Wel vreemd dat ik nu pas op dag 5 zit na eerste bloeding en het al gestopt lijkt te zijn met bloeden. Misschien dat er nog wat komt… even afwachten
Ik las dat de meeste bloedingen tussen 5 en 10 dagen duren. Dus is niet raar denk ik! Ik veeg net wel ineens weer wat meer bloed af dan gisteren. Komt in horden en stoten denk ik zo de laatste dagen.
Had eigenlijk mijn vaccinatie afgezegd die ik op 20 juni had staan… net toch eerste prik gehaald nu… over 5 weken 2e… weet niet hoe het zou gaan als ik dan weer zwanger blijk
Wat goed dat jullie even een aparte topic hebben aangemaakt. Bij mij is de miskraam donderdag begonnen. (Woensdagmiddag nog alleen maar bruine afscheiding) Bij mij komt het in horten en stoten. Niet veel op maandverband. Donderdag was het het ergste. Toen had ik er zeurende rugpijn bij. Nooit echt menstruatiekrampen erbij gehad. Afgelopen zaterdag dus die echo bij die vk die van die ongepaste opmerkingen maakte. Weet je wat ze ook nog zei: ‘het is maar goed dat de miskraam vanzelf op gang is gekomen want als je een curretage nodig hebt dan heb je grote kans op complicaties. Ze schrapen je baarmoeder leeg en dan is er grote kans op het perforeren van de baarmoeder…’ Pas achteraf dacht ik: wat een vreselijk beangstigende gedachte… pfoe…. Dat zeg je toch niet zo?! Ik werd vandaag ineens bang dat het misschien niet goed loskomt; al het weefsel en bloed en zo. Omdat het niet zo extreem veel is; zoals je veel leest bij anderen. Wel met stolseltjes, 2x een stukje grijzig weefsel en verder bloed met slijm. Ik dacht: “wat als ik uiteindelijk toch nog gecurreteerd moet worden?” Toen kwamen die woorden van de vk ineens weer binnen. Maar goed… ik heb al contact gezocht met een andere verloskundige. Die ken ik al een beetje en die reageerde heel lief en daar mag ik contact mee opnemen als ik daar behoefte aan heb. En sowieso voor een echo ter controle na de miskraam. vanavond heb ik ineens steekjes in baarmoeder en soms vanuit rug ook steekjes. En nog steeds af en toen bloed vermengd met slijm. Geen idee of dit normaal is. Oh ja, ik ben de afgelopen dagen nog meer misselijk dan voorheen. Licht gevoelige borsten….. Ik ga woensdag ook even een test doen om te zien of de test afneemt. Ik ben ook nog steeds heel erg verdrietig. Het is voor ons nog niet zeker of we nog een poging gaan doen. Dat maakt me nog verdrietiger.
Ik heb inderdaad gelezen dat je VK niet helemaal wist hoe ze hiermee moest omgaan. Best slecht eigenlijk. Ze zal dit toch vaker meemaken lijkt me. heel fijn dat je een andere hebt gevonden waar je altijd terecht kunt. begrijp ik het goed dat jij eigenlijk nog wel door wil met proberen, maar je partner niet? Kunnen jullie er wel goed over praten? ik snap je verdriet heel goed en dat heb ik ook. Echter heb ik ook heel erg een “leeg” gevoel. Ik weet niet of jullie dit herkennen. Ik denk dat het wel zou helpen als ik opnieuw zwanger zou zijn. Daarom kan ik het nog niet accepteren dat ik een cyclus zou moeten wachten. Dat lijkt voor mij zo’n verspilde tijd en een verspilde kans. had je voor donderdag wel al teruglopende testen?
Ik heb ongeveer een week na NOD nog een test gedaan en die was opgelopen ten opzichte van de tests die ik had gedaan in de dagen na NOD. Verder niet meer. Behalve een test, afgelopen vrijdag, maar die was nog gewoon duidelijk positief. Dus ik kan woensdag wel wat vergelijken na de miskraam. Wat betreft nog een poging; we hebben het daar eigenlijk niet over gehad. Deze zwangerschap was een verrassing, maar (na de eerste schrik) ontzettend gewenst! Ik zou nog wel voor een vijfde willen gaan, maar ik weet nog niet of mijn man dat wil. Ik heb dat in gesprekken afgelopen dagen wel een beetje gezegd, maar dat was tijdens huilbuien en mijn man troostte mij alleen maar heel lief en zei niks daarover. Geen belofte van: ‘we gaan er weer voor’ of zoiets dergelijks. Maar ik moet zelf ook eerst even deze heftige dagen doorkomen en dan open ik dit gesprek hierover nog wel een keer. Ik voel me ook echt heel LEEG. Ik snap heel goed dat je gewoon weer met de blik op de toekomst weer een nieuwe cyclus wil hebben. Nieuwe kans. Ik snap dat heel goed….
