Goedenavond Ik voel me schuldig naar wil toch graag advies vragen. Vaker lees of hoor ik over mensen die teleurgesteld zijn over het geslacht van hun 3e of 4e kindje. Het gaat dan eigenlijk altijd om mensen die al een aantal kinderen van hetzelfde geslacht hebben en er graag nog 1 van het andere geslacht zouden willen. Bij mij is het anders. Wij hebben 3 prachtige meiden en ik had graag nog een 4e meisje gewild, maar het is een jongen... ik voel me echt een meisjes moeder, weet echt niet wat ik met jongens aan moet, vind ze altijd maar druk en raar spelen. Ook ben ik bang dat de chemie van ons gezin, en echt meiden huishouden erg zal veranderen door de komst van een jongen. Wie heeft een zelfde gezinssamenstelling en kan mij geruststellen, of in elk geval laten weten hoe het gezin is met een jongen na 3 meiden?
Ik heb 3 jongens en echt net zwanger van de 4e dus ik kan je daar niks over zeggen. Ik hoop nu op een meisje, maar als het weer een jongen zou zijn dan zou ik net zo gelukkig zijn met nog een stoere jongen erbij. Wel ken ik iemand die ook erg teleurgesteld was na 2 meiden om een jongen te krijgen. Haar hele zwangerschap kon ze er eigenlijk niet aan wennen. Totdat hij geboren werd, toen was ze zo ontzettend gelukkig met dat het een jongetje is, terwijl ze er echt niks van wilde weten. Kindje is nu net 1 geworden en is echt helemaal gek op hem. Komt bij jou ook vast goed!
Niet alle jongetjes zijn kleine drukke stuiterballen ! (Die van mij wel maar hé, dat is er 1 op duizenden natuurlijk xD) Neem je tijd om er aan wennen!
@Natasjee bedankt voor je reactie. Wat grappig dat hij ook zwanger bent van een vierde kindje. Gefeliciteerd. De wens voor een meisje na 3 jongens hoor ik wel vaker. De wens voor een meisje na 3 doosjes (zoals bij mij) had ik nog niet eerder gehoord. Wel goed om te lezen dat hij wel iemand kent die dit had. En dat het goed gekomen is. Heb het al met jongenskleding... vind ik heel moeilijk om leuke dingen voor uit te zoeken. Ik weet gewoon echt niet wat ik ermee moet, maar hoop dat het net als bij jouw kennis goed gaat komen. @Ella1988 dank voor je reactie. Ik weet dat het zo is, en dat jongens vast meestal lief en leuk zijn, maar ben er zo bang voor.. mijn man denkt juist dat het een heel zacht jongetje gaat worden door al die zussen.. Waarom kan ik niet gewoon blij zijn met een 4e kindje...
Ik herken het ook. Alleen dan wel een beetje anders. Ik heb 2 meiden en super sterke wens voor een jongetje. Ik was bang dat ik niet blij zou zijn als het weer een meisje was. Toen ik hoorde dat het een jongetje was wilde ik dit uit zelfbescherming niet geloven. 3 echo's nodig gehad om echt te geloven dat het een jongetje is. Bij ons zou er geen vierde komen dus echt de laatste kans. Ik weet uit ervaring bij de eerste 2 waarvan ik beide overtuigd was van een jongen dat ik 2-3 weken nodig had om te accepteren dat het een meisje was maar toen wist ik ook dat er nog een derde kans was. Ik heb altijd de wens gehad om sowieso van beide geslachten een kindje te mogen krijgen. Uiteindelijk zal ik ook blij zijn geweest met een meisje want ik weet hoe leuk ze zijn! En qua kleren veeeel meer leuke kleren dan jongens haha. Maar zal altijd een gemis gehouden hebben voor een klein kereltje. Mijn vriendin heeft ook 2 meiden en wou graag een derde meid. Die kreeg dus als derde een jongetje. En net als iemand eerder al schreef ..toen ze bevallen was was het meteen goed! Ze zou hem niet willen missen. Toch als er een vierde bij hun komt zou ze toch graag weer een meisje willen. We grapten toen weleens dat karma ons beide zou geven wat we niet wilden en dat we dan na de bevalling zou ruilen uiteraard niet echt natuurlijk
