Ik heb ook een hele vroege miskraam gehad. Met 12dpo testte ik toen positief. Met 14dpo was hij heel mooi opgelopen. 16dpo ook nog verdubbeld. Toen had ik nog een test liggen en met 17dpo ook nog een test gedaan en toen was het streepje bijna niet meer zichtbaar. 18dpo begon ik toen te bloeden. Eigenlijk zelfde als een menstruatie, maar dan met meer stolsels. Heel veel sterkte!!
Hier heb ik na 3 miskramen onderzoek laten doen. Tussendoor hadden wij wel 2 goede zwangerschappen. Maar voor de derde zijn we langer bezig geweest. Op stollingsafwijking heb ik niet laten testen. Ik was namelijk meteen de eerste ronde na de laatste miskraam weer zwanger en dat bleef gelukkig wel goed gaan. Wel de andere bloedonderzoeken, maar daar kwam niets uit. Gynaecoloog zei dat het pech was.
Dankjewel!! Wat betreft die schildklierwaardes... in NL hanteren ze echt andere normen dan in Duitsland (waar wij zijn geweest voor de onderzoeken). Dat blijft echt een bizar verschil vind ik. Het muntje zal ook een keer de andere kant op vallen. Dat heb ik heel vaak tegen mezelf als een soort mantra gezegd. Maar de angst voor de toekomst herken ik heel erg!!
Uit nieuwsgierigheid: wat hanteren ze in Duitsland als goede waarden? En ja, ik geloof er ook in dat het goed komt. Het blijft wel verdrietig dat je hierdoor veel minder blij kunt zijn met een zwangerschap. Ik denk dat ik nooit meer het gevoel van blijdschap zal hebben bij een positieve test zoals ik dat de eerste keer had. gaat bij jou alles nu goed? Last van kwaaltjes?
In Duitsland zien ze het het liefst rond de 2 en eigenlijk het allerliefst rond de 1. Bij mij was het eerst 3.1. Voor NL zou dat nog prima zijn maar ze hebben meteen medicatie gegeven. Nu willen ze er hier ook niks van weten en moet ik het verder met DL regelen maae dat vind ik allemaal prima. Wat je zegt over die blijdschap bij testen. Dat had ik ook niet. Dat is gewoon de vloek van miskramen. Dit keer waren de testen wel heel vroeg positief en liepen ze mega op. Dat was het enige verschil. Tot nu toe gaat alles goed maar nog steeds leven we van echo naar echo. In het begin heel veel overgegeven, maar daar was ik helemaal blij mee haha.
Liep je hier ook bij een internist? Ik moet zeggen dat mijn huisarts en fertiliteitsarts er niks van begrepen maar ik nu een internist heb die ook graag wil dat ik rond de 1 zit. Ze zijn er dus wel in Nederland. Wellicht het onderzoeken nog waard, weet niet hoeveel moeite het je kost nu. een mooie oploop in testen is een heel mooi teken. Mag je vaker een echo vanwege je geschiedenis? Ik vond de tweede helft van mijn succesvolle zwangerschap super fijn, dan voel je de baby en krijg je dus de hele dag door bevestiging dat het goed gaat. Ik hoop dat je steeds meer vertrouwen krijgt en de tweede helft blijdschap gaat overheersen.
Nee, de schildklier werd en wordt nog steeds gecontroleerd door de gynaecologen in Duitsland. Hier in NL accepteren ze dit wel maar willen er verder niks van weten. Moet het maar met Duitsland regelen. Ik heb inmiddels al 6 echo's gehad inderdaad. Bij gyn en verloskundige en dan nog eens in Duitsland. Nu worden het er minder, maar vond het wel fijn. En wat je zegt dat zeg ik ook steeds. Als ik het dadelijk voel, dan heb ik vaker de bevestiging en hoef ik niet van echo tot echo te leven. Hoe gaat het nu met jou?
Hopelijk ga je de baby snel voelen Hier gaat t wel oké. Miskraam is denk ik klaar, zwangerschapstest ook negatief nu. Volgende week een afspraak om het te hebben over eventuele vervolgonderzoeken. Mijn gevoel nu zegt dat we er meteen weer voor gaan en mocht t over 3 maanden niet raak zijn dan de onderzoeken. Maar wil even de mening van een arts in deze
Fijn dat het beter met je gaat! Hier vandaag de uitgerekende datum van mijn laatste miskraam. Het jongetje dat in mij groeit verzacht de pijn wel. Maar op zo'n dag als vandaag mis ik het andere kindje wat meer....
Die data blijven je bij he? Bij mij zijn het wel vooral de data waarop de miskramen startten, trouwens. Maar dat kwam doordat ze allemaal samenvielen met iets anders. Slechte timing was mijn thema. 10 februari, de dag dat er een nichtje jarig was en zij de kamer binnen kwam in een shirtje "ik word grote zus". 21 juni, we waren op schoolreis én die ochtend was de oom van mijn man overleden. Dat soort dingetjes... Ik heb deze week weer een check gehad bij de verloskundige en alles ziet er goed uit. Zo fijn. Deze zwangerschap is, zeker na alles wat we hebben meegemaakt, zó bizar zorgeloos. Mag ook echt niet klagen over hoe ik me voel. Ja, ik heb wat meer last van mijn rug en mijn voeten beginnen op te zwellen. Maar dat bewegende meisje in mijn buik is me zoveel waard. Zo vaak stoot ik mijn man aan en zeg ik: "Hey, we krijgen een baby he... we krijgen nu echt een baby." We zijn zo dankbaar. En dat gun ik iedereen in dit topic zó hard.
