Dat is natuurlijk niet zo, maar ik snap je wel. Wat ongelofelijk zuur ook. Wat ik wel denk is dat je hier ook omschrijft hoe het er ongeveer uit zal zien in de meer nabije toekomst. Want misschien is het wel gebeurd hoor, maar ik lees nergens terug dat jouw vriend iets heeft gedaan vannacht. Was hij bezorgd om je zoontje? Om jou? Heeft hij je even geknuffeld? Of een andere vorm van betrokkenheid? Wie is er dus voor jou in de toekomst als er wat is? Ik wens je wijsheid om deze situatie voor jezelf te overzien en rust om tot een besluit te komen. Het is niet makkelijk. Het er alleen voor staan, ook in de relatie; kun jij dat aan op langere termijn? En als je dat kan, wíl je dit dan ook? Ik denk dat het willen trouwens voor het kunnen moet staan. Knuffel voor jou. Hopelijk knapt je zoontje snel op en kun jij wat bijslapen vandaag
@Lill Dit gaat niet puur over het slapen hè? Tussen de regels door lees ik een enorme frustratie dat je er, ondanks de relatie, toch grotendeels alleen voor staat. En als dan zo'n nacht ook nog in het water valt kan ik me voorstellen dat je er even flink doorheen zit. Dan zijn wij er om tegen te klagen. En wanneer je weer een beetje bent bijgeslapen kun je met een helder hoofd in kleine stapjes de balans opmaken
Het grappige is dat als hij zich niet ziek had gevoeld dat hij niet eens was blijven slapen. (Mijn vriend dus). En op zich is hij er de hele middag voor mn zoontje geweest, ik heb ook nog een kat die een 10 ritten kaart bij de dierenarts heeft en die moest gister ook weer heen en ik wist niet hoe dat zou verlopen, dus had ik hem gevraagd of hij bij A. Wilde blijven als ik weg zou moetrn. Daarom was ie er. Nu bleek A. Dus koorts te hebben en van de peuterspeelzaal opgehaald te moeten worden, dat heeft mijn moeder gedaan, maar daarna is mn vriend bij hem gebleven tot ik klaar was op werk. Dus ik schets niet een volledig beeld. Hij helpt me echt wel. En tijdens zo'n nacht snap ik dat best, als je zelf ook ziek bent. Mgoed. Ik had uiteindelijk wel 2 kerels om voor te zorgen en 0 slaap En ik ga slecht op 0 slaap.. sorry dat ik dan even hier kom zeuren
Oh nee! Maar dit is ook wel pech hè… 2 zieken en jij die ook niet de slaap kan vatten… De volgende keer als iedereen weer beter is dan maken jullie er een gezellige avond van toch?
Vast wel. We hadden op zich afgelopen weekend ook wel weer fijne momenten. Zaterdag waren we bij een plas vlak bij zijn huis en hebben we daar beetje gehangen en gezwommen met die kleine. En zondag deel vd middag en avond was ik bij hem zonder A. Ik probeer er echt nog wel wat van te maken.. ik weet soms gewoon niet waar ik goed aan doe en kan gefrustreerd raken door de situatie. Maar goed hoe is t met jullie?
2 weken vakantie gehad met m’n kinderen. Heerlijk in Frankrijk geweest. Mooi weer, lekker naar het strand, zwembad. Boekje lezen. Helaas was het niet alleen leuk want zoontje is op het vakantie park door een auto aangereden. Heel heftig. Ambulance, politie, trauma arts. Met gillende sirenes naar het ziekenhuis. Hij lag met z’n fiets (die total loss was) onder de auto. Uiteindelijk heeft hij ontzettend veel geluk gehad. Hij is er vanaf gekomen met schaaf/snijwonden, een gekneusde enkel, een gezwollen neus, voorhoofd en dik oog. Het gaat gelukkig goed, bijzonder hoe snel kinderen herstellen. 3 dagen rust in ons huisje en daarna onder de parasol op het strand, zeewater is goed voor de wonden. Nu weer thuis en ze zijn nu met hun vader op vakantie, ik zie ze ruim 2,5 week niet. Mis ze nu al. Had daar nooit last van maar sinds vorig jaar merk ik dat ik het soms wat lastig vind. Het is zo stil in huis.
Och jeetje.. das ook wat. Gelukkig viel de lichamelijke schade wel mee dan. Maar kan me indenken dat jullie geschrokken zijn. Hoe is dat zo gebeurd dan? Is niet gek dat je ze mist toch. Ik mis mijn smurfje ook als ie bij de opvang is en ik thuis ben. Ook al vind ik het ook al lekker soms.
Er was een soort van rotonde (met een perkje in het midden). Hij kwam van rechts, zij reed net van links de rotonde op. Ze heeft hem helemaal niet gezien en ze reed veel te snel. 10 km per uur is de max en dat is gewoon nodig want heel veel kinderen die met hun fietsjes over het park crossen en/of zomaar oversteken. Punt is dat veel mensen zich er totaal niet aan houden. Als ze zich aan de snelheid had gehouden dan waren ze wellicht wel in botsing gekomen, maar dan was hij nooit onder de auto geschoven. Was de impact niet zo groot geweest.
