Adhd basisschool

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door Mirandje81, 28 jul 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mirandje81

    Mirandje81 Actief lid

    1 jul 2011
    282
    1
    18
    Mijn zoontje gaat naar groep 2 en door wat problematiek is er een onderzoek vanuit school aangevraagd en nu krijgt hij adhd als "diagnose" hij is snel afgeleid en heeft concentratie problemen en staat vaak op , hij zit op een reguliere school( waar ik hem ook wil houden ) die vanaf het begin te koop liep met dat ze alle hulpmiddelen in huis hebben en ook blinde kinderen , kindjes met down en autistische kindjes op school hebben en voor vanaf groep 3 zelfs een aparte huiskamer hebben voor als het ze teveel word of als ze dit nodig hebben , zijn klas bestaat uit 30 kinderen 2 leraren na de vakantie komt er een onderwijs assistente bij en hij heeft nog tot oktober een daghulp 2x in de week , nu sinds een maand valt bij elk groepsgesprek er steeds vaker de zin : " we doen er alles aan om hem op school te houden " waar ik een beetje een raar gevoel bij krijg want als ik hem op die school wil houden is dat toch mijn beslissing ? Ook omdat bij de diagnose vermeld is dat ze niet zeker zijn dat een kleinere groep verschil zou uitmaken omdat bij 1 op 1 hij de problematiek ook heeft , en nu na de "diagnose" valt ook het woord " medicatie" waar ik ook niet goed van weet wat ik ermee aan moet ik heb het niet zo op die medicatie en het uitproberen van verschillende om te kijken welke werkt enzevoort dit is allemaal heel nieuw voor mij en het overvalt me allemaal een beetje dus ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringen met zulke jonge kinderen en scholen maar ook goede informatie groetjes
     
  2. 1991Mamavanvier

    1991Mamavanvier Fanatiek lid

    1 apr 2020
    1.689
    1.292
    113
    Vrouw
    Volgens mij moeten jullie daar samen over eens zijn of hij daar blijft of niet... Echter, als ze er alles aan hebben gedaan, wat wil je er dan nog uithalen?
    j
    ij geeft aan : "die vanaf het begin te koop liep met dat ze alle hulpmiddelen in huis hebben en ook blinde kinderen , kindjes met down en autistische kindjes op school hebben en voor vanaf groep 3 zelfs een aparte huiskamer hebben voor als het ze teveel word of als ze dit nodig hebben"

    Ze kunnen er wel alles aan doen en alle hulpmiddelen tot beschikking hebben en deze kinderen onderwijs bieden, dat wilt natuurlijk niet zeggen dat ze zich hier ook echt in verdiepen en ALLE ondersteuning geven wat nodig is. En vooral met 30 kinderen in een klas, lijkt me dat niet haalbaar...

    Heel eerlijk en dat is vanuit mijn eigen beeld, met z'n hoge aantal kinderen zie ik hier gewoon in omgeving dat kinderen met een diagnose vaak belanden op speciaal onderwijs omdat reguliere onderwijs niet aan de behoefte van een kind kunnen voldoen. De vraag moet je vooral bij jezelf neerleggen dat STEL je krijgt het advies dat het op school niet werkt of je je kind daar wel wilt houden.

    En uiteraard, ik begrijp je volledig hoor.. Ik heb makkelijk praten natuurlijk want ik heb (nog) niet een gediagnosticeerd kindje met adhd... Maar als dat wel zo zal zijn, zou ik denk ik net als jou denken van lekker regulier onderwijs.. En uiteraard, zolang het kan.. Gewoon doen!
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  3. NiekeKris

    NiekeKris VIP lid

    13 apr 2008
    22.434
    8.282
    113
    Die beslissing maak je inderdaad samen met school. Als school op een gegeven moment echter zegt dat het niet meer gaat en ze kunnen dat goed onderbouwen, dan kun je als ouder hoog en laag springen, maar er is natuurlijk een grens. Als die bereikt is, moet je je ook afvragen wat de meerwaarde voor je kind is om je ‘poot’ stijf te houden, denk ik.

