Hoi hoi, Ik lig er nu voor de 3e keer in mijn leven uit... - op mijn 18e een depressie n.a.v. jarenlange vechtscheiding, zelfmoord vriendinnetje en vriendje (nu mijn man) die op stage ging naar het buitenland net in die periode. Dit heeft een jaar geduurd. Destijds 2 maanden citalopram geprobeerd en veel therapie. Sloeg beide niet aan. Toen bij mijn moeder (narcistische persoonlijkheidsstoornis) uit huis gegaan en er vervolgens zelf uitgekomen. Dit alles heeft een jaar geduurd. - tussen mijn 19e en 27e een normaal leven geleid. Universitaire studie gedaan, huis gebouwd en fulltime werken. Op mijn 27e wolde ik heel graag gedragsdeskundige worden waarvoor ik een extra master nog moest doen. Ik wilde hierbij fulltime blijven werken. Dit bleek helaas voor mij niet te combineren en na een half jaar studie raakte ik in een hele heftige burn-out. Na een jaar vechten en proberen mijn werk op te bouwen kon ik letterlijk niets meer. Toen rust gepakt. Depressieve gevoelens werden minder maar totaal geen energie en heel prikkelgevoelig. Omdat dit na een half jaar nog geen verbetering gaf ben ik weer wat AD gaan proberen. Sertraline, cymbalta en als laatste fluoxitine. Ze deden bij mij niets negatiefs en niets positiefs. Ik raakte toen onverwacht zwanger. Dat werd een miskraam en er toen toch maar voor gegaan ondanks de burn-out. Ik ben heel langzaam opgeknapt tijdens en na de zwangerschap. 2 jaar later nog een kindje erbij en die is inmiddels 1. Het leek allemaal goed te gaan. Werk ook alweer 2.5 jaar. Ik let in deze periode zeker op mijn rust want de oude ben ik nooit meer geweest maar ik had een prima leven weer en zeker niet depressief. - nu zijn we in maart ons huis wat gaan verbouwen wat wat stress gaf en in mei hebben we uiteindelijk geheel.onverwacht ons droomhuis kunnen kopen. Dus ons huis te koop zetten en heel de rataplan. Tuurlijk geeft dit ook stress. Maar t was zeker niet zo heftig als de voorgaande keren dat ik uitviel. En toch nu weer van de ene op de andere dag is t helemaal mis. Kan weer geen prikkels aan, wanhoop, rot voelen, geen energie. Kortom een burn-out depressie achtig iets weer. Ik lijk dus steeds minder stress aan te kunnen en kukel gelijk in een diepe put. Ik twijfel nu toch weer om een antidepressiva te proberen. Vooral om mezelf weerbaarder te maken. Ik weet inmiddels dat een passend AD zoeken een hele zoektocht kan zijn. Maar omdat ik er dus in t verleden al meer geprobeerd heb krijg ik angst dat er voor mij geen gevonden wordt en dat ik er dus om de haverklap uitlig met (doemdenken) als gevolg dat mijn man er ook ooit is genoeg van zal gaan hebben (mijn grootste angst) en mijn kinderen op moeten groeien met een labiele moeder. Ik ben dus buiten deze 3 periodes altijd stabiel, niet depressief en goed functionerend. Maar ik ben nog maar 32 jaar. Dus wat betekend dit voor de toekomst. Heeft iemand hier ervaring mee of tips.
Is het een idee om een echt goede therapeut/psycholoog te zoeken waar je een klik mee hebt? Ik ben een paar jaar jonger en heb ook al verschillende keren periodes met depressieve en angstklachten doorgemaakt. Verschillende psychologen gehad die er niet doorheen kwamen bij mij overigens. Nu heb ik tot begin dit jaar gesprekken en therapie gehad van een hele fijne psycholoog. Niet te zweverig en wel fijngevoelig zeg maar, dat heeft mij echt veel geholpen. Ik heb net weer een flink heftige tijd achter de rug en ik merk dat ik me gemiddeld genomen toch stabieler en rustiger voel, ik denk echt dat de behandeling daaraan bijgedragen heeft. Ze keek dus samen met mij naar patronen die mijn angst- en depressieve gevoelens veroorzaken/in stand houden/verergeren. En we hebben bijvoorbeeld ook samen een signaleringsplan opgesteld waardoor ik al veel eerder kan herkennen dat het de verkeerde kant opgaat. En ook acties daarbij, bespreekbaar maken met mijn man etc. Ik zou dat zeker een kans geven persoonlijk! Veel sterkte, ik weet hoe waardeloos je je kunt voelen, ook richting je man en kinderen.. Maar probeer toch om jezelf te denken nu!
