Nog maar heeel pril zwanger maar ben nu al aan het denken, denken en nog eens denken…. Hahah. Hebben nu 2 jongens en een meisje. 3x niet het geslacht geweten en ik was 3x heeel blij achteraf met de beslissing want vind zoo leuk om pas na de bevalling te zien wat het is: jongen/meisje. Nu gaat mijn voorkeur wel uit naar meisje maar als jongetje is, ook goed Kunnen jullie mij meer vertellen over jullie keuze? Waarom wel/niet het geslacht weten? En had je spijt achteraf toen je wel het geslacht wist? Wij gaan verhuizen en lijk me ook wel eens leuk om vast wat spullen te komen qua dekentjes ed met de kleur van het geslacht. Meer gemak dit keer dus.
Eerste wou ik het niet weten omdat ik bang was dat dan de magie weg zou zijn ofzo. Het speciale. Met 27 weken toch gekeken en het voelde zoveel echter en dichterbij en persoonlijker. Merkte eerder toch een soort van afstand omdat je het hebt over de baby. En maar goed ook want ik was overtuigd van een jongen en bleek een meisje. Dus kon ik mooi nog even wennen aan het feit dat ik er naast zat haha. Tweede gekeken met 15 weken maar liet niks zien. Met 20 weken weer een meisje! Ik dacht ook nu een jongen omdat het zo'n andere zwangerschap was als de eerste. Dus was weer even flink omschakelen. Bij de derde had ik een enorme voorkeur voor een jongen omdat mijn droom was van elke geslacht 1 (als gezondheid geen issue was)en dit de laatste kans was. Wij willen geen vierde. En toen met 15 weken bleek het een jongen! Ik was zooo verbaasd dat ik het haast niet kon geloven. Ik dacht echt de volgende keer hoor ik oh sorry verkeerd gezien het is toch een meisje. Pas na 3 echo's geloofde ik dat het echt een jongen is en durfde ik de kaartjes van de gekochte kleding te halen. Ik vond het dus juist heel speciaal om het al te weten en gerichter een kaartje en naam enz te kunnen zoeken. Bij de eerste had ik al alles unisex gekocht maar uiteraard nog wel wat meisjes dingen er bij gekocht. Persoonlijk is het voor mij heel goed geweest om het van tevoren te weten. Anders had ik na de bevalling 2x moeten omschakelen van geslacht en dat was ten koste gegaan van mijn kraamweken. Nu deze zwangerschap heb ik er om die reden ook bewust voor gekozen omdat ik mocht het een meisje zijn ik nu al had kunnen beginnen met afscheid nemen van de droom van een jongetje erbij
Bij de eerste wilde wij het weten, maar pas bij de 20 weken echo ( vooral omdat ik dat wilde ) en wat hierboven gezegd word, het voelde meteen echter ofzo. Ook vooral voor mijn man. We besloten wel het voor onszelf te houden. Bij de 2e wilde we het niet weten, ook dat vond ik heel erg mooi. Maar niet handig qua spullen, kleding en kamer vond ik achteraf saai voor een meisjeskamer. Bij de 3e wilde we het weten met een geslachtsecho en bekendmaking aan familie en vrienden, gewoon omdat we dan alles een keer meegemaakt hadden. Ik geloofde ook na 3 echo's pas dat het echt een jongen was. Ik denk dat ik het leuker vind om het te weten. En gefeliciteerd met je zwangerschap!
De reden dat ik het altijd graag wilde weten was om alles op orde te hebben als de kleine kwam. Om ook vast wat vooruit te kunnen shoppen in de uitverkoop. En om te kijken wat ik nog kon gebruiken. Mocht ik nog een kleine krijgen over een aantal jaar dan zou ik het voor de eerste keer niet willen weten. Alles is aanwezig. Praktisch gezien is er dan geen reden om het eerder te willen weten.
Wij weten het voor de 4e keer niet We hebben nu 2 meiden en een jongen. De voorkeur voor een bepaald geslacht heb ik zelf niet, maar de kinderen hopen op een broertje Vorige keren had ik een heel sterk voorgevoel qua geslacht en vond ik het heel makkelijk om te wachten tot de geboorte. Dit keer heb ik totaal geen idee en ben ik echt een stuk nieuwsgieriger. Maar ik weet dat als ik het geslacht wel al had geweten ik dat heel erg jammer had gevonden uiteindelijk. Vind dat moment bij de geboorte zo magisch.. dat wil ik nog een keer meemaken En ach het duurt nog maar 8 weken ongeveer
Ik heb het 4 keer wel willen weten omdat ik elke keer toch wel een klein beetje een voorkeur had. Ik vond het zelf heel jammer als ik na een bevalling dan niet meteen zou denken: ah geweldig mijn kind is er gezond en wel, maar dat ik toch een kleine teleurstelling zou voelen van oh het is dit geslacht. Ik wilde alleen maar dankbaarheid voelen bij de geboorte en dus eventuele, klein beetje negatieve gevoelens over het geslacht eerder al een plekje hebben gegeven, als je snapt wat ik bedoel
Eerste 2 wisten we, 3e bewust gekozen niet te weten. Ik vond het veel leuker om het pas bij de geboorte te zien.