    Hier heeft de oudste een diagnose ADHD. Ik heb medicatie heel lang afgehouden, maar ik ben nog altijd blij dat ik er op een gegeven moment toch voor open stond om het te proberen. Het heeft alles veel ‘hanteerbaarder’ gemaakt en ze kon op school opeens beter laten zien wat ze kon ed. Ze slikt een hele lage dosis, dus het haalt enkel de scherpe kantjes eraf. Ook zij heeft de problematiek 1 op 1 ook (anders is het volgens mij ook een ADHD te noemen?), maar ik merk wel dat een groep van 30 of bv. 23 behoorlijk veel verschil maakt.

    Ik zou bij degene die de diagnose gesteld heeft informeren naar begeleiding, ook voor jou/jullie als ouder(s). Of via de huisarts of het CJG. Zij kunnen jou/jullie en je zoontje begeleiden en handvatten geven en wie weet ook wat betekenen mbt school.
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  4. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.701
    42.532
    113
    Ik heb 2 kinderen met ADHD, beiden een heel andere vorm. De oudste is niet hyper, maar heeft veel concentratie problemen. De jongste is het schoolvoorbeeld ADHD, een stuiterbal.
    Bij de oudste hebben we de medicatie ook een poosje afgehouden, omdat we allemaal slechte verhalen gehoord hadden en het heel eng vonden. Uiteindelijk een goed gesprek met een kinderarts gehad, uitproberen is ook een optie. Ik heb er enorm spijt van dat we niet eerder begonnen zijn. Het heeft haar zoveel verlichting gegeven.
    Bij haar broertje herkenden we zoveel en was het ons wel duidelijk dat het ADHD was. Hij kreeg al speltherapie, we vonden hem met 5 jaar wel jong om direct met medicatie te starten. Maar uiteindelijk bleek dat hij toch een extra zetje nodig had. Nog altijd geen spijt dat ook hij met de medicatie begonnen is.
    Beiden zitten overigens op het reguliere onderwijs. De oudste gaat nu naar de middelbare en krijgt daar wat extra ondersteuning.
     
    Mirandje81 en NiekeKris vinden dit leuk.
  5. merah

    merah VIP lid

    8 jun 2009
    13.178
    4.314
    113
    Vrouw
    Immunologisch analist.
    Tussen de klei.
    Klinkt als een heel meedenkende school, met idd veel mogelijkheden. Ik zou oprecht wensen dat mijn zoon dit ook had op school!
    Ik was/ben ook geen fan van medicatie, maar ik kan niet wachten tot het voor hem eindelijk zo ver is! Ik denk dat wij als ouders te veel denken vanuit ons eigen perspectief. Medicatie is ‘falen’ in dat wij (of de omgeving) het kind ‘te veel’ vinden. Maar denk je eens in: de hele dag onrust in je hoofd en lijf, al die negatieve aandacht omdat je wel wil maar niet kan….
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  6. LisbethSalander

    LisbethSalander Fanatiek lid

    1 dec 2015
    2.725
    5.363
    113
    Eerlijk gezegd schrik ik een beetje wat ik lees. Je geeft nu al aan dat je hem op reguliere school wilt houden en dat het niet aan school is om te bepalen of hij naar bijzonder onderwijs zou gaan.

    waarom zet je het belang van je kind niet op de 1e plaats? Het belangrijkste zou moeten zijn dat je kind gelukkig is en op de juiste school zit waar hij zich fijn voelt. Hij gaat nu pas naar groep 2. Als er nu al twijfels zijn bij school dan vermoed ik dat groep 3 een heel zwaar jaar gaat worden. Kijk het nog eens aan en sta open voor de adviezen van school. Ik heb al zo vaak kinderen gezien die hartstikke ongelukkig waren op regulier onderwijs omdat ze dat gewoon niet aan konden. En dat hoeft niet te maken te hebben met intelligentie maar vaak wel met de hoeveelheid prikkels die continu ol hun afkomen in de grote klassen waar veel zelfstandigheid gevraagd wordt.
    Snap dat het verdrietig is als blijkt dat je kind niet past in regulier maar zet je eigen gevoel hiervoor opzij en kijk naar wat je kind gelukkig maakt.
     
