Maar wat doe je dan met het geld dat je overhoudt? Ik ben ook wel bewust, maar zeker ook bewust dat je jezelf ook dingen mag gunnen. En dat is ook persoonlijke voorkeur, wij gaan 2 keer per jaar op vakantie, een ander gaat nooit en vindt vakantie dus onzin en niet nodig. Ik vind het dan weer onzin om 2x per jaar te vliegen, ben er heel bewust van dat dat ontzettend slecht voor het milieu is. Mijn voorkeur gaat weer uit naar kleding. Minimaal kopen en wassen en weer aan daar word ik echt niet blij van als ik dat zo moest doen. Las hier op het forum ook dat sommigen 7 setjes hebben qua hoeveelheid voor de kinderen: tussendoor wassen en weer aan. Elke week hetzelfde aan, week in, week uit. Nee daar wordt ik echt niet happy van. Hier kunnen de kinderen minstens 3 weken vooruit zonder dat ik hoef te wassen. Dat is echt geen emotieprobleem hoor, picknicken met zelfmeegebracht eten worden wij ook heel erg blij van. Het 1 sluit het ander niet uit. Moeite had ik met de benoeming van een verslaving. Een echte verslaving zorgt ervoor dat het je gaat belemmeren in het dagelijks leven en in je sociale contacten. Ik geloof echt niet dat ts trillende vingers krijgt als ze een dag niet geshopt heeft en haar vrienden en familie verwaarloosd om te gaan shoppen.
https://www.gezondheid.be/index.cfm?fuseaction=art&art_id=17524 https://www.psyblog.nl/2017/04/12/koopverslaving-verslaving-oniomanie-shopaholic-kopen-verslaafd/
Ik verwaarloos gelukkig niemand! Trillende handjes komen wel in de buurt deze week maar wat je al eerder benoemde dat kan ook de onrust zijn van iets willen maar niet mogen zoals carpacio in de zwangerschap. Denk dat emotieshopper misschien een betere benaming is dan shop verslaafde.
Weet je iedereen die nu begint dat het echt een probleem is. Nee je kan hier geen psychiatrische diagnose opzetten en weet je waarom niet omdat ts er niet door in de problemen komt. Pas als je idd zover gaat dat er schulden zijn deurwaarders etc dan is het een zgn diagnose waard. Dat je in af kan vragen of het echt nodig is is wat anders, maar door het ruime budget is er ook ruimt en worden er niet zulke gekke dingen gekocht dat er dus een probleem ontstaat. verder idd een goed idee om de kinderen wat meer bij te brengen wat de waarde van geld is en dat je er echt wat voor moet doen. Dat is hier ook de angst wij kunnen ze eigenlijk alles geven wat ze zouden willen, maar ik wil niet dat ze straks denken als ik iets wil krijg ik het ook. En dat ze de waarde leren van spullen en ook zuinig kunnen zijn. Maar snap ook als het geld er toch is dat het in je hand brand. Gelukkig heb je al mooie tips gehad!
Ik bekijk het een beetje van 2 kanten. Ik kreeg vroeger ook alles wat ik wilde en ik ben niet lui ervan geworden. Ik heb altijd gewoon gewerkt en ik ben er niet slechter van geworden maar dat zal ook een stukje karakter zijn. Ik merk dat mijn zoon heel anders als mij is. Ik was altijd zuinig op spullen, hij totaal niet. Ik ben niet bang dat hij denkt alles maar te kunnen krijgen wanneer hij met zijn vingers knipt maar wel bang dat hij het allemaal vanzelfsprekend vind en later in de problemen komt omdat hij zo weinig besef van waarde heeft. En dat besef van waarde hoort hij wel te hebben nu met 13 jaar en dat hij dat niet heeft is een fout van mij en mijn opvoeding.
Ja precies dat spullen waarde hebben, ik vind dat zo belangrijker. Kon me gisteren nog even heel erg irriteren aan onze oudste van 5. Ze wilde het nieuwe Ajax tenue, prima gehad met naam etc erop. Vervolgens is ze met slijm aan het klieren en zit het dus op der broek…. En dan de houding van ach kan gewassen of papa koopt wel een nieuwe. Nee gewoon zuinig doen en niet dan wordt er wel weer een nieuwe gekocht.
Ik denk dat de meeste kinderen/ jongeren de waarde van geld niet meer (goed) kennen. Helaas is Nederland veranderd in een wegwerpmaatschappij. En daar maken we ons allen schuldig aan. Het ligt dus niet alleen maar aan de opvoeding @GossipGirlxoxo . Wij leven zuinig. Proberen zoveel mogelijk geld opzij te zetten om onze droom van een huisje met veel grond eens te mogen realiseren. Probeer bewust veel tweedehands te kopen en zo ecovriendelijk mogelijk. En toch merk ik aan mijn kinderen dat ze ook niet zuinig zijn op spullen en hun schouders ophalen als ze weer eens achter een hekje zijn blijven hangen en ze een gat in broek of trui hebben. Het is dus ook gewoon de wereld waarin ze opgroeien en niet alleen de opvoeding vanuit huis. je bent trouwens al goed bezig! Hebt al wat moeilijke momenten doorstaan en het inzicht wordt steeds groter! Dikke duim omhoog!!
