Was dit maar de volledige lijst, kzou tevreden zijn. Vandaar dat ik ook reageerde op de opmerking dat je invloed hebt op gewicht. Want dat is alles behalve zo.
Sorry, ik weet even niks te zeggen wat vreselijk dat al die dingen jouw zijn overkomen en uit dit berichtje dat jouw nog veel meer is overkomen. Ben je schoon verklaard of zit je er nog middenin?
Mijn mag dat gerust zeggen. Ik denk alleen niet dat ik me er iets van aan zou trekken . Ik heb nog nooit een dieet gevolgd en sta hooguit 2x per jaar op een weegschaal. Ik heb kledingmaat 42 en er zou zo'n 5 kilo af mogen voor een bmi van 25. Te zwaar dus officieel, maar het boeit me heel weinig. In ieder geval niet genoeg om er iets aan te doen. En mijn man is niet echt de aangewezen persoon voor commentaar erop, hij is al jaren zo'n 30 kg te zwaar. Hij is er wel actief mee bezig en schommelt geregeld in gewicht, maar zit nog altijd boven de 100 kg.
Maar als je plots veel aankomt of afvalt, is het toch juist goed dat een partner je daarop wijst (als je het zelf al niet hebt benoemd)? Daar gaat dit topic toch over? Dan kun je bv je schildklier laten checken. En als je partner weet dat je een schildklier hebt die te traag, te snel of helemaal niet werkt, dan neem ik toch aan dat hij/zij begrip heeft voor bv gewichtstoename of -verlies en niet gaat klagen over ‘joh, zou jij niet eens wat meer/minder moeten eten/bewegen?’
Ik wacht nog op mijn schoon verklaring. Mijn laatste echo gaf helaas geen leeg beeld. De nieuwe tumormarker bepaling en echo zijn voor binnenkort en ik hoop dan dat er geen groei of aanleg verandering te zien is. Mijn revalidatie is er eigenlijk omwille van een extreem zware cmv infectie (ik lag in het ziekenhuis met cmv toen ik de knobbel in mijn hals voelde)waar ik toch echt wel een ferme klap heb gekregen. En om het geheel af te maken had ik een paar maand voor de cmv de ziekte van lyme opgelopen.
Ja, ik kreeg niet te horen dat ik dik was maar te mager van mijn ex na de bevalling. Ik heb toen bijna 8 weken in het ziekenhuis gelegen en was echt te dun. Ik voelde me onaantrekkelijk omdat het wel binnenkwam. Ik zou echt opletten hoe je het brengt
Bij mij is het omgekeerd, ik ben van mezelf heel slank en kan door stress, ziekte etc soms teveel afvallen en dan te mager worden. Dit zie ik zelf niet altijd. Mijn beste vriendin en vriend schromen beiden dan niet om het te zeggen als ze dit opvalt. Dan spring even op de weegschaal en als dan blijkt dat ik onder mijn grensgewicht zit, ga ik extra op mijn eten etc letten. Alleen maar ontzettend fijn! Het gaat natuurlijk wel om de manier waarop...
Mijn ex sprak me er elke dag op aan. Of beter gezegd: beukte op me in. Dat hij niet voor een dik persoon gekozen had. Dat mijn buik zodanig dik was dat die mijn borsten voorbij kwam, dat hij bewust mij niet mee op vakantiefoto's zette, en als het echt niet anders kon, mij fotoshopte vooraleer ik in het vakantieboek mocht komen... Ondanks de vele ruzies en preken kon ik mezelf er niet toe zetten te vermageren. Ondertussen zijn we niet meer samen én heb ik een gastric bypass ondergaan. Voor mij, niet voor hem. Ik had hem niet meteen ingelicht dat ik deze ingreep ging laten doen. Dus vroeg hij: "waarom heb je me het niet eerder verteld? Ik steun je hoor - ook al is het vanuit een ander standpunt nu. Vroeger omdat ik geen dik lief wilde, nu steun ik je gewoon als vriend. " Oftewel: hij heeft nooit begrepen dat hij mee aan de oorzaak lag en niet de oplossing...
Ze (@suus1983) noemt je niet triest, ze zegt dat ze het triest vindt dat je zoiets kan zeggen. Je woordkeuze dus. En ik kan het alleen maar met haar eens zijn. ‘Doe gewoon’ is soms niet zomaar gewoon doen. Daar zitten verhalen achter en gevoelens. En ik hoop echt dat als je terugleest hoe je het schrijft, dat dat jou ook opvalt. Er zijn nou eenmaal precaire onderwerpen en het zou fantastisch zijn als mensen het maar ‘gewoon even doen’ dan, maar zo werkt het niet en dat is ook logisch.