    Mop81, 1991Mamavanvier en Mirandje81 vinden dit leuk.
  7. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.701
    42.532
    113
    Dat is niet helemaal hoe ik het lees.
    Ten eerste hoeft groep 3 helemaal geen drama te worden. Veel kinderen met deze problematiek hebben last van de onrust in een kleuterklas, omdat allemaal losse groepjes daar iets anders doen. Overal is iets te zien en te horen. In groep 3 staan grotendeels alle neuzen dezelfde kant op en daar hebben dit soort kinderen veel baat bij.

    Verder lees ik in het verhaal van ts, dat ze vooral heel bezorgd is. En dat dat met name komt omdat de school reclame maakt voor het feit dat ze kinderen met autisme, downsyndroom e.d. allemaal binnen hun reguliere onderwijs kunnen begeleiden. Dan snap ik heel goed dat het best vreemd en rauw op je dat komt dat ze een kind met ADHD niet zouden kunnen houden?
    Ik denk dat dat alles met het advies van de medicatie ts allemaal wat veel wordt.
     
    Paardenbloempje, Mirandje81 en Zonnestralen vinden dit leuk.
  8. LisbethSalander

    LisbethSalander Fanatiek lid

    1 dec 2015
    2.725
    5.363
    113
    Dan hoop ik voor het kindje dat jij het op de juiste manier leest.
     
  9. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.701
    42.532
    113
    Een boodschap als: "we hopen hem zo lang mogelijk op school te houden" daar schrik je van. In het geval van ts kan ik mij het helemaal voorstellen. Maar ook als je het enigzins aan ziet komen is dat echt wel een schrikmoment lijkt mij.
     
    Paardenbloempje vindt dit leuk.
  10. LisbethSalander

    LisbethSalander Fanatiek lid

    1 dec 2015
    2.725
    5.363
    113
    Maar ze zegt niet we hopen. Ze zegt waar ik hem op wil houden. ( eerste alinea) Oftewel geen opening om überhaupt te bespreken. Want ze vind het vervelend dat de school opmerkingen maakt of het kindje op school kan blijven en geeft aan dat het aan haar is en niet aan school.
     
  11. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.701
    42.532
    113
    Dat staat er inderdaad. Ik probeer dus alleen aan te geven dat ik dat vooral als schrikreactie zie. En hem daar willen houden is ook geen vreemd streven denk ik, helemaal gezien het feit dat ze daar wel kinderen met autisme en downsyndroom hebben.
    Misschien als blijkt dat het toch niet gaat dat ts dat ook ziet en daar vrede mee heeft. Maar het jongetje zit nog maar in groep 1, er is nog zoveel mogelijk.
    Ik vind het van school uit ook wel snel gezegd.
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  12. LisbethSalander

    LisbethSalander Fanatiek lid

    1 dec 2015
    2.725
    5.363
    113
    Aah dan interpreteerde ik je eerste zin verkeerd. Dacht dat je op mijn “ schrik ik van” doelde:thumup:.

    Ik snap dat school alvast dingen zegt zodat ouders erover na kunnen denken. De 2x daghulp op school zal er namelijk ook niet voor niets zijn gekomen. Denk dat er al een groter traject aan vooraf is gegaan dan dat wij hier lezen. Want op deze leeftijd al een diagnose en daghulp zegt mijn inziens al best veel.
     
  13. miepje77

    miepje77 Fanatiek lid

    25 mei 2008
    1.849
    423
    83
    Heb je nog ondersteuning of een contactpersoon van de instantie waar de diagnose is gesteld? Ik zou jouw vragen met hen bespreken. Hoe kijken zij tegen medicatie aan? wat hebben zij nog voor advies om met de ADHD om te gaan in de klas? Zijn zij betrokken bij de school? Alvorens er medicatie gestart kan worden zal het kind ook door een arts gezien moeten worden. Ook daar kan je je vragen stellen. Ik weet zelf hoe eenzaam/machteloos je je soms in dit traject kunt voelen dus probeer waar mogelijk derden te betrekken in gesprekken met school. Dan staat er iemand naast je.
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  14. tuc

    tuc VIP lid

    19 dec 2012
    51.701
    42.532
    113
    O nee, ik bedoelde dat ts geschrokken is.
    Dat laatste klopt wel, die daghulp heb ik over heen gelezen.
    Misschien kun je daar wat over uitleggen ts?
     
