was je bij de 1e prik ziek? (Ben ik denk ik al weer vergeten) spannend wel, de 20 weken echo. Grote mijlpaal
@2jongensmama wow alweer 20 weken. Wat een mooi en spannend moment! Heel veel succes vrijdag! Wat gaat de tijd voor mijn gevoel toch snel
Nee helemaal niet! Alleen een stijve arm. Maar de meeste die ik ken zijn bij de 2de wel een dag ziek geweest.
Wat gaat het hard @2jongensmama en idd belangrijke mijlpaal met de echo. Ik heb gisteren de 1e prik gehad en idd flink stijve arm, maar verder tot nu toe niks.
Aha. Hopelijk valt het dit keer ook mee. Mijn ouders en mijn man die allemaal de 2e al gehad hebben, hadden nergens last van na de 2e prik. Hopelijk bij jou ook
Redelijk. Heb de miskraam dit weekend opgewekt met de medicatie. Veel weefsel is losgekomen en bloed en stolsel. maandag nog vrij geweest en dinsdag weer gaan werken. Overdag gaat het goed. Nu al 2x op de avond en nacht heel veel bloed en grote stolsels gehad. Dus het rommelt nog wel. Maar goed, het kan er maar uit zijn. Fysiek voel ik me verder best OK. Mentaal minder. De vraag of het ooit nog gaat lukken komt wel steeds vaker op. We hebben nog 1 cryo blasto en 3 bevruchte eicellen. Er zijn dus nog wat kansen, maar wel beperkt. En of we nog voor een nieuwe punctie gaan is maar de vraag. We leven ook wel toe naar het moment om onze 2e kinderwens los te gaan laten. Dat is een aangrijpend proces. Het verdriet is dus niet zo zeer alleen om de miskraam, maar ook wel over het loslaten van een droom. En anderzijds nog de hoop dat het misschien toch nog wel mag lukken/ Voor nu eerst deze maand maar eens doorkomen.
@blij83 ik vind het zo klote voor jullie. Een hartverscheurend bericht. Een mix van radeloosheid, teleurstelling en berusting in je post. Het is jullie zo gegund en het is zo oneerlijk.
Die mix van gevoelens is het inderdaad. Op sommige momenten ben ik echt wanhopig en radeloos, intens verdrietig en boos. Dan vindt het ik zo ontzettend oneerlijk dat ons geduld zo op de proef wordt gesteld en we zooooo dichtbij waren en het dan toch weer wordt afgepakt. En op andere momenten voel ik een beetje berusting. Vrede en dankbaarheid voor het gezin wat we zijn. Berusting in dat we het mogen loslaten en we de strijd mogen stoppen, dat het goed is zoals het is. Maar al die gevoelens wisselen elkaar nog in heel hard tempo af. Een erg snelle rollercoaster die me nog heel moe maakt.
@blij83 wat ontzettend naar dat je de miskraam ook nog moest opwekken met medicatie. Lijkt me mentaal zo zwaar. En betreft de gedachten die je deelt over het traject ontzettend herkenbaar. Ik sta er wekelijks, soms dagelijks anders in. De ene dag wil ik ermee stoppen en berust ik in de acceptatie dat we nooit moeder en vader zullen worden. Een andere dag zie ik nog hoop en geloof ik volledig in de droom die ons nog zo sterk maakt in dit traject. De onbevangenheid waarmee je startte is wel wat verdwenen.. Het lijkt zelfs wel alsof de kinderwens alleen maar nog sterker is geworden. Ik heb wel sterk het gevoel dat dit jaar ons uitkomst gaat geven over hoe verder. En de gedachte dat de onzekerheid die we nu al 6 jaar met ons meedragen, tot een einde komt , geeft me nu al rust. Wat de uitkomst ook is.
Jeetje meis, het is ook allemaal niet niks. Wel goed om te horen dat het fysiek redelijk gaat. Ik vind het zo rot voor je dat je in deze situatie zit en kan me voorstellen dat je je grenzen nadert van hoever ga je. Er is niks wat ik kan zeggen dat het beter maakt maar heel veel sterkte nu en komende tijd en eem dikke virtuele knuffel
Ik ben mezelf een beetje aan het mindfucken.. ben misselijk en koffie smaakt me niet.. Kan helemaal niet zo vroeg al symptomen.. Denk dat de kinderwens zo groot is dat ik me allemaal dingen in mijn hoofd haal..
je weet natuurlijk allang al dat symptomen iedere maand anders zijn en 9 van de 10 keer van de progesteron komen. Blijft wel een mindfuck Heel lastig denk ik, maar zou toch proberen het was los te laten in de maanden dat je niet in traject zit. In de maanden dat je daar wel in zit is dat echt onmogelijk om er niet mee bezig te zijn….
Komt ook omdat ik mijn eisprong had gevonden en we flink bezig zijn geweest. Dan krijg je zo’n hoop gevoel dat het misschien toch ooit op de natuurlijke manier bij ronde 80 of zo gaat lukken. Statistisch gezien kan dat ook gewoon.. en ik blijf dat geloven.. dat het ooit op de natuurlijke manier lukt. Tegen alle diagnoses in .. lekker eigenwijs haha
Snap je heel goed. Aan de andere kant organiseer je wel ook je eigen teleurstelling. Maar weet ook niet of het mogelijk is het niet te doen. Dus het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan Over het algemeen deed ik in de maanden dat we stil stonden geen ovulatie en zwangerschap testen. Dat helpt al wel iets. Maar in jouw geval zou ik deze maand ook ovulatie testen hebben gedaan Deze reactie heb je allemaal niks aan natuurlijk. Wil vooral aangeven dat ik je begrijp
@Do1981 : dank je wel. Het is voor ons echt een cruciaal jaar dit jaar.. en dat maakt het ontzettend spannend. Gelukkig weet ik wel steeds meer waar we staan en kan ik het steeds beter relativeren. Vooral op goede dagen.
Het is ook onwijs lastig en ook bij natuurlijke cycli is de kans niet 0 als er nooit een reden is gevonden. Ook wij blijven proberen ondanks ik op de natuurlijke manier nooit zwanger ben geworden. En idd met ovulatietesten zodat we enigzins gericht kunnen vrijen. Ik snap het heel goed! Liefs
Ik weet dat het in mijn hoofd zit maar dit stel vloog net al klepperend boven mijn hoofd tijdens het wandelen. Haha
Haha heerlijk, ik vond ooievaars ook een ultiem teken en ik ga ook iedere ‘eigen’ ronde gewoon vol voor winst. Het helpt me het allemaal wat leuker en lichter te maken en de teleurstelling is bij mij niet anders dan wanneer ik er heel voorzichtig mee om ga dus laten we lekker voor die liefdesbaby duimen deze ronde @Gliss gewoon al bijna je terugplaatsing, zo fijn dat er een nieuw hoofdstuk is aangebroken!! @Do1981 hoe voel jij je? Symptomen? Al een klein beetje besef/gevoel dat het echt zo zou kunnen zijn?