Hmmm, dan zou ik toch proberen met dat veilig en onveilig concept. Is ook moeilijk te oordelen, want hoe is hun gedrag aan tafel en hoe is dat van jullie? Leggen jullie druk bv of gaan jullie er casual met om. Ik kan verstaan dat je van een kind van 10 jaar al meer verwachtingen hebt dan van de jongste qua meegaand zijn of dingen proberen. Nu ik moet zeggen, mijn jongere broer is ook niet bepaald de makkelijkste en die is ondertussen bijna 31 en nog altijd niet...
Hier doe ik groentes pureren en erdoorheen. Mijn zoontje vind de textuur niet fijn in zijn mond. Nu spugen ze beide erg makkelijk (reflux) dus met pureren maak ik het mijzelf erg makkelijk. Favo hier is dus ook tosti belegd met groene saus (gepureerde groenten) salami en kaas. Verder losse groentes eten ze beide allebei alleen koud. Of afgekoeld. Zelf was ik vroeger ook een lastige eter en is goed gekomen. Al denk ik dat ik tot mijn 6e regelmatig een potje olvarit kreeg om mijn vitamine aan te vullen
Favoriete gerechten van mijn oudste: Patat, Pizza, Pannenkoeken, Pasta, Wraps en Groentesoep. De jongste: Gekookte aardappelen+ rode kool + braadworst, Wraps, Pizza, Pastasaus uit de slowcooker (1 soort) Aardappel anders Heel divers hier dus.
Ons gedrag aan tafel is redelijk ontspannen. We dwingen ze niet te eten, maar scheppen altijd voor ze op. Soms pak ik uiteindelijk maar een boterham voor ze. Niet goed van mij, ik weet het, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ze met honger naar bed te sturen. Zelf was ik vroeger ook geen heel makkelijke eter. Alhoewel, aardappels, vlees en groenten er altijd prima ingingen. Alleen wat ik niet kende hoefde ik niet. Dat is nu ik volwassen ben wel verbeterd.
Gaan ze soms bij vriendjes eten? En zo ja, eten ze daar dan wel mee? En mogen ze mee de planning opstellen qua eten? Kan natuurlijk ook wat genetische aanleg zijn (geen idee in hoeverre dat kan hoor) en dan zal het er met groeien mss ook wel uit gaan.
Dat verschil hier heel erg per kind. Maar wat ze alle vier zeer graag weten zijn wraps en dan diverse varianten (fajita's, burritos, carnitas, krokante kip, e.d.) En dan met nog divers beleg erbij: komkommer, tomaat, maïs, ijsbergsla, verse guacamole, zure room, geraspte kaas, e.d. Pasta is eigenlijk ook altijd wel een succes. Met name bolognese, pasta met zalm en gehakt in romige tomatensaus. En verder lopen de smaken wel uit elkaar. De een is dol op Thaise curry en de ander verafschuwt het. Dat is ook precies de reden dat ik nooit gerechten aanpas voor kinderen. Als ze niet willen eten dan eten ze maar niet. Ik kan ze moeilijk allemaal tevreden stellen. Ik ben ook echt niet van de kale pasta of rijst, als aanpassing van een gerecht. Ik kook graag en uitgebreid en ga dat niet veranderen omdat de een bv wel ergens paprika in wel en de ander niet. Ze mochten bij mij allemaal 1 gerecht kiezen wat ze zo vies vinden dat ze een boterham mogen smeren. Dat gerecht staat dus vast mag alleen bij hoge uitzondering veranderd worden. En die boterham smeren ze zelf. Dit geldt nog niet voor zoon. Die vind ik dat nog te jong voor. Dus hier geldt eigenlijk het principe: ik beslis wat er op tafel komt. Zij beslissen wat ze wel/niet eten. En dan probeer ik wel af en toe iemand een plezier te doen.
Oh maar daar zijn mijn kinderen het niet mee eens hoor. Veel te experimenteel allemaal Mijn 5-jarige eet vaker echt helemaal niets bij het avondeten dan dat hij wel iets eet. Ter illustratie: ze vinden de lasagne van mijn man lekkerder (wereldgerecht van Knorr) dan de mijne (compleet vers en homemade) Maar ik kan daar gewoon niet mee zitten en heb denk ik inmiddels een zeer dikke huid na bijna 18 jaar moederschap...