Ja die datums... Die blijven rot... Ik zou vandaag als mijn 2e miskraam niet was gebeurd 38+1 weken zwanger zijn En overal zie ik zwangeren. Gister vertelde een vriendin dat ze binnen nu en een paar maanden voor de 2e gaan. Bij de eerste is ze gestopt met de pil, niet eens ongesteld geworden en meteen zwanger. En ergens dacht ik: ik hoop dat je dan niet weer meteen zwanger bent... Voelde me meteen verschrikkelijk omdat ik dat dacht
Ach.... Dikke knuffel voor jou! Ik snap de gedachte heel goed! Je gunt het een ander, maar jezelf nog het meest
Dankjewel ❤ Ik ben degene die al het vroegst riep dat ik heel graag kinderen wil (op school al). Anderen waren er nog helemaal niet mee bezig. En al die anderen hebben inmiddels kinderen en ik die het graagst wil ben de enige nog zonder kindje...
Sterkte, shit is dat he? Ik gunde het mijn beste vriendin ook zo enorm en ze raakte idd ook de tweede keer direct zwanger. Geen miskramen, geen verdriet, geen eens ooit een negatieve test. En hoe blij ik ben met een kleintje erbij, ik zit nu in de maand van de traumatische bbz 3 jaar geleden en ik mis wel het kindje dat door domme pech op de eierstok zat. Die bbz heeft helaas ook de kinderwens bij mijn man nu compleet laten verdwijnen. Terwijl mijn vriendin bewust kinderwens had uitgesteld en 2x ronde 1 zwanger raakte en 2x gezond kind. Ik hou vreselijk van haar,maar haar successen zijn voor mij soms ook confrontaterend dat wij zoveel pech hadden (En je zou denken dat het hebben van kinderen de wond heelt maar dat is niet zo, mijn ziel heeft krassen opgelopen en de pijn van 'zij wel al die mazzel' blijft onder t oppervlak.)
Die vriendin van mij heeft idd ook nooit een miskraam gehad, nooit een negatieve test... En ze leeft wel ontzettend mee met mij, dus daarom voelde ik me ook meteen rot toen ik dat dacht... Ik heb het ook met mijn zussen. Die waren beide binnen no time goed zwanger. 1 heeft wel ooit een miskraam gehad, de ander niet. Ooit een discussie met een gehad. Ze vond dat zij echt wel begreep hoe ik me voelde want bij haar duurde het ook jaren voordat ze een kind had en ze graag wou. Het verschil is alleen dat zij die jaren geen man tegenkwam wat serieus genoeg werd om aan kinderen te beginnen. Maar toen ze eenmaal iemand tegenkwam en eraan begon was ze ook direct zwanger. Zij kent het verdriet niet van maanden/jaren lang negatieve testen en miskramen. Weet je... Ik denk dat als je eenmaal het verdriet kent van een miskraam, bbz, lang bezig zijn etc, dat dat verdriet er altijd zal zijn. Je zal het altijd met je meedragen. En dat begrijpen alleen de mensen die het zelf hebben meegemaakt.
Zeker, dat is het ook! Ik heb het geluk dat ik straks 3 kindjes heb om voor te zorgen. Maar ook 3 miskramen gehad, en dat zal ik nooit vergeten. Alhoewel het verdriet slijt zullen we maar zeggen...
Helemaal herkenbaar dat dubbele gevoel. Ook mijn vriendin was zo'n geweldige steun in het traject en met het verlies. Ik voelde en voel echt een enorme trut dat het bij mij zo steekt. Juist omdat niemand er wat aan kan doen. Trigger zit bij mij echt bij zwanger. Minder bij baby. Het is stom om bij een exclusieve club te horen waar niemand bij wil zitten, maar eenmaal binnen is het wel een verademing. Ik weet nog dat ik zo verdrietig was rond de uitgerekende datum, zo hard moest huilen en mijn vader bij mij ging zitten en meehuilde en zei: ik weet hoe het voelt om iets te verliezen dat zo gewenst was (hun oudste is overleden aantal dagen na zijn geboorte door fout van arts). Was zo helend om zo met mijn vader te huilen. Tijd slijt wel iets, eerst telde ik de weken gewoon door tot de uitgerekende datum. nu weet ik de uitgerekende datum niet meer precies. Wel dag van operatie en dat zal ik over 20 jaar ook nog weten (ook omdat t samenvalt met een verjaardag) Ik hoop echt dat je dit jaar veel geluk zult krijgen en eindelijk wel een gezonde zwangerschap mag hebben.
Ik had dit toen ik echt begon mee te schrijven op dit forum. Toen dacht ik echt wauw ik ben niet de enige... Heb gelukkig ook heel veel steun bij mijn moeder en haar man, en bij mijn beste vriendin die ik via dit forum heb leren kennen. Maar ja die wens is zo groot dat we gewoon door blijven knokken... Dankjewel ❤
Ik moet zeggen dat ik met de 2e miskraam meer moeite heb dan met de eerste (en als ik dat zeg voel ik me schuldig naar het eerste kindje toe; ze waren beide zo gewenst) maar denk dat dat komt omdat de 2e miskraam in het begin gewoon goed ging; totdat ik bij de eerste echo de klap kreeg dat het achterliep op groei en het hartje te traag klopte. Maar bij de 2e heb ik dus wel het hartje zien kloppen... Daarvan weet ik dus dat het geleefd heeft. Denk dat daar het verschil in zit...