zijkant een kast zit. Ideaal want zijn kamer is ook niet groot maar doordat de kast aan het bed vast zit en het een hoogslaper is heeft ie nog genoeg ruimte onder zijn bed om te spelen
Dank je wel! Zoiets heb ik ook aan zitten denken inderdaad. Het voordeel nu vind ik dat ik het speelgoed bij elkaar heb en hij direct gaat slapen zodra hij in bed ligt, omdat er gewoonweg weinig te rellen valt daar