Hier stel ik voor de grap wel eens de vraag of ze hun avondeten op een bord willen of dat ik het maar meteen in de vuilbak moet gooien Mijn middelste wil sowieso enkel frietjes of pannenkoek eten. Dus die eet maar 2x per maand ofzo een avondmaaltijd
Patatjes natuurlijk zeggen ze, maar stiekem is het pasta met rode saus (en anderkleurige verstopte groente). Verder eten wij aziatisch eten met veel kruiden, stoofpotachtig, dat vinden ze lekker. Als het een dagje brood wordt, krijgen ze altijd soep (zelfgemaakt, van enige groente) erbij en rauwkost.
Ik heb goede eters, maar het is vaak dat kind 1 iets heel lekker vindt, kind 2 helemaal niet. Etc. Ze hebben wisselende smaken. Patat en spaghetti zijn 'universeel' en voor de rest houdt kind 1 niet van pizza, een ander kind niet van pannenkoeken. De oudste houdt bijvoorbeeld erg van wortelstamppot, de middelste vindt bloemkool erg lekker en de jongste wordt enthousiast van andijviestamppot. De oudste 2 eten grotendeels alles wat je ze voorzet, de jongste is selectief en eet soms niks. Of alleen de rijst waar ze dan ketchup op mag doen van mij. Ik ben een beetje 'soepeler' geworden in de loop der jaren. Omdat ze veel wel eten, zorg ik vaker voor alternatieven (bijv ik/man/middelste eten bloemkool, oudste/jongste eten dan bietjes) of ze hoeven alleen op te scheppen wat ze lusten (dat doe ik vooral bij maaltijd salades, wraps ed. Veel losse ingrediënten/bakjes). Omdat we met z'n vijven zijn en iedereen goed eet, is het ook vaak makkelijk om veel verschillende ingrediënten te hebben, komt toch wel op...
Onze zoon eet sinds ongeveer een jaar patat Onze knul is 7 en wil van alles proeven. Pasta saus met of zonder gehakt Verse worst, aardappelpuree broccoli Pannenkoeken Rijst met saté saus en dan met kip Lamachun, tortilla wraps, pita broodjes met vlees en dan vol tomaat en stukjes komkommer. Mijn man maakt dat soort brood ook zelf. Stokbrood met zelfgemaakte eiersalade. Erwtensoep. Lasagne In het begin at hij niet alles en maar weinig. Bij nieuwe dingen zorgde ik er eerst voor dat we een dag wat at wat hij zeker weten wou eten. De volgende dag hadden we restjes en het nieuwe gerecht. Eet je niks dan heb je nog steeds een bakje kwark met muesli. Inmiddels 7 en is het wel aardig goed gekomen. Hij mag wel helpen met koken en dat is wel heel leuk. Tijdens het snijden van de groente verdwijnt er ondertussen een deel in zijn buik. Hebben we dat vast gehad Ze zeggen toch om aan te kunnen geven dat je iets echt niet lust je het 15 keer moet proeven. Ik weet heel heel zeker dat hij geen erwten lust. Al kum je natuurlijk na een lange tijd nog eens proberen omdat smaken ook kunnen veranderen.
M’n oudste is gek op “sushi bowl”, zalm met quinoa, edamame boontjes, avocado, veldsla en pijnboompitten. En soja saus. Jongste vind sperziebonen en snijbonen lekker, en kale pasta, kipgehaktballetjes en zwarte bonen, kidneybonen of Lima bonen ofzo. Dat eet ze allemaal zonder moeite op, bij ander eten zegt ze na 2 happen dat ze vol zit.
Wat ze echt lekker vinden? Kan ik heel kort over zijn, niks! Behalve pannenkoeken en patat... Ik doe niet moeilijk, eten ze niet? Dan niet, maar ze krijgen ook niks anders. Dan maar met honger naar bed. Ze zeggen smorgens wel eens dat ze honger hebben, tja.... dan ben ik heel makkelijk en krijgen ze te horen dat dat komt omdat ze de avond ervoor niks gegeten hebben.