    LisbethSalander vindt dit leuk.
  15. Jo79

    Jo79 VIP lid

    6 mei 2007
    24.554
    3.456
    113
    Waarom schrijf je ‘diagnose’ steeds tussen aanhalingstekens? Is dit geen officiële diagnose, maar door school zelf gezegd? Al zullen ze dan vast niet over medicatie beginnen en zorgen voor daghulp.
    Je kunt ook advies vragen bij Stichting Balans bijvoorbeeld, op hun website staat wel informatie en voor meer hulp moet je geloof ik lid zijn, weet het niet precies.
    De grootte van een klas zegt lang niet alles, hoe rustig of druk de klas is, is vaak sterk afhankelijk van de leraar en de samenstelling.
    Je zou ook contact op kunnen nemen met de onderwijsconsulent om samen te kijken wat een oplossing zou zijn voor jouw zoon, misschien is er binnen deze school nog wel wat mogelijk, misschien past een andere school beter: https://www.rijksoverheid.nl/contact/contactgids/onderwijsconsulenten
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  16. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.797
    8.663
    113
    Ik vroeg me ook af of het een echte diagnose is of dat school dat denkt.

    Bij beide staat het kind voorop, het is fijn dat de school open gesprekken wil. Liever een school dat aangeeft we weten niet of het kan dan dat je voor je gevoel heel laat is. Naast de interne begeleider heb je ook nog het samenwerkingsverband. Dus mocht school met de interne begeleider niet voldoende kunnen bieden of niet erder kunnen dan kunnen ze het samenwerkingsverband inschakelen.

    Deze mensen hebben verschillende expertise die met de school mee kan kijken, observeren en dingen kunnen uitproberen. Soms is het niet anders en is de school handelingsverlegen.

    Wij zijn in week 3 van groep 1 begonnen met gesprekken, geen ADHD diagnose maar uiteindelijk hoogbegaafd. In groep 1 riepen we ook hij moet op de school blijven maar door in gesprek te blijven, hulp van buitenaf in te schakelen, meegaan op hun expertise zijn we toch veranderd van mening.

    Dus ik snap dat je schrikt maar blijf in gesprek, vraag hulp van de ib'er als die nog niet betrokken is. Geef andere ook de kans en laat ze maar observeren als ze denken dat het een toegevoegde waarde is. Soms het over je heen laten komen dat dingen niet lopen zoals je hoopt en voor je kind zou willen

    Bekijk alles stap voor stap en niet te ver vooruit. (Ik schrok me ook wezenloos toen het samenwerkingsverband zei als hij zo door gaat hij in gr 6 klaar was)
     
    Mirandje81 vindt dit leuk.
  17. LisbethSalander

    LisbethSalander Fanatiek lid

    1 dec 2015
    2.725
    5.363
    113
    @Mirandje81 kun je wat met de reacties die je hebt gekregen? Zag dat je de berichten wel liked maar niet reageert.
     
  18. 1981Mama

    1981Mama VIP lid

    8 apr 2015
    5.989
    1.439
    113
    Ik vind een kindje wat net naar groep 2 gaat, wel wat vroeg om met medicatie te beginnen.

    Mijn kind had daar zeker wel baat bij gehad overigens. Wij zijn zelf eind groep 2 gestart met medicatie, maar niet op aangeven van school.

    Hier is wel sprake van een officiële diagnose (dubbele diagnose) maar ik heb niet het idee dat hij dan perse naar speciaal onderwijs zou moeten, ik hoop en verwacht dat hij gewoon op regulier onderwijs kan blijven, helemaal als ik zie wat een "verbetering" de medicatie oplevert.
    We hebben geen hele meewerkende school overigens voor zover ik verhalen van anderen hoor.