Dank je wel! Jij ook gefeliciteerd trouwens. Hoe ver ben je? Ik weet pas sinds woensdag dat ik zwanger ben en officieel is mijn nod pas komende dinsdag dus ben echt heel pril nog. Zij had ook weinig jongens kleding gekocht. En sinds z'n geboorte gaat ze helemaal los, zo grappig! Weet zeker dat het bij jou ook goed gaat komen. Ik heb een drieling en moest ook echt aan het idee wennen dat het allemaal jongens waren. De wens voor een dochter was zo ontzettend sterk al vanaf dat ik een kind was.. Zag mezelf echt als meisjesmoeder. Nu zou ik nog graag een meid willen, maar ik zal niet teleurgesteld zijn als het toch een jongen blijkt, want het is echt ook super leuk om jongens te hebben. Moet wel zeggen dat ik niet van die rauwdouwers zijn. Alleen met elkaar thuis, maar dat doen meisjes ook haha
Ten eerste: wees niet te hard voor jezelf, hoewel het een taboe is komt het echt best vaak voor dat vrouwen "teleurgesteld" zijn in het geslacht. En ten tweede: hierboven staat teleurgesteld niet voor niets tussen aanhalingstekens. Ik denk dat in veel gevallen, en dat lees ik bij jou ook, het niet echt teleurstelling is maar meer angst voor het onbekende. Je hebt 3 meiden, je weet hoe leuk die zijn, je weet wat je doet qua opvoeding etc. Een jongen is (voor je gevoel in ieder geval) anders en nieuw en spannend. Dan is het best logisch dat je erg aan dat idee moet wennen. Plus dat je een bepaald beeld had van je gezin als meidengezin en dat wordt nu anders, ook dat is wennen. Gun jezelf daar de tijd voor, het komt heus goed. Je hebt nog een poosje om aan het idee te wennen en wat anderen hier ook zeggen: als dat ventje er eenmaal is is het hoogst waarschijnlijk helemaal goed. Ik heb zelf een meisje en een jongen en vind het erg leuk het beide mee te maken. Maar tijdens mijn tweede zwangerschap had ik ook wel een lichte voorkeur voor nog een meisje. Gewoon, omdat mijn dochter zo leuk was, en zo'n makkelijke baby, ik wilde er nog wel zo eentje. Toen het een jongetje bleek moest ik even schakelen en wennen aan het idee, teleurstelling was het niet echt. Na een paar weken was ik aan het idee gewend en was het uiteraard prima. Al moet ik zeggen dat ik nog steeds de meisjeskleertjes leuker vind. Mijn zoontje is trouwens echt een ontzettend schattig en zachtaardig ventje. Kletst honderduit, kan zichzelf goed vermaken en houdt enorm van knuffelen. (Mijn dochter is wat meer een haaibaai ) Dus geslacht zegt echt heel weinig, karakter (en in beperkte mate omgeving/opvoeding) des te meer.
Mijn moeder kreeg mijn broertje na 3 meiden, zij wist dit niet van te voren. Toen hij eruit kwam zeiden ze het is een jongen, m'n ma zei toen dat kan niet.(was er wel superblij mee maar na 3 meiden ben je der misschien niet op ingesteld) Haha ik weet nog goed dat zij thuiskwam en de kast opendeed met babykleertjes en met alles waar maar een stip roze op zat haalde zij eruit. M'n broertje kreeg ook vanaf baby af van die kleine babypetjes op. Mn ouders maar ook m'n zus(je) en ik waren echt blij met m'n broertje hoor. Later zei m'n ma van als iemand zei en een 5e, dan zei ze altijd als ik zeker weet dat het een jongen is dan zou ze ervoor gaan. Anders had m'n broertje nog meer moedertjes Jaren later kregen we onverwachts nog een broertje. Vraag mij af of het alles echt zo veranderd, voor kids is het hoe het is en niet anders. Zelf zeg ik altijd kids van welk geslacht ze ook zijn ze worden geboren met hun eigen karakter. M'n ma zei regelmatig dat jongens liever voor hun moeder zijn. En nu denk ik dat wij allemaal lief voor der zijn Hier 2 zoons en ben er echt zo blij mee ze zijn m'n alles ondanks dat het druktemakers zijn, zijn ze beide ook gevoelig en kunnen ze zeker niet zonder hun moeder. Geloof mij het gaat goedkomen!
