Nee ik oordeel niet ik vraag.. Maar als ik een vriendin heb die nooit mee iets leuks wilt doen omdat ze nu moeder is en ook aangeeft dat ze daar nu voor leeft kan ik mij voorstellen dat vriendschappen verwateren.. Dat later opnieuw opbouwen is toch echt wat lastig mbt jarenlange vriendschappen. Mischien willen ts haar vriendinnen haar er gewoon graag bij hebben als ze wat leuks gaan doen en zegt ze steeds nee dan stopt dat ook een keer.. Is een aanname ik weet het ook niet he.
Missxhien kun je dan eens wat kritischer kijken naar hoe je een vraag stelt zonder daar al je eigen vooroordelen al in mee te nemen? Ik vind je "vraag" echt erg negatief en oordelend over komen. Misschien niet zo bedoeld.
Best kans dat ts haar vriendinnen haar ook missen en dat wat ts als aanval voelt voortkomt uit vriendinnen die haar gewoon graag mee hebben met een uitje oid..en dat ze d Dat is aan jou hoe je het je aantrekt. Het blijft platte tekst. En ook een negatieve vraag is nog steeds een vraag geen oordeel.
Pfff.. jij vind het duidelijk ik niet. Dus ik vraag. En tip: maak je niet zo druk om wat een ander vraagt in niet eens jou topic..
Ik herken het ook niet. Althans niet qua opmerkingen dan. Ik vind het op dit moment prima om 24/7 klaar te staan voor de kinderen. Doe ik dat altijd met een glimlach? Nee dat ook weet niet haha maar wel met liefde hoor. En heb ik soms tijd voor mezelf nodig? Ja, maar meer in de vorm van een lekkere uitgebreide douche, of even een serie/film kijken dan vind ik het alweer prima. Ik denk overigens dat het nogal ouderwets is gedacht dat hele "Je hebt kinderen dus mag je geen tijd voor jezelf hebben" Dat komt uit de tijd van mijn grootmoeder die zelf 6 jongens had en alleenstaand was (man overleden) Die zei wel altijd in het stug Fries dat een vrouw niet zo moest zeuren, zij deed het immers ook met 6 jongens en helemaal alleen. Het was een heel lief mensje hoor, echt maar dat zat er nog zo ingebakken van vroeger, maar dat zou niet niet meer "mogen" naar mijn mening. Heb jij tijd voor jezelf nodig, helemaal prima. Heb je dat niet, ook prima toch.
Poeh....het moederschap. Sinds ik moeder ben lijkt het wel een vrijbrief voor anderen om een mening te geven. Zou je niet zus, zou je niet zo? Waarom doe je dit? Hoezo wil je dat? Mijn standaard antwoord is: we hebben een ideeënbus. Daar mogen alle ongevraagde meningen, adviezen, bedenkingen in terecht. Wij beloven alle ideeën ter overweging te nemen maar geven geen garanties voor daadwerkelijke uitvoer. Deze reactie helpt ons mensen ervan bewust te maken dat ze een antwoord geven op een vraag die ik niet heb gesteld. De ideeënbus liep eerst over, nu ligt er zelden nog maar iets in
Ik heb je post terug gelezen en vind hem ook niet zo neutraal hoor. Dat was hij wel geweest zonder je 2e en 3e alinea. Nu staat er in feite dat TS straks mogelijk niets meer is, als haar kinderen uit huis zijn.
Ik lees uit jouw tekst eigenlijk vooral veel veroordeling naar die andere moeders toe die, 'hoe vreselijk', zichzelf meer vinden dan alleen moeder. Dat je je daar verder druk om maakt is volgens mij onzekerheid. Ik heb mijn eigen leven zo ingevuld zoals ik dat goed acht. Ik vraag me werkelijk nooit af wat een ander daarvan vindt.
Natuurlijk is het belangrijk om te doen waar jij je goed bij voelt, maar ik denk dat het daarnaast ook vooral belangrijk is om te bedenken wat goed is voor je kinderen. Wat wil je hen leren en meegeven? Ouders die werken, regelmatig me-time nemen, etc. geven denk ik andere waarden in het leven mee dan ouders die 'alleen' ouder zijn. Beide hebben in mijn ogen voor- en nadelen. En wat beter is, daarover verschillen meningen natuurlijk ook gigantisch. Ik denk dat je aan beide kanten extremen hebt die niet in het belang van het kind zijn: Een ouder die er nooit is voor z'n kinderen of juist een ouder die zo verstikkend is dat het kind niet als zelfstandig individu opgroeit. Maar er is natuurlijk een groot grijs gebied en daarin zit denk ik niet echt een goed of fout. Alhoewel ik natuurlijk wel een persoonlijke voorkeur heb.
Wat herkenbaar. Ik worstel er momenteel enorm mee! Ook hooggevoelig en momenteel zijn ze me snel teveel. Voel me een waardeloze moeder hierdoor.
