Onze dochter Eva. Haar naam voelt zo zacht en soms onduidelijk, als ik het uitspreek. Ik probeer varianten, maar ik kan de connectie niet krijgen en ik vind t heel verdrietig. Iemand tips?
Geen tips maar ik heb het eigenlijk met elke naam die ik vaak uitspreek. In mijn hoofd word de naam steeds gekker en stommer en klopt er dan niets meer van. Heb je de naam niet te vaak tegen jezelf gezegt? Hoe oud is je dochter? Zijn het geen kraam hormonen die nu opspelen? En een zachte naam voor een meisje is niets mis mee toch? Voor wat het waard is, ik vind Eva een mooie, tijdloze en hele lieve naam!
Prachtige naam. Ik moest bij mijn oudste ook echt wennen aan de naam. Heb hem in de eerste week zelfs nog wel eens luuk genoemd (maar dat is dus niet zijn naam) omdat ik dat beter vond passen. Ik gok dat mijn hormonen destijds een spelletje met me speelden want zijn echte naam past oh zo goed bij hem.
Lastig hoor. Ik heb dat heel lang bij de oudste gehad, hij is nu 5. De naam vind ik heel mooi maar op een of andere manier vind ik het niet per se zijn naam. De overige doopnamen ook niet echt. Bij de andere kinderen heb ik dat niet. Misschien is daar later een reden voor? Ik weet t ook niet, maar heb er nu wel vrede mee en denk er eigenlijk niet meer zo overna.
Ik heb dat ook wel gehad hoor. Ik vond het een prachtige naam, maar in de praktijk ook wel een "grote naam" voor zo'n klein baby'tje. Ik kende nog niemand die zo heette en omdat we het geslacht niet wisten ging ik de naam na de geboorte pas regelmatig uitspreken en heb ik er echt wel even aan moeten wennen. Helemaal goed gekomen, dat komt het bij jou vast ook.
Wat naar dat je dat zo ervaart. Ik vind Eva een hele mooie naam; ken baby's, tieners en volwassenen met die naam. Ik denk dat het een kwestie van wennen is. Het is ook zo definitief om je kind een naam voor de rest van haar leven te geven. Heb je vooraf lang tussen namen getwijfeld?
Ja, ook heel lang getwijfeld. Mijn man is er eigenlijk niet weg van. Zelfs nog een poging gedaan om te wijzigen, maar dat werd een emotionele zoektocht. En uiteindelijk zeg je toch gauw Eef
Mijn zus heet E.ve.l..n en noemen wij ook Eef en m'n kids ook vaak Evi, Eva vind ik echt wel een mooie naam, kan je der als koosnaampje niet Evi noemen?
Ik herken het wel. Mijn zoon is 2 en nog altijd kan ik niet wennen aan zijn naam. Over zijn naam hebben we ook heel lang getwijfeld. Uiteindelijk werd het een compromis, omdat we niet echt op 1 lijn lagen. Bij de naam van onze eerste waren we het overigens wel snel eens.. over deze naam heb ik ook nooit spijt gehad. Ik kan je dan helaas ook geen goede tips geven.. maar begrijp wel heel goed jouw gevoel. Het went wel een beetje, maar het onderbuik gevoel blijft wel bij mij zeg maar...
Ik ben zo bang dat ik hierdoor geen goede band met haar kan opbouwen.....ik vind het ook lastig om haar op te geven bij de kinderopvang etc. Omdat ik het zo niet vind passen. Ik doe wel echt m'n best.... daarom ook zo'n moeite met het accepteren van naam voor zusje die gaat komen. Ben bang dat ik niet kan wennen.
Klinkt wel als een serieus probleem voor je, wat lastig voor je .. Is er wel een andere naam waarbij je denkt wel de klik te zullen hebben, of dat niet per se?
Je hebt wel een alternatief, dat is ergens ook een goed teken lijkt me! Wel lastig dat de twijfel nog steeds bestaat. Enige wat me nog te binnen schiet is dat ik me afvroeg hoe de omstandigheden rondom de geboorte/conceptie van je dochter waren. Daar hoef je hier helemaal geen antwoord op te geven, maar misschien meer voor jezelf om bij stil te staan? Wellicht dat daar nog een stukje ligt waardoor het moeilijk is om te hechten voor je.
Als je echt zo struggled met haar naam zou ik een goede vervanger zoeken, en haar naam wellicht wijzigen als dat je gelukkiger maakt.