Gaat helemaal goedkomen als het straks groeit en geboren wordt. Stuiterbal hoeft ook echt niet! Ik heb een heel lief en rustig jongetje die echt niet sloopt of lomp is…. Dus dat kan ook nog☺️
Ik kan het wel begrijpen dat het even wennen is; de gedachte om het geslacht te krijgen waar je na al die jaren als moeder nog geen ervaring mee hebt. Echter helpt het misschien om er open in te staan wanneer je gaat voor een kindje, niet persé een bepaald geslacht en de daarbij behorende associaties... Ik lees het vaker dat mensen met een bepaald geslacht in gedachte voor een zoveelste kindje gaan. Meestal gaat het over meisjes, je leest het amper over jongetjes. Dat vind ik wel eens jammer, alsof jongetjes echt minder gewenst zijn in onze cultuur. Door dat plaatje dat je er in je hoofd van maakt, word je misschien wel onrustig of teleurgesteld over het idee dat een jongetje een andere dynamiek zal brengen. Wanneer je jouw eigen, prachtige jongetje krijgt dan pieker je er echt niet meer over... Ben ik echt van overtuigd! Die 3 van mij zijn absoluut niet rauw, hangen de hele dag om mijn nek en zijn zó knuffelig en zachtaardig. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dit niet zou willen... deze gezinssamenstelling wordt helemaal perfect voor jullie, net zoals het is... het komt goed! en gefeliciteerd!
Het is jouw zoon. Dat is zo anders dan iemand anders zoon. Jouw zoon zal niet druk zijn, maar ondernemend. En niet zozeer herrie maken, maar goed voor zichzelf opkomen. En lomp? Nee, hij verkend de grenzen van zijn kunnen. Zonen zijn geweldig! Maak je maar geen zorgen!
Ik ben bij de eerste teleurgesteld geweest. Want ik wist, als ik 1 jongen kreeg, ik ook alleen maar jongens zou krijgen. Dus bij de eerste zoon, wist ik al dat ook ik geen meisjes zou baren en mijn moeder weer geen kleindochter zou schenken. Ben echt wel even paar dagen heel sneu geweest erdoor. Ik moest het verwerken. Maar de liefde groeide voor een jongen. Hij was niet druk, hij was het meest chille kind ooit. Nooit weglopen, nooit wat stuk maken, gewoon tevreden bouwen, met poppen en knuffels spelen, lekker tutten want hij was dol op nagellak en 2 uur stilzitten? Eitje. Hem mee uit eten nemen toen hij 2 was? Feest! Hij houdt nog steeds niet van wild spelen of drukte is super makkelijk op school. En je maakt hem blij met nieuwe kleren. Dus niet elke jongen is een wildebras! Ik vind mijn zoon zo leuk, dat ik het zo leuk vond dat de tweede een jongen was. Nr 2 is wel een jongens jongen, dol op auto's, zijn leuter en herrie maken haha. Maar het is MIJN zoon. En ik vind het geweldig om te zien hoe vrij hij zich beweegt in de wereld. Het komt goed! Het is jouw zoon en je kan als hij geboren is niet meer voostellen dat je wou dat hij een meisje was.dat beloof ik je
Mijn man en ik zagen onszelf ook echt als meisjes ouders. Beide hebben we 3 zussen en ook geen neven toen we opgroeiden. Geen idee hoe ik met jongetjes moest omgaan en moest spelen. Ik was roze,staartjes en nagellak gewend. Heb ook gehuild toen we hoorden dat we een jongen kregen. Maar nu.. omg ik kan niks beters wensen. Hij is lief en vind zoveel leuke kleding en schoenen(oke ja het aanbod is aanzienlijk minder dan voor meisjes maar toch genoeg) Ik koop voor hem al zoveel dat ik nu blij ben dat het geen meisje is. Hij is lief,rustig,eet netjes,zit graag op schoot,en bij me in de buurt,maar houd ook ontzettend van klimmen en klauteren,je groeit er vanzelf in.