Pffdf jemig wat zul jij geschrokken zijn. Ik mis de kinderen straks ook als ze drie weken bij hun vader zijn. Maar plan dan vanalles in en om het huis om te verbouwen/ sporten etc en Heb mezelf maar extra veel ingepland op het werk.
Zoe123; wat een schrik! Hoe gaat het nu? Mijn date-leven ligt stil. Ik kan het even niet. Ik raak al in paniek bij het idee. Vanavond zou ik een date hebben en mijn hele lijf reageert erop. Buikpijn zelfs. Ik heb, met een waardeloze smoes, afgezegd. Ik weet het niet. Ik ben moe , verlang naar rust en balans, naar een vertrouwd iemand en dates zijn dus nieuw en je " moet" best veel. Of eigenlijk niet, dan gaat het vanzelf. En zo moet het zijn. Wat is hst toch ingewikkeld!
Wat goed dat je naar jezelf hebt geluisterd. Als je zo heftig reageert en eigenlijk blokkeert kun je inderdaad beter even rust nemen. Ik herken het wel hoor. Aan de ene kant graag een fijne partner willen hebben, en aan de andere kant gewoon de energie niet hebben om echt op zoek te gaan. Ik ga ook eerst even mijn gedachten goed op een rijtje zetten. Er is nogal veel gebeurd de afgelopen periode. Eerst voor mezelf zorgen en mezelf weer enigzins leuk gaan vinden. Ik overweeg om in september een weekend retraite voor mezelf te boeken.
Als dat voelt als iets wat je moet doen.. dan doen Dat gevoel van rust wat jullie benoemen herken ik heel erg. Daar heb ik ook behoefte aan. Hier zit er ergens de komende week weer een "pittig gesprek" aan te komen denk ik. En anders de week erna. Heb zelf vandaag alvast een balletje op gegooid, dan kan ie er vast over nadenken.
Dames ik herken zo wat jullie omschrijven... Ik voel me niet alleen maar mis zo die knuffel, het sparren, geborgenheid of zo.. Ook ik ben er nog lang niet. Er is de afgelopen jaren zoveel gebeurt en wil eerst volledig mezelf weer zijn maar ja toch ontbreekt er iets...
Ik herken het ook wel ja! Het missen van geborgenheid, iemand die echt voor jou gaat! Maar dat daten ben ik soms ook beu. Geen zin om weer een teleurstelling te voelen als het niks is. Heb nu wel weer een leuke match op Tinder, maar elkaar nog niet ontmoet. Ben benieuwd!
@Huismuisie en @justme1974 Het gaat goed, alle wonden zijn nu “roze” dus echt aan het genezen. De beurse plekken zijn bijna verdwenen, alleen nog een grote donkere plek onder z’n oog. En z’n neus staat weer recht. Ik vond het wel bijzonder om te zien hoe snel een kinderlijf hersteld. Als ik of een andere volwassene was geweest hadden we de eerste dagen niet kunnen lopen, bij wijze van spreken. Kinderlijfjes zijn zo flexibel! Maar het heeft me wel laten zien hoe kwetsbaar ze ook zijn. Hij is al 10 maar ach, toch nog m’n kleine man. .. Er speelde de week na thuiskomst nog wat andere dingen, dus ik was echt een beetje aan het eind van m’n latijn..Soms zijn er van die momenten dat je gewoon door moet, zo werkt dat nu eenmaal als single mom, dat kennen we hier allemaal, van de week merkte ik echt hoe moe ik was en hoe hoog m’n stress niveau is geweest. Dus hoe zeer ik ze ook mis nu ze met hun vader op vakantie zijn, het is wel even noodzakelijk dat ik pas op de plaats maak.
Het is ergens wel " fijn" om te lezen dat ik niet de enige ben met deze gevoelens. @cosdy jouw opmerking over voor mezelf kiezen, kwam wel even binnen. Het voelt zoveel beter dan dat je het gevoel hebt te falen. Ik ben niet eenzaam. Ik werk 28 uur, volg een hbo deeltijd, heb de zorg over mijn dochter die straks naar de middelbare gaat, mantelzorger, een hond, huishouden en vrienden. Elke beweging extra kost me bakken energie. Ik mis absoluut iemand die voor kan zorgen soms. Iemand die zegt dat ik even niets hoef. Maar ook het fysieke contact en dan niet eens perse seks. Die arm en eindeloos vertrouwen. En dat kan ik alleen bij iemand die ik ken. En bij daten is dat niet aan de orde. Mijn tijd is veel te beperkt ook. Bovendien; mijn dochter gaat om de week naar haar vader van zaterdagmiddag tot zondag na het eten. Ik wil dan helemaal niets moeten en ben dan blij dat ik even met mezelf alleen kan zijn. Vrienden zien, bank hangen etc. Dus jeetje nee..het is er de tijd niet voor geloof ik. Tenzij hij spontaan voorbij komt rennen natuurlijk. Maar dan zal het vanzelf gaan en dan is het goed.
Je weet soms niet hoe dingen lopen dames. Soms kan het raar gaan Maar tijd voor jezelf nemen is ook hardstikke goed en fijn. Als je die behoefte voelt geef je daar ook aan over.