Oooh zo herkenbaar. Toch die teleurstelling die dan misschien iets minder groot is.. Hopen op een hele roze maand
Welkom muzieknootje86! Al een behoorlijk traject achter de rug zo te lezen, wat moeilijk dat je een deel van die afspraken alleen hebt moeten doen! Ik hoop en duim met je mee voor deze ronde Zijn er mensen die ervaring hebben met die fertilitycup?
echt heel heftig en lastig zeg. Maar dat moet inderdaad toch te achterhalen zijn? Heb je dit wel al bij een arts besproken?
welkom, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. je hebt inderdaad al het nodige achter die kiezen gehad. En je klinkt echt als een heel sterke vrouw. Ik duim voor je dat het snel raak zal zijn.
Ooh wat heftig! Ik kan me voorstellen dat de onzekerheid dan nog groter is.. Kun je hiermee naar het zkh of is het afwachten?
Succ Succes deze dagen en echt wel heel positief dat jullie er wel van kunnen genieten, ondanks het lange wachten. Dan ga je er echt wel heel goed mee om! En af en toe een hoop tranen is natuurlijk ook helemaal niet gek... Ik hoop dat dit een mooie ronde wordt, voor jou en alle andere dames en mijzelf natuurlijk haha
Hoe doen jullie dat in de wachtweken met eten en alcohol? Ik ga zo uit eten in een tentje waar ze de beste carpaccio ever hebben toch maar wat anders kiezen en het bij een frisje houden of zou dat nog geen probleem zijn. Morgen 1 dpo....
Dit is mijn eerste ronde, maar sinds mijn ovulatie heb ik niet meer gedronken of dingen gegeten die niet ‘mogen’
Geen probleem, niks laten! Sowieso bij zwangerschap zit het kindje pas na week 5 aan je bloedbaan vast.
Ik eet en drink normaal, pas op het moment dat ik een positieve test vast heb drink ik geen alcohol meer en eet ik geen rood vlees meer ed. Het is nu je ovulatie, dus dat betekend dat het eitje nog niet eens bevrucht is dus volgens mij kan dat geen kwaad. Maar je moet doen wat goed voelt!
Ok dank voor de reacties! Dan ga ik er nog even heel bewust van genieten. Misschien mag het straks maanden niet meer
Daarvoor geldt ook dat je het een jaar moet proberen voordat je ergens aan kan kloppen. Het is bij mij gelukkig niet heel lang onopgemerkt gebleven, ik denk een maand na besmetting dat ik klachten kreeg, heb wel nog een tweede kuur moeten doen na weer een maand.. dus ik heb er hooguit twee maanden mee gelopen. Ik heb echt zo gebaald, ik baal er eigenlijk nog steeds van en ik heb er met niemand over gesproken (behalve met mijn huidige partner natuurlijk). Ik heb natuurlijk spijt tot in mijn tenen. Het was ook niet gepland om onveilig iets te doen.. oh wellll, we zijn hier toch al de schaamte voorbij, maar ik trok zijn rits naar beneden en toen zat z'n vel er tussen. (let wel: de rits van zijn vest, dus het was ook wel zijn eigen schuld dat ie z'n broek los had gemaakt).. en toen tja.. was het natuurlijk allemaal wat gevoelig.. en ik voelde me schuldig.. en ben ik zo dom geweest om het zonder.. tja.. ook te goed van vertrouwen.. Ik heb er in elk geval heel veel van geleerd. Maar ik vind het nog steeds vreselijk en als ik iets kon terugdraaien in mijn leven dan is dat het wel. En ook die andere losers tijdens mijn vrijgezelle-periode.
Nee eigenlijk niet. Ik verwachtte eigenlijk dat mijn huisarts zou zeggen: probeer het eerst gewoon. En dat doen we dus ook maar. Ik heb wel gegoogeld natuurlijk. Er zijn niet zoveel ervaringsverhalen over bekend.
Tuurlijk is het fijn als het eruit kan, en niets om je voor te schamen. Al begrijp ik het wel. Maar die dingen kunnen nu eenmaal gebeuren helaas.