Ik denk dat je gewoon moet wennen aan het idee. Ik ben zwanger van een tweede en had ergens altijd de gedachte dat ik ooit een dochter zou krijgen, nog voordat we kinderen kregen. We willen maar twee kinderen en het is wederom een zoontje. Dit was even slikken, niet omdat ik geen zoontje wilde maar meer omdat ik moest rouwen om een beeld wat er niet zou komen: een gezin met een jongen en een meisje. Ik denk dat exact meespeelt dat je bang bent voor het onbekende. Qua meisjes weet je hoe het zit, qua jongetjes niet. Terwijl als ik nu kijk naar mijn zoontje; die is ZOOOO fantastisch. Ik voel mij echt de koningin ter rijk. En het idee dat er nog zo’n exemplaar komt binnenkort maakt dat m’n hart een sprongetje maakt. Dat beeld van dat ene meisje in ons gezin is helemaal weg, want dit is het nieuwe beeld geworden. Een beeld waarbij mama de koning is van het huis en op handen wordt gedragen door haar zoons. En ja, mijn zoontje is soms zo druk (ik noem het eerder levendig), maar ook echt extreem lief, sociaal en enthousiast. Super fantasierijk, maar ook creatief. Hij houdt van tekenen, kusjes geven aan z’n knuffels en dansen. Ook van auto’s en voetballen. Veruit het leukste kind wat ik ooit heb gezien! En dat om te bedenken dat ik voorheen een meisje “wilde”. Of althans, altijd mezelf zag als meisjes moeder. Nee dat beeld is echt compleet verandert.
Hier ook wel moeite gehad met idee dat ik geen meidengezin zou houden waar ik zelf ook uit kom en echt heel fijn om zussen te hebben. Dat had ik haar erg gegund maar ja tis zoals t is. En jouw meiden gebben iig al 2 zussen! Mijn zoontje is helemaal fantastisch, wel wat mee r van het slopen enzo maar superlief en leuk ook. Hij heeft wel 2 moeders dus dat zal bij die van jou ook wel zijn maar afhankelijk van zijn karakter leert ie daar ook weer vaardigheden door
Ik ben wel nieuwsgierig hoe het komt dat je dat zo zeker wist? Obv ervaringen in de familie of iets met genetische aandoeningen waarbij alleen jongetjes-embryo's overleven? (Ken iemand bij wie dat laatste het geval is.) Gewoon interesse
Heel herkenbaar! Ik zou erg schrikken als het een jongetje is, als een derde kindje ons gegeven is. Maar ik weet zeker dat als hij dan geboren zou zijn dat alles in één klap goed is al was het een vierkoppige draak.. Mijn beeld van jongetjes is trouwens precies hetzelfde als dat van jou, dat ze druk en raar spelen haha
Omdat oma (8 jongens) en,op 1 na, haar kleindochters alleen maar jongens produceerden. Mogelijk wordt een vrouwelijke embryo afgestoten. Er is niemand met een jongen en een meisje zelfs van de kleindochters. Exacte oorzaak is niet bekend natuurlijk maar statisch is de kans op een meisje bij ons heeeeeeeeel klein. (De kleinzonen leverden ook bijna alleen maar zonen op, ik heb van mijn vaders kant welgeteld 3 achternichtjes en heeeeel veel achterneefjes. Mijn vader heeft 5 kleinzoons)