Wow! Dit laat ik maar niet aan mijn dochter zien. Die mag 6 juli haar prik halen, en die is best angstig voor naalden
Ik werd gisteren door een of ander puber joch van mijn fiets gereden en hij zou nog doorrijden ook... ik werd heel boos en later bemoeide zich er nog een marrokaans pubertje mee en die begon te schelden met kanker woorden Respect is ver te zoeken soms en heb nu overal spierpijn...
Dat ik as maandag een gesprek over m'n opleiding heb. Ik daardoor enorm in tweestrijd zit want als ik de opleiding ga doen moet ik naar een andere afdeling en dus ook een ander team. Terwijl ik deze afdeling en m'n team onwijs leuk vind
https://www.ad.nl/koken-en-eten/zwanger-neem-niet-te-veel-sojaproducten-als-tofoe-of-sojamelk~a0be11b9/ Ik vraag mij af wat je als zwangere nog wel mag eten. De lijst wat niet of maar weinig mag veranderd steeds en wordt steeds langer.
Dat verbaasde me ook. Als ik nu naar die lijstjes kijk bedenk ik me wat ik zoal heb gegeten destijds wat nu niet meer mag... Binnen mijn schoonfamilie eten de zwangere dames ook nog eens veel lever. Is hardstikke goed menen ze, want ijzer! En als het echt zo slecht was, had de dokter er vast wel iets van gezegd (zwangerschapscontroles zijn standaard bij de gynaecoloog). Hoewel ik ook wel overtuigd ben van de nadelige effecten van soja op de gezondheid (dat werd lang ontkend), lijkt mij dit toch wel overdreven.
Mee eens hoor dat sommigen dat gewoon niet in het systeem hebben zitten. Maar zou dan echt wel gewoon de hamburger aan de kinderen geven. Tja demonstratief hoeft ook eigenlijk niet, ben ik het wel met je eens.
Dat mijn xchoonmoeder ineens zo achteruit gaat Twee weken geleden hadden we het nog over revalidatie en naar huis gaan. Vandaag hebben ze een tent om haar bed moeyen zetten omdat ze er voortdurend uit komt 's nachts en dan gedesoriënteerd is Ik ben zo verdrietig. Heb haar niet meer gezien sinds de opname. Maar we gaan binnenkort oppas regelen zodat ik een keer mee kan. Nu ze iedereen nog kent Mijn man is een wrak. Het valt hem zo zwaar zijn lieve mam zo te zien.
Oh wat hard zeg. Verschrikkelijke ziekte. Vooral als het ineens zo snel gaat. Heel veel sterkte voor jullie. Ik hoop dat jullie ondanks alles nog wat mooie momenten kunnen hebben samen.
Heb je al nachtverpleging? Want dit is geen doen op de lange duur. Mijn vader was echt super onrustig en overdag arbeidsintensief dus die nachtverpleegkundige was echt een zegening. Dan kon mn moeder rustig slapen en bijtanken en voor hem werd gezorgd. Evt bewegingssensor dat je telefoon gaat piepen als ze de kuienlatten neemt. Als je hem goed richt piept die pas als ze uit bed komt. Eventueel deel van de sensor afplakken met ducktape als hij toch te breed is. Ik heb hier een raam/deursensor op de kamer van mn dochter zitten. Als ze deur van dr kamer opent krijg ik een alert op mn telefoon. Na de nodige keren een prachtige schildering van tandpasta op de douche cabine was ik t wel even zat met die ninja. Heeft me al veeeeel ellende bespaard, plus dat mn dochter er achter is dat sluipen kennelijk OOK opgemerkt wordt en de frequentie nachtelijke uitstapjes is nagenoeg gelijk drastisch omlaag is gegaan. Nachtrust....fan-tas-tisch.
Ik vond dat ook al zo hard gaan tussen Ies en Luc. Wat ik bij Ies veelal nog mocht, mocht bij Luc niet meer. En ik vond het soms best afzien. Niet dat het nou VRESELIJK was hoor. Je weet dat het maar voor even was, maar toch hè En ik vond alles al zo vreselijk irritant (vooral C ) in m’n zwangerschap
Dochter logica...een jurk is alleen een jurk als hij woeeeeeshj doet. Anders is het een lang shirt... Oftewel als je draait dan moet hij helemaal wijd uitlopen. En hoe groter hoe beter, als t aan haar ligt heeft ze elke dag een rokje aan die twee keer haar breedte uitwaaiert, ala cinderella of de gemiddelde toneel jurken bij de slotfinale
Ze is opgenomen in een eerstelijnsbed. En zijn bezig met indicatie voor verzorgingshuis of verpleeghuis. Dus enerzijds geeft dat rust. Anderzijds is het een deel van de onrust, want ze wil niets liever dan naar huis. Maar met een man die zelf nauwelijks iets kan en permanent aan de zuurstof zit kan dat niet.
Wat verdrietig... Hopelijk kan ze snel naar een verpleeghuis, mijn ervaring is dat daar toch meer rust is. Minder heen-en-weer-geloop van personeel, minder verschillende artsen/verpleegkundigen/iemand die eten komt brengen/schoonmakers et cetera. Wat meer vrijheid om door het tehuis te lopen ipv op de kamer te moeten blijven. De verpleging heeft wat meer tijd voor een praatje. Die dingen kunnen soms net verschil maken dat een patiënt de ergste onrust kwijtraakt (en daardoor misschien ook 's nachts rustiger wordt).
Zeker, jongste is niet zo van het netjes op een stoel zitten, nu kon ze dus staan, dansen op de muziek, en vooraan op de grond koprollen
Dit geeft denk ik wel weer hoe inspirerend mijn vergaderingen waren For the record: ik had Ies’ haar stiften gejat omdat die zo mooi zijn en ik van tevoren al wist dat ik een luister iets had