En als jullie het ipv. afkorten nou juist langer maken? Met aa-klank net als bij Eva: Evalien, Evaline. Met ah-klank: Evanne, Evanja. Of weer net even anders omdat je het dan op z'n engels uitspreekt waardoor de E geen 'ee' maar een 'eh' wordt: Evalyn/ Evalynn (eh-faa-lin).
Dit kan ook ja. Misschien kan @Wasabi haar twijfel/zoektocht/naamswijziging van uiteindelijk twéé van haar kinderen hier delen.
Heeft ze meerdere namen? Tussen welke namen twijfelden jullie? Lijkt me erg lastig, vooral als het zo'n probleem voor je is dat je moeite hebt om dr op te geven bij een kdv ofzo.. psycholoog inschakelen misschien om te kijken of er niet meer is dan alleen de naam die niet went?
Oef wat een (zeer herkenbare) vervelende situatie waarin je zit. Inderdaad zoals Hummetje zegt, ook ik heb me maanden door deze onzekerheid heen geworsteld. Mede dankzij Hummeltje, talloze topics en andere dames hier ben ik er toch uitgekomen. Dat ging dus ook hier echt niet van de ene op de andere dag. Hier heet onze dochter officieel Veer.le Jul.iëtte. Al in de kraamweek sloeg de twijfel toe. Ik/wij vonden haar niet echt een Veer.le zover je dat kan beoordelen natuurlijk, maar zo voelde het. Steeds bij het noemen of lezen van haar naam, kwamen er gemixte gevoelens op maar altijd dus bewust van deze twijfel. We vonden haar meer een Ju.liëtte en ook een totaal andere naam overwogen, Hannah. Alle 3 namen die ik nog steeds schitterend vind! Eva vind ik ook erg mooi. Anyway, ik kon diverse redenen bedenken waarom we het wel bij V.eerle moesten houden of waarom juist niet. Dit gevoel werd gewoon niet duidelijk en ik kreeg het gevoel om stil te staan en tegelijkertijd (snel) een keuze moest maken omdat we dit bij een wijziging liever sneller dan later wilde doorzetten. Uiteindelijk hebben de volgende dingen mij geholpen: - haar met het hele gezin Ju.liëtte te noemen ipv V.eerle; - het op schrift neer te zetten naast de andere namen uiteraard; - bespreken met vriendinnen/familie die mij het meest dierbaar zijn; - proberen te achterhalen wát het probleem verder was, behalve haar niet een V.eerle te vinden, door constant erover te praten met mijn man en mezelf vragen te stellen en op ZP dus wat mij veel inzichten gaf; - en wat ik ook heel behulpzaam vond achteraf is de vraag die ik mezelf steeds stelde: “stel er wordt nu een baby (meisje) geboren en haar naam wordt aangekondigd... welke namen zou ik dan eigenlijk een “jaloers” gevoel van krijgen?” Welke namen zou ik dan het allerrrrliefst kiezen stel dat ik nu nog helemaal vrij stond? Wij hebben gekozen om haar tweede naam als roepnaam te gebruiken en dit voelt nog steeds als de juiste en beste beslissing. Ja mensen keken even op toen wij het vertelde, maar steeds meer hoorde we hoeveel het eigenlijk wel niet gebeurt dat men een naam verandert om wat voor reden dan ook. Iedereen went er vanzelf aan. Sterker nog! Het beviel zo goed dat we, naar wens van onze oudste dochter en ook zelf haar gewenste naam mooier vonden, haar naam direct mee hebben veranderd. Geen moment spijt! Soms noem ik haar wel voluit V.eerle Ju.liëtte, gewoon omdat ik het nog steeds prachtig vind en ze zo gewoon ook heet maar niet op die manier wil gebruiken, ze is onze Ju.liëtte en vol trots zeg ik haar naam als ik haar roep of als mensen vragen hoe ze heet! Ze is ook echt een Ju.liëtte Ik vind de optie wat Hummeltje zegt ook echt prachtig! Evaline! Dat vind ik persoonlijk nog mooier dan Eva. Hier was dit achteraf ook een van de dingen die ik miste in de naam V.eerle.... een langere naam, net even wat eleganter (vind ik). Vind je je dochter ook een Eva? Wat is het in haar karakter of uiterlijk dat je dat wellicht niet vindt? Of is het niet kunnen wennen? Welke namen heb je nu in je hoofd die je wellicht liever had gekozen? Onthoud, je kunt echt nog makkelijk veranderen! Zeker als je voelt wat je nu voelt, want dat is gewoon echt een serieus probleem, zeker qua banden met je meisje. Sorry, beetje erg lange post... hopelijk heb je er wat aan en schroom niet om nog wat te vragen of te pb-en mag ook natuurlijk