Burn-out sluipt erin, vaak gaan er veel signalen aan vooraf die je dan toch onbewust niet oppikt omdat je er aan voorbijgaat. Ik zou zeker weer eens een goede therapie oppakken, misschien is systeem therapie iets voor je. Elke keer kom je weer een stap dichterbij de kern. Er is helaas geen Quick Fix voor. Ik denk dat ik nu al minstens 4 jaar op en af naar een therapeut ga, en daarvoor ook al enkele keren in mijn tienerjaren. Kom iedere keer weer een stap dichterbij. Zie het in ieder geval niet als falen! Uitvallen is een uitnodiging om naar jezelf te kijken, anders doe je dat blijkbaar niet. Dus je lijf werkt eigenlijk ook juist goed. Ook al lijkt dat niet zo in een 24/7 maatschappij.
Hoi hoi, Ik ga sowieso opzoek naar therapie. Maar wachttijden zijn rond de 10 weken. Ik heb in t verleden tijdens die burn-out en depressie al veel therapieën gehad en die hebben me stuk voor stuk verder erin geduwd omdat in die therapie vooral t idee was dat je vooral moest opbouwen in activiteiten enz terwijl ik enorm uitgeput was. Beide keren juist opgekrabbelt toen ik alles stopgezet had en echt rust nam. Ik ben dus niet echt opzoek naar een actieve therapie. Wel naar iemand die meedenkt hoe ik toch elke keer over die grens ga en hoe te voorkomen en gewoon hoe ik ermee om moet gaan met die gedachtes die ik nu heb. Ik hoop daarnaast dus heel erg op een antidepressiva die wel aanslaat waardoor ik er in de toekomst gewoon wat minder vatbaar voor ben..
De psycholoog waar ik cognitieve gedragstherapie van kreeg, heeft juist mij afgeremd en met mij bekeken hoe het komt dat ik vaak over mijn grenzen ga etc. Ik zou ook heel duidelijk aangeven bij de intake dat je niet naar iemand op zoek bent die je helpt om in een paar maanden weer ‘normaal’ te functioneren maar iemand die je helpt om het bij de bron aan te pakken zeg maar.. Of anti-depressiva echt werken als middel om je langdurig stabiel te houden en minder ‘vatbaar’ voor klachten, weet ik eerlijk gezegd niet. Volgens mij is het beter om ze alleen bij hoge nood te gebruiken en weer af te bouwen als je een tijdje stabiel bent. Maar daar wil ik verder vanaf blijven, ik ben geen psychiater Maar ik zie wel veel mensen in mijn omgeving die enorm worstelen om er weer vanaf te komen dus vandaar mijn bezorgdheid daarover..
Dat is zeker een goede om dat aan te geven. Daar heb ik idd meer behoefte aan. Wat AD betreft heb ik juist wat voorbeelden van mensen die vroeger een stuk kwetsbaarder waren dan ik. Maar nu dankzij een antidepressiva veel beter kunnen functioneren en een stuk stabieler zijn. Ze komen er niet meer vanaf want dan vallen ze terug. Maar ik zou dat er zelf wrl voor over hebben. Ik heb alleen nog nooit een antidepressiva gevonden wat er bij mij enig effect op had.