Goed dat hij je zo bij staat. Hoe denk je dat hij zal reageren als je aangeeft dat je het nog zou willen proberen?
die vrouw mag wel uit haar beroep gezet worden zeg! Jeeeemig wat een ongepaste opmerking! Ze schrapen idd het weefsel uit de baarmoeder wat is achter gebleven. En ze heeft ook gelijk dat een perforatie een complicatie kan zijn. Maar dat is echt totaal geen grote kans zoals zij beweerd. Elke ingreep is er een kans op complicaties, maar over het algemeen gaan deze ingrepen goed want anders zouden ze in nederland niet uitgevoerd mogen worden!!! Zij heeft je echt onnodig bang gemaakt.
Ik heb dat ook gedaan vrijdag! Snel even gevaccineerd. Over 4,5 week de tweede. Ik weet ook nog niet hoe het moet als ik dan zwanger blijk, maar ik denk dat het wel net zou kunnen.
Ik herken jullie gevoel van leegte wel. Daarom had ik behoeft aan iets tastbaars, het ringetje. En ik heb nu de volledige focus op een nieuwe kans. Vandaag 50 zwangerschapstesten en 50 ovulatietesten gekocht Dus kom maar op!! Dus niet afwachten tot menstruatie komt. Dit biedt afleiding, hoop en troost.
ik heb nog zo’n 60 ovulatietesten liggen. ik durf alleen niet meer zo goed te testen met zwangerschapstest heb ik het gevoel… bang voor teleurstelling als er geen 2e streepje verschijnt… en bang dat het weer mis gaat als er wel een 2e streepje verschijnt
Hij had heel veel zin om dit kindje te ontvangen; ook al was het onverwachts. Ik heb geen idee of hij er nu nog steeds voor openstaat. Volgens mij wel positief qua gevoel. Rationeel zijn er altijd bezwaren…
klinkt wel alsof met hem goed te praten is. Als je er klaar voor bent gewoon eens het onderwerp aansnijden. Denk ook dat het za helpen om erover te praten. dat merk ik zelf wel. Mits het met iemand is die je een beetje begrijpt… mijn moeder Bv zegt echt de verkeerde dingen… zoals: het waren toch nog maar een paar celletjes? Toen heb ik toch maar even wat foto’s laten zien en een tekst dat er al heel wat gevormd was op dat termijn. En dat wij al 3 weken aan het idee gewend waren en ons erop verheugden
jeetje wat een nare opmerking; “het waren maar een paar celletjes” Dat zou mijn moeder ook gezegd kunnen hebben…. Voor ons was het ook al een kindje, (ook al is het zo ienieminie).
Vervelend als je dat zelf niet zo voelt inderdaad. Ik dacht eerst dat ik het ook wel kon rationaliseren, door te zeggen dat het wat cellen waren die verkeerd deelden. Maar toch werkt het ook bij mij niet zo. Er zit tóch ook gevoel bij je ratio. Het voelt echt alsof ik afscheid heb genomen van een kleintje die ik niet mocht leren kennen. Dus niks klompje cellen, maar 'dag lief kleintje, we hadden je graag bij ons gehad'.
precies… En alle dingen die je al in je hoofd had… baby in je armen. Al wat dingetjes gekocht. Nadenken over auto, slaapplekken etc… alles ineens weg
Ik had het zo graag willen vertellen aan mijn dochtertje van 6. Zij had het echt geweldig gevonden om nog eens mee te maken dat ze grote zus wordt. En natuurlijk ook de andere kinderen. Ze weet nu niks van de miskraam, maar we gaan het de kinderen binnenkort alsnog wel vertellen.
Ik heb het de kinderen wel verteld al. Ze zagen hoe ik eraan toe was. Ze vonden het super erg. Ze hadden het heel graag gewild. Een half-zusje of -broertje
Ik heb net toch nog de VK gebeld. Mijn “zorgen” uitgesproken dat ik maar 4 dagen bloedverlies heb gehad en of zij niet even kon kijken of ik schoon ben. helaas kreeg ik te horen dat ik maar naar de gynaecoloog moest bellen, van wie ik dus echt moest wachten met proberen tot na een menstruatie en waar ik echt pas 29 juli mag terugkomen. Ik ben overgedragen naar de gynaecoloog en daar blijft het voor hun bij