Nou precies dit gedrag dus. Zoon laat zijn telefoon stuk vallen (zonder hoesje) en baalt er niet eens van dat het scherm stuk is. En dat is geen 1x per jaar dat is dit jaar al 4x gebeurd. Zijn fiets is hij buiten vergeten en die was weg en het boeit hem helemaal niets dat hij nu ipv een mooie stoere SI bike een oude moederfiets heeft. Dat onverschillige kan ik niet zo goed hebben. En dat hij zelf mee moet betalen aan een nieuw scherm lijkt hem ook weinig te doen. Hij vind het vooral raar dat hij mee moet betalen want hij liet zijn telefoon toch niet expres vallen. Dat hij ondanks mijn waarschuwing zijn hoesje er niet om heeft dat vergeet hij dan voor het gemak.
Klopt hij fietst nu rond op mijn oude lelijke moeder fiets en het doet hem helemaal niets. En daar baal ik van. Als hij nog een beetje liet merken dat hij zichzelf dom vind of het zonde vind maar het enige wat eruit komt is ik deed het toch niet expres.
Owh vreselijk zo reactie. Denk dat wel iets is waar je wat mee moet doen, net als telefoon laten vallen en eigenlijks boeit het hem niet. Hoe kan dat hij zo reageert. Ergens verwend gedrag maar ook weer niet omdat niet boeit dat ie mee betaald of wat dan ook.. Maar als zo weinig boeit zou ik geen dure dingen voor hem kopen meer haha!
wij hebben bewust ervoor gekozen zo te leven dat we dat op 1 onder modaal salaris kunnen, dus veel blijft niet over. Maar op dit moment: -er moet nog het een en ander in huis gebeuren, met name het schilderwerk. We wonen hier nog niet zo lang en vanwege mijn bekken is het allemaal wat langer blijven liggen dan we hadden gewild. Ook doen we tuin. Die lag vol vieze grindtegels. Hij is behoorlijk groot dus doen we steeds een stukje groen maken/ leuke hoekjes voor de kinderen creeeren. -Sparen voor onvoorziene uitgaven (maar dat is bij TS niet zo nodig) -En op dit moment mijn broer helpen die in een enorme k*t situatie zit financieel door zijn narcistische ex vrouw. We betalen boodschappen en nemen hem en zijn kindje mee naar de Efteling. We betalen dan zijn treinkaart, entree kaart, iets lekkers en het eten. Zo kan hij toch nog iets leuks doen. -Alle andere extra dingen die we doen in de vakantie/door het jaar heen
Dat verschilt natuurlijk ook erg per verslaving. Bij een game- of drugsverslaving zal je dat eerder hebben dan bij een eet- of medicijnverslaving. Het is uiteindelijk aan de professionals om te beoordelen of dit werkelijk om een verslaving gaat. Maar ook als het geen verslaving is, dan is het op z'n minst wel een heel ongezonde relatie mbt geld uitgeven. Het lijkt mij iig niet erg normaal om dag in dag uit te shoppen als er net een dierbare is overleden. (Ik hoop trouwens dat je je beseft dat de kledingindustrie vervuilender is dan de luchtvaart?)
Dank je wel, lief bericht!! Ja ik zie het inderdaad ook bij zoon zijn vriendjes dat gedrag. Dat makkelijke en lakse. En het is van zoon geen verwend nest gedrag dat weet ik zeker maar het is een stukje totaal geen besef hebben. Zelfs nu hij werkt en zelf ervaart hoeveel dagen het kost om bijvoorbeeld een nieuw Nike tech pak bij elkaar te sparen lijkt dat besef niet binnen te komen.
En daarom maken wij keuzes. Wel genoeg keuze in kleding, maar daar bovenop niet nog eens vliegen 2x per jaar.
Hartstikke lief dat.jullie dat doen. En de keuze voor 1 inkomen snap ik heel goed. Als ik mijn werk niet vanuit huis kon doen dan zou ik stoppen. En ik zou er geen moeite mee hebben te bezuinigen dan. Maar ik denk dat de keuzes die je maakt ook afhangen van je situatie. Als jullie inkomen zomaar ineens 2000 euro per maand hoger werd, dan hou jij dus ook geld "over". Dan is het toch niet gek dat je ook wat luxer gaat uitgeven?
En als je hem nou even helemaal geen nieuwe telefoon geeft, dus dat hij maar een paar weken oid zonder moet doen? Of dat je zo'n simpele geeft waarmee je alleen kunt bellen (kun je hem tenminste wel bereiken). Onder het mom van: die dingen kunnen niet zo snel stuk. Misschien dat hij dan beseft dat dit niet cool is bij zijn vriendjes? En dat als hij een andere wil, hij dan misschien zelf maar moet kijken naar een nieuwe (of zelf betalen) en hij er zuiniger mee is
Ik denk dat het ook een stukje karakter is. Volgens mijn moeder is hij precies mijn broer van vroeger. Dochter is het tegenover gestelde. Die liet gisteren de ipad vallen scherm stuk en die is een uur ontroostbaar geweest en zegt wel 100x sorry. En ze hebben exact dezelfde opvoeding. Ik "dreig" ook altijd dat hij niets meer krijgt tot hij zuinig is maar volhouden is een ander ding. Maar met die telefoon bijvoorbeeld hij had een Samsung S10+. Die liet hij in maart of april stuk vallen scherm was €350 en er zat geen hoesje om dus ik betaalde niet mee aan een nieuwe. Toen heeft hij van zijn eigen geld ipv die telefoon te laten maken een oude iPhone 8 2e hands gekocht want dat was "maar" €100 en het doet hem helemaal niets dat iedereen een nieuw model telefoon heeft en hij dat niet heeft.