    Maar wat heeft school al ingezet aan niet-medicamenteuze behandeling of aanpassingen in de klas? Bij kinderen is medicatie namelijk een LAATSTE middel die ingezet kan worden, niet een eerste. Onder de 6 jaar is het sowieso "off-label" want het is niet genoeg getest.
    Heeft school een beleid of protocol of overzicht van dingen die in geval van adhd kunnen worden ingezet? Hebben ze dit al doorlopen? Is de CJG coach van school al ingezet? Wat waren daar de resultaten van?

    Hebben jullie zelf gezinsondersteuning thuis? Is er contact van een professional die aan je kind verbonden is met school?

    Begrijp me niet verkeerd, ik vond het ontzettend heftig om toch met medicatie te starten bij ons zoontje, ondanks dat ik het zelf ook gebruik. Het is toch een kinderbrein, die zich niet zo kan uitdrukken als dat volwassenen dat kunnen.

    In mijn ogen en ervaring is er niets wat zo succesvol kan worden ingezet bij adhd als medicatie. De succespercentages van medicatie liggen op 70%, daar waar verschillende oudertrainingen en aanpassingen thuis maar 7% succes-rate hadden.

    Zelf zijn wij bijna 2,5 jaar lang thuis aan de slag geweest om te kijken of we het met aanpassingen en begrip in betere banen konden leiden, alvorens we met medicatie konden starten (plus uiteraard dat hij eerst sowieso te jong was ervoor). De vraag om medicatie kwam ook vooral uit de thuissituatie, en niet perse voor school.

    School gaf aan dat het prima ging met hem in groep 2 zo, waren niet heel ontvankelijk voor zijn diagnoses en gooiden het in mijn ogen nog steeds op "gedrag wat voortkomt uit de problemen thuis" (ik hoor nog steeds graag welke problemen). School bleef een gedragsprobleem zien, ipv de gedragsSTOORNIS die zwart op wit gediagnosticeerd is. (Wat niet betekent dat ik te beroerd ben om onszelf onder de loep te houden, maar we zijn echt prima ouders). Ook wel vreemd dan dat onze jongste dit gedrag totaal niet vertoond. Maar goed.

    Het ging prima volgens school, maar het regende vele "incidenten", die in onze ogen (ouders en psycholoog) direct te rijmen vielen met ADHD-gedrag.

    Ik ben echt zo blij dat we toch begonnen zijn met de medicatie (het blijft heftig), het is een wereld van verschil!! Ik heb hem op sommige vlakken in 2 weken van 3jaar oud gedrag naar 6 jaar oud gedrag zien gaan. Ook als de medicatie is uitgewerkt smiddags en savonds gaat het beter omdat hij per saldo minder prikkels te verwerken heeft gehad. We hebben de stap genomen omdat hij zichzelf echt in de weg zat, en dat we zagen dat het zijn ontwikkeling tegen hield, en dat niet zonder medicatie konden bewerkstelligen. Hij is heel leergierig en wil altijd alles weten, maar had bijv een afkeer tegen loco, boekjes en puzzels. Met loco was hij al klaar voordat het goed en wel op tafel lag (afgeleid plus gebrek aan intrinsieke motivatie). Nu kan hij zijn aandacht er beter bij houden en krijgt dus ook meer ruimte om zichzelf te ontwikkelen.
    Het is fijn dat het voor ons iets relaxter aanvoelt, maar absoluut geen factor in onze beslissing. Wat wel meewoog is dat zijn kleine broer ondersneeuwde onder het getetter van de oudste.

    Adhd medicatie is geen hard-drugs. Het corrigeert een biologische disbalans tussen de neurotransmitters (dopamine en noradrenaline), zodat dat in balans is en een ADHD-brein veel samenhangender wordt.
    Als je het als niet-ADHDer neemt, dan heb je voor de medicatie al een goede balans qua neurotransmitters in je hoofd, en daar gooi je met medicatie nog een stuk bovenop, dán kan je idd gekke effecten verwachten.