Wat je benoemd waar je naar opzoek gaat is ook een actieve therapie, maar vanuit een hele andere benadering. Wat je eerder hebt ervaren met burn-out therapie klinkt meer vanuit werk gericht om je weer zo snel mogelijk te laten meedraaien? Ik zou niet eens burn-out gericht therapie zoeken, maar echt inderdaad iemand die jouw systeem eens bekijkt. Ik zie zelf anti depressiva als tijdelijk hulpmiddel, zou er nooit afhankelijk van willen zijn. Sommige situaties vragen erom hoor en dan is het fijn dat het er is., maar ik ben ervan overtuigd dat dit echt iets is wat je goed kan aanpakken vanuit de kern waardoor je gewoon een veel gelukkiger leven leeft. Er zijn gewoon zoveel soorten therapie, en zoveel verschillende therapeuten. Het is echt zoeken naar wat bij jou past!
Zoek eens op Insieme, die heeft mij destijds geholpen. Verhuizen/verbouwen en heel de mikmak er omheen geeft gewoon veel gestress. Altijd wel IETS wat mislukt, niet gaat etc. Als ik hier niet een duidelijk plan heb wat me overzicht geeft, met ruimte voor evt tegenslagen wordt ik ook helemaal koekoek. En dat is geen plan met deadlines, maar gewoon dingen op volgorde. Wat komt na wat, wat gaat waarheen, wie komt voor wat (na wat), welke taken horen daarbij (bellen, mailen, inkopen doen etc). Ik en mn lijstjes zijn de core van alles, want uit mn hoofd wordt t chaos eersteklas en zegt mn hoofd POEF zodra dochter ineens "mamaaaa..." roept. Weet niet of je al zo'n externe memory bank hebt ingezet (lijstje) anders zou ik daar op mn gemak eerst voor gaan zitten. Kijken hoe je je daarna voelt en ff belletje aan wagen. Ik had 4 sessies nodig, tuurlijk batterijschade is permanent. Maar mijn valkuil is perfectionisme en TE hoog verantwoordelijkheidsgevoel, dus dat ligt wel makkelijker allicht.
Ik zou eens kijken naar schema therapie. Ik heb een recidiverende depressieve stoornis en een burn-out gehad en hier echt onwijs veel aan gehad, veel meer dan alle andere therapieën die ik gevolgd heb
Ik wou een heel verhaal schrijven maar ik denk eigenlijk precies wat @Beausecret ook schrijft wat betreft AD. Ik zou het eerst een goede kans geven zonder hier afhankelijk van te worden. Maar wat je ook kiest, heel veel sterkte! Want makkelijk is het sowieso niet..
Hier sluit ik me volledig bij aan. Schematherapie is geen quick Fox maar gaat echt op zoek naar de oorzaak Ik heb al heel veel AD gehad De een werkte beter dan de ander maar zodra ik helemaal zonder ben val ik in een diep gat Ondanks intensieve therapie die mijn denkpatroon enorm veranderd heeft. Ik moet echt levenslang blijven slikken Heb ik geen moeite mee. Liever wat meer pillen dan weer op de gesloten afdeling te belanden.
Ik heb van mijn pnd flink wat geleerd. Ik slikte ook ad maar heb ook nooit het idee gehad dat het echt wat deed. Na enige tijd zoeken kwam ik in contact met een therapeut die me echt gigantisch geholpen heeft. Zij keek niet naar mijn depressie maar naar de achterliggende problemen. Ook ben ik met haar aan de slag gegaan om triggers en voorlopers van de depressie te herkennen. Ik weet nu dat ik er nu eenmaal gevoeliger voor ben en nog zijn er dagen bij dat ik me echt depressief voel. Dat is dan voor mij een teken om op dat moment te kijken wat er verkeerd zit (in mijn geval te weinig me-time, te weinig slaap, te weinig fijne contacten met mensen waar ik van hou). Ik kan daar dan gelijk iets mee en ben de echte depressie voor.
Dan kunnen de klachten ook vanuit iets anders komen. Daarom wil ik graag getest worden op ADHD en of ass
Hier ook en burnout gehad. Batterij is onherstelbaar beschadigd. Mn lichaam geeft al snel een over reactie op dingen. Ik kan minder aan dan vroeger. Bij kwam eruit dat ik ASS en ADD heb. En daarnaast erg perfectionistisch ben. Paar weken geleden had ik het gevoel dat ik weer de verkeerde kant op ging dus contact opgenomen met bedrijfsspychologe . Zij gaat nu met me kijken of balans werk en privé echt ok is of wat ik er evt aan kan veranderen. Hoe ik stress signalen nog beter op ga merken en wat ermee te doen. Werken aan zelfvertrouwen en perfectionisme.leren nee zeggen en grenzen stellen. En waar ik heel veel baat bij heb: vit d. Is die wel eens bij je gecheckt? Door te lage vit d heb je een grote kans op sneller stress, depressie, burnout enz. En stress zorgt omgekeerd weer voor een verminderde opname van vit D. Sinds ik extra vitamine d slik ben ik veel stabieler en kan ik meer aan. Zodra ik vit d een tijdje verwaarloos komen de psychische klachten in rap tempo terug en ben ik instabieler. Vit d erin en voel me al snel weer stabiel.
Ik zou ook goed in contact blijven met je zorgverzekering om te horen wat wel of niet vergoed wordt. Sommige behandelaren hebben geen contract en als je er dan naartoe gaat, moet je zelf soms veel bijbetalen. En hoe stom ook, maar officieel mag burn-out in Nederland niet binnen de ggz vergoed worden door je zorgverzekering, maar depressie wel. Als je via je werkgever naar een behandelaar gaat (bijv op verzoek van de Arbo arts) vergoedt de werkgever dit soms ook plus ze hebben soms afspraken dat je snel terecht moet kunnen. Dus kan helpen om dit na te vragen. Er werden ook al wat therapieën genoemd die niet door alle verzekeraars worden vergoed voor depressie. Bijv losse sessies vaktherapie (als er al een vergoeding voor is, dan vaak via de aanvullende verzekering als je die hebt) en schematherapie (vaak alleen voor persoonlijkheidsstoornis). Niet dat je je hier nou helemaal door moet laten leiden, maar misschien handig om te weten hoe verschillend het kan zijn bij verzekeraars. En tot slot: je geeft aan een wachttijd van 10 weken. Dat is al redelijk snel in de ggz, maar soms kan het toch ook lonen om even rond te bellen naar (gecontracteerde?) vrij gevestigde psychologen. Die hebben soms sneller een plek vrij. Als het goed is heeft ook elke verzekeraar een zorgadvies/bemiddeling afdeling waar ze je hier bij kunnen adviseren. En als je nog vragen hebt dan stuur gerust een pb.
Tuurlijk, als het nodig is, is dat ook goed toch. Dan is het alleen maar fijn dat deze medicatie er is. Maar dan is jouw situatie denk ik anders dan die van TS omdat ze beschrijft ook langere tijd stabiel en niet depressief te zijn zonder medicatie. Ik begrijp dat zij het meer soort van preventief wil gaan gebruiken, vandaar mijn opmerkingen daarover.
Ik denk dat goede diagnostiek belangrijk is. Een burn out is wezenlijk wat anders dan een depressie en bijbehorende aanpak ook. Je zou de POH GGZ kunnen vragen om mee te denken over een passende route. Het roept bij mij ook op om het via een andere, misschien meer alternatieve route aan te vliegen (bijv een haptonoom o.i.d), maar dat moet bij je passen. Daarnaast zetten ze bij long covid patiënten ergotherapie in voor meer praktische tips bij balans en energieverdeling met heel goed effect. Mogelijk zou dat kunnen helpen als je vooral op zoek bent naar concrete tips
Ik ben ook echt wel van de lijstjes. Wat ik wel merk sinds mijn burnout in 2016 is dat als lijstjes te lang zijn zoals bij een verbouwing/huis verkopen en alles wat daarbij komt/hypotheek regelen enz. Dan wordt t alsnog een warboel ij mijn hoofd. Voor mijn burn-out had ik daar totaal geen last van. Maar nu moet ik dus echt niet te veel op mijn bord hebben.
Blijkbaar niet idd. Dus daar moet ik wel iets mee Dankjewel voor de goede info. Ga er mee aan de slag.