Oké, wij hebben 4 kinderen 6,5 jr - bijna 5jr en twee meiden van 2,5.. Het zijn vooral de twee oudste die het altijd verzieken, gewoon de hele sfeer.. Ik vind het daarom ook echt niet leuk om weg te gaan als gezin omdat het dan ook altijd gezeur is of ruzie onderling waardoor wij dus ook weer flink op onze tenen lopen en het voor ons niet meer hoeft. Maar goed, we hebben meer kinderen dan alleen die 2. Nou heb ik over 2 weken vakantie. Wij gaan ook een weekje weg... Nou, je voelt het vast al aankomen... Ik zie daar dus behoorlijk tegenop. Ik wil gewoon eens een keer kunnen genieten ipv als een gestreste kip zonder kop rond te rennen en continu als politieagente rond te blèren.... Nu is dit nml niet alleen vakanties maar ook weekenden. Het zijn beide hele pittige jongens, energie voor 100. Uittesten hoe ver ze kunnen gaan en nog een beetje verder dan dat. Grote mond overal een weer woord op... Lijkt wel een 16-jarige puber ofzo. Overal om huilen en aanstellen.. Gewoon om elke dag knetter van te worden... Dus, ik weet het even niet meer hoe ik het dan WEL moet aanpakken... En tuurlijk, ik doe 't ook niet altijd goed. We versterken elkaar gewoon en als mama boos wordt is natuurlijk nog leuker. En luisteren ho maar. Alles moet 100 keer gezegd worden.
Geen idee of dit kan helpen hoor, ik heb zelf geen kinderen... Maar misschien kan je de jongens eens apart van elkaar meenemen om iets leuks te doen? Het lijkt alsof ze elkaar willen overtreffen om aandacht te krijgen en misschien hebben ze beiden wel veel behoefte aan contact met mama, 1 op 1. Ze hebben ook nog 2 jongere zusjes die hun aandacht nodig hebben dus misschien kunnen ze er wel erg van genieten als ze eens een momentje alleen hebben met mama.
Opsplitsen Dus dan je partner even met de pittige kinderen en dan pak jij ze weer over. Het blèren en politieagent spelen is niet te voorkomen. Wat ook een optie is om voor de gezinsvakantie de pittige even te laten logeren bij opa en oma of elders? Misschien ook een idee voor zo, af en toe even zelf je eigen tijd nemen door de kinderen te delen met je partner. Wij zijn ook een gezin van 6+ en we gaan op vakantie maar hebben een extra vriendin mee en opa en oma komen een dag helpen.
Ja, apart van elkaar zijn ze "schatten"... Luisteren, zijn ze lief.. Maar zodra ze samen zijn is er ruzie, gezeur.. Getreiter.. Gehuil. Grote mond.. Ook tegen ons. En is de sfeer totaal niet leuk, ook thuis niet.
Als ouder van 2 die elkaar ook lekker in de haren kunnen vliegen... op basis van deze post is denk ik moeilijk te zeggen wat er mis gaat. Waarom die jongens voortdurend elkaar en jou triggeren. Dus ergens zullen jullie de diepte in moeten. Misschien vind je herkenning in het "temperamentvolle" profiel, gevoelige en daarmee ook wel makkelijk overprikkelde kinderen, die ook een berg energie en een sterke wil met zich meenemen. Hoewel ik het hooggevoelige in mijn zoon maar deels herken (met name het stuk over onverwachte gebeurtenissen past hem niet) heeft het lezen hierover (bv het boek van Eva Bronsveld) me wel geholpen. Dat is voor de langere termijn. Voor de kortere termijn: Broertjes en zusjes maken ruzie. Ze definieren voortdurend zichzelf en hun relatie tot anderen, en dat betekent dat ze elkaar en jou uitproberen. Zo ontwikkelen ze zich. Mijn motto hierin mbt zoon is (vrij naar Jules Deelder): stel duidelijke kaders en handhaaf ze, maar geef hem daarbinnen de ruimte. Een grote mond wordt direct afgekapt. Wees bereid om consequenties ook werkelijk door te voeren. We hebben voor een dagje dierentuin weleens letterlijk onze schoenen weer uit getrokken omdat ze zich vreselijk gedroegen Als de situatie het toelaat, laat ze het maar lekker even zelf uitzoeken als ze ruzie hebben. Met 4 kinderen heb je waarschijnlijk een dubbele achterbank. Zet de grote jongens fysiek zo ver mogelijk uit elkaar. Zorg dat ze genoeg stoom kunnen afblazen. Dus ruimte om te rennen en klimmen. En als ze dat lekker gedaan hebben, kan je benoemen dat jullie morgen naar een dorpje willen. Geef ze een stem in de plannen, in wat je gaat eten... maak ze onderdeel van het regelen. Geef ze een dot door jou voorgeselecteerde foldertjes van activiteiten op je bestemming, om te laten kiezen. Maar jij bent de eindbaas. Geef ze een stukje vrijheid gekoppeld aan verantwoordelijkheid. "Als jij niet naar mij luistert, waarom zou ik dan wel naar jou luisteren?" Dit zeg ik vaak als de kinderen niet doen wat ik vraag maar wel vanalles willen. Maar het werkt natuurlijk twee kanten op. Met andere woorden: luister naar je kind. Wat wil hij, en waarom? Waarom reageert hij zo? Bij jongens van die leefijd zal het er nog niet direct uit komen, maar vaak wel een stukje later. Bij zoon vaak als we voor het slapen nog even samen kroelen. En heb je genoeg aandacht als ze jou iets willen vertellen?