Wij wisten het met de 4e keer wel (2e keer ook, 1e en 3e niet). Ik vond het persoonlijk leuker om het niet te weten, dus als ik het alleenrecht had gehad . Maar mijn partner had voor de eerste de voorkeur het wel te weten, dus toen hebben we gekozen, de 1e niet, de 2e wel. Toen vond hij het toch leuker om het niet te weten: nr 3. Maar bij nr 4 waren de oudste 7 en 9 jaar en hadden een voorkeur voor een jongen/broertje. Om net als @julia80, maar dan voor de kids evt. teleurstelling na de geboorte te voorkomen (en mijn vreugde daardoor te dempen) hebben we ervoor gekozen om het toch wel te weten. Maar die verrassing bij de geboorte is toch ook wel erg leuk
Ik heb deze keer een sterk voorgevoel in combinatie met een lichte voorkeur. Daarom wil ik het vooraf weten. Sowieso past vooraf weten beter bij mijn persoonlijkheid. Maar het cliché gaat hier enorm op: als het maar gezond is! Als in: kan lachen, rennen en genieten van het leven.
Hier wisten we het alle keren voor de geboorte. Ik heb deze keer wel overwogen om het een verrassing te laten zijn, maar ik ben te nieuwsgierig En ik hou niet zo van uniseks kleding en kan nu heerlijk gericht shoppen.
Ja daar ben ik juist dol op, dat scheelt ook wel haha. Zo’n heerlijk wit pakje, oh zou er zo nog 1 willen…
Als je bang bent spijt te krijgen door het wel te weten, zou ik het niet doen. Hier al van te voren duidelijk dat we het beide wilden weten, was veel te nieuwsgierig daar had ik echt niet al die maanden op kunnen wachten Plus wat eerder ook is gezegd, de geslachtsbepalingsecho was voor ons echt het moment dat het echt was. Het is nog steeds erg onwerkelijk, maar wetende dat we een zoontje krijgen maakt het nu in de zwangerschap denk ik leuker voor ons. Een baby maakt het voor ons veel abstracter, dan nu heel bewust zijn van dat we een zoontje krijgen. Als ik jongentjes zie dan kijk ik daar nu ook heel anders naar, meisjes vallen me eigenlijk nu ineens stuk minder op ofzo Geen idee hoe het zou zijn als we het niet zouden weten, ik denk dat dat inderdaad een heel leuk moment is bij de geboorte! Maar zo in de zwangerschap niet voor ons haha
Mijn eerste zwangerschap was een tweeling en gezien de hoeveelheid spullen, de namen en het aantal echo’s wilden we het weten. Onze twee jongens hebben de strijd op de NICU verloren, in de zwangerschappen daarna wilde ik geen verrassingen. De laatste zwangerschap was zo anders, dat ik ging twijfelen of het na 3 jongens een meisje was, het was toch een jongen! Toch wel fijn om al eerder te weten, omdat ik (mede door de omgeving) best ‘gek’ werd gemaakt. Niet dat ik nou zo’n voorkeur had, voor mijn zoon vond ik een broertje leuker, maar je gaat toch fantaseren over de gezinssamenstelling. Ook duidelijkheid voor onze zoon vonden wij prettig. Nu hebben jullie van alles al wat, dus dat lijkt mij geen issue. Als je het niet wilt weten, gewoon vol houden, dat had ik ook gedaan als de eerste geen tweeling was en ik normale zwangerschappen had gehad.
Geen idee, geduld heb ik nooit gehad dus ik zou het willen weten. Ik kon uren bezig zijn met de Nub theorie, soort kwaaltjes (j/m) hoe de baarmoeder stond etc. Het was gewoon makkelijker gewoon te kijken.
Bij de oudste wisten we het niet. Bij de rest wel. De belangrijkste reden voor mij om het te willen weten was dat ik me makkelijker en sneller kan hechten aan de baby en het me beter kan voorstellen allemaal. Andere redenen waren het gemak (alles klaar kunnen maken voor de baby, tot aan traktaties voor de kinderen op school aan toe) en de nieuwsgierigheid.
Ik had dat juist andersom, niet willen weten uit "angst voor teleurstelling" . Als ik het kind in m'n armen zou hebben zou dat minder tot niet zijn terwijl ik bang was dat het me in de zwangerschap heel veel zou doen
1 wisten we niet 2 bewust wel 3 zag ik bij 38 weken nog, niet laten bevestigen 4 wel ( vergeten te zeggen bij de 20 weken echo, kwam vol in beeld dus) 5 niet. Ik vind het niet weten leuker. En zeker bij de 5e toen ik zelf heb gekeken wat we hadden gekregen. Bij de rest werd het verteld, nu in m'n bevalplan gezet dat ik zelf wilde kijken
Bij alle drie bewust gekozen om het geslacht pas bij de geboorte te weten te komen. Geen spijt! Fantaseren tot de geboorte over "de baby", de eventuele namen, twee geboortekaartjes klaarzetten... Er komt hier geen vierde meer, maar zou het op precies dezelfde manier doen.