De jongste eet alle pasta’s goed, maar spaghetti met gamba’s en rivierkreeftjes is haar favoriet (zonder saus). En de oudste is echt dol op sushi.
Wij mogen echt niet klagen! Dochter eet echt alles, wil ook alles proeven. De enige 2 dingen die ze echt vies vind zijn zuurkool en boerenkool en dat hoeft ze van ons dan ook niet te eten. Elke avond krijg ik het heerlijke complimentje, mama je heb echt lekker gekookt. Smelt smelt!
Ze hoeven toch ook niet met honger naar bed? Ze kunnen eten wat er op tafel staat. Hier is het echt pech als ze niet willen eten wat we eten. Als ze weten dat ze dan een boterham krijgen is er ook geen reden om dingen wel uit te proberen, dus gaan ze het ook niet doen. Ik zorg dat er altijd iets bij zit wat ze lusten. Of ze het echt lekker vinden is wat anders, maar zolang ze er niet van gruwelen ed, overleven ze het wel. De jongste vindt stamppot bv. echt heel erg vies, ze gruwelt van de structuur. Dan maak ik een uitzondering. En ik houd veel rekening met ze, zoals vrijwel alles los aanbieden en er is ook altijd wel rauwkost in huis wat ze erbij kunnen eten. Dingen met saus en soep ed hoef ik hier niet mee aan te komen, daar houd ik dus ook rekening mee.
Hier eten ze eigenlijk alles, maar ovenschotels vinden ze hier denk ik wel het lekkerste over het algemeen. Wat ook goed kan helpen is vanaf begin van de maaltijd hun mee te nemen in het proces. - Bedenken wat ze willen eten(als dit niet lukt omdat ze niks willen zou ik misschien voor een simpele spaghetti kiezen) - helpen in de winkel om de ingrediënten te verzamelen - thuis de ingrediënten voorbereiden en klaar zetten - laat ze helpen bij het koken, uiteraard veilig ivm vuur/hitte
Hier ook moeilijke eters. Wat ze allemaal erg lekker vinden zijn wraps, met kebab van de Lidl en sla/komkommer/tomaat. De jongste twee zijn iets minder moeilijk en vinden ook pasta met spinazie, kip, champignons en roomkaas lekker. Verder is bij hen ook kip met prei en rijst een succesnummer. Stamppotten van bijv. andijvie of boerenkool gaan er ook wel redelijk in, net als maaltijdsoepen. Aardappels, vlees en groente gaat meestal ook wel redelijk, maar daar zijn wij zelf weer niet zo dol op, dus max 2x per week. De oudste maakt zelf graag een gezond soort kapsalons voor ons: gebakken aardappeltjes of aardappelkroketjes, met daaroverheen heerlijk gemarineerde stukjes kipdijfilet en heel heel heel erg veel ijsbergsla met tomaat en komkommer. Die vinden we ook allemaal erg lekker. Is waarschijnlijk ook weer niet echt supergezond, maar soms is het ook gewoon leuk om iets te eten wat lekker is en wat iedereen lekker vindt en door een van de kinderen is klaargemaakt. Als we iets eten wat meerdere kinderen echt niet lekker vinden, maak ik er meestal nog iets anders bij. Bijv. als we couscous eten, dat krijgen ze echt niet weg. Of bij ratatouille, daar ben ik zelf gek op, maar ze vinden het echt walgelijk. Dan trek ik een pot sperziebonen erbij los of zo. Als ze iets een paar keer geprobeerd hebben en het toch echt niet lusten, dan heb ik geen zin meer in die strijd en vind ik een bijgerechtje makkelijker en krijgen ze in elk geval groente binnen. Qua eetdiscipline: ik adviseer loslaten. Bij mijn oudste waren we heel streng, die moest en zou een paar hapjes eten, met vaak veel strijd aan tafel, en hij is uiteindelijk nu met 14 jaar nog steeds een vreselijk moeilijke eter. Bij de jongere twee waren we makkelijker, eet je niet, dan eet je maar niet, maar je krijgt ook niks anders. Zij zijn veel makkelijker met eten geworden, lusten meer en durven makkelijker iets nieuws te proberen. Ik weet niet zeker of het door onze relaxtere aanpak komt natuurlijk.