Ze thuis laten helaas kan dat niet maar misschien ze goed aanspreken voor je op vakantie gaat dat het voor iedereen leuk moet zijn Corrigeren etc gebeurt volgens mij bij iedereen wel 1 op 1 aandacht en ze proberen zoveel mogelijk uit elkaar te houden met spelen
Geen tips, wel herkenning. Ik kan genieten als ze een dag op de bso zijn en ik vrij neem. Om me vervolgens schuldig te voelen dat ze daar zitten terwijl ik thuis rond hang. Vakantie is een soort overleven. Ik stel me er maar op in dat het ooit beter wordt. Net als de tafelmomenten en het uitslapen. En leuk met zijn allen uit eten kunnen. Of winkelen als gezin. Ooooooit wordt alles beter
Ontzettend herkenbaar. Een draak van een kleuter die thuis elke dag al het bloed onder mijn nagels vandaan haalt, en een pre-puberende 9-jarige. Ik zeg standaard op de 2e dag dat ik de trein naar huis pak omdat ik gek word. Elke vakantie! En toch gaan we weer vier weken kamperen in het buitenland... Ik moet gewoon zorgen voor genoeg me-time en leren loslaten. En genieten van de leuke uitjes en de mooie natuur.
3 chickies hier die elkaar totaal het licht uit de ogen timmeren als ik 2 seconde niet kijk Ja zelfs met 18 jaar leeftijdsverschil, dus helaas, het gaat niet over. Ik drink….liters Nee serieus… Ik drink Ik probeer ze alle 3 alleen-tijd te geven met een ouder, we laten ze losss in een speeltuin, iedereen heeft zijn eigen iPad, ik heb “moeilijk” snoep bij op vakantie, ze hebben allemaal een vakantie-doe-boek, etc etc. We wisselen elkaar ook af, als de ene er doorheen zit, dan mag de andere even. Succes! En houd moed! Gij zijt niet alleen!
We hebben ons in een pretpark omgekeerd richting huis. Mijn dochters waren erg vervelend en dat begon in de ochtend al bij het ontbijt en met aankleden. Ze hadden telkens ruzie en ik had ze al tig keer gewaarschuwd. In de auto wouden ze niet stoppen en ben ik achterin gaan zitten en de oudste voorin bij papa. Toch bleven ze elkaar treiteren. Voor het pretpark had mijn oudste het in haar hoofd gehaald de jongste aan het haar te trekken. Het was me teveel en heb me omgekeerd naar de auto. Geen Toverland. Ze waren verdrietig maar dit is niet meer voorgekomen Het staat er heel kort maar daar ging al een week aan vooraf met ruzie en niet luisteren
Een vakantiepark of camping met een leuk animatieteam en leuke activiteiten kan soms ook schelen. Gewoon allebei voor andere dingen opgeven. Zitten ze niet in elkaars vaarwater en kun je in de tussentijd met eentje wat doen of gewoon wat relaxen.
Vakantie moet leuk zijn als je er nu al stress van hebt en de vakantie zelf ook niet leuk is, waarom zou je dan gaan? Die meiden van 2,5 zullen nog niet echt veel waarde hechten aan vakantie lijkt me. Dus misschien een paar jaartjes wachten en het dan nog eens proberen.
Ik vind het wel steeds makkelijker worden nu ze wat ouder zijn. Rond de leeftijd van jouw kids vond ik het ook echt heel pittig. De key was een kleinschalige camping waardoor wij zonder zorgen bij de tent konden zitten, en de jongens vermaakte zich in de speeltuin of bij/met de andere kinderen. Nu gaan we met vrienden waarvan ik weet dat ze leuk gaan spelen met hun kinderen. We durven het zelfs aan om geen ipad’s en telefoons mee te nemen Als ze een x in een dwarse bui zijn dan geef ik ze 5,- mee voor een ijsje en dan hoop ik dat er een hele lange rij staat Verder moeten wij vooral niet teveel willen en ze lekker hun gang laten gaan.. Is het misschien een keer een idee om de jongste 2 naar opa en oma te brengen en samen met de oudste 2 op pad te gaan? Bijv naar een pretpark alleen voor grote jongens of eerst iets kleiner en samen pannenkoeken eten waar een leuke speeltuin bij zit? Misschien gaat het juist dan verrassend goed..
Mijn zoons zijn 5 en 3 en hier ook herkenning. Moet wel zeggen, met name thuis. Zodra we aankomen bij een 'uitje' (ín de auto is het drama) is het gezellig. Thuis vechten ze elkaar de tent uit. Terwijl ze elkaar ook echt wel lief vinden. Maar het draait gewoon altijd uit op ruzie. En apart van elkaar zijn het schatjes. Wij maken het op vakantie onszelf zo makkelijk mogelijk. All-in of juist een reis op meerdere plekken met heel veel te zien en te doen. Uit eten op het strand. Maar ik realiseer me dat dat een luxe is, en jij hebt er nog twee extra bij. Succes alvast!