    Maar al met al neemt het voor mij niet weg dat als school out of the blue had aangegeven dat ze mijn kind wat bijna naar groep 2 gaat graag aan de adhd medicatie hadden gezien dat ik daar in mee was gegaan. Ik had ze helemaal uitgevraagd wat er allemaal al voor niet-medicamenteuze opties zijn geprobeerd. En ik zou observatieverslagen willen lezen etc.

    Overigens, mijn zoontje wordt volgende week pas 6 ;)
     
    Mirandje81 en flipflop vinden dit leuk.
  19. Adje

    Adje VIP lid

    21 aug 2015
    15.406
    23.915
    113
    Ik vraag me ook af wat je bedoelt met de aanhalingstekens bij het woord diagnose en medicatie.
    Als ik lees dat er een onderzoek is geweest, neem ik eigenlijk aan dat het gewoon een diagnose is, maar dat jij niet zo gelooft in een adhd-diagnose ofzo? En medicatie is dan toch gewoon ook echte medicatie?

    Ik zou in ieder geval vooral kijken naar wat mijn kind nodig heeft en niet per se wat ik zelf het prettigste vind, ook al is het moeilijk of schrikken dat het niet gaat zoals je hoopt.
    Dus als school aangeeft hem niet de zorg te kunnen bieden die hij nodig heeft, of bang is dat dit niet meer gaat lukken in de toekomst, dan lijkt het mij heel zinvol om dat bespreekbaar te houden.
    Wat kunnen ze wel voor hem betekenen, wat maakt dat ze zich zorgen maken dat ze hem niet de juiste zorg kunnen bieden, waar ligt hun grens, wat heeft hij nodig, en wat kunnen jullie als ouders nog doen.

    Wat betreft medicatie, ook daar hebben wij altijd gekeken naar wat ons kind nodig had. En wij hadden een 5-jarige met een diagnose die zichzelf ernstig in de weg zat op meerdere fronten. Dus eigenlijk hebben we geen seconde getwijfeld en neemt ze vanaf groep 2 methylfenidaat. Inmiddels is ze 12 en gaat naar de middelbare en daarvoor zijn we overgestapt op langwerkende methylfenidaat, want van een chaotische adhd puber verwachten dat ze tijdig en zelfstandig aan haar medicatie gaat denken gaat hem niet worden.
    Maar ze heeft het echt nog nodig, dus wij zijn nog steeds blij dat die mogelijkheid er is.

    Wat jullie doen mbt medicatiezou sowieso in samenspraak gaan met een kinderarts of kinderpsychiater en gaat dus in combinatie met een diagnose.
     
  20. chipje

    chipje Bekend lid

    11 mrt 2013
    655
    10
    18
    Mijn zoon ( 10 jaar) heeft ook ADHD en dan echt de typische vorm druk clownesk gedrag, geen concentratie een aardig stoorzendertje voor een drukke klas. In groep 1spraken ze al van speciaal onderwijs of medicatie, laat ik nou anti medicatie zijn dus dat ging er bij mij echt niet in toen. Ik heb verschillende methodes geprobeerd van magnetiseren tot bachbloesem druppels maar niks hielp en de onrust werd alleen maar groter( hij is overigens niet agressief maar echt een stuiterbal) ik merkte dat mijn zoon hier ook niet erg gelukkig van werd en na een iq test erachter gekomen dat hij ook hoogbegaafd is dus een moeilijke combinatie. School kon er echt niet mee omgaan en heb ik hem van school gehaald en een andere school gezocht maar wel met medicatie dit in overleg met de kinderarts. Sinds dien is het een heel ander kind! Vanaf groep 3 zit hij aan de adhd medicijnen en zit nu in groep 8. Sinds zijn medicatie heeft hij een klas over kunnen slaan( wat voor hem goed was ivm het vervelen in de klas) onrust is weg en sociaal aardige stappen heeft gemaakt. Zonder medicatie is het werkelijk waar chaos maar met een heel ander gezellig gelukkig kind. Ik heb er geen moment spijt van gehad en hij ook niet.
     
    1981Mama en Mirandje81 vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina