Wat een lastige situatie! wij zaten wel in een iets andere situatie, maar hebben uiteindelijk gekozen voor een donor, ondanks dat er nog een mogelijkheid was om samen een genetisch kind te kunnen krijgen. Hebben hier ontzettend lang over nagedacht en over gepraat. Ook nagedacht over een PGD ICSI traject in Spanje, maar we vonden de psychische belasting te groot om nog verder te kunnen gaan en naar het buitenland te gaan. Voor ons was de keuze voor een donor uiteindelijk een enorme opluchting. Het heeft ons zoveel rust gegeven. En met positief resultaat, want ik ben zwanger. wel wil ik meegeven dat het echt belangrijk is dat je de gevolgen van een donortraject niet moet onderschatten. Het is niet “the easy way out”. Het heeft levenslange gevolgen voor een kind en eventueel voor je man. Hier moet je mee om kunnen en willen gaan. Wij konden voor onszelf hiervoor de keuze maken, omdat mijn man een dodelijke erfelijke ziekte heeft en het middels embryoselectie niet gelukt was om samen een gezond kindje te krijgen. Het belangrijkste is echter dat je sámen achter de keuze kunt staan om deze stap te maken. Ook is het handig om te weten “aan wie” het ligt dat het niet lukt om kinderen te krijgen. In België, Duitsland en Spanje kun je naast IVF ook een PGT traject doen. Ze kijken dan welke embryo’s eventueel DNA of genafwijkingen hebben. Embryo’s met een afwijking worden niet teruggeplaatst omdat deze veelal ook niet innestelen en niet tot een (succesvolle) zwangerschap leiden. Vaak zit er altijd wel een of meerdere van zulke embryo’s bij. in Nederland doen ze dit onderzoek niet. PGT kan duidelijk in kaart brengen hoe het ervoor staat met de embryokwaliteit en waar eventuele verbeteringen nog te halen zijn. succes, sterkte en wijsheid toegewenst in ieder geval!
Heey Ik snap je situatie helemaal.. Bij mij is de hoop ook ver te zoeken... Al ruim 5 jaar bezig.. onderzoeken gehad, niks aan de hand, uiteindelijk voor IUI gegaan.. 4x IUI gehad met mislukte pogingen, bleek toen dat zaadkwaliteit van man niet optimaal was, was elke keer <1 miljoen of net aan 1 miljoen. Toen doorverwezen naar andere ziekenhuis voor ICSI traject.. 1x positieve zw test gehad maar uit echo bleek geen zwangerschap, 1x echt zwanger geraakt, ik was nooooooit zo ver gekomen en dacht eindelijk zwanger te zijn, maar kreeg toen helaas een miskraam na 4x goede echos.. en de laatste keer (laatste cryo) positief zw test gehad maar de testen liepen weer af.. dit was ICSI 1 en ik heb iets van 8 of 9 terugplaatsingen gehad, had toen 16 eicellen en 12 bevruchtingen.. Poging 1 is klaar en ik heb 3 maanden ongeveer even pauze ingelast.. was helemaal klaar met alles.. en al die hormonen.. En nu gaan we door voor ICSI 2.. ik heb de medicatie al in huis en mag bellen wanneer ik ongesteld wordt..ik verwacht het over ongeveer 2 weken.. De punctie voor mij was ook heel pijnlijke de vorige keer, van de medicatie en spuiten heb ik nooit last van gehad, alleen de punctie was echt een hel, heb daarna obstipatie gehad en ben 2x flauwgevallen door die klachten was echt niet te doen! Deze keer ga ik het onder sedatie doen..hopelijk valt het deze keer mee.. Wij dachten ook na om naar ander ziekenhuis etc te gaan, maar uiteindelijk toch niet gedaan.. willen hier verder.. Het is heel zwaar, vooral als je ook hoort hoeveel mensen om je heen makkelijk zwanger raken... We hebben ook bloed geprikt voor chromosomen afwijkingen, nog geen uitslag van bekend.. Het is en blijft raar dat het wel bevrucht wordt maar nestelt zich niet in.. niemand weet daar een antwoord op.. Heel veel sterkte met alles!
Ah ja. Onder narcose is idd wel echt als een operatie. Het hele traject is inderdaad loeizwaar. Wij hebben halverwege ook besloten om voor pleegzorg te gaan. Niet als vervanging absoluut niet, ik wilde het altijd al "later". Maar die later kwam ook steeds later. Moet eerlijk zeggen dat daardoor de druk er bij mij af ging. En nu eindelijk ons eerste kindje onderweg Ik duim voor jullie allemaal dames. Ik weet (na 4,5 jaar traject) hoe zwaar het is. En hoe eindeloos die tunnel kan lijken. Ik hoop snel op dat lichtpuntje aan het einde voor jullie. ❤
Ik was uitbehandeld na OI, LEO, HSG, IUI EN IVF/ICSI. Er zou nooit een kind van ons samen komen. Ivm mijn PCOS, endometriose en bar slechte eicelkwaliteit. We probeerden ons leven weer op te pakken ondanks de kinderloosheid (lukte trouwens niet) Twee jaar later kwam er een vrouw van de kerk naar me toe. We waren op familieweekend met onze kerk. Ze zei: volgend jaar zijn jullie hier met z'n drieën. Was van mijn stuk gebracht. En boos. Maar het bleef in mijn hoofd spoken. De volgende dag toch maar een testje gedaan.. bleek 6 weken zwanger.
Sorry, te vroeg op plaatsen gedrukt. Ik wilde je zeggen, er is altijd hoop. Welke keuze je ook maakt. Ik kan je niks beloven. Maar wonderen bestaan. We hebben in totaal trouwens 5 jaar geprobeerd en gewacht..
Wat een mooi verhaal! Ik hoop zo dat ons ook nog een wonder gebeurd. Je hoort het wel vaker dat mensen na jaren dan toch nog zwanger worden. Het lastigste is het niet weten of het ooit gaat lukken.
Ja dat is zeker weten het moeilijkste. Heb ik ook altijd gezegd: al moet ik jaren wachten.. maar er is gewoon geen garantie en dat is zó lastig.. Was inderdaad bijzonder dat die vrouw het wist. Heel bizar.
Ja inderdaad, wist je maar dan het goed komt. Dan is wachten nog het ergste niet. Ik ben vooral heel bang nooit moeder te worden. Ja bizar, misschien voelde ze het aan of zag ze het op de een of andere manier aan je. Sommige mensen hebben daar een gave voor.
Ik was onder behandeling in UZ Gent. We ondergingen daar ICSI en allebei de pogingen konden ze niet door de eicelwand heen prikken. Die bleken dus verkeerd aangemaakt te worden door mijn lichaam en niet levensvatbaar..
Ik heb zelf 3 ivf pogingen achter de rug. Laatste was in Leiderdorp bij MC Kinderwens, mijn ervaring hier was zeer negatief. Achteraf vond ik UMC nijmegen veel beter en persoonlijker. Ik adviseer je wel een second opinion te nemen of in ieder geval ergens anders een poging te doen en niet op 1 plek blijven hangen. Merk toch gauw dat je als nummertje wordt behandeld ipv maatwerk. Belgie zou ik de volgende poging doen. Maar hoop natuurlijk alsnog dat ik natuurlijk zwanger raak. Want ben zo moe van al die hormonen en het hele traject waar je in terecht komt
Maken dat je wegkomt in NL en naar buitenland vertrekken. In NL had ik nooit zwanger geraakt en gebleven
Dikke knuffel voor je! Hier hebben we 6 jaar en 6 icsi pogingen gedaan voordat het lukte. Manlief heeft te weinig zaadcellen. 1e en 5e poging geen bevruchtingen. 1 poging afgebroken omdat er nauwelijks follikels groeide. Poging 3 en 4 maar 1 embryo die terug geplaatst kon worden. Poging 2 en 6 wel cryos en vanuit daar 1 keer een vroege miskraam. Na poging 4 zijn we overgestapt naar een andere kliniek, 1e poging daar met de zelfde medicatie als voorgaande keren maar ook geen bevruchtingen. Poging 6 weer terug naar medicatie die we in poging 1 ook hadden, maar startte ik later en toen hadden we 21 follikels en uiteindelijk 18 bevruchtingen en 10 embryo's, 7 konden er ingevroren worden, helaas geen tp die ronde ivm lichte overstimulatie. Mijn kinderwens was ook sterker dan die van mijn man, hij kon er wel vrede mee hebben mocht het nooit lukken, ik had daar enorm veel moeite mee. Wat mij wel geholpen heeft is: luisteren naar je eigen gevoel, pas weer een poging doen als het goed voelde en ik het idee had dat ik tegenslag redelijk kon handelen en mijn man die aangaf wel om te kunnen gaan met mijn stemmingswisselingen. Plus de arts van de kliniek gaf ook aan dat statistisch gezien de kans op een zwangerschap afneemt na 4 pogingen. Maar zei hij ook, de kans op een natuurlijke zwangerschap ligt bij ons zo laag dat icsi altijd een hogere kans geeft. Met andere woorden, een poging is dus niet kansloos. Ik herken je gevoel enorm, maar vraag eens aan de arts wat hij of zij denkt en adviseert. Waarom denken zij dat het niet lukt? De arts van de kliniek gaf wel aan dat het soms gebeurt dat na een overstap het wel lukt, blijkbaar een betere match met het lab ofzo. Wat ik eigenlijk wil zeggen is: ik herken je gevoel, maar geef niet op! De ene of de andere maand kan ook erg veel verschillen ondanks dat je cyclus plat ligt. De eerst arts zei altijd: het is net of je een dobbelsteen wil gooien op 6, er zit heel veel mazzel in.
Apart dat ervaringen zo kunnen verschillen. Wij zijn juist overgestapt naar het MCK omdat de combi Ede en Nijmegen voor ons niet werkte. Voor de punctie en tp moesten we naar Nijmegen en daar voelde ik me zo een nummer. Communicatie was slecht, zelfs een keer er gestaan voor een tp, moest 3 kwartier wachten (met een volle blaas!) En kreeg toen te horen dat er maar 1 embryo werd terug geplaatst ipv 2 omdat de rest niet goed was. Werd even tussen neus en lippen door verteld. Was echt de druppel! Dat gevoel heb ik bij het MCK nooit gehad. Ik denk ook echt dat je ervaringen heel persoonlijk kunnen zijn en dat je het zelf moet ervaren.
Haha dat meen je! Alsnog een hele late felicitatie haha. Maar wel heel leuk! Fijn dat het gelukt is. Met mij gaat het goed, ook uiteindelijk gelukt. Onze dochter is nu 11 weken