Dit! Mijn man had een lekker fit lijf toen ik hem leerde kennen. Maar toen op een gegeven moment kreeg hij het druk met werken, sportvrienden gingen verhuizen en hijzelf kwam minder en minder bij de sportvereniging en de borrelnootjes bleven wel elke keer wel naar binnen geschoven worden. Daarna is hij weer op een gegeven moment meer gaan sporten/minder borrelnootjes gaan eten. En is hij weer lekker fit geworden. En blessure haalde hem van zijn trainingsroutine en toen werd hij gewoon echt een beetje dik. Niet moddervet, wel een dikke buik, lompere benen... Nou sorry hoor. Maar ik vind dat echt een afknapper bij mannen. Het was niet zo dat ik geen seks meer met hem wilde ofzo haha. Maar het aanblik op z’n toenmalige dikke buik maakte mij nou niet echt extra opgewonden Het nam juist eerder wat van mijn lust weg. Zijn buik negeerde ik altijd maar een beetje tijdens de seks. Niet te veel naar kijken ofzo (sorry schat!) Nu zijn we weer jaren verder, blessureleed is alweer lang en breed achter hem gelaten en hij heeft weer een lekker afgetraind lijf. Heeeeeeeerlijk!!! Ik vind dat gewoon sexy Die buik van hem krijgt nu alle aandacht van mij Ik snap dat dus wel, dat jij jouw hormonen ook anders reageren op een dikke man als op een fitte man.
Hij mag er op een nette manier wat van zeggen, ..... Maar dan moet hij ook naar zichzelf kijken en daar wat aangaan doen. Ik ben wel bezig om gezonder te gaan leven, meer te kijken wanneer/wat ik eet en meer bewegen.
Dat lijkt mij echt zo onwijs kut voor je. Zelf ben ik ook schildklierpatient. Ik slik elke dag ‘een blauwe en een roze’ dus 175 maar ik ben er nooit dik van geworden. Al had ik wel het laatste jaar er ineens in een paar maanden tijd ongemerkt bijna 5 kg aangevreten. Maar door ff een maandje ‘me te gedragen’ (zoals ik dat dan voor mezelf noem ) raak ik het dan wel weer kwijt. Ik vraag mij wel altijd af als ik hoor van vrouwen die zoveel aan zijn gekomen met als oorzaak de schildklier of ze wel goed ingesteld zijn? Wat zijn je schilderwaardes dan met je hormonen? Ik voel mij het lekkerst bij een TSH van rond de 0,01 en een FT4 van rond de 21. Sommige mensen zouden dan het gevoel van hyperen hebben, maar ik niet. Als ik ietsjes minder neem (wel eens moeten doen omdat ik een nieuwe internist kreeg die vond dat het beter was als ik ietsjes minder zou nemen) dan verander ik. Dan ben ik in real life niet meer ‘Maartje84’ maar ‘Bitch84’ die de hele dag om het minste of geringste loopt te ruziën of te janken. Wat een ellende kan dat zijn Maar ik ben dus wel benieuwd: zijn je schildklierwaardes nu wel in orde met medicatie?
Ik loop bij diëtiste en die zei als eerste: je gaat niet op een dieet, maar ik wil dat je een omslag maakt in je vaste gewoonte ten goede te veranderen naar een gezonder leefpatroon. Loop er een jaar nu en gut ik ben maar 3 kilo kwijt maar van bmi van 25 naar 23 is dat. En nog beter, ik voel mij echt beter. Heb nu gewoon om de 2 maand een afspraak voor het finetunen. (Ik kon mijn gespierde slanke man wel een mep geven als hij zakje chips naar binnen stopte en als ik ook zakje pakte: 'is dat wel handig als je wil afvallen?'. NEE dat is het niet maar ik heb trek en jij zit naast mij wel te vreten. De zelfbeheersing is dan bij mij ff 0.0)
Ik ben nog aan het instellen, wisselt heel erg bij mij, maar ik ben alleen zoveel aangekomen toen ik nog geen medicijnen slikte en in het begin. Sinds mijn waardes in de normaalwaardes vallen ben ik niet veel meer aangekomen. Afvallen is daarentegen weer een heel ander verhaal helaas. Mijn laaste waarde was rond de 0.4 en daar voel ik mij redelijk bij.
Ja hoor, mijn man mag dat gewoon zeggen. Trouwens, hij zegt (bijna) alles wat hij denkt, dus ik kan het niet tegen houden denk ik. Nu zegt hij het trouwens ook telkens dat ik dik ben, maar met een soort eerbied/trots. (lastig uitleggen) En ik zeg het ook tegen hem. Maar hij is in die 10 jaar huwelijk bijna geen gram aangekomen. Het maakt bij hem niet uit wat hij (vr)eet. Het is toch ook oneerlijk soms Uiteindelijk vind ik het erger dat ik niet hetzelfde weeg als toen we trouwden denk ik. De zwangerschappen hebben echt een aanslag gedaan op mijn lijf. Maar ik heb goede voornemens voor na deze zwangerschap en de eerste bv tijd.
Ik snap dat je ook dan chips wilt! Als mijn man na een late dienst thuis komt en ik mij de hele avond ‘gedragen heb’ en hij naast mij neer ploft met een zak chips dan is het voor mij ook lastig om niet mee te doen. Maar daar heb ik een truc op gevonden. ‘Daaaaaaahaaaag schat. Ik ga naar bed!’ Toedeledokio met die zak chips. Als ik naast hem blijf zitten vreet ik nog sneller dan hij Maar waar ik wel benieuwd naar ben: ik hoor altijd zoveel over ‘niet dieeten maar lifestyle veranderen... Ik vind dat altijd een beetje maf. Want als je lifestyle is om alles wat los en vast zit naar binnen te schuiven (heb ik zelf een handje van ) en je daarmee stopt dan ben je toch op dieet??