Dat herken ik wel... Wij ma(a)k(t)en ook veel niet zulke alledaagse keuzes. En dan komen er idd opmerkingen -zoals bij een autoloos bestaan: hóe doe je überhaupt boodschappen?! Etc. Vaak zijn de vragen uit interesse, maar soms zit er toch ook echt een negatieve ondertoon.
Euj, ik zou gillend gek worden als ik mn werk niet had voor de afwisseling. Of even een momentje dat er geen "mamagrammafoonplaat" afgaat. Kan ook aan mij als persoon liggen (ik ben een einzelganger) in combinatie met een confettikanon van een dochter die gewoon CONTINUE aan staat. Ik ben kapot na een dagje mn dochter alleen. Kan er echt NIET tegen, al is t maar een half uurtje, worst case kwartiertje dat ik even in mn eigen bubbel kan duiken om bij te tanken. Al moet ik zeggen dat de rust voor het kleuren er nu langzaam in begint te komen, mijn hemel wat een verademing is dat!!! Uiteraard heeft ze wel school en BSO op mijn mijn werkdagen. Op mn vrije dagen geen BSO enkel school maar dan race ik onder schooltijd de boodschappen en t huishouden bij elkaar, kluswerk waar ze vooral NIET bij moet zijn of afspraken met tandarts oid. Boodschappen komen vanaf nu via bestelling gezien de rolstoel. Zonde om daar mn energie aan te verspillen terwijl er nog genoeg te doen is wat me al energie kost wat ik eigenlijk niet veel heb (qua uithoudingsvermogen bekken, ik wil wel van alles mja mn bekken stoppen er vroegtijdig mee...) Overigens, is er wat met mn dochter dan laat ik direct gewoon alles vallen hoor. Werk is ook maar werk en er zijn werknemers zat maar zij heeft maar 1 mama. Blijf altijd in de eerste plaats mama, maar om deze mama een beetje in balans te houden is er wel variatie op die rol nodig.
Nou dat heb ik ook. Ik ben thuisblijfmoeder omdat ik ook van die confetti kanonnen heb. Die kan ik niet eens naar een bso brengen, vanwege hun uitgebreide handleidingen die er helaas niet bij zaten toen ze geboren werden. En ik hou van hun, en ik heb letterlijk alles laten vallen voor ze. Voelt dat ok? Nee, ik word vaak zat gillend gek van ze. Maar het zijn wel mijn confettikanonnen en het is onze taak om ze groot te brengen. En dit is onze manier om er voor te zorgen dat dat lukt in de maatschappij zoals hij is. En het werkt want als je me 6 jaar geleden had verteld hoe goed onze oudste het nu doet, dan had ik het niet geloofd. Dus dan ben ik maar even alleen maar mama. Ik ben hun enigste mama (en gelukkig hebben ze ook nog een papa )
Als ik de hele discussie zo lees dan proef ik eruit dat TS door de opmerking "je bent toch nog meer dan moeder" het gevoel krijgt dat haar levensinvulling (waarin haar kinderen een hele grote rol spelen) niet interessant genoeg wordt bevonden. Dus niet zozeer een oordeel of je nou wel of niet me-time nodig hebt (da's heel persoonlijk en verschillend, blijkt maar weer) maar een oordeel over dat je ook aandacht MOET besteden aan de andere gebieden in je leven, behalve je kinderen. En dat is ook wat ik lees in de eerste post van @wendy339: je moet wel zorgen dat je je niet alleen met je kinderen bezig houdt want anders is je leven straks niks waard. (Nee, dat is niet letterlijk wat er staat, maar wel hoe ik het interpreteer.) Dat gevoel achter zo'n opmerking, dat je leven niet interessant is of zelfs dat het niet goed voor je is als je je voornamelijk op je kinderen richt, dat snap ik wel. En ik herken het ook. Heeft wellicht inderdaad met eigen onzekerheid te maken, dat hebben we vast ook allemaal wel eens. Uiteraard is de conclusie: lekker doen waar ieder zich goed bij voelt en laat de rest maar kletsen. Maar ik denk wel te snappen dat er meer achter zit dan puur de discussie of je wel of geen me-time nodig hebt.
Ik herken het moeten verdedigen niet, omdat het me niet zo interesseert wat anderen ervan vinden. Prima als zij andere behoeften hebben, dat betekent niet dat ik ze ook heb of zou moeten hebben. Ik vind moeder zijn prima. Ben wel blij met mijn werk en zou dat ook alleen opgeven als het echt niet anders kan, maar verder geen behoefte aan dagjes, laat staan weekenden of weekjes, weg zonder kinderen. Moet er niet aan denken eigenlijk… De uren die ik werk zijn voor mij voldoende ‘me-time’. Sinds kort sport ik wel weer, maar onder schooltijd, ‘s avonds ben ik graag thuis met, jawel, de kinderen.
Grappig ik vind juist in de avond sporten handig want dan slapen mijn kinderen. Dus dan maakt het ook niet uit of ik thuis ben (of sporten, wandelen, uiteten of naar de kapper)